ponieważ skóra jest śliska i unieść do góry silnie odciągając od tuszy,

3. za pomocą ostrego noża podcina się skórę szerokimi, długimi cięciami (możliwie najmniejszą ilością cięć) coraz wyżej i oddzie­la całkowicie od tuszy. Cięcia muszą być ostrożne, aby nie uszko­dzić skóry i nie pozostawić na niej zbyt dużo słoniny,

4. zdjętą skórę po ostygnięciu rozkłada się na stole i odtłuszcza (długim, szerokim i ostrym nożem od środka do brzegów kru-ponu),

5. po usunięciu tłuszczu skórę obmywa się z jednej i drugiej strony i rozwiesza się w celu ocieknięcia wody,

6. po ocieknięciu skórę rozkłada się na stole i posypuje równo­mierną warstwą o grubości ok. Va cm średnioziarnistej soli, wciera sól w skórę z jednej i drugiej strony, składa na pół włosiem na zewnątrz i pozostawia w chłodnym pomieszczeniu do czasu do­stawy jej do punktu skupu (nie dłużej niż na kilka dni).

Skórę z, tuszy świńskiej można zdejmować również po op a-rżeniu wodą gorącą, lecz o temperaturze nie wyższej niż 58 do 60° w ciągu 3 do 4 minut (oparzanie należy przerwać, gdy szczecina daje się łatwo wyrywać). Skóra z tuszy nadmiernie spa­rzonej nie nadaje się do celów garbarskich.

Skórę cielęcą i owczą zdejmuje się w ten sposób, że najpierw na tuszy leżącej nacina się (profiluje) skórę, a następnie zdejmuje się ją bez użycia noża, a tylko przez odciąganie: z kończyn, piersi, szyi, podbrzusza, dolnych części zadu, boków i górnej części zadu, wreszcie rozcina się skórę na ogonie i zawiesza tuszę za tylne nogi.

Po zawieszeniu zakańcza się zdejmowanie skóry z nasady i oko­lic nasady ogona oraz z pozostałych części grzbietu i karku przez zerwanie. Konserwuje się skóry cielęce tak jak skóry świńskie.

Skórki królicze. Prawidłowo ściągnięte i zakonserwowane skórki są bardzo cennym produktem hodowli króliczej. Zastosowanie ich jest bardzo różne — przeznacza się je w zależności od jakości, na futerka na filc do wyrobu kapeluszy, do wyrobu artykułów ga­lanteryjnych itp.

Do ściągania skórki należy przystąpić zaraz po uboju królika, w tym celu należy:

1. Podciąć skoki na tylnych nogach wzdłuż (koło pęciny), tak aby nie uszkodzić ścięgna, przewlec sznurek między ścięgnem i kością i zawiesić królika (głową w dół) na haku na wysokości ok. 180 cm.

2. Nadciąć skórę dookoła tylnych skoków, tak aby nie przeciąć ścięgna.

Rys. 41. Ściąganie skóry z królika lub zająca

3. Nadciąć skórę wzdłuż uda (od wewnętrznej strony) aż do na­sady ogona (odbytu) — patrz rysunek.

4. Odciąć przednie nogi aż do stawu skokowego.

5. Ściągać ostrożnie skórę poczynając od ud, używając ostrego noża jedynie do podcinania błon łączących skórę z mięsem, w kie­runku pokazanym na rysunku, ogon odciąć lub wyłuskać ze skórki. Tylne skoki mają pozostać ze skórą przy tuszce.

6. Po ściągnięciu skóry z jednego i drugiego uda, uchwycić mocno skórę w obie ręce i ciągnąć w dół (patrz rysunek), możliwie nie używając noża.

7. Odciąć przednie nogi (stopy) w stawie, tak aby pozostały one przy skórze. W zależności od wymagań odbiorcy odciąć głowę u na­sady wraz ze skórą, albo przeciągnąć skórę przez głowę, przeciąć ostrożnie uszy u nasady, starannie oddzielić oczy od powiek i na zakończenie odciąć skórę w okolicy warg.

34

35