Ćwiczenie nr 2 Malwina Stawisińska nauczanie biologii z chemią indeks: 243024

BUDOWA, WŁAŚCIWOŚCI I FUNKCJE BIAŁEK

1. Kolorymetryczne oznaczanie białek metodą biuretową. Krzywa standardowa i oznaczanie stężenia białek w surowicy krwi.

Metoda polega na oznaczaniu natężenia barwy powstałej w wyniku wytworzenia związków kompleksowych białek z jonami miedzi (II) w środowisku zasadowym, z maksimum absorbancji przy λ = 540 nm. Intensywność barwy w reakcji biuretowej jest proporcjonalna do liczby wiązań peptydowych. Zależność ta jest wykorzystywana do ilościowego oznaczania białek.

Współczynnik kierunkowy:

K=mg albuminy w próbie/ A_540nm

2. Wytrącanie i denaturacja białek. Wytrącanie białek w punkcie izoelektrycznym.

W trakcie dodawania pierwszej porcji kwasu octowego pojawiał się osad, czyli wytrąciła się kazeina. Natomiast po 5 minutach dodałam kolejną porcję kwasu, białko to rozpuściło się.
Białka wytracają się w punkcie izoelektrycznym, a po nadmiernym zakwaszeniu środowiska białko rozpuszcza się. Punkt izoelektryczny kazeina osiąga w pH= 4,7.

3. Frakcjonowanie białek surowicy krwi metodą wysalania siarczanem amonu.

Do probówki wirówkowej wlałam surowicę, a następnie stężony roztwór siarczanu (VII) amonu. Po odwirowaniu w wirówce zlałam klarowny supernatant do suchej probówki wirówkowej. W supernatancie były albuminy, natomiast osadem- globuliny. Po wysyceniu klarownego roztworu kryształami siarczanu (VI) amonu wytrącił się biały osad, czyli albuminy. A , G + NH⁺ SO₄^2- −> G↓ + A

4. Wytrącanie białek surowicy krwi etanolem

Po dodaniu 96% etanolu roztwór mętnieje, natomiast stał się klarowny po dodaniu roztworu NaCl. Białka pod wpływem etanolu wytrąciły się, ale po dodaniu roztworu soli ponownie rozpuściły się w roztworze. Jest to proces odwracalny pod warunkiem, że białka nie będą za długo w stężonym roztworze alkoholu.

5. Denaturacja białek etanolem

Do probówki wlałam roztwór albuminy i 96% etanol. Pojawiło się zmętnienie. Jest to proces nieodwracalny, ponieważ alkohol działał 1 godzinę i zniszczył trwale strukturę białek. Następuje to, gdy pod wpływem czynników fizycznych lub chemicznych ulega zniszczeniu struktura IV-, III- lub II- rzędowa. Po godzinie dodając wody nie można już odwrócić reakcji.

6. Strącanie białek za pomocą kationów.

Do trzech probówek wlałam roztwór albuminy, następnie po kolei do 1– HgCl₂, 2- Pb(CH₃COO)₂, 3- AgNO₃. Wszystkie próby były pozytywne- nastąpiło strącenie białek (biały osad). Białka stworzyły nierozpuszczalne sole metali ciężkich. Powstały kolejno sole: 1. białczan rtęci, 2. białczan ołowiu, 3. białczan srebra.

7. Strącanie białek kwasem sulfosalicylowym i trójchlorooctowym.

Do dwóch probówek wprowadziłam roztwór albuminy, a następnie kolejno po kilka kropel do 1. Kwasu sulfosalicylowego, natomiast do 2. Kwasu trójchlorooctowego. Obydwie próby dały wynik pozytywny- białka strąciły się. Wystarczyło tylko kilka kropel odpowiednio 10% i 20% roztworu obydwu kwasów na tą samą ilość roztworu albuminy. Białka możemy wytracić za pomocą kwasów organicznych.