Indukcja elektromagnetyczna - zjawisko powstawania siły elektromotorycznej w przewodniku na skutek zmian strumienia pola magnetycznego. Zmiana ta może być spowodowana zmianami pola magnetycznego lub względnym ruchem przewodnika i źródła pola magnetycznego. Zjawisko to zostało odkryte w 1831 roku przez angielskiego fizyka Michaela Faradaya.
Prawo Faraday’a -  Z doświadczeń tych Faraday wywnioskował, że w zamkniętym obwodzie znajdującym się w zmiennym polu magnetycznym pojawia się siła elektromotoryczna indukcji równa szybkości zmian strumienia indukcji pola magnetycznego przechodzącego przez powierzchnię rozpiętą na tym obwodzie. Prawo to można wyrazić wzorem

 ,gdzie:
ε to indukowana siła elektromotoryczna (SEM) w woltach;
Φ_B to strumień indukcji magnetycznej przepływający przez powierzchnię objętą przewodnikiem.
Budowa transformatora
Transformator zbudowany jest z dwóch lub więcej cewek (zwanych uzwojeniami), nawiniętych na wspólny rdzeń magnetyczny wykonany zazwyczaj z materiału ferromagnetycznego.

Oba obwody są zazwyczaj odseparowane galwanicznie, co oznacza, że nie ma połączenia elektrycznego pomiędzy uzwojeniami, a energia przekazywana jest przez pole magnetyczne. Wyjątkiem jest autotransformator, w którym uzwojenie pierwotne i uzwojenie wtórne posiadają część wspólną i są ze sobą połączone galwanicznie.

Powstanie napięcia w obwodzie wtórnym transformatora
Napięcie w obwodzie wtórnym transformatora powstaje podczas indukcji elektromagnetycznej wywołanej zmianą strumienia pola magnetycznego w cewkach wtórnych.
Stan jałowy występuje wówczas, jeżeli jedno uzwojenie zasilamy napięciem sinusoidalnym (zmiennym), natomiast drugie uzwojenie pozostaje rozwarte (nie płynie prąd).
Bieg roboczy zwany inaczej obciążeniem transformatora występuje gdy uzwojenie pierwotne jest zasilane napięciem sinusoidalnym natomiast uzwojenie wtórne jest obciążone impedancją
Przekładnia transformatora – liczba określająca stosunek wartości napięcia wtórnego do pierwotnego w transformatorze.

Dla transformatora idealnego przekładnia, zazwyczaj oznaczaną grecką literą η, jest równa:

Indukcja elektromagnetyczna - zjawisko powstawania siły elektromotorycznej w przewodniku na skutek zmian strumienia pola magnetycznego. Zmiana ta może być spowodowana zmianami pola magnetycznego lub względnym ruchem przewodnika i źródła pola magnetycznego. Zjawisko to zostało odkryte w 1831 roku przez angielskiego fizyka Michaela Faradaya.
Prawo Faraday’a -  Z doświadczeń tych Faraday wywnioskował, że w zamkniętym obwodzie znajdującym się w zmiennym polu magnetycznym pojawia się siła elektromotoryczna indukcji równa szybkości zmian strumienia indukcji pola magnetycznego przechodzącego przez powierzchnię rozpiętą na tym obwodzie. Prawo to można wyrazić wzorem

 ,gdzie:
ε to indukowana siła elektromotoryczna (SEM) w woltach;
Φ_B to strumień indukcji magnetycznej przepływający przez powierzchnię objętą przewodnikiem.
Budowa transformatora
Transformator zbudowany jest z dwóch lub więcej cewek (zwanych uzwojeniami), nawiniętych na wspólny rdzeń magnetyczny wykonany zazwyczaj z materiału ferromagnetycznego.

Oba obwody są zazwyczaj odseparowane galwanicznie, co oznacza, że nie ma połączenia elektrycznego pomiędzy uzwojeniami, a energia przekazywana jest przez pole magnetyczne. Wyjątkiem jest autotransformator, w którym uzwojenie pierwotne i uzwojenie wtórne posiadają część wspólną i są ze sobą połączone galwanicznie.

Powstanie napięcia w obwodzie wtórnym transformatora
Napięcie w obwodzie wtórnym transformatora powstaje podczas indukcji elektromagnetycznej wywołanej zmianą strumienia pola magnetycznego w cewkach wtórnych.
Stan jałowy występuje wówczas, jeżeli jedno uzwojenie zasilamy napięciem sinusoidalnym (zmiennym), natomiast drugie uzwojenie pozostaje rozwarte (nie płynie prąd).
Bieg roboczy zwany inaczej obciążeniem transformatora występuje gdy uzwojenie pierwotne jest zasilane napięciem sinusoidalnym natomiast uzwojenie wtórne jest obciążone impedancją
Przekładnia transformatora – liczba określająca stosunek wartości napięcia wtórnego do pierwotnego w transformatorze.

Dla transformatora idealnego przekładnia, zazwyczaj oznaczaną grecką literą η, jest równa:

Indukcja elektromagnetyczna - zjawisko powstawania siły elektromotorycznej w przewodniku na skutek zmian strumienia pola magnetycznego. Zmiana ta może być spowodowana zmianami pola magnetycznego lub względnym ruchem przewodnika i źródła pola magnetycznego. Zjawisko to zostało odkryte w 1831 roku przez angielskiego fizyka Michaela Faradaya.

Prawo Faraday’a -  Z doświadczeń tych Faraday wywnioskował, że w zamkniętym obwodzie znajdującym się w zmiennym polu magnetycznym pojawia się siła elektromotoryczna indukcji równa szybkości zmian strumienia indukcji pola magnetycznego przechodzącego przez powierzchnię rozpiętą na tym obwodzie. Prawo to można wyrazić wzorem

 ,gdzie:
ε to indukowana siła elektromotoryczna (SEM) w woltach;
Φ_B to strumień indukcji magnetycznej przepływający przez powierzchnię objętą przewodnikiem.

Budowa transformatora
Transformator zbudowany jest z dwóch lub więcej cewek (zwanych uzwojeniami), nawiniętych na wspólny rdzeń magnetyczny wykonany zazwyczaj z materiału ferromagnetycznego.

Oba obwody są zazwyczaj odseparowane galwanicznie, co oznacza, że nie ma połączenia elektrycznego pomiędzy uzwojeniami, a energia przekazywana jest przez pole magnetyczne. Wyjątkiem jest autotransformator, w którym uzwojenie pierwotne i uzwojenie wtórne posiadają część wspólną i są ze sobą połączone galwanicznie.

Powstanie napięcia w obwodzie wtórnym transformatora
Napięcie w obwodzie wtórnym transformatora powstaje podczas indukcji elektromagnetycznej wywołanej zmianą strumienia pola magnetycznego w cewkach wtórnych.

Stan jałowy występuje wówczas, jeżeli jedno uzwojenie zasilamy napięciem sinusoidalnym (zmiennym), natomiast drugie uzwojenie pozostaje rozwarte (nie płynie prąd).

Bieg roboczy zwany inaczej obciążeniem transformatora występuje gdy uzwojenie pierwotne jest zasilane napięciem sinusoidalnym natomiast uzwojenie wtórne jest obciążone impedancją

Przekładnia transformatora – liczba określająca stosunek wartości napięcia wtórnego do pierwotnego w transformatorze.

Dla transformatora idealnego przekładnia, zazwyczaj oznaczaną grecką literą η, jest równa: