Magia jest fałszywym systemem praw przyrody i równocześnie fałszywym zespołem wskazówek postępowania. Jest to zarówno fałszywa nauka, jak i zawodna sztuka. Rozpatrywana jako system praw przyrody, to znaczy przedstawienie zasad określających następstwo wydarzeń na całym świecie, może być zwana magią teoretyczną, natomiast jako zespól przepisów, którymi ludzie muszą się kierować, by osiągnąć zamierzone cele, może być zwana magią praktyczną.

Dwie zasady myślenia, na których opiera się magia:

1. Prawo podobieństwa - podobne powoduje podobne względnie, że skutek podobny jest do przyczyny. Czarownik może wywołać każdy skutek przez naśladowanie go. Czary oparte na prawie podobieństwa można nazwać magią homeopatyczną względnie naśladowczą. Magia homeopatyczna opiera się na związku idei przez podobieństwo. Błędem tej magii jest założenie, że przedmioty podobne do siebie są identyczne. Może występować osobno.

2. Prawo kontaktu ( styczności) - rzeczy, które kiedyś pozostawały w styczności ze sobą, nadal działają na siebie nawet wtedy, gry kontakt fizyczny przestał istnieć. Cokolwiek czarownik uczyni z przedmiotem materialnym wpłynie to w taki sam sposób na osobę, z która przedmiot pozostawał z nią w jakimś stosunku, bez względu na to czy stanowił część jej ciała czy też nie. Czary oparte na prawie kontaktu względnie przenośności można nazwać magią przenośną. Opiera się na związku idei przez bliskość. Magia przenośna popełnia błąd zakładając, że rzeczy, które raz były ze sobą w styczności, pozostają w styczności na zawsze. Często występuje z magią homeopatyczną.

Magia sympatyczna (prawo powinowactwa)– ujęcie magii homeopatycznej i magii przenośnej pod ogólnym terminem, obie zakładają, iż rzeczy wpływają na siebie na odległość na skutek pewnego tajnego powinowactwa, a impulsy przekazywane są, za pośrednictwem „niewidzialnego eteru”. System magii sympatycznej z nakazów pozytywnych (czary) jak i z nakazów negatywnych (tabu).

Dla spotęgowania skuteczności magii łączono z nią elementy modlitewne i ofiary.

1. Magia praktyczna – magia rozpatrywana jako zespół przepisów, którymi ludzie muszą się kierować aby osiągnąć zamierzone cele.

2. Magia teoretyczna – magia rozpatrywana jako system praw przyrody, tzn. przedstawienie zasad określających następstwo wydarzeń na całym świecie.

3. Magia pozytywna – czary - spowodowanie pożądanego wydarzenia

4. Magia negatywna – tabu - jest uniknięcie niepożądanego efektu

5. Magia prywatna – praktyki magiczne i zaklęcia stosowane dla dobra człowieka lub dla wyrządzenia mu krzywdy.

6. Magia publiczna – czary stosowane dla pożytku całej społeczności. Czarownik przestaje praktykować prywatnie i staje się w pewnej mierze funkcjonariuszem publicznym.

Dobre cele magii:

- ułatwianie porodu i obdarzanie bezpłodnych kobiet potomstwem

- zapobieganie chorobom

- zapewnienie obfitego zasobu żywności w zabiegach pierwotnych myśliwych i rybaków

Złe cele magii:

- usuwanie ludzi ze świata

- wywoływanie chorób, zadawanie bólu

Społeczne funkcje magii:

- wyjaśnianie zjawisk, rozwiązywanie problemów;

- poczucie bezpieczeństwa, ochrony;

- system praw, zasad (porządkowanie świata);

- funkcja lecznicza (odpowiadanie na potrzeby człowieka);

- funkcja integrująca społeczność;

- funkcja manipulacyjna, przyporządkowująca;

- funkcja religijna (wierzenia).