Dywersyfikacja produkcji to zróżnicowanie programu produkcji.

Przyczyny i skutki wdrażania dywizjonalnych struktur organizacyjnych:

zdywersyfikowany program produkcji

ostra konkurencja rynkowa mało sprawny proces decyzyjny wprowadzenie str. dywizjonalnej

struktura pionów scalonych

segmentacja otoczenia

trafniejsze decyzje, przyspieszenie ich segmentowania

Organizowanie to także dokonywanie zmian organizacyjnych. Ze zmianą organizacyjną mamy do czynienia wtedy, kiedy dwa stany organizacji różnią się między sobą. Stan organizacji w danej chwili to ogół jej cech w tej chwili. Zmiany organizacyjne mogą dotyczyć ludzi, zadań, technologii i struktury organizacji.

Zmiana planowa jest reakcją na lukę efektywności.

Trzy fazy planowania to:

• rozmrożenie (przygotowanie ludzi)

• zmienianie

• zamrożenie (ustabilizowanie zmian)

Rozmrożenie – doprowadzenie do poczucia potrzeby zmiany, nawiązanie dobrych relacji z zainteresowanymi osobami, pomaganie innym w zrozumieniu, że dotychczasowe działania są nieskuteczne, minimalizowanie oporu wobec zmiany.

Według Carla Davisa istnieją trzy następujące metody pozyskiwania ludzi do akceptacji zmian:

• perswazja

• konsultacja

• negocjacja

Dosyć powszechnie uważa się, że najskuteczniejszą metodą jest negocjacja.

Zmienianie – rozpoznanie nowych skutecznych zachowań, wybór odpowiednich zmian dotyczących zadań, ludzi, kultury, technologii i struktury, podejmowanie działań, żeby wprowadzić te zmiany.

Wyróżnia się dwie następujące metody wprowadzania projektu zmiany do praktyki: odcinkową i uderzeniową.

Ponowne zamrożenie – doprowadzenie do akceptacji i ciągłości nowych zachowań, zapewnienie wszelkich potrzebnych zasobów, przydzielanie nagród zależnych od efektów.