1. Do czego służy ściana oporowa i podać przykłady jej zastosowania.

Ściana oporowa- to konstrukcja, której głównym zadaniem jest podpieranie uskoków naziomu gruntów rodzimych lub nasypowych, a głównym obciążeniem jest oddziaływanie od parcia podpieranego gruntu.

Przykłady:

• Ściany lub mury oporowe grawitacyjne

• Ścianki szczelne i szczelinowe

• Obudowy wykopów

2. Jakie występują rodzaje konstrukcji ścian oporowych?

• Masywne- murowane lub betonowe

• Półmasywne- betonowe lub żelbetowe

• Lekkie- żelbetowe

3. Co dają wsporniki odciążające w ścianie, a co płyta odciążająca?

Wsporniki odciążające- stosuje się je  w podstawie muru, dzięki czemu ściana ma kształt litery L lub odwróconego T. Wspornik podlega obciążeniu gruntem i dzięki temu stabilizuje całą strukturę.

Płyta odciążająca- pozwala ona na odciążenie fundamentów, przeniesienie części obciążeń, zmniejszenie przemieszczeń i odkształceń ścian fundamentowych, zabezpiecza przy tym podłoże gruntowe przed przemieszczeniami, zmianami zagęszczenia oraz zmianami wilgotnościowymi

4. Jakie główne obciążenia działają na ścianę oporową?

Głównym obciążeniem jakie oddziałuje na ściany oporowe jest:

• parcie gruntu zasypowego,

• obciążenia pionowe od ciężaru własnego jej elementów,

• ciężar gruntu zasypowego spoczywającego na odsadzkach fundamentowych

• obciążenie naziomu p.

5. Jaka jest różnica pomiędzy parciem granicznym, a spoczynkowym i pośrednim?

Parcie spoczynkowe (E₀) przyjmuje się dla konstrukcji, które nie ulegają żadnym przemieszczeniom, np. ściany tuneli lub sztywnych zbiorników podziemnych.
Parcie graniczne (E_a)ma wartość najmniejszą i występuje dopiero przy znacznych przemieszczeniach ściany.
Projektowanie na parcie spoczynkowe jest zbyt asekuracyjne, z kolei projektowanie na parcie graniczne może być zbyt ryzykowne, toteż najlepiej projektować konstrukcje na parcie pośrednie (E_I).
W przypadku mniej odpowiedzialnych konstrukcji do obliczenia wartości parcia pośredniego stosujemy wzory:

6.Jak wygląda przyjmowany do obliczeń rozkład parcia gruntu dla ściany ze wspornikiem; wyjaśnić dlaczego?

Wspornik przenosi część obciążenia, jednak parcie nigdy nie osiąga na żadnym odcinku wartości 0, ponieważ w gruncie zasypowym nie znajdują się miejsca niewypełnione gruntem.

7.Jak wygląda przyjmowany do obliczeń rozkład parcia gruntu dla ściany z płytą odciążającą; wyjaśnić dlaczego?

Wspornik przenosi część obciążenia, a przy ścianie znajduję się miejsce niewypełnione gruntem, więc na pewnym odcinku parcie pośrednie jest równe 0.

8.Pokazać na przykładzie jak oblicza się wartość mimośrodu wypadkowej obciążeń w podstawie fundamentu ściany oporowej?

Kombinacja II V_d;2=465,2 kN/mb M_0d;2=189,1 kNm/mb

Kombinacja III V_d;3=340,4 kN/mb M_0d;3=212,3 kNm/mb

Kombinacja II $e_{\mathbf{Bd;2}} = \frac{189,1}{465,2} = 0,41\ m\ \leq \frac{B}{6} = 0,55\ m - warunek\ spelniony$

Kombinacja III $e_{\mathbf{B;d}\mathbf{3}} = \frac{212,3}{340,4} = 0,62\ m\ \leq \frac{B}{6} = 0,55\ m - warunek\ nie\ jest\ spelniony$

$e_{\mathbf{B;d}\mathbf{3}} = \frac{212,3}{340,4} = 0,62\ m\ \leq \frac{B}{4} = 0,825\ m - warunek\ spelniony$

9. Jakie warunki musi spełnić wartość mimośrodu wypadkowej obciążeń i dlaczego?

Warunki jakie powinny spełniać mimośród wypadkowej EB:

- dla obciążeń charakterystycznych: Komb. 1: EBk ≤ B/6

- dla obciążeń obliczeniowych: Komb. 2: EB ≤ B/6, Komb. 3 : EB = EBmax ≤ B/4

Dlaczego - bo może wystąpić odrywanie.

10. Jakie mechanizmy utraty stateczności ściany oporowej mogą wystąpić w wyniku działających na nią obciążeń?

- przechyłka i osiadanie

-przesunięcie poziome

11. Jakie warunki stanów granicznych nośności należy sprawdzić przy projektowaniu ścian oporowych posadowionych bezpośrednio?

W przypadku ścian oporowych grawitacyjnych, posadowionych bezpośrednio, należy sprawdzić trzy warunki SGU:

a) nośność podłoża gruntowego

b) opór na przesunięcie

c) stateczność ogólna uskoku podpartego ścianą oporową

12. Na czym polega sprawdzenie nośności podłoża gruntowego pod fundamentem ściany oporowej na obciążenia pionowe i poziome?

A) NOŚNOŚĆ PIONOWA

Nośność podłoża gruntowego pod fundamentem ściany oporowej można sprawdzić tak jak

w przypadku typowych fundamentów bezpośrednich, wykorzystując metodę obliczeniową

zaproponowaną w załączniku D do EC7.

W przypadku gruntu spoistego (słabo przepuszczalnego dla wody) nośność należy sprawdzić dla warunków bez odpływu i dla warunków z odpływem wody z porów gruntowych.

Warunki bez odpływu mogą wystąpić w początkowym okresie po wykonaniu fundamentu i całego obiektu, szczególnie gdy obiekt jest szybko budowany. Nośność w warunkach bez odpływu określana jest też mianem nośności krótkoterminowej. Oblicza się ją przyjmując całkowite wartości naprężeń w gruncie i wytrzymałość gruntu na ścinanie bez odpływu Cu.

Warunki z odpływem ustalają się po dłuższym czasie funkcjonowania obiektu i dlatego nośność

w takich warunkach określana jest mianem nośności długoterminowej. Oblicza się ją przyjmując

efektywne wartości naprężeń w gruncie i efektywne parametry wytrzymałościowe gruntu φ′ i c′.

W przypadku gruntu niespoistego mamy do czynienia tylko z warunkami z odpływem.

Nośność w warunkach bez odpływu (krótkoterminowa)-> grunty spoiste:

R_v=A^′•[(π+2)C_u•b_c•s_c•i_c+q_min]

Nośność w warunkach z odpływem (długoterminowa)-> grunty spoiste i niespoiste:

R_v=A^′•(c′•N_c•b_c•s_c•i_c+q_min^′•N_q•b_q•s_q•i_q+0,5•γ_B^′•B′•N_γ•b_γ•s_γ•i_γ)

Następnie nośność projektowa podłoża gruntowego:

$\mathbf{R}_{\mathbf{v}\mathbf{;}\mathbf{d}}\mathbf{=}\frac{\mathbf{R}_{\mathbf{v}}}{\mathbf{\gamma}_{\mathbf{R}\mathbf{;}\mathbf{v}}}$, gdzie γ_R; v = 1, 4 (Zgodnie z Tab. A13 w EC7)

OSTATECZNIE Warunek nośności podłoża gruntowego polega na sprawdzeniu warunku:

V_d < R_v; d

W obliczeniach ścian oporowych grawitacyjnych należy sprawdzić warunek nośności dla Komb2 i Komb3 obciążeń projektowych (V_d). Ze względu na różne wartości obciążeń i mimośrodów nie wiadomo z góry, która z tych kombinacji jest bardziej niekorzystna.

W przypadku nie spełnienia warunku nośności należy bądź przeprojektować ścianę oporową w celu zmiany układu obciążeń na bardziej korzystny, bądź wzmocnić podłoże gruntowe (np. przez wymianę warstwy gruntu o zbyt małej wytrzymałości).

B) NOŚNOŚĆ POZIOMA- polega na sprawdzeniu warunku odporu na przesunięcie (nośność pozioma).

Nośność projektowa podłoża gruntowego w warunkach bez odpływu:

R_h = A_c • C_u

Nośność projektowa podłoża gruntowego w warunkach z odpływem:

-dla fundamentów z płaską podstawą

R_h = V_d • tgδ

-dla fundamentów z ostrogą

R_h = N_d • tg⌀^′ + A_c • c′

Dla fundamentów wykonywanych monolitycznie można przyjmować δ = ⌀^′

Również sprawdzamy dla Komb2 i Komb3.

OSTATECZNIE sprawdzenie nośności podłoża gruntowego pod fundamentem ściany

oporowej na obciążenia poziome polega na sprawdzeniu warunku oporu na przesunięcie:

H_d≤R_h;d−R_p;d lub T_d≤R_h;d−R′_p;d 

w którym:

R_p;d – projektowa wartość oddziaływania przeciwdziałającego przesunięciu, pochodzącego np. od parcia gruntu na ścianę pionową fundamentu (w ścianach oporowych grawitacyjnych ją pomijamy)

T_d – projektowa wartość siły powodującej przesuw

W pierwszym etapie należy sprawdzić warunek dla fundamentu o płaskiej podstawie. W przypadku niespełnienia warunku należy spróbować zastosować ostrogę, a jeżeli to nie pomoże, to dokonać wzmocnienia gruntu przez np. jego wymianę.

13. Co oznacza nośność pionowa podłoża gruntowego krótkoterminowa i długoterminowa?

Nośność krótkoterminowa – inaczej: nośność w warunkach bez odpływu. Warunki te mogą wystąpić w początkowym okresie po wykonaniu fundamentu i całego obiektu, szczególnie gdy obiekt jest szybko budowany. Oblicza się ją przyjmując całkowite wartości naprężeń w gruncie i wytrzymałość gruntu na ścinanie bez odpływu C_u. Nośność krótkoterminową należy sprawdzić w przypadku gruntu spoistego (słabo przepuszczalnego dla wody).

Nośność długoterminowa – nośność w warunkach z odpływem. Warunki te ustalają się po dłuższym czasie funkcjonowania obiektu. Oblicza się ją przyjmując efektywne wartości naprężeń w gruncie i efektywne parametry wytrzymałościowe gruntu ϕ^′,  c^′. W przypadku gruntu niespoistego mamy do czynienia tylko z warunkami z odpływem.

14. Jakie kombinacje obciążeń obliczeniowych przyjmuje się przy sprawdzaniu poszczególnych warunków stanów granicznych nośności?

W odniesieniu do ścian oporowych wg EC7 przyjmuje się 4 kombinacje obciążeń. Kombinacje 2 i 3 są to kombinacje obliczeniowe (projektowe) z obciążeniem naziomu, natomiast kombinacja 4 jest kombinacją obliczeniową bez obciążenia naziomu. Kombinacja 4 jest najmniej niebezpieczna , dlatego może być ona pomijana. W obliczeniach ścian oporowych grawitacyjnych należy sprawdzić warunek nośności pionowej podłoża gruntowego dla kombinacji 2 i 3 obciążeń projektowych. Ze względu na różne wartości obciążeń i mimośrodów nie wiadomo z góry, która z tych kombinacji jest bardziej niekorzystna. Warunek oporu na przesunięcie należy sprawdzić dla Komb3

i Komb4, które są najbardziej niekorzystne, a ponadto pominąć działanie siły Rp;d (projektowa wartość oddziaływania przeciwdziałającego przesunięciu, pochodzącego

np. od parcia gruntu na ścianę pionową fundamentu) ze względu na

możliwość wystąpienia sytuacji odsłonięcia fundamentu ściany od strony niższego naziomu.

15. Co należy zrobić gdy nie jest spełniony warunek równowagi sił pionowych, a co gdy nie jest spełniony warunek równowagi sił poziomych?

W przypadku nie spełnienia warunku nośności (warunku równowagi sił pionowych) należy bądź przeprojektować ścianę oporową w celu zmiany układu obciążeń na bardziej korzystny, bądź wzmocnić podłoże gruntowe (np. przez wymianę warstwy gruntu o zbyt małej wytrzymałości). W przypadku niespełnienia warunku równowagi sił poziomych należy spróbować zastosować ostrogę, a jeżeli to nie pomoże, to dokonać wzmocnienia gruntu przez np. jego wymianę.

16. Kiedy konieczna jest wymiana gruntu pod fundamentem ściany oporowej i jaki powinien być zasięg tej wymiany?

Wymiana gruntu jest konieczna w przypadku, gdy nie spełniony jest warunek równowagi sił pionowych lub poziomych. Zasięg tej wymiany powinien być taki, aby miąższość poduszki gruntowej była wystarczająca, aby spełnić warunek nośności (do początku drugiej warstwy [?]).

17. Co to takiego ostroga w ścianie oporowej i jakie spełnia zadanie?

Ostroga jest to różnych wymiarów klocek betonowy znajdujący się pod podstawą fundamentu na jego skraju po stronie nasypu. Ostroga powoduje zwiększenie stateczności konstrukcji ściany oporowej ze względu na przesunięcie.

18. Jakie przemieszczenia ściany oporowej mogą wystąpić i jak się je oblicza?

W ścianie oporowej mogą wystąpić: osiadanie, przechyłka ściany oporowej, oraz przemieszczenia poziome ścianki. Osiadania i przechyłkę obliczamy stosując metodę odkształceń jednoosiowych. W tym celu trapezowy rozkład nacisków na grunt pod fundamentem ściany należy rozłożyć na rozkład prostokątny p1 i trójkątny p2. Następnie po podzieleniu podłoża gruntowego na warstwy obliczeniowe o miąższości hi ≤ 0.5B należy obliczyć wartości osiadań na skrajach i w środku fundamentu. Obliczenia wykonuje się do głębokości zi, na której spełniony jest warunek: σjzi ≤ 0,2σγzi. Wielkość zi odmierzamy zawsze od poziomu posadowienia do środka warstwy „i”.

Przemieszczenie poziome obliczamy dobierając najpierw odpowiednią głębokość h_w do której wykonujemy obliczenia Następnie oby obliczyć przemieszczenie korzystamy z odpowiedniego wzoru w zależności od podłoża (może być jednorodne gdy h_w zawiera się w jednej warstwie gruntowej, lub uwarstwione, gdy w zasięgu h_w zawierają się dwie lub więcej warstw gruntowych

19. Dlaczego konieczne jest wykonanie drenażu gruntu zasypowego?

W celu nie dopuszczenia do napełnienia się zasypu wodą. Wypełnienie to mogłoby doprowadzić do znacznego wzrostu obciążeń poziomych ściany (doszłoby parcie wody) i jej awarii.

20. Narysować szczegół drenażu ściany oporowej z filtrem odwrotnym

21. Kiedy stosuję się posadowienie ściany oporowej na palach i jakie zadanie do spełnienia mają pale?

Posadowienie budynków lub konstrukcji inżynierskich na fundamentach głębokich planujemy wówczas, gdy obciążenia są duże, a przypowierzchniowe warstwy gruntu charakteryzują się małą nośnością ( małymi wartościami parametrów geotechnicznych lub są nienośne (np. nasypy gruzowe, odpady komunalne czy luźne nasypy z gruntów rodzimych w miastach). W praktyce inżynierskiej stosujemy rożne sposoby posadowienia głębokiego na:

• palach,

• studniach,

• kesonach,

• ścianach szczelinowych,

• baretach.

Ze względu na rozwój technologii palowych (coraz większe średnice, długości i nośności) najczęściej posadowienie głębokie realizujemy na palach. Stosując pale fundamentowe przekazujemy siły z konstrukcji na głębiej zalegające grunty nośne - mówimy wówczas o posadowieniu pośrednim. Pale mogą być stosowane również wtedy, gdy warunki pracy konstrukcji wymagają ograniczenia osiadań. W projektowaniu typowych fundamentów palowych zakładamy, że siły z konstrukcji nadziemnej przenoszone są na podłoże wyłącznie przez pale, beż uwzględniania nośności fundamentu, którym są połączone.

Źródło: Olgierd Puła ,,Fundamenty palowe według Eurokodu 7" DWE Wrocław 2013

22. Jakie układy pali stosuję się w przekroju poprzecznym ściany oporowej?

W układach pali pod ścianą oporową zaleca się, aby część pali była ukośna.

Źródło: Adam Krasiński ,,Sciany-oporowe-v_2"

23. Dlaczego pod ścianami oporowymi należy stosować pale ukośne? Dlaczego układ dwóch rzędów pali pionowych w ścianach oporowych nie jest zalecany?

Ze względu na znaczne obciążenia poziome ścian oporowych, należy stosować układy pali

ukośnych (tzw. układy kozłowe). Takie układy zapewniają odpowiednią sztywność poziomą

posadowienia. W przypadku tylko pali pionowych mogłyby wystąpić zbyt duże przemieszczenia

poziome ściany i duże momenty zginające w palach.

Źródło: Adam Krasiński ,,Sciany-oporowe-v_2"

24. W jaki sposób wyznacza się siły w palach pod ścianą oporową?

1. metoda trapezu naprężeń

2. metoda Culmanna

3. metoda równowagi momentów

4. metoda sztywnego oczepu

5. metody analityczne

6. metoda zmiennej sztywności podpór palowych

7. metoda uogólniona statyki ustrojów palowych

Zródło: Skrypt ,,Fundamentowanie"

25) Jak oblicza się nośność pali wciskanych, a jak wyciąganych (podać i wyjaśnić wzory)?

a) Nośność pala pojedynczego wciskanego według PN-83/B-02482

$N_{t} = N_{p} + N_{s} = S_{p}*A_{p}*q^{(r)} + \sum_{}^{}{S_{\text{si}}*A_{\text{si}}*t_{i}^{(r)}}$ gdzie:

Np - opór gruntu na podstawę pala

Ns - opór tarcia wzdłuż pobocznicy pala

Sp, Ss – współczynniki technologiczne, zależne od technologii wykonania

pala i rodzaju gruntu, odczytywane z tabl. 4 normy,

Ap – powierzchnia podstawy pala,

Asi – powierzchnia pobocznicy pala w warstwie i,

q(r) – jednostkowy opór gruntu pod podstawą pala,

ti(r) – jednostkowy opór tarcia gruntu wzdłuż pobocznicy pala w warstwie i,

b) Nośność pala pojedynczego wyciąganego

$$N^{w} = \sum_{}^{}{S_{i}^{w}*A_{\text{si}}*t_{i}^{\left( r \right)}}$$

w którym:

Sw – współczynnik technologiczny, zależny od technologii pala i rodzaju

gruntu, odczytywany z tabl. 4 normy,

Asi – powierzchnia pobocznicy pala w warstwie i,

ti(r) – jednostkowy graniczny opór tarcia gruntu wzdłuż pobocznicy pala

w warstwie i,

c) Nośność pala wciskanego w grupie

N_t = N_p + m₁ * N_s

m1 - współczynnik redukcyjny, odczytywany z tabl. 8 normy

Zasięgu stref oddziaływania sąsiednich pali:

$$R = \frac{D}{2} + \sum_{}^{}{h_{i}*\text{tg}\alpha_{i}}$$

D - średnica pala

hi - wysokość poszczególnych warstw nośnych

α - kąt odczytywany z tabl. 7 normy

d) Nośność pala wyciąganego w grupie

N_g^w = m₁ * N^w

m1 - współczynnik redukcyjny, odczytywany z tabl. 8 normy

Zasięgu stref oddziaływania sąsiednich pali:

$$R = \frac{D}{2} + 0,1*h$$

26) Głębokość krytyczna dla oporów podstawy pala.

Jest to głębokość przy której wartości oporu 'q' osiągają swoją maksymalną wartość i nie rosną już, tylko pozostają stałe poniżej tej głębokości. Głębokość ta jest zależna od rodzaju gruntu, technologii wykonania pala i jego średnicy 'D', np.

a) w przypadku pali wbijanych w grunty niespoiste: $h_{c} = 10*\sqrt{\frac{D}{D_{o}}}$ [m]

b) w przypadku pali wierconych w gruntach niespoistych: $h_{c} = 1,3*10*\sqrt{\frac{D}{D_{o}}}$ [m]

c) w przypadku pali w gruntach spoistych i niespoistych luźnych przyjmuje się hc = 10 m,

niezależnie od średnicy i technologii pala.

W powyższych wzorach D0 – jest średnicą porównawczą pala równą D0 = 0.4 m.

27. Co to jest tarcie negatywne w palach i jaki mechanizm powoduje jego powstawanie?

Negatywne tarcie na pobocznicy powstaje w wyniku osiadania gruntu wokół pala. Grunt podlegający odkształceniu wokół pala pociąga pal ku dołowi, obniżając tym samym jego nośność. W przypadkach ekstremalnych, oddziaływanie to może całkowicie wyeliminować tarcie na pobocznicy pala. W takim wypadku, pal opiera się tylko na podłożu sprężystym pod podstawą. Tarcie to może wystąpić generalnie w trzech przypadkach:

- w przypadku przechodzenia pala przez warstwy gruntów nieskonsolidowanych (np. luźno usypane świeże nasypy, składowiska odpadów, torfy i namuły), które ulegają osiadaniom pod wpływem własnego ciężaru

- w przypadku przewidywanego dodatkowego obciążenia naziomu

- w przypadku przewidywanego obniżenia zwierciadła wody gruntowej

28. Na czym polega zjawisko osiadania pali w grupie?

Osiadanie grupy pali jest zawsze większe niż pala pojedynczego, a ponadto jest nierównomierne – pale na brzegach grupy osiadają najmniej, a pale w środku – najwięcej. Ta nierównomierność jest jednak w dużej mierze tłumiona przez sztywność oczepu fundamentowego, ale kosztem jego zwiększonego zginania.

29. Jak należy kotwić pale wciskane i wyciągane w płycie fundamentowej?

Zbrojenie pala wciskanego przedłużamy na długość 20÷30D i rozginamy na zewnątrz, gdzie D - średnica pręta. W palach wyciąganych zbrojenie wchodzi w płytę fundamentową na długość 40÷50D. Pod górną powierzchnią płyty fundamentowej połowa prętów zaginana jest w kierunku korpusu ściany, a połowa w przeciwną stronę.

30. Jak wykonuje się pale: prefabrykowane, Vibro (Vibro-Fundex), CFA, wiercone w rurach osłonowych, SDP?

1) Pale prefabrykowane wbijane

Prefabrykaty palowe o długości do 16.0 m betonowane są w zakładzie prefabrykacji i przywożone na budowę lub betonowane na budowie w specjalnych formach. W przypadku większych długości możliwe jest wykonywanie pali z łączonych odcinków. Podstawy pali mogą być zaostrzone lub tępe. Wbijanie za pomocą kafarów spalinowych (np. Delmag), hydraulicznych lub wolnospadowych. Pale o średniej i dużej nośności w gruncie oraz wykazujące małe osiadania. Szerokie zastosowanie, a szczególnie w budownictwie hydrotechnicznym. Zalecane w gruntach niespoistych średniozagęszczonych i zagęszczonych do ID < 0.75 oraz w gruntach spoistych w stanie twardoplastycznym i plastycznym.

2) Pale wbijane „Vibro”

Etapy wykonawstwa:

a) wbijanie rury stalowej ze stalowym szczelnym butem w podstawie (kafar spalinowy lub hydrauliczny)

b) wprowadzenie szkieletu zbrojenia pala do suchego wnętrza rury stalowej

c) wypełnienie wnętrza rury betonem

d) wyciąganie rury za pomocą wyciągarki i wibratora, co powoduje zagęszczenie betonu i dogęszczenie gruntu wokół pala

Pale o dużej nośności w gruncie i wykazujące małe osiadania. Zastosowanie – głównie w gruntach niespoistych o zagęszczeniu ID ≤ 0.75, w terenie niezabudowanym.

3.) Pale wbijane „Vibrex”

Etapy wykonawstwa:

a), b), c) – jak pale „Vibro”

d) wyciągnięcie rury na wysokość 3 ÷ 4 m za pomocą wyciągarki i wibratora

e) dopełnienie rury betonem i ponowne wbijanie rury kafarem (powoduje to spęczenie dolnego odcinaka pala)

f) ewentualne powtórzenie czynności d) i e)

g) ostateczne wyciągnięcie rury za pomocą wyciągarki i wibratora

Pale o bardzo dużej nośności w gruncie i wykazujące bardzo małe osiadania. Zastosowanie – głównie w gruntach niespoistych luźnych i średnio zagęszczonych, w terenie niezabudowanym.

4) Pale wiercone w rurze obsadowej

Etapy wykonawstwa:

a) wciskanie w grunt rury obsadowej z jednoczesnym wydobywaniem gruntu z wnętrza i dolewaniem wody (uwaga: rurę należy wciskać do oporu, a następnie wybierać grunt, świder nie może wyprzedzać rury, poziom wody w rurze powinien być wyższy niż poziom wody w gruncie)

b) wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury wypełnionej wodą (rura obsadowa składana z odcinków o długości do 6.0 m)

c) wprowadzenie do wnętrza rury obsadowej rury do betonowania podwodnego tzw. metodą „Kontraktor”

d) betonowanie pala z jednoczesnym podciąganiem rury obsadowej i rury „kontraktor” (rura „kontraktor” powinna być cały czas zanurzona w betonie na min. 1.5 m, beton od dołu wypiera wodę).
Pale o średniej i umiarkowanej nośności w gruncie i wykazujące dość duże osiadania. Technologia powszechnie wykorzystywana

do pali wielkośrednicowych. Zalecane wzmacnianie podstaw pali za pomocą iniekcji.

Zastosowanie – w gruntach spoistych od zwartych do twardoplastycznych i niespoistych zagęszczonych, w terenie zabudowanym. Nie należy kończyć w gruntach niespoistych luźnych i średnio zagęszczonych.

5) Pale wwiercane CFA

Etapy wykonawstwa:

a) wkręcenie w grunt ciągłego świdra talerzowego z rdzeniem rurowym, zakończonym od dołu końcówką stożkową

b) podłączenie do rdzenia przewodu betonowego i tłoczenie betonu pod ciśnieniem ok. 6 atm.

c) otwarcie końcówki stożkowej i wypełnianie betonem otworu pod świdrem, wyciąganie świdra bez obracania nim (ciśnienie betonu powinno samo wypychać świder, jeżeli przy ciśnieniu 6 atm. świder nie wychodzi – wyciąganie wspomaga się wyciągarką)

d) wyciągnięcie świdra – otwór po świdrze wypełniony mieszanką betonową

e) wprowadzenie do świeżej mieszanki betonowej zbrojenia za pomocą wibratora

Pale o średniej i dość dobrej nośności w gruncie. Technologia bardzo szybka i efektywna.

Zastosowanie – w gruntach spoistych twardoplastycznych i niespoistych zagęszczonych w terenie zabudowanym. Nie należy kończyć w gruntach niespoistych luźnych i średnio zagęszczonych.

6) Pale wkręcane „SDP”

Etapy wykonawstwa:

a) wkręcanie w grunt rurowej żerdzi z głowicą rozpychającą grunt i traconym ostrzem,

b) podłączenie do żerdzi przewodu z betonem pod ciśnieniem,

c) wykręcanie żerdzi i wypełnianie betonem otworu pod głowicą (kierunek obrotów żerdzi jest taki sam jak przy wkręcaniu),

d) wprowadzenie zbrojenia pala do świeżej mieszanki betonowej – podobnie jak w palach CFA (zbrojeniem może być również pojedynczy profil dwuteowy).

Pale o dość dużej nośności w gruncie. Technologia bardzo podobna do pali „Omega” (różnica tylko w kształcie świdra) szybka i efektywna.

Zastosowanie – w gruntach spoistych twardoplastycznych i plastycznych oraz w gruntach niespoistych średnio zagęszczonych do zagęszczonych o ID ≤ 0.70. Zalecane do stosowania w terenie zabudowanym.