Wizualna zaliczenie
Harper
Historia socjologii wizualnej
Początek w Stanach Zjednoczonych
3 podstawowe hasła: wiedzieć, przewidywać, kontrolować
Dwa źródła:
Zróżnicowanie społeczne-socjologia
Antropologia kulturowa (mam coś o wynalazku brytyjskim tutaj i o relatywizmie kulturowym)
Historia antropologii wizualnej
Lewis Hine i Jacob Riis – kim byli, co fotografowali?
Lewis Hine
amerykański .
Od fotografował imigrantów.
Do pracował w National Child Labor Committee. Fotografował wtedy dzieci i młodzież w ciężkich warunkach pracy w . Fotografie te okazały się potrzebne w kampaniach na rzecz reform. Gdy kończyła się , znalazł się we i był tam fotografem . Po powrocie do Ameryki fotografował m.in. robotników.
Bardzo ważne okazały się zdjęcia Empire State Building wykonane w .
Jego prace są zaangażowane społecznie. Ukazywał w nich problemy, niesprawiedliwość i wyzysk w pracy, którego sam doświadczył.
Jacob August Riis
duński dziennikarz i fotograf, działający w USA.
Autor zdjęć o tematyce społecznej, dokumentujących przede wszystkim życie w nowojorskich slumsach.
Pionier fotoreportażu.
W 1870 Riis wyemigrował do USA.
Od 1878 pracował jako reporter w "". Jego biuro mieściło się w gęsto zaludnionej biedotą dzielnicy Lower East Side, co pozwoliło mu na zapoznanie się z ich problemami.
Z braku umiejętności rysowania, za środek mający pomóc w zapoznaniu reszty społeczeństwa z dramatyczną sytuacją nowojorskich slumsów wybrał fotografię.
Początkowo współpracował z fotografami, ale ostatecznie zdecydował samodzielnie wykonywać zdjęcia.
W 1888 – już jako dziennikarz "" – zakupił zestaw składający się z aparatu w drewnianej obudowie, statywu i innych niezbędnych urządzeń.
Posługiwał się również lampą błyskową
Riis jako fotograf był amatorem; sam zresztą nigdy się nie uważał za fotografa.
Swoimi zdjęciami chciał uświadomić, w jak upokarzających warunkach mieszkali ubodzy (głównie imigranci) i zmienić obojętną postawę, jaką wobec nich przejawiano.
W tym celu fotografował ludzi gnieżdżących się w skrajnych warunkach, bezdomne dzieci, włóczęgów, zrujnowane domostwa.
Domagał się pomocy dla nich oraz reformy opieki zdrowotnej i prawa pracy.
Kto i co fotografował dla farm security administration
Na zlecenie rządu amerykańskiego powstało FSA – Farm Security Administration.
Zdjęcia dokumentujące sytuację amerykańskiego społeczeństwa w czasie w latach 30. XX wieku.
Fotografowie kierowani wiarą w humanistyczną moc fotografii mieli za zadanie dokumentować konsekwencje wielkiej recesji wśród ludności wiejskiej USA.
Organizatorem agencji od 1935 roku był nowojorski profesor ekonomii Roy Stryker.
Głównymi fotografami w agencji byli: Dorothea Lange, Ben Shan, Walker Evans, Russel Lee, Gordon Parks, Jack Delano oraz Arthur Rothstein.
uprawiali oni fotografię kryt., zaangażowaną, niekiedy chłodną w wyrazie; odwoływali się zarówno do tradycji amer., jak też eur. Fotografiki, swoje prace udostępniali także prasie (m.in. „Look”).
Balinese character – kto i co badał (mead Bateson)
Balinese Character: M. Mead i G. Batesona w latach 30 prowadzili badania nad kulturą Wysp Bali, udokumentowane za pomocą 759 zdjęć umieszczonych na 100 planszach tematycznych. Badali ludność tam mieszkającą. Powstaje wydana w 1942 książka pt. Balinese Charakter: A Photographic Analysis, a także 4 dwudziestominutowe filmy. Badania dotyczyły m.in. tego, jak dzieci dziedziczą gesty po rodzicach.
Margaret Mead
Gregory Bateson
The Scientific Mode – kto i co w ten sposób badał – do czego się
nadaje taka metoda badawcza
- Przemyślane, uporządkowane cykle zdjęć
- Zdjęcia realne, nie ustawione
- Wskazywanie na zdjęciu czegoś, co może nie być widoczne w wywiadzie
- Taką metodę stosowali min. Malinowski i Mead przy badaniach etnograficznych ludów pierwotnych, Mead i Bateson na Bali, Colierowie przy tworzeniu inwentarzu - badanie przesiedlonych Indian, Whyte - do badania interakcji społecznych w publicznych strefach miast i wiele innych różne najczęściej zmiany społeczne
- Odbiorcy mają możliwość stworzenia sobie opinii i pewnego wyobrażenia na temat życia danej społeczności (lub innego fotografowanego zjawiska) lepiej, niż w przypadku suchego tekstu
- badania zmiany społecznej w środowisku materialnym (jak zmieniało się przeznaczenie budynków, ich wygląd, drogi itd), badanie zmiany w życiu w różnych okresach czasowych i historycznych
The Narrative Mode – co to, przykłady
- opowieść fotograficzna
- Ważna jest konsekwencja i dokumentowanie procesu
The Phenomenological Mode – co to, przykłady
- Przekazywanie perspektywy autora lub osób fotografowanych
- Jak zdjęcie jest odbierane przez oglądających
- Na tym zbudowane są reklamy
- Najbardziej subiektywne podejście
Jaka jest przyszłość socjologii wizualnej wg Harpera
Weber
Znaczenie zdjęcia
Każdy z nas może wyobrazić sobie coś innegodomysłyłatwiej jest pokazać obraz i go wytłumaczyć
Zdjęcia pomagają odnaleźć głębszy sens, przykuć uwagę na coś istotnego
Zdjęcie łatwiej zapada w pamięci i łatwiej przekazać informację. Stajemy się społeczeństwem wizualnym
Za pomocą obrazów możemy pokazać większą całość i opowiedzieć historię, sprowokować do zadawania pytań
Zdjęcia mogą budzić empatię, próbę chęci pomocy, zmiany rzeczywistości społecznej (np. starszy człowiek, który musi ciężko pracować)
Podstawa do metaforyzowania, tworzenia teorii
Prosta warstwa dokumentacyjna
„Znaczenia każdego zdjęcia są wielorakie, kreowane za każdym razem gdy na nie patrzymy.” Nie ma jednoznacznej definicji znaczenia zdjęcia, ponieważ są one przedmiotem do kolejnych interpretacji/rekonstrukcji. Co dany obraz może znaczyć lub co przedstawiać zależy od wielu czynników w tym kto patrzy lub w jakim kontekście je ogląda.
Na przełomie XIX i XX wieku wielcy uczeni, semiotycy i teoretycy zadawali sobie „śliskie” pytanie: „Jakie jest znaczenie obrazu?” dostarczając wielu wyrafinowanych definicji. W odniesieniu do zdjęcia Barthes ustalił dwa poziomy znaczenia: denotacyjny i konotacyjny.
Denotacyjny:
• Odnosi się do obrazu dosłownie
• Ma opisowe znaczenie
• Ukazuje prawdę, dowody lub obiektywną rzeczywistość tego co ukazuje zdjęcie
Konotacyjny odnosi się do:
• Kulturalnego i historycznego znaczenia zdjęcia
• Konwencji społecznych
• Znaczeń zawartych w obrazie lub dołączonych w konkretnym kontekście
Powiązania pomiędzy obiektem a jego zdjęciem
Powiązania pomiędzy obiektem, a jego zdjęciem nie zawsze są jasne, a czasem wręcz niemożliwe. Jak zauważył Baudrillard, zdjęcia same w sobie zachowują się jak obiekty i żyją własnym życiem bez żadnego obiektu, do którego się odwołują. Zdjęcia mogą być „rzeczą samą w sobie” – obiektem badań.
Pod koniec XX wieku zauważono rosnącą tendencję, by „przemawiać” zdjęciami jako zewnętrznymi i wewnętrznymi ‘rzeczywistościami’ odzwierciedlającymi relację zdjęcia do argumentacji ludzkiej percepcji. Pomogło to przedstawić ten koncept jako produkt dynamiczny naszej interakcji ze światem, a nie jako niezależny obiekt na świecie
10 powodów
Wykonywanie zdjęć do badań – zasady
• Zdjęcia mogą być użyte by ‘złapać’ to co niewypowiedziane lub trudne do obrania w słowa
• Zdjęcia mogą zmusić nas do zwrócenia uwagi na rzeczy w nowy sposób
• Zdjęcia są łatwiejsze do zapamiętania
• Zdjęcia mogą być użyte do komunikacji w sposób bardziej całościowy, łącząc wiele warstw i przywołując opowieści, wywołując pytania
• Zdjęcia mogą zwiększyć empatię zrozumienia i uogólnienia
• Artystyczne zdjęcia, poprzez metafory i symbole, mogą przekazywać teorie w sposób ładny i elokwentny
• Zdjęcia zachęcają do samokształcenia
• Zdjęcia są bardziej przystępne niż większość form kształcenia akademickiego
• Zdjęcia mogą ułatwiać przemyślenia w badaniach naukowych
• Zdjęcia prowokują do podjęcia akcji dla społecznej sprawiedliwości (np. Wietnam)
Używanie materiałów zastanych –
Głównym źródłem zdjęć, na których skupia się pytanie „Używanie materiałów zastanych”, mogą być materiały znalezione, czy to muzealne archiwa, książki, billboardy, archiwalne filmy, kasety wideo, magazyny itd. Mogą to również być zdjęcia istniejące (zrobione przez ludzi biorących udział w projekcie badawczym) takie jak foto albumy, artefakty (bardzo stare rodzinne zdjęcia).
Dla przykładu Langford zrobiła analizę albumu rodzinnego znalezionego w archiwum muzeum, która stała się potem pracą teoretyczną dotyczącą ‘wymowy’ foto albumów.
Używanie materiałów wizualnych do prowokowania powstawania nowych materiałów
- Rozmowa o zdjęciu prowokuje nas (jako odbiorców) do wyrażania swoich uczuć, opinii, prowokuje do dzielenia się informacjami, nie tylko o zdjęciu
- Zdjęcie (szczególnie takie robione przez badanego) prowokuje do opowieści o historii życia, różnych "życiowych" wydarzeniach,
- tematy, które ciężko jest poruszać wprost (uważane za wstydliwe, bolesne, trudne) często łatwiej poruszyć w oparciu o fotografię. Czasem respondent sam zaczyna opowiadać nam o takich wydarzeniach sprowokowany fotografią
Zdjęcia jako dokumentacja procesu badawczego
- Udokumentowanie badania zdjęciami daje możliwość innym ekspertom lepszego wniknięcia w proces badawczy, co za tym idzie lepszy jest feedback
- badanie udokumentowane zdjęciami jest bardziej przejżyste, prowokuje do wytyczania nowych ścieżek badania i sposobów poszerzania go, jak również skłania do większej samokrytyki
- Dopiero na zdjęciu bądź wideo możemy zobaczyć, jak sami zachowywaliśmy się jako badacze, co również dostarcza nam informacji, co można zmienić na przyszłość
Zdjęcie jako metoda interpretacji lub prezentacji wyników
- Ponieważ normy i oczekiwania dotyczące komunikowania wyników badań zmieniają się, coraz większa liczba badaczy zwraca się do trybów graficznych opierających się na wyobrażeniach, tworząc sztukę, aby wyrazić swoje odkrycia i teorie. Socjolog Cathy Greenblat kreatywnie opisuje chorobę Alzheimera poprzez staranne dopasowywanie zdjęć z małymi plastikowymi „torebeczkami”, które zawierają zbiór rzeczy, które w w standardowych okolicznościach nie są grupowane razem. Wiele takich toreb znaleziono w różnych miejscach domu jej matki tuż po tym jak zmarla na chorobę Alzheimera. Kolejnym przykładem konstruowania obrazów za pomocą symboli jest przełomowa praca Jo Spence’a, która obrazująca nagie zdjęcia, które są podpisane: mięso na sprzedaż.
Colierowie
Inwentarz kulturowy
co to jest
-przestrzen w jakiej żyją ludzie,wystrój wnętrza, dobytek kulturowy
jakie elementy badamy
- jakie przedmioty posiadają mieszkańcy danej przestrzeni (sprzęt AGD, RTV, meble itd.), jaki jest estetyczny wystrój wnętrza. Ale też czy w pomieszczeniach panuje bałagan czy porządek, czy meble sąwykonane własnoręcznie, czy są zwierzęta, rośliny, książki, płyty, sprzęt sportowy
na jakie pytania daje nam odpowiedź:
poziom ekonomiczny
styl
estetyka
aktywności w domu
porządek
oznaki gościnności i relaksu
a. poziom ekonomiczny (Jaki jest status materialny)
b. styl(pozwala umiejscowić rodzinę w strukturze ogólnej zamożności)
c. estetyka (religia, może hobby, zawód)
d. aktywności w domu (np. po zdjęciach widać czy w domu sa dzieci, zwierzęta,)
e. porządek(mowi nam cos o wlascicielu, np. bałagan ze ktoś jest chaotyczny ale tez może być oznaka braku czasu)
f. oznaki gościnności i relaksu (liczba krzeseł na zdjęciu to oznaka goscinnosci, rowerki w domu, kino domowe, spędzanie wolnego czasu)
przykłady
Wywiad wspomagany
Co to jest
Wywiad wspomagany fotografią
Wywiad, który opieramy na zdjęciu/zdjęciach, bądź w wywiadzie tym wykorzystujemy to medium.
Jakie są plusy tej metody względem zwykłego wywiadu
Badany czuje się lepiej, pewniej, bo to jego zdjęcie, rozmawia o tym zdjęciu
Ludzie lubią robić/oglądać zdjęciasą ciekawi jak na nich wyszlibadany jest zaangażowany cały czas, „tubylcza wizja świata” badany opowiada o tym jak on to widzi, lub jak on chce, abyśmy my to widzieli
- skraca dystans między badaczem i badanym
- Ludzie częściej są bardziej rozmowni niż w przypadku zwykłego wywiadu, ponieważ nie czują się przesłuchiwani, mogą się postawić w roli eksperta, nie badanego, czują, że wywiad dotyczy nie tyle ich, co zdjęcia.
- Respondentowi łatwiej jest sobie przypomnieć pewne istotne rzeczy, kiedy może posiłkować się zdjęciem,
- Ankieter może się odnieść do czegoś, widocznego na zdjęciu, co dla respondenta jest rzeczą oczywistą i w wywiadzie by o tym nie wspomniał
- Na rozmowie w oparciu o zdjęcie czas szybciej płynie
- Rozmowy oparte o zdjęcie częściej są dłuższe
- Mózg ludzki dobrze reaguje na bodźce wzrokowe
- Zdjęcie niweluje wpływ ankieterski
- Możemy przez chwilę popatrzeć oczami tubylca
- Dzięki tej formie można poznać schematy i nawyki poznawcze ankietowanego
Jak fotografia działa w czasie wywiadu
Fotografia pokazuje gesty, mimikę, otoczenie
Relację, status materialny
Fotografia, którą pokazuje nam osoba z którą przeprowadzamy wywiad, pomaga nam zobaczyć jak dana osoba chce się pokazać przed społeczeństwem (portale społecznościowe)
Fotografia to „komunikacyjny most” ułatwia wejście w wywiad
- Odciąża od respondenta konieczność pełnienia roli badanego
- Jest takim punktem, do którego łatwo wrócić w przypadku "zawieszenia" rozmówcy
- Sprawia, że do wywiadu mogą włączyć się inni członkowie rodziny (wywiad nie jest skierowany jednostronnie)
Rola fotoeseju w wywiadzie wspomaganym fotografią
- Można zbadać reguły, tendencje, zmany jakie zaszły
- Do badań bardziej przekrojowych
- im więcej zdjęć, tym więcej mamy danych
Fotografowanie sytuacji społecznych.
Co możemy powiedzieć o jednostce na podstawie jej wyglądu
- możemy określić jej status ekonomiczny
- status społeczny
- habitus
- preferencje co do stylu życia
Jaka jest przewaga wykonania cyklu zdjęciowego nad jedną fotografią.
- w perspektywie cyklu zdjęć można zauważyć zmiany, jakie zaszły (jeśli zaszły)
- możemy zweryfikować, czy nasza ocena na podstawie jednego zdjęcia była trafna, czy elementy na podstawie których ją wydaliśmy nadal się pojawiają
- w cyklu zdjęć może się pojawić jedno, na którym zauważymy coś istotnego dla wywiadu
- im więcej zdjęć, tym więcej danych
- można wykonać badanie bardziej przekrojowe
W jaki sposób zdjęcia grupy ludzi mogą nam dostarczać informacji na temat relacji władzy wewnątrz grupy.
- O pozycji w grupie może świadczyć usytuowanie osoby na planie zdjęcia - im bardziej z przodu, tym większa pozycja, im bardziej w centrum
-skierowanie wzroku rozmówców na jedną osobę świadczy o jej wysokiej pozycji w grupie
- można określić status materialny i grupowy poprzez analizę stroju
- mimika uchwycona na zdjęciu
- skierowanie wzroku np. w podłogę, przed siebie, czy na rozmówcę