1. Metody wagowe polegają na:
- wytrąceniu oznaczanego jonu w postaci trudno rozpuszczalnego osadu, który po odsączeniu, przemyciu i wyprażeniu waży się
- oznaczeniu wody krystalizacyjnej w uwodnionych solach na podstawie ubytku masy próbki
- elektrochemicznym oznaczeniu substancji, poprzez zważenie substancji wydzielonej w procesie elektrolizy

2.Osady:
- trudno rozpuszczalne
- ściśle określony stechiometryczny skład chemiczny
- grubokrystaliczny
- o dużej masie cząsteczkowej
- nie powinien zawierać domieszek innych substancji

3. Warunki strącenia:
- kroplami wprowadzamy rozcieńczony odczynnik strącający w podwyższonej temperaturze
- mieszamy
- odczynnik strącający dodajemy w nadmiarze 20-30%
- osad pozostawiamy w zetknięciu z roztworem macierzystym

4. Sączenie i przemywanie osadów:
- gęste do osadów drobnokrystalicznych
- średnie
- miękkie do osadów bezpostaciowych, galaretowatych

Dekantacja:
- przesączenie cieczy po uprzednim opadnięciu osadu
- osad w zlewce przemywa się następnie kilkakrotnie wodą destylowaną
- po opadnięciu osadu zlewa się ciecz z nad osadu
Dekantację powtarza się kilkakrotnie i pozwala na oczyszczenie osadu z zanieczyszczeń.

Przemywanie osadu na sączku:
- tak długo aż w przesączu nie stwierdzi się zanieczyszczeń

5. Suszenie i prażenie osadu
- mokry sączek suszy się w 60-80 C
- tygiel ustawia się ukośnie w trójkącie i ostrożnie spala się sączek
- zbyt szybkie spalenie powoduje niecałkowite spalenie węgla, który może redukować związki w osadzie
- po całkowitym spaleniu sączka tygiel ustawia się pionowo, zwiększa płomień palnika i praży osad
- osad prażymy do stałej masy
- tygiel z osadem studzimy w eksykatorze przez 30-40min i ważymy
- proces prażenia, studzenia, ważenia przeprowadzamy ponownie
- osad jest całkowicie wyprażony, gdy różnica wyników z dwóch kolejnych ważeń jest większa niż 2·10⁻⁴g.
- przy doprowadzaniu tygla do stałej masy wyniki z dwóch kolejnych ważeń nie mogą się różnić więcej niż 2·10⁻⁴g.