TELEDETEKCJA 2010
(aka podejście 3.)
Remote sensing – zdalne pozyskiwanie informacji, badanie wykonywane z pewnej odległości, przekaźnikiem jest promieniowanie elektromagnetyczne, którego prawie cały zakres wykorzystuje (USA 1950)
Nauka o ziemi
Teledetekcja
Kartografia – mapa + opis - +opracowanie tekstowe + gis
Dziedziny geomatyki – pomiary na kuli ziemskiej
Teledetekcja – zbieranie informacji o środowisku
Lotnicza
Satelitarna
Geodezja – pomiary ziemi
Fotogrametria – dokładne pomiary powierzchni ziemi
SIP – gromadzenie informacji o przestrzeni (System Informacji Przestrzennej)
Fotografia –(gr. Piszę światło) –zbiór wielu różnych technik prowadzących do zarejestrowania trwałego pojedynczego obrazu za pomocą światła
Fotografia tradycyjna – oparta na chemii światłoczułych związków srebra
Monochromatyczna
Barwna
Fotografia elektroniczna – oparta na technikach elektrooptycznych
Analogowa
Cyfrowa
Kamera Obscura (XVI w.) – podstawy do tworzenia (uwieczniania) obrazu
1826/1827 – pierwsza fotografia na wypolerowanej płytce metalowej
1839 – uznaje się za właściwą datę wynalezienia fotografii; zdjęcie otrzymane na warstwie jodku srebra
1839 – pojawienie się fotografii na ziemiach polskich
1858 – pierwsze zdjęcia z powietrza (balon, Paryż)
1861 – pierwsza fotografia barwna
1909 – pierwsze zdjęcia z samoloty
1957 – sputnik
1960 – satelita meteorologiczny (TYROS 1)
1961 – pierwsze zdjęcia w kosmosie
1965 – pierwsze kolorowe zdjęcie z satelity
1969 –zdjęcia z powierzchni Księżyca
1972 – badanie powierzchni ziemi z satelity LANDSAT
Metody teledetekcji
Aktywne - radar (mikrofale), lidar (światło), sonar (fale akustyczne) – sygnał wysyłany z instrumentu, a po odbiciu od obiektu odbierany i analizowany
Pasywne – analiza sygnału wysyłanego od obiektu
Spektrum fal
Gamma – 0.01nm
Rentgen (X) – 1nm – 100nm
Ultrafiolet (UV) – 100 nm – 380/400nm
Światło widzialne – 400 nm – 700nm
Niebieskie – 400nm – 500nm
Zielone – 500nm – 560nm
Żółte – 560nm – 590nm
Czerwone - 590nm – 700nm
Podczerwień – 1mm – 1cm
Mikrofalowe – 1mm – 1m
Radiowe – 1m – 1km
Obraz wielospektralny – pasmo widzialne, bliska podczerwień, daleka podczerwień
Zdjęcie spektostrefowe – zieleń + czerwień + bliska podczerwień - w barwach umownych – nienaturalnych.
Obraz kolorowy – 400-700nm
Obraz wielospektralny – światło widzialne+ mikrofale+ daleka i bliska podczerwień + ultrafiolet
Okno atmosferyczne – to długość fali elektromagnetyczne przechodzącej przez atmosferę
Okno optyczne – promieniowanie widzialne
Okno radiowe – krótkofalowe promieniowanie radiowe
Część promieniowania podczerwonego – Bliska i daleka
Prawo Wiena - prawo opisuje promieniowanie elektromagnetyczne emitowane przez ciało doskonale czarne; ze wzrostem temperatury promieniowanie ciała doskonale czarnego przesuwa się w stronę fal krótszych
Odpowiedź spektralna obiektu – ilość promieniowania, która jest odbita
Krzywa spektralna – charakterystyka współczynnika odbicia (%) obiektu, która zależy od długości fali i właściwości obiektu.
Promieniowanie elektromagnetyczne może ulec
Odbiciu
Pochłaniania (absorpcja) – osłabienie mocy promieniowania przy zachowaniu kierunku rozchodzenia się fali. Ozon (O3 - około 30 km nad ziemią) – ultrafiolet; CO2 – daleka podczerwień; para wodna (H2O) – daleka podczerwień + fale 2,2cm-1m (brak wpływu na fale radiowe)
Przenikaniu
Rozpraszaniu – osłabianie mocy i zmiana kierunku rozchodzenia fali. Wielkość rozproszenia zależy od: długości fali elektromagnetycznej, wielkości cząsteczki, długości oddziaływania fali w atmosferze
Rayleigha – wielkość cząsteczek rozpraszających mniejsza niż długość fali – niebieska barwa nieba – zachodzi w górnych warstwach atmosfery
Mie – wielkość cząsteczek porównywalna do długości fali – białe chmury – troposfera
Nieselektywne – wielkość cząsteczek dużo większa niż długość fali – niebo szare i zamglone
Cień własny –cień na obiekcie idealnie czarnym, który daje wrażenie plastyczności zdjęcia.
Zieleń bardzo dużo dobija w zakresie bliskiej podczerwieni (nawet 50%, a tylko 10% w zakresie barwy zielonej), służy to:
Badaniu struktury zalesienia
Badania stanu lasów
Sucha gleba ma lepsze odbicie niż wilgotna gleba
Kamery lotnicze
Analogowe
Cyfrowe
23x23cm – format zdjęci wykonywanych przez lotnicze kamery fotogrametryczne, pozbawione dystorsji (zniekształceń na obrzeżu zdjęć) czyli trzymające skale
Ogniskowa/stała kamery – element orientacji wewnętrznej kamery, nie można jej oraz ostrości zmieniać
Typy kamer
Normalnokątna – 300mm (23x23cm)
Półnormalnokątna – 210 mm
Szerokokątna – 150 mm (duże zniekształcenia)
Nadszerokokątna – 88mm
Kamera lotnicza
Półkasety(??) z filmem
Jednostka napędowa
Stabilizowane zawieszenie (0-3stopnia)
Statek obiektywowy
Luneta nawigacyjna
Zdjęcie lotnicze jest obrazem terenu przestawionego na płaszczyźnie w rzucie środkowym.
Zdjęcie lotnicze jako rzut środkowy:
Pokrycie podłużne zdjęć (par zdjęć) – 60%
Pokrycie poprzeczne zdjęć (szeregów)- 30% (teren górski 45%)
Pas potrójnego pokrycia – 10%-20%
Ilość szeregów - N=c/l c-szerokość fotografowanego terenu; l-odległość między szeregami
Całkowita liczba zdjęć – R = nN +10% n – liczba zdjęć w szeregu; N – ilość szeregów
Fotografia czarno-biała
Emulsja fotograficzna – sole srebra zawieszone w żelatynie
Niebarwoczyła – reakcja tylko na kolor niebieski
Barwoczuła/ortochromatyczna – niebieski + zielony (nie czerwony)
Wszechbarwoczuła/panchromatyczna – N+Z(lekko obniżona czułość)+C; biały foton – drogi, czarny foton - wody; fototon nie może być jedyną cechą rozpoznawczą takiego zdjęcia, bo różne barwy mają zbliżoną wartość foto….
Ultra chromatyczna – N+Z+C+bliska podczerwień
Ludzkie oko najlepiej odbiera barwę zieloną. Zieleń (roślinność) ma najlepszą odpowiedź spektralną w podczerwieni.
Fotografia barwna
Metoda addytywna – mieszanie barw poprzez sumowanie; błona trójwarstwowa:
1. Warstwa – niebieski i żółty filtr
2. Warstwa – zielony filtr
3. Warstwa – czerwony filtr
Metoda subtraktywna – odejmowanie barw
Bliska podczerwień
Zieleń/roślinność – kolor czerwony
Woda – czarny (gdyż pochłaniana)
Zdjęcia w podczerwieni – obraz po wywołaniu w barwach nierzeczywistych/fałszywych
Czarno-białe – 1 warstwa
Kolorowe – 3 warstwy
Zdjęcia czarno-białe w podczerwieni
Biały fototon – roślinność liściasta
Ciemniejszy fototon – roślinność iglasta
Wody - czarne
Zdjęcia barwne w podczerwieni – najlepsze do rozróżniania rodzajów zieleni
Największe odbicie – roślinność polna + roślinność łąkowa
Mniejsze odbicie – roślinność liściasta
Najmniejsze odbicie – roślinność iglasta
Zdjęcie spektrostrefowe – cały świat biotyczny w czerwieni, uszkodzone elementy drzew - turkusy
Zdjęcia panchromatyczne mają większą rozdzielczość (80 par linii na 1mm) niż fotografia kolorowa (60 par lini na 1mm)
Światłoczułość – ISO –skala światłoczułośći
Niskoczułe – 25; 50
Średnioczułe – 100; 200; 400
Wysokoczułe – 800; 1600
Zdjęcie lotnicze
Elementy orientacji wewnętrzne – do określenia środka rzutu w stosunku do głównego punktu zdjęcia
Współrzędne tłowe punktu głównego zdjęcia
Ogniskowa kamery (odległość obiektywu od ramki tłowej)
Elementy orientacji zewnętrznej – do określenia położenia kamery względem terenu fotografowanego
Kąt nachylenia zdjęcia
Kąt skręcenia zdjęcia
Kąt kierunkowy zdjęcia
Wspólna przestrzeń środka rzutów
Położenia kamery względem fotografowanego terenu
Ramka tłowa
Znaczniki tłowe
Libella – pęcherzy powietrza – nachylenie i skręcenie zdjęcia
Zegar
Wysokość lotu
Ogniskowa kamery
Numer zdjęcia
Numer kamery
Rodzaje zdjęć
Pionowe – 0-3stopnia
Nachylone – więcej niż 3 stopnie (brak widocznego horyzontu)
Ukośne – więcej niż 10 stopni i widoczny horyzont
Wielkość fotografowanego obszaru zależy od ogniskowej.
Skala zdjęcia:
1/m = f/H - m-mianownik skali zdjęcia; f-ogniskowa; H-wysokośc lotu.
1/m = l’/lmmm – l’ –długość odcinku na zdjęciu; mm-mianownik skali mapy; lm – długość odcinku na mapie; m-skala zdjęcia
Powierzchnia fotografowanego terenu: P=(a*(H/f))2 albo P=(am)2; a-wielkość zdjęcia
Obliczanie północy na zdjęciu
Na podstawie mapy
Na podstawie długości cienia
Przetworzenie/opracowanie pojedynczego zdjęcia:
Cel: wyeliminowanie zniekształceń, dopasowanie do pożądanej jednolitej skali
Graficzne
Optyczne
Fotomechaniczne – między skalami i rzutami
Fotoszkic – obraz terenu zestawiony z nieprzetworzonych, pionowych lub nachylonych zdjęć, dopasowanych wzajemnie na podstawie obrazu sytuacji terenowej
Fotoszkic ulepszony – jednolita skala
Fotomapa – ułożenie, przycięcie i przyklejenie przetworzonych fotomechanicznie zdjęć
Ortofotomapa – zespół przetworzonych zdjęc z rzutu środkowego na ortagonalny, dopasowane do jednolitej skali i wpasowane w osnowę geodezyjną
Zniekształcenia zdjęcia
Radialne przesunięcie puntu wynikające z deniwelacji terenu
Zniekształcenia rosną w stronę ramki tłowej promieniści
Przesunięcie punktu wywołane nachyleniem kamery
Metody interpretacji zdjęć lotniczych:
Wstępna, kameralna (jakość materiału zdjęciowego, rodzaj aparatury oraz umiejętności)
Polowa (prace przygotowawcze, prace terenowe na obszarach treningowych)
Kameralna na obszarach nie objętych badaniami polowymi
Polowa w wybranych punktach w granicach wyróżnionych jednostek
Końcowa kameralna
Kolejność interpretacji obiektów na zdjęciu lotniczym
Komunikacja
Hydrografia
Rzeźba
Roślinnośc
Uprawy
Osadnictwo
Wiejskie
Miejskie
Przemysłowe
Wojskowe
Metodyka interpretacji obiektów
Kojarzenie obrazu z rzeczą
Właściwa interpretacja
Wnioski fotointerpretacyjne i stawianie hipotez
Zastosowanie zdjęć lotniczych
Fotogrametria
Geodezja
Geografia
Geologia
Leśnictwo
Archeologia
Planowanie przestrzenne
Logistyka
Służby specjalne
Geologiczna interpretacja zdjęć lotniczych
Cechy bezpośrednie
Fototon
Barwa
Cechy pośrednie
Kryteria geomorfologiczne
Kryteria hydrologiczne
Kryteria geobiologiczne
Zagospodarowanie terenu
Rzeźba jako wskaźnik litologi
Rodzaj i ukształtowanie sieci dolinnej
Charakter stoku
Kształt form rzeźby
Gleby
Związek ze skałą macierzystą
Fototon zależny od struktury gleby
Roślinnośc
Skały osadowe – uboga
Piaskowe – drzewa i krzaki
Roślinność wskaźnikowa – np. bratek cynkowy ->ruda cynku
Mapy fotogeologiczne
Formy zboczowe (osuwiska i ich skutki)
Formy rzeźby (osady lodowe i niwalne)
Zespoły wyniesionych tarasów morskich
Osady i formy o innej genezie
Analiza użytkowania ziemi
Badania fizjonomi miast
Badania struktury miast
Badania funkcji i typów miast
Badania zagadnien społecznych
Kamera termalna –wykorzystuje zakresy niewidzialne dla człowieka (2000-5000nm i 8000-13000nm), obiekty emitują ciepło do atmosfery. Emitancja jest zbierana i wizualizowana na termografie.
Emitancja – porównanie emisyjności ciała z emisyjnością ciała doskonale czarnego.
Teledetekcja aktywna – nadajnik promieniowania + rejestracja odbitego impulsu
Radar –Radio detection and Reging – wykorzystuje mikrofale 1mm-1m.
SLAR – radar bocznego wybierania
RAR – radar bocznego wybierania z anteną rzeczywistą
SAR-radar – radar bocznego wybierania z anteną syntezująca
Cechy obrazowania radarowego
System aktywny
Wykorzystywanie 8. zakresów długości fal
Rejestracja w zakresie mikrofalowym
Pokazuje szorstkość podłoża (obraz tworzony na podstawie „echa” odbitego od obiektu)
Niezależne od warunków atmosferycznych i oświetleniowych
Z samolotu albo z satelity
Skala 1:100 000 – 1 000 000
Rozdzielczość pasmowa – jakość obrazu zależna od częstotliwości impulsu
Rozdzielczość azymutalna – dotyczy szerokości wiązki, która powinna być jak najwęższa aby piksel był najmniejszy – dotyczy anten rzeczywistych. Antena syntetyzująca (SAR) wybiera najbardziej korzystne dane.
Im dłuższa fala tym większa możliwość penetracji w podłoże środowiska przyrodniczego
Ton obrazu radarowego zależy od:
Długości fali
Polaryzacji fali (ukierunkowanie pionowe i poziome)
Szorstkości obiektu
Właściwości odbiciowej obiektu
Interferometria radarowa – InSAR
Odbiór obrazu przez dwie anteny
Powstają dwa obrazy
Każdy piksel zawiera informacje o amplitudzie i fazie zarejestrowanego echa
Tworzy się interferogram zawierający różnice faz odpowiadających sobie pikseli obu obrazów
Może być podstawą do pomiarów wysokości i numerycznego modelu terenu
GPS – global positioning system – pomiar czasu dotarcia sygnału radiowego z satelitów (co najmniej 3) do odbiornika. Wykorzystuje 24 satelity na 6 orbitach okołoziemskich (około 20 tysięcy km), które 2x na dobę okrążają ziemię.
Stereoskopia – technika obrazowania dodająca wrażenie normalnego widzenia przestrzennego. Muszą być to dwa obrazy fotografowane z różnych miejsc, przesunięte o średnią bazę widzenia. Dwa obiektywy robią zdjęcie jednocześnie
Baza stereoskopu – odległość między punktem głównym zdjęcia lewego a jego obrazem na zdjęciu prawym na stereogramie zmontowanym do obserwacji steroskopowej.