PARLAMENT EUROPEJSKI:

-SKŁAD

Parlament Europejski liczy obecnie 736 eurodeputowanych, sprawujących mandat wolny, wybieranych na pięcioletnią kadencję. W Polsce w stosunku do członków PE używa się potocznie określenia "europarlamentarzysta", "eurodeputowany" lub "europoseł", natomiast oficjalne określenie brzmi: "poseł do Parlamentu Europejskiego". W Wielkiej Brytanii stosuje się określenie "członek Parlamentu Europejskiego" (Member of the European Parliament, w skrócie MEP), we Francji zaś – "deputowany" (un député européen).

Zgodnie z traktatem o przystąpieniu Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej liczba posłów w Parlamencie Europejskim będzie wynosić 736. Obecna "nadwyżka" jest przejściowa i wynika z tego, że w trakcie kadencji pojawiła się konieczność kooptacji posłów z Bułgarii i Rumunii.

W Parlamencie Europejskim zasiada obecnie 736 deputowanych. Liczba miejsc w Parlamencie przypadająca na poszczególne kraje członkowskie zależy m.in. od liczebności ich społeczeństw. Na mocy Traktatu Nicejskiego uzgodnionego podczas szczytu UE w grudniu 2000 r. najwięcej posłów mają Niemcy - 99. Liczba posłów pozostałych państw członkowskich wynosi kolejno: Wielka Brytania, Francja i Włochy - po 78, Hiszpania i Polska - po 54, Holandia - 27, Belgia, Grecja, Węgry i Portugalia - po 24, Szwecja - 19, Austria - 18, Dania, Słowacja i Finlandia - po 14, Litwa i Irlandia - po 13, Łotwa - 9, Słowenia - 7, Luksemburg, Estonia i Cypr - po 6 oraz Malta - 5.

• 1962 - 162 posłów

• 1979 - 410 posłów

• 1981 - 434 posłów

• 1986 - 518 posłów

• 1994 - 567 posłów

• 1999 - 626 posłów

• 2004 - 732 posłów

• 2007 - 785 posłów

• 2009 - 736 posłów

-SPOSÓB WYŁANIANIA CZŁONKÓW

Wybory do parlamentu odbywają się raz na pięć lat. Każdy obywatel Europy ma czynne i bierne prawo wyborcze, niezależnie od miejsca zamieszkania w UE. Dlatego też Parlament jest wyrazicielem demokratycznej woli obywateli Unii (która liczy ich już blisko 500 milionów), dbając o ich interesy w dialogu z pozostałymi instytucjami Unii. Ostatnie wybory do PE miały miejsce w czerwcu 2009 r.

Posłowie nie zasiadają w Parlamencie Europejskim według kraju pochodzenia, lecz według przynależności do jednego z siedmiu ogólnoeuropejskich ugrupowań politycznych. Posłowie reprezentują cały wachlarz poglądów na temat integracji europejskiej, od skrajnego federalizmu po otwarty eurosceptycyzm.

14 lipca 2009 r. Jerzy Buzek został wybrany na stanowisko przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Funkcję tę będzie pełnił przez dwa i pół roku (do stycznia 2012 r.).

-MIEJSCE I CZAS OBRAD

Oficjalna siedziba Parlamentu Europejskiego znajduje się w Strasburgu położonym na granicy francusko-niemieckiej. Lokalizacja ta symbolizuje pojednanie Europy po dwóch wojnach światowych. Zgodnie z decyzją państw członkowskich UE Parlament organizuje w Strasburgu dwanaście sesji plenarnych rocznie. Posiedzenia komisji parlamentarnych odbywają się w Brukseli, gdzie zwołuje się także dodatkowe sesje plenarne. Debaty w sali plenarnej prowadzone są we wszystkich językach urzędowych UE, co odzwierciedla przywiązanie Parlamentu do koncepcji zróżnicowanej i wielokulturowej Unii „zjednoczonej w różnorodności“.

-KOMPETYCJE

Od 1979 roku uprawnienia Parlamentu były rozszerzane na mocy kolejnych traktatów europejskich, m.in. obywatele UE mogą kierować do Parlamentu petycje zawierające skargi dotyczące stosowania prawa europejskiego. Posłowie wybierają Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, którego zadaniem jest analizowanie skarg obywateli przeciwko przypadkom niewłaściwej administracji w instytucjach i organach Unii. Mogą oni również ustanowić komisję śledczą, gdy uznają, że zostało naruszone prawo wspólnotowe. W sprawach międzynarodowych Parlament uczestniczy w kształtowaniu polityki zagranicznej UE. Jego zgoda wymagana jest, kiedy UE negocjuje traktaty międzynarodowe i kiedy przystępują do niej nowi członkowie. Parlament regularnie organizuje debaty na temat praw człowieka oraz wysyła obserwatorów do wszystkich zakątków świata, aby upewnić się, że wybory mają charakter wolny i uczciwy. Najnowsza reforma traktatów, o której zdecydowano na posiedzeniu Rady Europejskiej w Lizbonie w grudniu 2007 roku, jeszcze bardziej rozszerza uprawnienia Parlamentu Europejskiego w wielu dziedzinach.

Jedną z podstawowych prerogatyw Parlamentu Europejskiego  jest Nadzorowanie Komisji Europejskiej. Nikt nie może zostać przewodniczącym Komisji Europejskiej bez zgody Parlamentu Europejskiego. Posłowie prowadzą również przesłuchania kandydatów na komisarzy (wyznaczanych przez rządy) pod kątem ich kompetencji i weryfikują, czy nadają się oni na dane stanowisko. Posłowie mogą również odrzucić kandydatów, których uznają za nieodpowiednich. Parlament zatwierdza Komisję w całości, udzielając jej wotum zaufania jako ciału kolegialnemu. Może także zobowiązać całą Komisję do złożenia rezygnacji, uchwalając wotum nieufności. Wotum nieufności wobec wszystkich komisarzy (które jest procedurą wymagającą bezwzględnej większości posłów oraz dwóch trzecich oddanych głosów) jest jednak uważane za „ostateczność” i jeszcze nigdy nie zostało uchwalone. Ponadto Parlament nadzoruje z bliska działalność Komisji, dokonując dokładnej analizy zaleceń zawartych w jej sprawozdaniach

Parlament wybiera również Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, którego zadaniem jest badanie przypadków „złych praktyk administracyjnych” w instytucjach UE, zgłoszonych przez obywateli i przedsiębiorstwa, w celu rozstrzygnięcia powstałych sporów. Posłowie do Parlamentu Europejskiego ustanawiają również przepisy i ogólne warunki regulujące statut i ogólne warunki wykonywania funkcji rzecznika. Pracuje on w budynkach Parlamentu Europejskiego.

Parlament Europejski nawiązuje również i utrzymuje bliskie stosunki z  parlamentami narodowymi Unii Europejskiej. Współpraca międzyparlamentarna ma przede wszystkim na celu wzmocnienie wymiaru parlamentarnego UE poprzez zaakcentowanie kontroli demokratycznej i odpowiedzialności za decyzje podejmowane na szczeblu wspólnotowym. Gwarantuje ona przejrzystość i większą otwartość procesu decyzyjnego, a także wzmacnia legitymację demokratyczną, jakość i efektywność procesu legislacyjnego Unii Europejskiej.