Stale niskowęglowe	Stale średniowęglowe	Stale Kon. Niskostopowe	St. Wysokostopowe odporne na korozję i żaroodporne	Stale platerowane	Żeliwo	Miedź	Stopy miedzi
			Chromowe	Austenityczne chromowo-niklowe				Mosiądze
Łatwospawalne konwencjonalnymi metodami bez konieczności stosowania dodatkowych zabiegów	Pogorszona spawalność (obniżona odporność na pęknięcia i powstawianie pęknięć na zimno w skutek powstawania w SWC struktur zahartowanych	Stosowanie procesów i materiałów niskowodorowych, regulowanie cyklu cieplnego, aby nie powstawały struktury zahartowane w SWC	Ferrytyczne Ferrytyczno-martenzytyczne Martenzytyczne	>55% - stopy austenityczne <55% - stale austenityczne	Założenia tech: - należy dążyć aby napawać materiał stopowy na niskowęglowy - stosować metodę i parametry gwarantujące mały stopień przemieszczenia - stopiwo elektrod stosowanych do wykonania warstwy pośredniej powinno zawierać podwyższoną co do plateru zawartość Cr i Ni.	TRUDNOŚCI: - znikoma plastyczność i wytrzymałość oraz kruchość żeliwa powodują pęknięcia złączy nawet przy niewielkich naprężeniach - wypalanie Ci S, intensywne wydzielanie CO i SO2 oraz H2 z jeziorka ciekłego metalu może być przyczyną porowatości nieszczelności spoin - tworzenie się podczas spawania trudnotopliwych tlenków FeO	TRUDNOŚCI: - większe przewodnictwo cieplne utrudnia miejscowe nagrzewanie metalu do temp. Topnienia dlatego należy stosować skoncentrowane źródło ciepła lub odpowiednie nagrzewanie podczas spawania. - wysoki wsp. Rozszerzalności i duży skurcz odlewniczy są przyczyną powstawania naprężeń wewnętrznych -znaczna wrażliwość Cu na szkodliwe domieszki i gazy obniża jego odporność na pęknięcia na gorąco i jest przyczyną porowatości złączy.	TRUDNOŚCI: utrata cynku w skutek parowania co powoduje porowatość i spadek własności wytrzymałościowych - tworzy się ZnO, który jest trujący. - parowanie cynku eliminuje metody elektryczne spawania, dlatego mosiądz spawa się wyłącznie gazowo stosując płomień utleniający+topnik+spoiwa z dodatkiem odtleniaczy.
Stopiwo ma na ogół obniżoną zawartość C w stosunku do MR	Dla C<0,4% - wielowarstwowe spawanie krótkimi odcinkami	Ograniczenie zawartości szkodliwych domieszek (S), racjonalne kształtowanie konstrukcji i złączy spawanych, oddziaływanie na krystalizacje spoiny.	TRUDNOŚCI: - niska udarność - nieodwracalny zrost ziarna w SWC - kruchość nieodwracalna w wąskim odcinku SWC - kruchość w 475 stopniach - kruchość spowodowana wydzielaniem fazy δ - spadek odporności na korozję międzykrystaliczną w obszarze przylegającym do linii wtopu i nagrzanemu powyżej 950 stopni.	TRUDNOŚCI: - Niska odporność spoiny na pęknięcia na gorąco - możliwość zmniejszenia lub całkowita utrata odporności złączna na korozję miedzykrstaliczną - wzrost kruchości złącza podczas pracy w podwyższonych temperaturach - duża skłonność do porowatości stopiwa.	Etapy spawania: - połączenie materiału podłoża - wykonanie warstwy pośredniej - połączenie materiału plateru.	- Rzadkopłynność jeziorka , generalnie podolna pozycja spawania - szybkie odprowadzanie ciepła w spoinie i SWC sprzyja powstawaniu żeliwa białego.	Zapobieganie trudnośc: - ochrona złącza przez topniki, żużle z otulin lub neutralne gazy Ar, N oraz dodawanie odtleniaczy do drutów spawalniczych: Si, Mn, At, Ti. - ograniczenie zawartości gazów szkodliwych i domieszek w Cu lub wprowadzenie dodatków działających odtleniająco lub modyfikująco: Cr, Zn, Ni, Fe, Si, Co – zabezpieczają przed pęknieciami na gorąco.
	Dla D>0,4% wstępne podgrzewanie przed spawaniem	Dobór składu chemicznego spoiwa identycznego do MR	WARIANTY SPAWANIA: Spoiwo o takim samym składzie jak MR	WYTYCZNE SPAWANIA: - należy dążyć do maksymalnej jednorodności złącza i MR		Wymagania stawiane złączom: - odpowiednia wytrzymałość złącza - szczelność złącza - obrabialność złącza konwencjonalnymi metodami
	Obróbka cieplna po spawaniu	Stosowanie obróbki cieplnej po spawaniu	Spoiwo austenityczne	Stosować MR i spoiwa o wysokiej czystości		Sposoby spawania: - spawanie na gorąco – podgrzewanie wstępne i powolne chłodzienie, co umożliwia w miarę pełne wydzielenie gazów z jeziorka, niskie naprężenia spawalnicze oraz pełną grafityzację.
	Stara się obniżyć ilość C w spoiwie, a rekompensuje się to manganem i krzemem		W obu przypadkach należy przeprowadzić obróbkę cieplną po spawaniu (wyżarzanie złączy).	Umiejętnie kontrolować i dobierać zawartość fazy ferrytycznej w stopiwie		- spawanie na „półgorąco” - acetylenowo-tlenowe: pałeczki żeliwne z podwyższona zawartością C i Si, konieczne stosowanie topników. - elektryczne – pręty żeliwne otulonę masą stabilizującą łuk i ograniczajacą wypalenie C i Si, elektrody otulone o rdzeniu ze stali węglowej zawierajające wieksza ilość C i Si. - spawanie na zimno – lutospawanie – spoiwa mosiężne - łukowe – zabiegi technologiczne i metalurgiczne.
				Zapewnić dobrą osłonę jeziorka ciekłego metalu przez zastosowanie otulin zasadowych, topników fluorkowych lub gazów szlachetnych.
				Spawać przy możliwie małej energii liniowej
				Stosować przesycenie lub wyżarzanie stabilizujące konstrukcję po spawaniu.
		Metody spawania: EO, MIG/MAG, ŁK, żużlowe	Metody spawania: EO, TIG	Metody spawania: EO, TIG, MIG, ŁK			Metody spawania: gazowe, spawanie w osłonie argonu, metody fizyczne (elektronowe, plazmowe, laserowe, EO.