Magia imienia
„Pamiętaj, że imię jest dla człowieka najsłodszym i najważniejszym dźwiękiem w każdym języku" - ( Dale Carnegie,1936 )
Zanim przeczytasz tekst, spójrz na wykres poniżej. Przedstawia on wyniki bardzo prostego testu, który wykonujemy minimum dwa razy w roku.
Test polegał na losowym: wybraniu 5 000 naszych subskrybentów podzieleniu tej grupy na dwie grupy po 2 500 osób każda Do jednej z tych grup wysłaliśmy malingi elektroniczne, w których temat (tytuł) e-maila zaczynał się imieniem subskrybenta, w drugiej zaś, tytuł był bez imienia. Zmierzyliśmy współczynnik CTR, czyli stosunek ilość otworzonych e-maili do wszystkich wysłanych w danej grupie. Najprościej rzecz ujmując chcieliśmy sprawdzić jaki wpływ na otwieranie e-maili ma wykorzystanie imienia subskrybenta (przyjmujemy hipotezę, iż zastosowanie imienia zwiększy „otwieralność” e-maili). Jak widać – na podstawie uzyskanych wyników - można uznać hipotezę dot. wpływu imienia na „otwieralność” e-maili za uzasadnioną. W przypadku, gdy w temacie e-maila pojawiło się imię subskrybenta na każde 100 wysłanych e-maili 37 zostało otworzonych, w wersji bez imienia ilość otworzonych e-miali na każde 100 wysłanych wyniosła tylko 17. Innymi słowy, personalizacja korespondencji handlowej (mam tu na myśli malingi) bardzo się opłaca. I tu pojawiają się pytania: czy to zjawisko występuje tylko w kontekście korespondencji? kiedy i w jakich okolicznościach można siłę imienia wykorzystać w sytuacjach biznesowych? kiedy stosowanie imienia (lub formy typu: „Pani Katarzyno..”; „Panie Stanisławie…”) sabotuje Twoje działania? i w końcu: dlaczego gdy słyszymy własne imię jesteśmy bardziej skłonni do uległości? Odpowiedź na pytanie pierwsze jest trywialna. Efekt imienia jest znany już od dość dawna (nazywany jest efektem cocktail-party) i jego siła uwidacznia się w każdej sytuacji (nie tylko korespondencji handlowej). Także w sytuacjach komunikacji face-to-face. Wiedzą o tym handlowcy, starający się w kontaktach z klientami jak najszybciej przejść na formę „Pani Kasiu…”, „Panie Stanisławie…”. I tu okazuje się, że często jest to grubym błędem! Wynika to z niezrozumienia mechanizmu opisywanego zjawiska. Handlowcy „idą na skróty” nie zadając sobie pytania, czy aby na pewno to co robią wspiera ich dążenia w osiągnięciu pożądanego rezultatu. Przyjrzyjmy się więc nieco bliżej „magii imienia” zaczynając od wyjaśnienia czym jest ”efekt cocktail-party”. Wyobraź sobie, że jesteś na jakimś spotkaniu towarzyskim. W pomieszczeniu znajduje się kilkanaście osób stojących w kilku grupkach. Stoisz w takiej grupce i rozmawiasz z pozostałymi towarzyszącymi Ci osobami. Dookoła gwar, w tle „sączy” się muzyka. I nagle ktoś, gdzieś wymawia Twoje imię. Co się stanie? Większość osób usłyszawszy swoje imię natychmiast się odwróci poszukując wzrokiem osoby, która je wypowiedziała. Okazuje się, że jesteśmy „wyczuleni” na dźwięk własnego imienia. Efekt ten zainteresował wielu badaczy. Nota bene wiele badań wykazało nie tylko, iż reagujemy nie tylko na samo imię, ale nawet bardziej „lubimy” te litery, z których się ono składa. Np. eksperymenty przeprowadzone przez prof. Dolińskiego (Doliński 1999) wykazały, że pierwsze litery imienia wydają się nam „przyjemniejsze” niż te inne litery, które nie występują w naszym imieniu. Jeszcze bardziej zaskakujące są wyniki badan Pelhama i in. (2002), którzy wykazali, że pierwsze litery imienia mają wpływ na nasze kariery zawodowe, a nawet miejsca w których mieszkamy. Nas przykład w USA, częściej niż to wynika z rachunku prawdopodobieństwa, wśród dentystów jest zadziwiająco dużo osób o imieniu Denis, a w Virginia Beach jest więcej dziewcząt o imieniu Virginia. Wygląda więc na to, że w sytuacji, gdy chcemy kogoś do czegoś przekonać (a co najmniej chcemy zaskarbić sobie jego sympatię), warto zapamiętać imię tego kogoś i komunikując się z tym kimś używać go. Howard i in. w swoich badaniach wykazali, że zapamiętanie czyjegoś imienia i używanie go, zwiększa skłonność tej osoby do robienia zakupów. Właśnie dlatego, często gdy ktoś chce wywrzeć na Ciebie wpływ (np. coś Ci sprzedać) stara się jak najszybciej przejść w kontaktach na formę „Pani Katarzyno”; „Panie Stanisławie” (lub wręcz na „Katarzyno”; „Stanisławie”). I tenże pośpiech jest – nie rzadko - „gwoździem do trumny”, ponieważ efekt imienia działa w szczególności, gdy kontaktujemy się z kimś po raz kolejny. Innymi słowy, gdy rozmawiasz z kimś po raz pierwszy i poznawszy jego imię „samowolnie” przechodzisz na formę „Pani Katarzyno”; „Panie Stanisławie” efekt imienia nie tylko nie zachodzi, ale może wręcz sabotować Twoje wysiłki. Okazuje się bowiem, że większość osób źle reaguje na „skracanie” dystansu w taki sposób. W zeszłym roku przeprowadziliśmy badanie na grupie 3 000 osób do których zwróciliśmy się z pytaniem: Wyobraź sobie, że właśnie rozmawiasz z kimś, kogo widzisz i słyszysz po raz pierwszy. Oceń w skali od -5 (nie znoszę) do +5 (bardzo mi odpowiada) różne formy zwracania się do Ciebie.
Oto wyniki (średnia punktacja w grupie): Proszę Pana/Pani  +2,6 Forma bezosobowa  +0,5 Pani/Panie „Twoje imię” (np. „Pani Katarzyno”; „Panie Krzysztofie”)  -3,7
Zwróć uwagę jak źle została oceniona forma, którą tak często jest używana! Czy to oznacza, że jest ona niewskazana? Nie! Chodzi tylko o to, że efekt imienia występuje najsilniej przy kolejnych spotkaniach/kontaktach, nie zaś przy pierwszym. W praktyce naszym klientom proponuję, aby przy pierwszym kontakcie stosowali formę Pan/Pani, a dopiero przy kolejnych kontaktach używali dodatkowo imienia (wyjątkiem są sytuacje, w których osoby komunikujące się ze sobą umówią się na konkretną formę zwracania się do siebie).