Zakład Napędów Wieloźródłowych
Instytut Maszyn Roboczych Ciężkich PW
Laboratorium Elektrotechniki i Elektroniki
Ćwiczenie P2 – sprawozdanie
Pomiar parametrów w obwodach magnetycznych
Data wykonania ćwiczenia: 09.05.2014
Data oddania sprawozdania: …………………..
Zespół wykonujący ćwiczenie:
Poniedzielski Piotr
Ziemski Adam
Rodak Aleksandra
Rubaj Damian
Wiącek Marcin
Rochowicz Jakub
Szałtys Jacek
……………………………………………
……………………………………………………
……………………………………………………
……………………………………………………
……………………………………………………
……………………………………………………
……………………………………………………
……………………………………………………
……………………………………………………
Wydział SiMR PW
Rok ak. 2013/2014
Semestr II
Grupa 1.14
Pomiar parametrów w obwodach magnetycznych cz. I
Cel i zakres ćwiczenia
Celem pierwszej części ćwiczenia było utrwalenie wybranych zagadnień o obwodach magnetycznych, m.in. wyznaczenie krzywej magnesowania za pomocą Permeametru Epsteina , poznanie metody pomiaru stratności magnetycznej.
Opis stanowiska laboratoryjnego
Schemat układu pomiarowego:
W skład stanowiska laboratoryjnego do pomiarów dotyczących obwodów magnetycznych wchodzi: UN – źródło napięcia zmiennego, f – częstotliwość, A – amperomierz, W – watomierz, z1 oraz z2 – liczby zwojów, V – woltomierz, R1 oraz R2 – rezystory, C – kondensator, OK – oscyloskop.
Opis przebiegu ćwiczenia
Pomiary wykonaliśmy dla stałej częstotliwości prądu przemiennego f=50 [Hz]. Przy wartości prądu magnesującego I1=5 [A] odczytaliśmy wskazania watomierza i woltomierza. Takich samych odczytów dokonaliśmy dla kolejnych 9 wskazań amperomierza zmieniając wartości co 0,5 [A] w dół. Badając stratność magnetyczną wykonaliśmy pomiary mocy i prądu dla podanych w tablicy 2 wartości częstotliwości oraz napięcia. Zakres badanych częstotliwości 40-60 [Hz] ze skokiem 2 [Hz].Po zanotowaniu odczytów uprzątnęliśmy stanowisko pracy.
Przy wykonywaniu obliczeń posłużyliśmy się następującymi wzorami
Badanie natężenia pola magnetycznego – krzywa magnesowania
Do obliczeń zastosowaliśmy zależności dla Permeametru:
$$H_{m} = \sqrt{2}H = \sqrt{2}\frac{I_{1}z_{1}}{l}$$
$$B_{m} = \ \frac{U_{2}}{4,44sz_{2}f}$$
Gdzie:
l – średnia długość obwodu [m] l = 2[m]
I1 - wartość prądu magnesującego [A]
z1 – liczba zwojów uzwojenia magnesującego z1 = 500U2 – napięcie [V]
s – pole przekroju próbki [m2] s = 0, 0009 [m2]
z2 – liczba zwojów uzwojenia pomiarowego z2 = 600
f – częstotliwość [Hz]
B = μH μ = μwμ0
Pomiar rozdziału strat
straty mocy w cewce napięciowej watomierza $P_{\text{Wat}} = \frac{U_{2}^{2}}{R_{w}}$ , gdzie RW= 5[kΩ]
straty mocy w cewce woltomierza $P_{\text{Vol}} = \frac{U_{2}^{2}}{R_{v}}$ , gdzie RV=5 [kΩ]
straty mocy w obwodzie magnetycznym $P_{m} = P\frac{z_{1}}{z_{2}} - P_{\text{Wat}} - P_{\text{Vol}}$
stratność $P_{\text{Fe}} = \ \frac{P_{m}}{m}$ , gdzie m=10 [kg]
straty mocy w obwodzie magnetycznym dla Bm=const Pm = Pn + Pw = af + bf2
a≈1,6; b≈0,004
Wnioski
Prądy wirowe(a także wydzielane ciepło) są mają większą wartość im większe jest pole przekroju rdzenia obwodu magnetycznego. Aby ograniczyć straty na prądy wirowe wykonuje się rdzeń z cienkich blaszek oddzielonych od siebie izolatorem. Może to być ceramika, papier, lakier lub ferromagnetyk o dużej rezystywności. Rezystywność zaś można zwiększyć poprzez dodanie domieszek stopowych. Do stali elektrotechnicznej dodaje się krzem. Prądy wirowe powstają poprzez zmiany strumienia magnetycznego w przewodniku.
Przenikalność magnetyczna ferromagnetyków zwiększa się do pewnej wartości aby po przekroczeniu jej maleć wraz z dalszym wzrostem natężenia pola magnetycznego.
Pole wewnątrz pętli histerezy jest proporcjonalne do mocy potrzebnej do przemagnesowania materiału. Inaczej nazywamy to stratami na histerezę. Im większe pole pętli histerezy tym trwalszy będzie ferromagnetyk (materiały magnetycznie trwałe). Węższe pole histerezy to materiały magnetycznie miękkie wykorzystywane do transformatorów i elektromagnesów.
Ewentualne błędy obliczeń są spowodowane przyjętymi zaokrągleniami, a także ograniczoną dokładnością urządzeń pomiarowych.