Czynniki środowiskowe a witamina C

wtorek 17 luty 2015

Nasz gatunek, jak wiele innych, wyewoluował w środowisku tlenowym. Ludzkie ciało nie tylko wykorzystuje, ale jest w pełni zależne od potencjalnie niebezpiecznych cząsteczek tlenu. Oznacza to, że komórki naszego organizmu bezustannie generują produkty spalania tego elementu. Te natomiast, znane nam jako wolne rodniki, posiadają na tyle destrukcyjną moc, że gdyby nie zostały poskromione przez inne związki, mogłyby skutecznie zniszczyć podtrzymywane przez tlen życie. Do zagrożenia tego dodać musimy również czynniki środowiskowe, dla wielu których pierwszą barierą jest skóra.

Wolne rodniki, jak wiemy, odgrywają wielką rolę w procesach starzenia organizmu. Wysoka reaktywność różnych form tlenu pozwala im na modyfikację struktur białek, kwasów nukleinowych czy lipidów. Działanie to wpływa na morfologię i - co za tym idzie - funkcje życiowe tkanek, prowadząc do całej gamy niepożądanych, a czasem wręcz katastroficznych zmian. W tym zaburzenia pigmentacji oraz utratę kolagenu i elastyny. Studiujący wolne rodniki badacze doszli do zaskakującego wniosku, że odpowiadają one za aż 80-90 procent procesów degeneracyjnych, jakie dotykają nasz gatunek. Ich odkrycie odpowiedziało na wiele pytań, jakie naukowcy zadawali sobie, próbując zdeterminować przyczyny przedwczesnego starzenia.

Czym są wolne rodniki?
Najprościej mówiąc - wolny rodnik to atom lub cząsteczka, która posiada nierówną liczbę elektronów na swoich zewnętrznych orbitach. To zachwianie sprawia, że są one bardzo niestabilne i nadzwyczaj chętnie wchodzą w reakcje z "normalnymi" atomami i cząsteczkami, o równej liczbie par elektronów. Niszczycielska reakcja łańcuchowa rozpoczyna się, gdy pozbawiona jednego elektronu cząsteczka zaczyna rozbijać inne, w desperackiej próbie przywrócenia sobie balansu. Rozbijając normalne molekuły, wybija ona z orbity inne elektrony, przez co tworzy kolejne wolne rodniki. Na szczęście, nasze ciała wytwarzają enzymy, które hamują ten proces. Chemicznymi przeciwutleniaczami są natomiast witaminy E i C. O ile enzymy są produktem naszych ciał, o tyle witamina C musi być dostarczona z zewnątrz. Ludzkie ciało po prostu nie potrafi jej wytworzyć. Co więcej, nie jest dobre w jej przechowywaniu. Średnia jej zawartość w osobie o przeciętnej wadze to ok. 1500mg. A potrzebujemy jej stosunkowo dużo. Wysiłek fizyczny, stres, palenie papierosów i niektóre leki mocno obniżają poziom witaminy C w organizmie. Szczególnie wrażliwa na jej niedobory jest właśnie skóra. Na szczęście, ta zna trik niedostępny dla reszty ciała.

Witamina C a skóra
Wchłonięta przez skórę witamina C pozostaje w niej aż 3 dni. Oznacza to, że aplikowanie jej bezpośrednio w postaci kremów czy serum jest znacznie bardziej skuteczne, niż przyjmowanie doustne. A powinno nam zależeć na wysokim jej poziomie - badania dermatologiczne dowiodły, że witamina C odgrywa wielką rolę w ochronie przeciwsłonecznej. Jej koncentracja w skórze uszkodzonej przez słońce jest nadzwyczaj niska. Równoległe badania dowiodły również, że zastosowanie jej zewnętrznie bezpośrednio przed ekspozycją na słońce, przyczyniło się do znacznego ograniczenia uszkodzeń przez nie powodowanych. Oba te wyniki sugerują wielki potencjał witaminy C w terapii uszkodzeń słonecznych i ochrony przed ich powstawianiem. Już teraz dodawana jest ona do niektórych kosmetyków na lato, jako dodatkowa ochrona. Pamiętać jednak należy, że sama w sobie nie stanowi ona bariery dla promieni UV, a jedynie ogranicza szkody powodowane przed wolne rodniki. Nie eliminuje więc potrzeby stosowania tradycyjnych form ochrony przeciwsłonecznej.

Witamina C ma również niebagatelny wpływ na skórę dojrzałą. W miarę upływu czasu, procesy metaboliczne i regeneracyjne w tkankach spowalniają. Witamina C okazuje się stymulować oba te mechanizmy, pozwalając zachować ich dobrą kondycję znacznie dłużej. W tkanki te wliczamy, oczywiście, skórę. Sięgajmy więc po kosmetyki z wit. C śmiało. Dopiero odkrywamy korzyści płynące ze stosowania jej zewnętrznie.