TEMAT: „A BÓG WIDZIAŁ, ŻE WSZYSTKO, CO UCZYNIŁ, BYŁO BARDZO DOBRE” (Rdz 1, 31) -
na podstawie „Listu do artystów” Jana Pawła II
Cel spotkania: Uświadomienie uczestników, że kultura i sztuka mogą zawierać w sobie niezwykłe
i piękne wartości, są ich nośnikami, że każdy z nas może być „artystą” własnego życia
Przebieg spotkania:
Modlitwa na rozpoczęcie
Zabawa „Podaj dalej”
Stajemy w kole. Pierwszy uczestnik tworzy w wyobraźni dowolny przedmiot (piłka, kwiat, wirujący bąk itp.) a potem posługuje się nim. Po wyraźnym ustaleniu, co to takiego i jakie ma cechy (waga, rozmiar, zapach itd.), pierwszy uczestnik przekazuje go następnej osobie. Kolejna osoba używa przedmiotu w wyimaginowany sposób, a potem wolno przemienia go w inną, całkiem odmienną rzecz, którą wykorzystuje dla siebie, a następnie dzieli się z innymi. Czynność jest powtarzana, dopóki wszyscy nie będą mieli okazji użycia i przemienienia przedmiotu.
Działanie:
Burza mózgów:
ARTYSTA – WIZERUNEK BOGA STWÓRCY
„Pierwsza stronica Biblii ukazuje nam Boga jako poniekąd pierwowzór każdej osoby, która tworzy jakieś dzieło: w człowieku twórcy znajduje odzwierciedlenie Jego wizerunek Stwórcy. Tę więź ukazuje szczególnie wyraźnie język polski dzięki pokrewieństwu między słowami stwórca i twórca.”
Jakie różnice widzicie między twórcą a Stwórcą?
Na czym one polegają?
Kim mogą być osoby: twórcy i Stwórcy?
Ten, kto stwarza, daje samo istnienie, wydobywa coś z nicości – to osoba Stwórcy, taki sposób działania jest przypisany tylko i wyłącznie Wszechmogącemu. Twórca natomiast wykorzystuje coś, co już istnieje i czemu on nadaje formę i znaczenie. Taki sposób działania jest właściwy człowiekowi jako obrazowi Boga.
SZCZEGÓLNE POWOŁANIE ARTYSTY
„Nie wszyscy są powołani, aby być artystami. Jednak zadaniem każdego człowieka jest być twórcą własnego życia. Człowiek ma uczynić z niego arcydzieło sztuki”
Rozwiń myśl Jana Pawła II zawartą w „Liście do artystów”
Przykładowa odpowiedź:
Bóg powołał człowieka do istnienia, bycia „obrazem Jedynego Boga”. Musimy wypełniać to zadanie poprzez „kształtowanie materii” – własnego człowieczeństwa i światopoglądu, sprawować władzę nad tym, co nas otacza. Dzięki temu, tworząc jakieś konkretne dzieło, możemy wyrazić samych siebie, nasz wkład pracy odzwierciedla naszą istotę, ludzie mogą odczytać kim i jacy jesteśmy. Dzięki tym dziełom artysta może w pewnym sensie porozumieć się z odbiorcą, przekazać mu konkretny przekaz, treść. Każdy z osobna został powołany do konkretnej misji. Jedni odnajdują w sobie powołanie kapłańskie, misyjne, zakonne. Drudzy odkrywają sens życia w rodzinie, wśród najbliższych. Kolejni są powołani do samotności… Powinniśmy odkryć w nas to powołanie i żyć zgodnie z nim. Do jednego z ważniejszych zadań, które do nas należą, jest nieustanne rozwijanie swych pasji, dokształcanie się, robienie z tego użytku dla innych (tak jak mówi przypowieść o talentach).
ARTYSTA A DOBRO WSPÓLNE
„Społeczeństwo potrzebuje bowiem artystów, podobnie jak potrzebuje naukowców i techników, pracowników fizycznych i umysłowych, świadków wiary, nauczycieli, ojców i matek, którzy zabezpieczają wzrastanie człowieka i rozwój społeczeństwa poprzez ową wzniosłą formę sztuki, jaką jest «sztuka wychowania». W rozległej panoramie kultury każdego narodu artyści mają swoje miejsce. Gdy idąc za głosem natchnienia tworzą dzieła naprawdę wartościowe i piękne, nie tylko wzbogacają dziedzictwo kulturowe każdego narodu i całej ludzkości, ale pełnią także cenną posługę społeczną na rzecz dobra wspólnego.”
Każdy z nas, jako artysta, winien być przygotowany na podjęcie zadania, jakie przygotował nam Bóg. Musimy być świadomi podjęcia ciężkiej pracy, jaka nas czeka. Prawdziwy artysta nie będzie dążył do uzyskania sławy i rozgłosu, zdobycia majątku, wzbudzania zainteresowania swą osobą poprzez skandali styczne zachowania. Prawdziwy artysta będzie kierował się etyką i sercem. Zależeć mu będzie na przekazie swej pracy, na jego głębszym sensie, „drugim dnie”.
KOŚCIÓŁ A SZTUKA
Czy według Was Kościół potrzebuje sztuki?
Kościół zdecydowanie potrzebuje sztuki. Gdyby nie natchnieni pisarze, nie powstałoby tyle pięknych wierszy, modlitw dziękczynnych za miłość Boga. Dzięki muzykom Eucharystia, w której często uczestniczymy, wygląda tak pięknie. Znane jest wam zapewne przysłowie „Kto śpiewa, dwa razy się modli” Architekci projektują przestrzenie, w których wierni mogą gromadzić się na wspólnej modlitwie.
Kolejne, bardziej prowokacyjne pytanie:
Czy sztuka potrzebuje kościoła?
Artyści to z reguły osoby kreatywne, nie umiejące stać w miejscu, nieustannie poszukujące nowych technik itp. Powiedzcie sami, czy to nie w sferze religijnej człowiek zadaje sobie najważniejsze pytania osobiste i poszukuje na nie odpowiedzi? Otóż temat religijny należy do najczęściej podejmowanych przez artystów każdej epoki.
Podsumowanie:
Jan Paweł II darzył wielkim szacunkiem artystów z całego świata, nawet chłopaków, którzy tańczyli break dance’a na jego audiencji. Zależało mu na tym, aby nawiązać bardziej owocną współpracę miedzy Kościołem a artystami. Chciał, aby twórcy odkryli w swej pasji jej głębszy sens: mianowicie, że cały pomysł zradza się w głowie artysty dzięki niesamowitemu tchnieniu Ducha Świętego. „Niech różnorakie drogi, jakimi podążacie, artyści całego świata, prowadzą Was wszystkich do owego bezmiernego Oceanu piękna, gdzie zachwyt staje się podziwem, upojeniem, niewymowną radością” – tymi słowami nasz Rodak, Jan Paweł II, motywuje nas do działania. A więc nie stójmy w miejscu, dążmy cały czas do przodu, ku lepszemu! Abyśmy nie żałowali w chwili spotkania się ze Sprawiedliwym ani jednej zmarnowanej na np. lenistwie chwili naszego życia!