1. Na początek poruszę sprawę zaimków.

Otóż. W języku japońskim (podobnie zresztą jak w polskim) posługujemy się zaimkami. Mają one różne funkcje. W naszym przypadku posłużyły za wskazywanie przedmiotów.

Poniżej przedstawiam tabelkę z zaimkami:

こ れ　－　 kore to	そ れ　－　 sore tamto	あれ　－　 are tamto	どれ　－　 dore który
この　－　 kono ten	その　－　 sono tamten	あの　－　 ano tamten	どの　－　 dono który

Zaimków kore, sore, are, dore używamy bez rzeczowników. Występują one samodzielnie.

Zaimki kono, sono, ano, dono występują zawsze z rzeczownikami.

Zwróćmy uwagę, że zaimki sore oraz are znaczą to samo. Podobnie w przypadku sono oraz ano.

Różnica jednak jest zasadnicza.

Zaimki kore oraz kono wskazują rzeczy w pobliżu osoby mówiącej. Zaimki sore oraz sono - przedmioty znajdują się w pewnej odległości od osoby, która się wypowiada. Wreszcie are i ano. Przedmiot znajduje się w takiej samej odległości od osób, które rozmawiają.

Dla niektórych pewnie w dalszym ciągu niewiele się wyjaśniło. Posłużę się więc obrazkami, aby lepiej wytłumaczyć to zagadnienie.

mężczyzna - Kore wa nan desu ka.

kobieta - Sore wa hon desu.

Mężczyzna który zadaje pytanie kobiecie "co to jest" używa zaimka kore, który oznacza co (używa się go bez rzeczownika) oraz świadczy o fakcie, że przedmiot o którym mowa znajduje się w ręce osoby, która o niego pyta.

Kobieta odpowiada " Tamto to książka". Używa zaimka sore, ponieważ przedmiot o którym mówi znajduje się w pewnej odległości od niej

mężczyzna - Sore wa nan desu ka.

kobieta - Kore wa hon desu.

Tutaj sytuacja jest odwrotna.

Mężczyzna, który zadaje pytanie używa zaimka sore, ponieważ przedmiot o który pyta znajduje się w pewnej odległości od niego.

Kobieta odpowiadając, używa zaimka kore, ponieważ przedmiot znajduje się w jej ręce.

 

Mężczyzna - Are wa nan desu ka.

Kobieta - Are wa hon desu.

W tym przypadku obie osoby, zarówno mężczyzna, który zadaje pytanie "co to jest?" i kobieta, która odpowiada "to jest książka" użyły zaimka are, ponieważ przedmiot o którym rozmawiają znajduję się w takiej samej odległości od obojga.

Zaimki kono, sono, ano mają taką samą zasadę działania, różni je tylko fakt, że używamy ich razem z rzeczownikami.

 

W dialogu pojawiło się zdanie:

Mise wa dono tatemono desu ka. - Który budynek to sklep? W dosłownym tłumaczeniu powiedzieli byśmy Sklep, to który jest budynek.

"dono tatemono" - użyliśmy słówka dono, ponieważ zaraz po tym słowie pojawia się rzeczownik.

Podobnie będzie w przypadku

Kono tatemono wa mise desu. - Ten budynek to sklep.

Zdanie informuje nas, że osoba która je wypowiada znajduje się obok sklepu. Użyliśmy zaimka kono, ponieważ po tym zaimku występuje rzeczownik

2. W dialogu pojawiła się partykuła "mo". Oznacza ona "również". Jeśli używamy tej partykuły nie wstawiamy dodatkowo partykuły "wa".

Tak więc zdanie "To też jest książka" powinno wyglądać następująco: Kore mo hon desu.

3. Partykuła -yo

Wytłumaczenie tego zagadnienia wcale nie jest proste i oczywiste.

Partykuły -yo używamy do podkreślenia wypowiedzi. Nie da się jej przetłumaczyć. Na etapie późniejszej nauki Nauczycie się używać jej intuicyjnie. Na dzień dzisiejszy przyjmijmy, że używa się jej w krótkich wypowiedziach. Aby zdanie nie brzmiało np: Ano tatemono desu, piszemy Ano tatemono desu yo.

Nie jest błędem, jeżeli nie użyjemy tej partykuły, jednak dla lepszego brzmienia zdania używa się jej.