Debriefing psychologiczny, to metoda która pozwala w dość szybki sposób zredukować efekty stresu pourazowego u osób, które były świadkami sytuacji traumatycznej. Jego szczególne założenia pozwalają na usuwanie negatywnych skutków traumy i wsparcie osób bez konieczności prowadzenia długoterminowej psychoterapii.

Debriefing jako metodę radzenia sobie z traumą wprowadził dr. Jeffrey T. Mitchell, klinicysta i były strażak, paramedyk, który w oparciu o własne doświadczenia i wiedzę, stworzył sposób na to, jak pomagać w sensie psychologicznym uczestnikom katastrof i wypadków, oraz służbom pracującym przy usuwaniu skutków tych wydarzeń.

Jak przebiega interwencja kryzysowa

Krok I. Prośba o pomoc

Osoba w kryzysie poszukuje pomocy. Należy odebrać jej sygnały, usłyszeć jej wołanie.

Krok II. Analiza sytuacji powodującej kryzys

Terapeuta analizuje jej aktualne funkcjonowanie w relacji z sobą, z innymi, w domu, w pracy. Analizuje aktualne cele, wartości.

Pytania klucze: jak wygląda twój dzień? Jakich masz znajomych, przyjaciół? Co myślisz o sobie? Co dla Ciebie jest ważne w życiu? Jakie uczucia najczęściej przeżywasz?

Krok III. Rozpoznanie strategii i działań, które podejmowane były przez osobę w kryzysie

Terapeuta analizuje wszystkie możliwe działania, które podejmowała oso ba w kryzysie i efekty tych działań. Należy dowiedzieć się jak wygląda dotychczasowy schemat rozwiązywania problemów. Jakie towarzyszą temu schematy poznawcze, emocjonalne i behavioralne.

Pytania klucze: Jak dotychczas radziłeś sobie z trudnościami? Jakie były efekty twoich działań? W jaki sposób radziłeś sobie w podobnych sytuacjach?

Krok IV. Sprawdzenie możliwych, preferowanych rozwiązań

Terapeuta sprawdza co jest celem osoby w kryzysie. Na ile preferowany jest ten cel oraz czy dana osoba w jakiś sposób już podobne rzeczy realizowała.

Pytania klucze: Czy były takie chwile w twoim życiu, że udawało ci się realizować choćby część z tych celów? W jaki sposób udawało ci się "to" zrobić? Co takiego musiałoby się zdarzyć, abyś częściej "to" robił? Co będziesz robił, kiedy ten problem zostanie rozwiązany?

Krok V. Nauczenie nowych strategii postępowania

Terapeuta powinien nauczyć nowego sposobu widzenia świata, rozwiązywania problemów oraz zachowania się. Niezbędne są tutaj treningi zachowań konstruktywnych. Osoba w kryzysie ma dzięki nam zobaczyć swój problem z metapoziomu. Wykorzystać wszystkie swoje zasoby.

Krok VI. Kontrakt na uczenie się nowych zachowań i wdrażanie nowej strategii

Na tym etapie terapeuta doprowadza do końca swoją interwencję. Osoba wspomagana powinna dalej sama wdrażać w codziennym życiu nowe strategie. Jest to sprawdzian działania przeorientowanych mechanizmów obronnych oraz nowych schematów postępowania.

Nie bójmy się kryzysów. One dają nam szansę na uruchomienie swoich potencjałów i powodują nasz rozwój.

Etnotyp to pojęcie charakterystyczne dla etnologii XIX-wiecznej, obecnie rzadko już używane ze względu na brak możliwości sformułowania obiektywnych i porównywalnych kryteriów typologii etnosów. W związku z tym każda klasyfikacja jest w gruncie rzeczy subiektywną formą pewnej oceny wartościującej określony etnos.

Etnotyp ma stanowić podsumowanie, syntetyczny obraz (niezależny od różnic socjalnych, kulturowych i innych występujących pomiędzy poszczególnymi jednostkami) stereotypowych sądów i twierdzeń (opartych na schematycznym i uproszczonym widzeniu pewnej kategorii osób) dotyczących cech osobniczych członków danej grupy etnicznej lub jej właściwości jako całości.

La Fontaine napisał, że każdy kraj "rodzi" swój sposób myślenia. Bardzo często etniczne stereotypy mają swoje popularne określenia, nieraz pejoratywne: np. Makaroniarz (Włoch), Jankes (Amerykanin), Szwab (Niemiec), Pepik (Czech), Iwan (Rosjanin), Bosch (tak dawniej nazywano Niemców we Francji).

Etnotyp może być także utożsamiany z określoną wspólnotą regionalną - np. Bawarczycy, Tyrolczycy, Ślązacy, Sybiracy, Sycylijczycy itp.

Etnocyd - to polityka zaprzeczająca etnicznej i kulturowej tożsamości i samookreślaniu grupy, zazwyczaj bez fizycznego niszczenia jej przedstawicieli, mająca na celu destrukcję tożsamości kulturowej danej grupy etnicznej, najczęściej będącej w konflikcie z inną grupą dominującą na określonym terytorium.

Genocyd - to polityka polegająca na unicestwianiu fizycznym grupy etnicznej manifestującej swoją odrębność kulturową.

Źródło: M. Baczwarow, A. Suliborski, Kompendium wiedzy o geografii politycznej i geopolityce, Warszawa 2003.