-PROJEKTY I FUNDUSZE UE- W NR 1 11.10.2011r.

BLOKI TEMATYCZNE:

1. Projekty UE – wprowadzenie

2. Ewolucja polityki spójności

3. Założenia polityki spójności na lata 2007 – 2013

4. Instytucjonalny system wdrażania polityki spójności w Polsce

5. Informacja i promocja projektów finansowanych ze źródeł UE

6. Ewolucja polityki spójności, programów i projektów finansowanych ze źródeł UE

ZALECANE LEKTURY:

• Z. M. Doliwa – Klepacki „Integracja europejska” Białystok 2009

• J. Barcz, E. Kawecka – Wyrzykowska „Integracja europejska” Warszawa 2007

• „Narodowa strategia spójności 2007 – 2013”

• „Narodowy plan rozwoju na lata 2007 – 2013”

• „Krajowa strategia rozwoju regionalnego 2010 – 2020”

• Teksty programów operacyjnych

LITERATURA UZUPEŁNIAJACA:

• M. Kola – Bezka „Dotacje dla małych przedsiębiorstw z funduszy unijnych”

• M. Kola – Bezka „ Fundusze pomocowe UE jako czynnik prawny konkurencyjności małych i średnich przedsiębiorstw w Polsce”

• A. Szymańska „Fundusze unijne i europejskie 2007 – 2013 dla mieszkańców obszarów wiejskich” Warszawa 2008

• J. Sojak (red.) „Założyć firmę i nie zbankrutować – aspekty prawne” Diffin 2009

PROJEKT UE jest przedsięwzięciem finansowanym przy udziale środków unijnych (lub też przygotowywanie dokumentacji itp.)

System funduszy europejskich w latach 2007 – 2013

ISTOTA POLITYKI SPÓJNOŚCI (do momentu wejścia w życie traktatu lizbońskiego):

„W celu wspierania harmonijnego rozwoju całej wspólnoty, rozwija ona i prowadzi działania służące wzmocnieniu jej spójności gospodarczej i społecznej. W szczególności Wspólnota zmierza do zmieszania dysproporcji w poziomach rozwoju różnych regionów lub wysp uprzywilejowanych, w tym obszarów wiejskich.”

(Tytuł XVII Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Artykuł 158)

Obecnie polityka spójności ma:

Wymiar regionalny – ma na celu zmieszenie dysproporcji w rozwoju gospodarczym i społecznym regionów oraz wzmacniania jej konkurencyjności.

Wymiar horyzontalny – ma przyczyniać się do rozwiązywania określonych problemów widocznych w skali całych gospodarek narodowych i całej UE (m.in. bezrobocie, ochrona środowiska, równość szans kobiet i mężczyzn).

Zbliżonym pojęciem jest polityka strukturalna – jej celem jest łagodzenie dysproporcji zagrażających harmonijnemu rozwojowi danego obszaru gospodarczego i ułatwienie dostosowań do zmieniających się warunków działania. Na poziomie UE jest ona stopniowo integrowana wokół rozwiązywania problemów powstających w regionach słabo rozwiniętych.

Region ekonomiczny jako jednostka terytorialno – administracyjna

„PRZECIW”

Podziały polityczno – administracyjne często:

• Nie respektują granic naturalnych jednostek fizyczno – geograficznych

• Przecinają wspólnoty etniczne i socjologiczne

• Mają krótkie tradycje

• Maja charakter ahistoryczny i dzielą w sposób arbitralny ukształtowane w ciągu stuleci wspólnoty terytorialne

„ZA”

• Dokonywanie precyzyjnej delimitacji przestrzennej

• Gromadzenie i przetwarzanie danych statystycznych

• Wykorzystywanie wyników badań prowadzonych w przekroju terytorialno – administracyjnym dla celów polityki społeczno – gospodarczej i zarządzania publicznego i administracji

Nomenklatura Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS)

NUTS – jednolita kategoryzacja jednostek regionalnych państw członkowskich UE, opracowana przez Eurostat we współpracy z odpowiednimi departamentami KE oraz urzędami statystycznymi państw członkowskich w celu ujednolicenia systemu zbierania, hierarchizacji i udostępniania danych statystycznych o sytuacji społeczno – gospodarczej WE w przekroju regionalnym. Wprowadzono rozp. PE i Rady w 2003r.

NUTS 1 państwa członkowskie w całości lub grupy regionów niższego szczebla

NUTS 2 maja ułatwić rozwiązywanie problemów społeczno – gospodarczych

NUTS 3 w układzie region – kraj – UE

NUTS 4 w odróżnieniu od pierwszych trzech poziomów (regionalnych) określono je jako lokalne od 2007 roku przemianowane na lokalne jednostki

NUTS 5 administracyjne (LAU 1 – dawny poziom NUTS 4 ; LAU 2 – dawny poziom NUTS 5)

Od 01.01.2008 roku liczba jednostek NUTS i LAU wynosi:

NUTS 1 – 97 (w Polsce 6 makroregionów)

NUTS 2 - 271 (w Polsce 16 województw)

NUTS 3 - 1303 (w Polsce 66 zgrupowań powiatów)

LAU 1 – 8398 (w Polsce 314 powiatów i 65 miast na prawach powiatów)

LAU 2 – 121601 (w Polsce 2478 gmin)

-PROJEKTY I FUNDUSZE UE- W NR 2 18.10.2011r.

Istota rozwoju regionu

Rozwój regionu jest procesem wszelkich zmian ilościowych i jakościowo - strukturalnych zachodzących na danym obszarze (w systemie przestrzenno - gospodarczym).

Rozwój progresywny - polega na zmianach pozytywnych względem przyjętych (zawsze) dyskusyjnych założeń.

Rozwój regresywny - polega na zmianach negatywnych względem przyjętych (zawsze) dyskusyjnych założeń.

Aspekty rozwoju regionu

1. Ekonomiczny

2. Społeczny

3. Postęp techniczny i technologiczny

4. Ekologiczny

WADY PKB jako miernika rozwoju regionów

• pomijanie produkcji nierejestrowanych (nielegalnej) oraz niebędącej przedmiotem transakcji rynkowych (produkcja gospodarstw domowych oraz podmiotów dobrowolnych na własne potrzeby)

• ignorowanie tzw. efektów zewnętrznych a zwłaszcza degradacji środowiska przyrodniczego

• pomijanie czasu wolnego, który jest istotnym elementem poziomu życia ludzi

• nieuwzględnienie zróżnicowania dochodów w społeczeństwie

• uwzględnianie podatków pośrednich co powoduje zniekształcenia porównań obejmujących kraje o różnych stawkach tych podatków

• obejmowanie produkcji tzw. dóbr wątpliwych, niepożądanych ze względów społecznych

popyt konsumpcyjny gospodarstw domowych (C)

+

inwestycje sektora prywatnego (I)

+

wydatki państwa (G)

+

eksport netto (NX)

=

PKB w cenach rynkowych

+

saldo dochodów z tytułu własności za granicą

=

PNB w cenach rynkowych

-

Amortyzacja (A)

=

PNN w cenach rynkowych

+

podatki pośrednie

+

dotacje

=

PNN w cenach czynników produkcji = Dochód Narodowy

Model polityki regionalnej realizowanej do połowy lat 70. XX w.:

• role wyłącznego podmiotu polityki regionalnej pełniło państwo,

• działania państwa były zorientowane na:

• finansowanie inwestycji infrastrukturalnych,

• budowa wielkich kompleksów przemysłowych na obszarach zacofanych,

• finansowanie deglomeracji czynnej dużych ośrodków przemysłowych

• najważniejsze narzędzia realizacji polityki regionalnej:

• dotacje i subwencje przyznawane inwestorom z budżetu państwa,

• ulgi finansowe

• wydatki państwa na tzw. infrastrukturę ciężką

• podejmowane przez państwo inwestycje produkcyjne w regionach zacofanych

Przyczyny reorientacji polityki regionalnej w połowie lat 70 XX w.:

• ograniczone rezultaty polityki regionalnej prowadzonej przez państwo

• drastyczne zmieszenie się możliwości finansowych państwa,

• istnienie dużego zróżnicowania stopnia rozwoju społecznego i gospodarczego między poszczególnych państwami członkowskimi oraz istnienie jeszcze większych dysproporcji rozwojowych między regionami;

PRZYCZYNY

• pogłębienie procesów integracyjnych

• poszerzanie procesów integracyjnych

• istnienie i dalsze pogłębienie tych dysproporcji mogło doprowadzić do

• osłabienia konkurencyjności ugrupowania,

• trudności prowadzenia jednolitej polityki gospodarczej w grupowaniu,

• konfliktów wewnątrz Wspólnoty,

• harmonia procesów integracji.

Lata 1958 - 1974:

• polityka regionalna realizowana wyłącznie na szczeblu krajowym i finansowana głównie przez państwa z ich budżetów narodowych,

• powołano EFS (1960) i EFOiGR (1962) ale wymiar regionalny przyznano tym funduszom dopiero w 1972 roku,

• utworzono EBI (Europejski Bank Inwestycyjny)

• utworzono Generalną Dyrekcję Polityki Regionalnej - DG XVI (1968)

EFS - Europejski Fundusz Społeczny

EFOiGR - Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji dla Rolnictwa

Lata 1975 - 1987 - okres w którym ukształtowano wspólna politykę regionalną:

• utworzenie EFRR - Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (1975) - przede wszystkim skierowany na rozwój rolnictwa Wielkiej Brytanii

• zwiększenie skali finansowania polityki regionalnej

• środki EFRR były rozdzielone w formie tzw. kwot krajowych, każde państwo - beneficjent miało swobodę rozdysponowania uzyskanych środków

• wprowadzenie tzw. części poza kwotowej (1980) - pozostawienie do samodzielnej dyspozycji KE (Komisja Europejska) 5% EFRR i umożliwieniu jej interweniowania w regionach nie objętych pomocą państw członkowskich,

• zastąpienie kwot krajowych określonymi procentowo widełkami interwencji (1984)

• wprowadzenie zasady stopniowego zastępowania subwencjonowanych projektów inwestycyjnych dofinansowaniem programów:

• narodowych (krajowych)

• inicjowanych na Wspólnoty

Polityka spójności w latach 1988 - 1992:

• polityka regionalna zyskała podstawy traktowe - do JAE (Jednolity Akt Europejski) wprowadzono tytuł XVI "Spójność gospodarcza i społeczna"

• głównym mechanizmem służącym wzmocnieniu spójności gospodarczej i społecznej, miały być trzy instrumenty finansowe - fundusze strukturalne EFRR, EFS, EFOiGR

• podwojenie sumy środków na polityce spójności

• uchwalono pierwszą perspektywę finansową (1989 - 1993)

• uchwalono dyscyplinę budżetową - kontrola wzrostu wydatków rolnych (ustalono górną granicę dochodów budżetowych Wspólnot na poziomie 1,2 % PKB krajów członkowskich)

• wprowadzono czwarte źródło dochodów w postaci wpłat bezpośrednich państw członkowskich, obliczanych wg jednolitego "opodatkowania" PKB państw członkowskich,

• wyznaczono priorytetowe cele polityki spójności

• opracowano wspólnotową nomenklaturę terytorialnych jednostek statystycznych (NUTS)

• określono zasady wspólnej polityki regionalnej

Polityka spójności w latach 1993 - 1999:

• kolejna reforma polityki spójności jako następstwa Traktatu z Maastricht

• politykę spójności umieszczono wśród głównych filarów rozwoju ekonomicznego UE

• utworzono Fundusz Spójności \ Kohezji - w celu ułatwienia najbiedniejszym państwom UE sprostanie kryteriom zbieżności

• w 1994r. pracę rozpoczął Komitet Regionów - uznanie prawa władz regionalnych do uczestniczenia w procesie decyzyjnym UE

• utworzono Finansowy Instrument Wspierania Rybołówstwa

• wydłużono perspektywę finansową

• (nie dot. nas) dodano cel 6 - wspomaganie regionów o niskiej gęstości zaludnienia

• wzmocnienie roli EBI w polityce regionalnej - bank miał ułatwić finansowanie projektów służących waloryzacji regionów najsłabiej rozwiniętych w gestii EBI od czerwca 1994r. powstaje Europejski Fundusz Inwestycyjny, który gwarantuje portfele zobowiązań banków specjalizujących się w finansowaniu MSP.

• położono nacisk na cel horyzontalny - równość szans kobiet i mężczyzn na rynku pracy

Fundusz spójności

• został utworzony na okres przejściowy dla najmniej zamożnych krajów (w których wskaźnik PKB na mieszkańca kształtował się poniżej 90% średniej unijnej)

• wypłacona pomoc została uzależniona od podjęcia przez dany kraj programu konwergencji

• może finansować wydatki na terytorium całego kraju związane z tzw. dużymi projektami z zakresu ochrony środowiska i transeuropejskich połączeń transportowych

• wspierał pojedyncze projekty

• pomoc UE dla sektora środowiska i sektora transportu odzwierciedla filozofię trwałego i zrównoważonego rozwoju. Polega ona na zwiększeniu produktywności i konkurencyjności gospodarki m.in. poprzez rozwój infrastruktury transportowej, lecz zarazem nie kosztem środowiska i jego zasobów a przez to kosztem przyszłych pokoleń.

-PROJEKTY I FUNDUSZE UE- W NR 3 25.10.2011r.

Polityka spójności w latach 2000-2006

• okres, w którym do Unii Europejskiej przystąpiły kraje Europy Środkowo - Wschodniej

• wprowadzenie zadany n+2 - umożliwia wykorzystywanie środków zaprogramowanych w roku n najpóźniej do końca roku n+2

• ograniczenie liczby celów:

Cel 1 - promowanie rozwoju i dostosowań strukturalnych w regionach słabiej rozwiniętych zdefiniowanych na poziomie NUTS 2

Cel 2 - wspieranie gospodarczych i społecznych przekształceń obszarów przeżywających trudności strukturalne (tzn. obszarów mutacji przemysłu, upadających obszarów wiejskich, obszarów uzależnionych od rybołówstwa oraz tzw. trudnych dzielnic miast)

Cel 3 - pomoc państwom członkowskim w modernizacji polityki i systemów kształcenia szkolenia i zatrudnienia

Cel 1 nas interesuje ponieważ był w Polsce realizowany.

Inicjatywy wspólnotowe (2000 - 2006)

Realizowane INTERREG - inicjatywa wspierająca współprace

w Polsce EQUAL

Zasady polityki spójności UE

1. Zasady generalne:

• subsydialność - angażuje się gdzie organy administracyjne nie mogą realizować swoich działań

• koordynacja - działania koordynowane ze szczebla wspólnotowego

• elastyczności

1. Zasady organizacji polityki spójności:

• programowanie - związane z ideą perspektyw finansowych

• partnerstwo

• kompatybilności

• zgodności

1. Zasady finansowania polityki rozwoju regionalnego:

• koncentracji - trzy rodzaje:

1. koncentracja na celu

2. koncentracja na regionach

3. koncentracja źródeł finansowania

• dodatkowość

• komplementarność

1. Zasady oceny realizacji projektów:

• monitorowanie

• kontrola finansowa

• ocena (wstępna, bieżąca i następcza)

Instrumenty finansowe polityki spójności

• Fundusze strukturalne

EEFS

EFOIGR (do końca 2006)

EFRR

FIWR (do końca 2006)

• Fundusz spójności

POLITYKA SPÓJNOŚCI 2007 - 2013

Istota polityki spójności:

"W celu wspierania harmonijnego rozwoju całej Wspólnoty, rozwija ona i prowadzi działania służące wzmocnieniu jej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej"

Cele polityki regionalnej w okresie 2007 - 2013

KONWERGENCJA - cel ukierunkowany na przyspieszenie konwergencji, najsłabiej rozwiniętych państw członkowskich i regionów UE poprzez poprawę warunków wzrostu i zatrudnienia.

KONKURENCYJNOŚĆ REGIONALNA I ZATRUDNIENIE - cel ukierunkowany na zwiększanie konkurencyjności i atrakcyjności regionów UE oraz zwiększenie zatrudniania.

EUROPEJSKA WSPÓŁPRACA TERYTORIALNA -cel ukierunkowany na umacnianie współpracy trans granicznej i transnarodowej poprzez wspólne (realizowane przez beneficjentów z co najmniej dwóch krajów) inicjatywy lokalne i regionalne oraz działania sprzyjające zintegrowanemu rozwojowi terytorialnemu, a także umacnianie współpracy międzyregionalnej i wymianę oświadczeń wśród władz regionalnych i lokalnych.

--> W Polsce 1 i 3 cel są realizowane

Strategia "EUROPA 2020"

Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu.

Projekty:

• wzrost inteligentny (smart growth) - rozwój oparty na wiedzy i innowacjach;

• wzrost zrównoważony (sustalnable growth) - transformacja w kierunku gospodarki niskoemisyjnej, elektrownie korzystające z zasobów konkurencyjnych;

• wzrost sprzyjających włączeniu społecznemu (inclusive growth) - wspieranie gospodarki ;charakteryzującej się wysokim poziomem zatrudnienia i zapewniającej spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną.

-PROJEKTY I FUNDUSZE UE- W NR 4 08.11.2011r.

Strategia "EUROPA 2020"

Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu.

Cele nadrzędne określone na poziomie całej UE:

• wskaźnik zatrudnienia na poziomie 75%;

• udział wydatków na B+R na poziomie 3% PKB;

• zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych o 20% w porównaniu z poziomem z 1990r. zwiększenie o 20% udziału energii odnawialnej w ogólnym zużyciu energii dążenie do zwiększenia efektywności energetycznej o 20%;

• udział osób w wieku 30 – 54 lat mających wykształcenie wyższe na poziomie 40%;

• wspieranie włączenie społecznego, zwłaszcza poprzez ograniczenie ubóstwa, wydźwigniecie z ubóstwa lub wykluczenia społecznego 20 milionów ludzi.

Obszary klasyfikujące się do objęcia wsparciem w ramach celu Konwergencja:

• regionalny na poziomie NUTS II w których PKB per capita mierzony parytetem siły nabywczej i obliczony na podstawie za okres 2000 – 2002 wynosił mniej niż 75% średniego PKB per capita UE – 25.

• państwa członkowskie realizujące program konwergencji gospodarczej, których dochód narodowy brutto (DNB) na mieszkańca mierzony parytetem siły nabywczej i obliczony na podstawie danych za okres 2001 – 2003 wynosił mniej niż 90% średniego DNB UE – 25.

Instrumenty finansowe polityki spójności dla celu Konwergencja:

- EFRR

- EFS

- PS – państwa członkowskie

Obszary klasyfikujące się do objęcia wsparciem w ramach celu Konwergencyjność regionalna i zatrudnienie:

• regiony objęte wsparciem w ramach celu 1 w okresie 2000 – 2006, które ze względu na znaczny postęp w ich rozwoju (a nie ze względu na efekt statystyczny) nie kwalifikują się do objęcia pomocą w ramach celu Konwergencja (zostaną one objęte pomocą przejściową) oraz pozostałe regiony na poziomie NUTS II nie objęte ani wsparciem w ramach celu konwergencja ani wsparciem przejściowym, które zostaną wskazane przez każde zainteresowane państwo członkowskie.

Instrumenty finansowe polityki spójności dla celu Konwergencyjność regionalna i zatrudnienia:

- EFRR

- EFS

Obszary klasyfikujące się do objęcia wsparciem w ramach celu Europejska współpraca terytorialna:

• regiony na poziomie NUTS II położone wzdłuż wszystkich wewnętrznych i niektórych zewnętrznych lądowych granic UE oraz wszystkie regiony poziomu NUTS III, położone wzdłuż granic morskich, które dzieli odległość do 150 km.

Instrumenty finansowe polityki spójności dla celu Europejska współpraca terytorialna:

- EFRR – Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego

Wsparcie przewidziane dla Polski na lata 2007 – 2013:

59,55 mld euro (wg. Cen z 2004r.)

• cel Konwergencja – 39, 39 mld euro z EFRR

- 19.51 mld euro z FS

• od Europejska współpraca terytorialna – 0,65 mld euro z EFRR

Po indeksacji 59,55 mld euro o wskaźnik inflacyjny – 67,28 mld euro

Konkurencyjność gospodarcza regionu

KONKURENCYJNOŚĆ regionu to zdolność do uzyskania przewagi nad innymi jednostkami terytorialnymi – uczestnikami gry konkurencyjnej.

Możliwe cechy gry konkurencyjnej:

• przyciągniecie kapitału z innych regionów kraju i zagranicy;

• utworzenie nowych miejsc pracy;

• zdobycie krajowych i zagranicznych środków wsparcia;

• zlokalizowanie na swoim obszarze różnych obiektów i jednostek usługowych, administracyjnych, militarnych itp.;

• przyciągniecie turystów;

• świadczenie w skali ponadregionalnej różnego typu usług zdrowotnych, oświatowych, kulturalno – oświatowych i innych.

Programowanie i wdrażania polityki regionalnej w okresie 2000 – 2006 (nie dot. nas teraz, ponieważ SA nowe programy, ale jeszcze nie znane)

FUNDUSZE STRUKTURALNE

Narodowy Plan Rozwoju (przygotowany przez kraj członkowski)

↓

Podstawy Wsparcia Wspólnoty (przygotowanie przez KE)

↓

Krajowe Programy Operacyjne (przygotowane przez kraj członkowski)

↓

Uzupełnienie Programów Operacyjnych (przygotowanie przez kraj członkowski)

Programowanie i wdrażania polityki regionalnej w okresie 2000 – 2006

INICJATYWY WSPÓLNOTOWE

Zalecenia Komisji Europejskiej (przygotowanie przez KE)

↓

Programy krajowe (przygotowanie przez kraj członkowski)

↓

Uzupełnienia programów krajowych (przygotowanie przez kraj członkowski)

Strategiczne podejście do programowania polityki regionalnej w okresie 2007 – 2013

FUNDUSZE STRUKTURALNE

FUNDUSZ SPÓJNOŚCI

Strategiczne Wytyczne Wspólnoty na lata 2007 – 2013 (stanowiące ramy dla interwencji z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności przygotowywane przez KE)

Narodowe Strategiczne Rany Odniesienia (przygotowywane przez kraj członkowski)

Narodowa Strategia Spójności

Projekty Programów Operacyjnych (przygotowywane przez kraj członkowski)

W POLSCE NSS (NARODOWA STRATEGIA SPÓJNOŚCI) WDRAŻANA JEST PRZY POMOCY:

16 regionalnych programów operacyjnych (16 – ponieważ 16- ście regionów)

5 krajowych programów operacyjnych:

• PO Rozwój Polski Wschodniej

• PO Infrastruktura i środowisko,

• PO Kapitał Ludzki,

• PO Innowacyjna Gospodarka,

• PO Pomoc techniczna 2007 – 2013

Programy celu Europejska współpraca terytorialna

PO Rozwój Polski Wschodniej – cel programu:

- przyspieszenie tempa rozwoju społeczno – gospodarczego Polski Wschodniej,

PO Infrastruktura i środowisko – cel programu:

- podniesienie atrakcyjności inwestycyjnej Polski i jej regionów poprzez rozwój infrastruktury technicznej,

- poprawa stanu środowiska naturalnego,

- poprawa stanu zdrowia społecznego,

- zachowanie tożsamości kulturowej;

PO Kapitał Ludzki – cel programu:

- wzrost poziomu zatrudnienia i spójności społecznej,

- dopasowanie zasobów pracy do zmieniającej się sytuacji na rynku pracy,

- zmniejszenie obszarów wykluczenia społecznego,

- podniesienie poziomu i jakości wykształcenia społecznego,

- wsparcie dla budowy sprawnego i partnerskiego państwa;

PO Innowacyjna Gospodarka – cele programu:

- zwiększenie innowacyjności przedsiębiorstw,

- wzrost konkurencyjności polskiej nauki,

- zwiększenie roli nauki w rozwoju gospodarczym,

- zwiększenie udziału innowacyjnych produktów polskiej gospodarki w rynku międzynarodowym,

- tworzenie trwałych i lepszych miejsc pracy,

- wzrost wykorzystania technologii informacyjnych i komunikacyjnych w gospodarce;

PO Pomoc techniczna – cele programu:

- zapewnienie sprawnego i efektywnego przebiegu realizacji NSS poprzez wsparcie procesów lub instytucji tworzących system jej realizacji.

-PROJEKTY I FUNDUSZE UE- W NR 5 22.11.2011r.

Programy celu Europejska Współpraca Terytorialna:

• Wspierają poprawę konkurencyjności oraz harmonijny i zrównoważony rozwój terytorium UE;

• Wspierają współprace międzynarodową regionów;

• Umożliwiają wymianę doświadczeń, transfer wiedzy i wspólne rozwiązywanie problemów

• Są współfinansowane ze środków EFRIR

• Zostały podzielone na trzy grupy:

1. Programy transgraniczne

2. Programy transnarodowe

3. Programy międzyregionalne

Europejski Instrument sąsiedztwa i partnerstwa stanowi pomoc wspólnotową na rzecz rozwoju dobrobytu i stosunków sąsiedzkich. Obejmuje UE oraz kraje partnerskie.

• Kraje partnerskie to:

Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Egipt, Izrael, Jordania, Libia, Liban, Maroko, Mołdawia, Gruzja, Federacja Rosyjska, Syria, Tunezja, Ukraina, Autonomia Palestyńska Brzegu Jordanu i Strefy Gazu.

Pogrubione – współpracują z Polską

• Pomoc jest udzielana na podstawie:

• Programów krajowych

• Programów wielonarodowych

• Programów współpracy transgranicznej ? – spr.

Wspólny cel programów Współpracy transgranicznej EWT i EISP:

Rozwijanie wspólnych inicjatyw lokalnych i regionalnych ponad granicami państw

ELEMENTY CHARAKTERYSTYCZNE PROGRAMÓW:

• Regularny charakter – realizowane są w rejonach położonych wzdłuż wewnętrznych i niektórych zewnętrznych granic UE (w tym granicach morskich);

• Aktywny udział władz i instytucji regionalnych w opracowaniu i realizacji programów;

• Wspieranie zarówno przedsięwzięć infrastrukturalnych jak i tzw. projektów miękkich;

• Obowiązkowy udział w projekcie co najmniej 2 partnerów z różnych państw.

Europejska Współpraca Terytorialna – programy transgraniczne z udziałem Polski

• Południowy Bałtyk (Polska – Szwecja – Dania – Litwa – Niemcy)

• Polska (Województwo Lubuskie) – Niemcy (Brandenburgia)

• Polska – Słowacja

Polska w wyżej wymienionych programach występuje jako partner wiodący

Europejska Współpraca Terytorialna – programy współpracy transnarodowej

CEL: Integracja terytorialna UE poprzez wspieranie dostępności zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich i innowacyjności i ochrony środowiska naturalnego.

ELEMENTY CHARAKTERYSTYCZNE PROGRAMÓW:

• Wspieranie zrównoważonego rozwoju oraz integracji przestrzennej w ramach dużych ponadnarodowych grup regionów;

• Wspieranie przede wszystkim projektów o charakterze nieinwestycyjnym (m.in. opracowanie i wdrażanie strategii, przygotowanie dokumentów niezbędnych do realizacji inwestycji o znaczeniu ponadnarodowym, opracowanie koncepcji nowoczesnych rozwiązań z dziedziny transportu, rozwoju miast ochrony dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego, tworzenie sieci współpracy);

• Obowiązkowy udział w projekcie partnerów z co najmniej 3 państw i w tym 2 krajów UE.

Program Współpracy międzynarodowej INTERREG IV C

CELE:

• Poprawa efektywności polityki rozwoju regionalnego w dziedzinie innowacyjności gospodarki opartej na wiedzy, ochronie środowiska i zapobieganiu ryzyka;

• Modernizacja i poprawa konkurencyjności gospodarki europejskiej.

ELEMENTY CHARAKTERYSTYCZNE PROGRAMÓW:

• Obejmuje całe terytorium UE, Norwegii i Szwajcarii;

• Wspieranie wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk;

• Wspieranie przekazywania rezultatów i tworzenia powiązań między przedsięwzięciami realizowanymi w ramach różnych projektów UE;

• Możliwości współpracy partnerów z całej UE, Norwegii i Szwajcarii;

• Nieinwestycyjny charakter projektów;

• Udział w projekcie co najmniej 3 państw.

Formy współpracy partnerów projektów:

• Wspólne przygotowanie projektu

• Wspólne realizowanie projektu

• Wspólna kadra zatrudnienia do realizacji projektu

• Wspólne finansowanie projektu

Programy współpracy transgranicznej i transnarodowej – każdy projekt powinien obejmować co najmniej 2 z powyższych form współpracy

Program współpracy międzyregionalnej – każdy projekt powinien obejmować wszystkie 4 formy współpracy.

-PROJEKTY I FUNDUSZE UE - W NR 6 29.11.2011r.

REGIONALNY PROGRAM OPERACYJNY WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO – POMORSKIEGO NA LATA 2007 – 2013

Załącznik do Uchwały nr 7089207 Zarządu Województwa Kujawsko – Pomorskiego z dnia 23 października 2007r.

SPIS TREŚCI:

1. Wprowadzenie

2. Diagnoza sytuacji społeczno – gospodarczej województwa

3. Strategia rozwoju regionu

4. Osie priorytetowe regionalnego programu operacyjnego Województwa Kujawsko – Pomorskiego na lata 2007 – 2013

5. Plan finansowy

6. Przepisy wykonawcze

7. Prognoza oddziaływania makroekonomicznego realizacji programu

8. Ocena problemu przed rozpoczęciem realizacji ex ante

9. Prognoza oddziaływania na środowisko regionalnego programu operacyjnego Województwa Kujawsko – Pomorskiego na lata 2007 – 2013

10. Informacja z przeprowadzanych konsultacji społecznych programów

Regionalny program operacyjny województwa kujawsko – pomorskiego na lata 2007 – 2013

Szczegółowy opis osi priorytetowych Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko – Pomorskiego na lata 2007 – 2013

Ścieżka wyboru projektów indywidualnych

Nabór propozycji projektowych

↓

Wstępny wykaz indywidualnych projektów kluczowych

↓

Konsultacja społeczna

↓

Zatwierdzenie kryteriów oceny projektów (Komitet Monitorujący)

↓

Akceptacja i obwieszczenie ostatecznego wykazu projektów

↓

Podpisanie pre-umów i monitorowanie procesów przygotowywania projektów

↓

Przygotowanie dokumentacji do projektów przez beneficjentów (osoba ubiegająca się o dotacje)

↓

Ocena formalna pełnej dokumentacji

↓

Rejestracja wniosków o dofinansowanie

↓

Ocena merytoryczna w tym strategiczna

↓

Zatwierdzenie projektów wybranych do realizacji

↓

Podpisanie umów o dofinansowanie

↓

Ogłoszenie listy projektów objętych dofinansowaniem

↓

Wdrożenie projektów

Ścieżka wyboru projektów w trybie konkursowym

Konkurs może mieć charakter zamknięty bądź otwarty. Konkurs zamknięty to taki, który jest ograniczony czasowo – ramy określone konkretnymi datami.

Ogłoszenie konkursu / preselekcja

↓

Złożenie pewnego wniosku o dofinansowanie

↓

Ocena formalna

↓

Rejestracja wniosków o dofinansowanie KSI

↓

Ocena merytoryczna

↓

Wybór projektów

↓

Ogłoszenie wyników konkursu

↓

Przekazanie ostatecznej listy projektów wybranych do wiadomości Komitetu monitorującego

↓

Podpisanie umów o dofinansowanie projektów

↓

Rejestracje umów o dofinansowanie w KSI

↓

Wdrożenie projektów

INSTYTUCJONALNY SYSTEM WDRAŻANIA NSRO 2007 – 2013

System prawny

Podstawowe regulacje prawne:

• Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności;

• Rozporządzenie komisji WE nr 1828/2006 ustanawiające szczegółowe zasady wykonania Rozporządzenia Rady WE nr 1083/2006;

• Rozporządzenie WE nr 1080/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego;

• Rozporządzenie WE 1081/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego;

• Rozporządzenie Rady WE nr 1084/2006 ustanawiające Fundusz Spójności

…

POZIOM I KOORDYNACJI

Koordynacje w zakresie zarządzania NSS i realizacji wszystkich programów operacyjnych sprawuje Minister Rozwoju Regionalnego odpowiada on za:

• Przygotowanie systemu realizacji NSS;

• Negocjonowanie zapisów programów operacyjnych z Komisja Europejską ( w przypadku RPO – we Współpracy z IZ RPO);

• Organizacje systemu realizacji NSS i nadzór nad jego prawidłowym funkcjonowaniem;

• Nadzór nad realizacją programów operacyjnych w tym zakresie: zarządzanie, monitorowanie, kontroli i audytu.

POZIOM II ZARZĄDZANIE

Instytucja zarządzająca (IZ) Jest odpowiedzialny za przygotowanie i realizacje programów operacyjnych.

IZ dla programów zarządzanych centralnie jest Minister Rozwoju Regionalnego.

IZ dla Regionalnych Programów Operacyjnych jest Zarząd danego województwa.

Gł. funkcje IZ

• Zapewnienie zgodności wyboru operacji do finansowania z kryteriami wyboru projektów dla programu;

• Kontrola programu operacyjnego w szczególności przygotowanie planu kontroli systemowych z zatwierdzenie programów kontroli innych instytucji;

• Ocena postępów realizacji programu operacyjnego;

• Przygotowanie raportów o nieprawidłowościach w zakresie realizacji programów operacyjnych.

POZIOM III WDRAŻANIE

Instytucja Pośrednicząca (IP) jest to instytucja, której została powierzona, w drodze porozumienia zawartego z instytucja zarządzającą, część zadań związanych z realizacją programu operacyjnego (zadań odnoszących się do poszczególnych osi priorytetowych lub grup osi priorytetowych)

Instytucja Pośrednicząca II stopnia (IP2) jest to instytucja, której została powierzona, w drodze porozumienia zawartego z instytucją pośredniczącą, część zadań związanych z wdrażaniem operacji lub grup operacji.