Charakterystyki wyjściowe(kolektorowe) tranzystora bipolarnego pracującego w układzie wspólnego emitera mogą być podzielone na trzy zakresy: obszar zatkania; obszar przewodzenia aktywnego; obszar nasycenia.

Tranzystor w stanie zatkania posiada złącze baza-kolektor i złącze baza-emiter spolaryzowane zaporowo. Wtedy prąd kolektora jest praktycznie równy prądowi wstecznemu zaporowo spolaryzowanego złącza baza-kolektor I_C=I_C0, zaś napięcie kolektor-emiter U_CE jest praktycznie równe napięciu baterii kolektorowej E_C. Granicę obszaru zatkania stanowi charakterystyka wyjściowa dla prądu bazy I_B=0. Przewodzenie aktywne, w którym występuje wzmocnienie sygnału sterującego tranzystorem I_C=βI_B- tranzystor znajduje się przy polaryzacji złącza baza-emiter w kierunku przewodzenia i złącza baza-kolektor w kierunku zaporowym. Stan nasycenia – oba złączą są spolaryzowane w kierunku przewodzenia. W tym stanie napięcie miedzy kolektorem a emiterem U_CE jest bardzo niewielki. Zatem prąd kolektora praktycznie wyznaczany jest przez rezystancje kolektorową Rc oraz napięcie E_C: I_C=E_C/R_C. Oporność tranzystora w stanie nasyconym jest mała. Tranzystor wchodzi w zakres nasycenia, gdy napięcie na złączu baza-kolektor przyjmuje wartość 0. W wyniku efektu nasycenia wartość prądu kolektora nie może osiągnąć wartości I’_Cmax=β_xI_Bmax U_BE- baza emiter. Głębokość nasycenia charakteryzuje się przy pomocy współczynnika przesterowania K_F przy danej wartości prądu IC w stanie nasycenia tranzystora wskazuje ile razy wartość bazy jest większa od wynikającej z zależności: I_BMIN=I_C/β. Współczynnik przesterowania KF przy danej wartości prądu kolektora IC zdefiniowany jest wzorem: K_F(IC)=β(I_B/I_C). Przełączanie tranzystora polega na przejściu chwilowego punktu pracy tranzystora ze stanu zatkania do stanu nasycenia lub w kierunku odwrotnym. Przełączenie tranzystora można uzyskać poprzez skokową zmianę sygnału sterującego. Proces wyłączanie tranzystora: faza pierwsza – trwa usuwanie z bazy zgromadzonego nadmiaru ładunku w tym czasie prąd kolektora nie zmieni się. Faza ta trwa przez czas tp zwanym czasem przeciągania. Po usunięciu nadmiaru ładunku z bazy rozpoczyna się druga faza. Faza druga – w niej zaczyna opadać prąd kolektora. Przebieg opadania prądu kolektora jest odcinek krzywej wykładniczej o takim samym czasie, co krzywa narastania. Zmniejszenie czasów przeciągania oraz opadania można uzyskać przełączając tranzystor dwukierunkowymi zmianami napięcia generatora sterującego. Lub ten sam efekt można uzyskać przy sterowaniu tranzystora impulsami jednokierunkowymi po zastosowaniu dodatkowej stałej polaryzacji bazy w wyniku, której gdy napięciu generatora = 0 polaryzacja baza-emiter jest zaporowa.