Higrometr włoskowy- Włosy ludzkie maja zdolność wydłużania się wraz ze wzrostem ich wilgotności. Ich wilgotność zależy od względnej wilgotności otaczającego powietrza. Ta właściwość włosów ludzkich została wykorzystana do budowy higrometrów. Włos lub ich pęczek jednym końcem jest zamocowany nieruchomo na listwie, drugim natomiast jest przymocowany do dźwigni obciążonej na końcu, przez co włosy są utrzymywane w stanie napiętym. Po drugiej stronie dźwigni, poza osią obrotu znajduje się wskazówka, której koniec porusza się na tle skali wskazującej wilgotność względną w procentach. Higrometr ma również mechanizm służący do unieruchomienia ciężarka, a zatem i aretowania przyrządu w czasie transportu. Kontrolę przyrządu przeprowadza się w ten sposób, że na listwę od strony włosków nakłada się rynienkę wyścieloną od wewnątrz tkaniną uprzednio zwilżoną wodą. Po odczekaniu kilku minut Az wilgotność włosów osiągnie równowagę względem wilgotności powietrza otaczającego wynoszącej 100% wskazówka powinna pokazywać również 100% wilgotności. Jeżeli tak nie jest, należy przeprowadzić korektę położenia wskazówki. Dokładność tego rodzaju higrometrów wynosi +-3%. Jeżeli zamiast wskazówki do ruchomego końca włosów przymocujemy pisak rysujący to będzie higrometr rejestrujący.

Higrometry kondensacyjne- Kondensację pary wodnej najłatwiej obserwowac na wypolerowanej powierzchni metalowej. Automatyczny higrometr kondensacyjny działa następująco. Przez metalowe naczynie o wypolerowanej powierzchni przepływa płyn oziębiający. Jeżeli temperatura naczynia osiągnie punkt rosy, jego powierzchnia zmatowieje i zmniejszy się strumień światła padającego na fotokomórkę z lampki. Wskutek tego zmaleje prąd płynący przez fotokomórkę, zmniejszy się napięcie na cewce przekaźnika i zamknie się obwód grzejnika elektrycznego w przewodzie doprowadzającym płyn oziębiający. To z kolei spowoduje wzrost temperatury płynu dopływającego do naczynia, ogrzanie tego naczynia i zanik rosy na jego fotokomórki, przegrzanie ogrzewania płynu oziębiającego, ochłodzenia naczynia i wykroplenie się rosy. Jeżeli wiec będziemy rejestrowali temperaturę ścianki naczynia, to będzie ona oscylowała wokół temperatury punktu rosy. Higrometr tego rodzaju pracuje dobrze, jeżeli w gazie nie ma zanieczyszczeń w postaci pyłów, kropelek oleju lub innych wykraplających się par, które w sposób trwały zanieczyszczałyby wypolerowaną powierzchnię naczynia.

Psychrometry-, Jeżeli krople wody umieścimy w strumieniu przepływającego powietrza to ustali się pewna różnica temp. między temp kropli a temp przepływającego powietrza zwana psychrometryczna różnicą temp. temperatura kropli w skutek odparowania z niej wody obniży się w stopniu zależnym od wilgotności powietrza oraz jego temp. Temperatura KROPLI WODY zwana również temp termometru wilgotnego ustala się na skutek wyrównania się dwu strumieni ciepła: doprowadzanego drogą wymiany z przepływającym powietrzem oraz odprowadzonego w wyniku parowania wody z powierzchni kropli. Pomiaru temp mokrego termometru dokonujemy w ten sposób, że zbiorniczek z rtęcią termometru z działką1/10 ST C otaczamy tkaniną łatwo wchłaniającą wodę i zwilżamy go wodą destylowaną. Pomiaru wilgotności powietrza atmosferycznego lub w zbiornikach gdzie jego ruch odbywa się ze zbyt małą szybkością dokonujemy za pomocą psychrometru aspiracyjnego ASSMANNA. Mierząc temp. term. Wilgotnego i suchego wilgotność można określić za pomocą specjalnych tabel lub wykresu suszarniczego.

Wilgotnościomierz oporowy- za pomocą tego wilgotnościomierza mierzy się najczęściej wilgotność ciał o bardzo małym przewodnictwie właściwym w stanie suchym. Obecność wody powoduje początkowo w zakresie do 20-30% wilgoci bardzo silny spadek oporności. Przy dalszym wzroście wilgotności spadek staje się coraz mniejszy a przez to i metoda mniej dokładna. Pomiaru oporności dokonuje się najczęściej metodą mostkową. Do tego typu wilgotnościomierzy zalicza się: wilgotnościomierz do drewna WPB-1.

Higrometr litowy- Prężność pary wodnej nad roztworami soli jest niższa niż nad powierzchnią czystej wody. W skutek tego wiele roztworów soli pochłania wilgoć z powietrza. Ze wzrostem temp. prężność pary nad roztworami wzrasta. Na izolowanej rurce znajduje się tkanina szklana nasycona roztworem LiCl. Na tkaninie SA nawinięte równolegle dwa przewodu, do których jest doprowadzone napięcie. Prąd przepływający miedzy tymi elektrodami powoduje wzrost temp czujnika i w związku z tym odparowanie wody z roztworu. W miarę odparowywania wody wykrystalizowuje się cześć soli powodując wzrost oporu elektrycznego roztworu, zmniejsza to ilość wydzielonego na czujniku ciepła i ustala się temp równowagi, która zależy od wilgotności otoczenia. Pomiarów wilgotności można dokonywać w zakresach temperatury otoczenia od -10 do 150 C. Czujnik nie może pracować w atmosferach reagujących z LiCl.