Zamknięci w więzieniu milczenia

"Spotkałem Gustav w przedszkolu. Gustav objechał autem naokoło i chciał zatrąbić. On wcisął środkowym palcem tak nieszczęśliwie w zniszczony plastikowy klakson, że nie wydobył jego już.

Palec wyglądał źle: zgnieść, spuchniętyny i zakrwawiony. To musiało go boleć nieprawdopodobnie. On wykrzywił twarz, otworzyłem jego usta - wyglądało, jaby chciał krzyknąć niesamowicie głośno. Jednak żaden ton nie przyszedł z jego ust."

To było pierwsze spotkanie wiedeńskiej psychoterapeutki Gabrielii Biegler - Vitek z selektywnie milczącym dzieckiem. Odtąd skupiła się na psychoterapii dzieci, które mówią tylko z nawęższym kręgu rodzinnym i milczą a po za tym odznaczają się żelaznym milczeniem.

selektywnie milczący jest ( łacińskim słowem"mutus" dla "niemego") - rzadkim zaburzeniem komunikacji. Eksperci szacują, że niewielki procent wszystkich dzieci jest tym dotkniętych. Tu jednak w Niemczech jak dotąd jednakże tylko niewielu ludzi słyszało o tym zaburzeniu, wysoka liczba nieznana jest prawdopodobnie.

Milczenie jest najczęściej psychologicznie uwarunkowane

Inaczej jako przy prawdziwej Niemowie są selektywne mutistischen dzieci są nietknięte organy mówiące i motoryka mówiąca . Jej niemota jest przeważnie czysto psychologicznie warunkowa. W domu mówią selektywnie mutistische dzieci często nawet szczególnie dużo - jak że muszą one swoje milczenie kompensować w świecie zewnętrznym Ponieważ oni milkną zawsze w tym równym socjalnym kontekście, naznaczył się ten fenomen jako selektywny

Szczególnie często verschlägt ten selektywnie mutistischen dzieciom w przedszkolu i szkole język. Jednak starczy czasami także już, że dziadkowie z odwiedzinami przychodzą i to właśnie jeszcze żywo i głośno z rodzeństwem bez wysiłku dziecko odrętwieje.

Język ciała selektynie mutistischer dzieci przypomina mocno, biała Gabriela Biegler - Vitek: "Dzieci milkną, ramiona podciągają wysoko i patrzą na ziemi. Często zakrywają jeszcze włosami twarz. One krzyżują nogi i nie poruszają się. One unikają samych odgłosów jak chrząknięcie i śmieją się z głosem. Potraktowałem raz siedmioletnią dziewczynę - ona wyglądała jak mały blond anioła. Miała temperament tańczyła Hip Hop. Ale kiedy zagadywano i patrzono sięna nią, jak by jej nie było: Jej twarz była bez wyrazu jak maska."

Dzieci drętwieją w więzieniu milczenia

Biegler - Vitek w aktualnym studium doświadczenie od więcej niż dwudziestu lat pracę z selektywnie mutistischen dzieciom zebrał i opisywał możliwa terapie.

Pierwszy rozstrzygającym krokiem jest właściwa diagnoza - i ona jest prosta przy Frühmutismus w wieku przedszkola trudny. Nie każde dziecko ma otwarte usposobienie, rzuci się natychmiast w środek zgiełku i znajdzie bez problemu przyjaciół

Mutismus staje się stąd często w przedszkolu jeszcze jako krańcowa nieśmiałość verharmlost: "wyrosną z tego", pedagodzy pocieszają bezradnych rodziców. tak nie jest/ nie staje się tak. Niestety. kryteria dla selektywnego Mutismus: W zawsze równym, dokładnie zdefiniowanej sytuacji dzicko nie mówi absolutnie nigdy i zaburzenie trwa przynajmniej miesiąc. Przy tym dziecko może mówić zasadniczo całkowicie normalnie i rozumie wszystko.

Dzień powszedni staje się po zapisaniu do szkoły dla mutistische dziecko wzrastająco problematyczny. Johanna była selektywny mutistisches dziecka: "Byłam dla moich rodziców nieprawdopodobnie przykrym dzieckiem. Byłem w domu niezdyscyplinowany i bezczelny. Jednak w szkole chowałam się pod stołem, kiedy było tego za dużo dla mnie. Nie powiedziałam w szkole nic nidgy. Oprócz na matematyce. Byłem tu zawsze dobry - i nie trzeba było odpowiedać w całych zdaniach."

Mutistische dzieci cieszą się dużą popularnością

Selektywnie mutistische dzieci są przez uczniów z tej samej klasy i nauczycieli często najpierw bardzo lubiani. Spokojne dziecko może być dla dynamiki całej klasy przyjemne.

" jest to zdumiewające, jak długo te dzieci przechodzą czasami ze swoim milczeniem", Biegler mówi - Vitek. "Często podczas całego okresu nauki szkolnej podstawowego. Oni znajdują zawsze jeden lub dwóch przyjaciół, który stają się ich rzecznikami

Także nauczyciele stawiają/ przystosowują się szybko do tych dzieci: Oni stawiają im często tylko zamknięte pytaia, na które lekko z przytaknięciem głowy lub potrząsaniem głową odpowiadają. ochodzenie się z mutistischen dziecka potrzebuje wprawdzie niezbędny respektu przed strachem - równocześnie jednak także odwagi, zeby żądać od dziecka.

‚ Ona nie może zmusić mnie mówić - ona popatrzała tak bojażliwie", sądził jeden nauczyciel, z którym współpracowałem. Kiedy nauczyciele spostrzegają, że bycie przyjemnym nie pomaga, oni się rozczarowują i irytują." Milczenie jest interpretowane potem jako upór, nauczyciele kapitulują. Dziecko może przez to szkolny i zawodowej ślepej uliczce wylądować

Dzieci nie znają innego wyjścia

Milczenie jest przy tym emocjonalnym rozwiązaniem, żadną świadoma decyzja. Dziecko wybiera to wyjście, ponieważ nie zna żadnego lepszego. Diagnoza selektywnie Mutismus staje się trwała dopiero raz, rodzice szukają często w sobie: "Gdzie zrobiłem błąd?" Uczucia winy jest kompletnie nie trafionym miejscem.

Przyczyny selektywnego Mutismus są wielorakie i eksperci są w tym punkcie sobie zgodni: Błędy wychowania nie są nigdy podstawą selektywnego Mutismus. Jednak leży zadziwiająco często genetyczną predyspozycję. Przy więcej niż 70 procentów dzieci jest przynajmniej jedne z rodziców nieśmiałe i zahamowany.

Rodzice przypominają sobie często mutistisch w podobnej fazie rozwoju. zawsze słychać Gabriela Biegler zdania jak: "To przeszło mi jak byłam dzieckiem tak samo będzie z moją córką. Nauczyłem się dopiero po 16 latach w internacie, jak mówić z innymi."

Dalekosiężne konsekwencje dla wspomnienia

Milczenie jest tylko nieznacznym problemem. Konsekwencje mogą daleko sięgać: "Te dzieci są doskonałymi obserwatorami - jednak oni rzadko robią coś aktywnie od siebie", Gabriela Biegler mówi - Vitek. I, kto nie bierze udziału w, nie ma żadnych wspomnień

potwierdza to Johanna: "wszystkie te wspomnienia w pięknym dzieciństwie, wiele przeżyć, te inne mają, a one nie mają. Nie przynależałem nigdy do którychkolwiek stałych grup - odnaleść się zawsze ciężko."

Świat tych dzieci jest mały. Brakujace doświadczenia komunikacji zapobiega zgodne z wiekiem tworzenie tożsamości. ponieważ Zdolność, odpowiadania za samym sobą, służy wykształceniu autobiograficznej świadomości dla własnego życiorysu.

Czas jest dla Johanna między 12 a 16 rokiem życia jak czarna dziura, ona nie ma prawie żadnych wspomnień ma same przeżycia. Ona zrobiła po tym to samodzielnie, znalazła wyjście z milczenia -i mogła z innymi znowu przeżyć coś To nie udaje się każdemu dotkniętemu bez profesjonalnej pomocy.