1. Wprowadzenie do PRawnej ochrony środowiska

Konstytucyjne podstawy ochrony środowiska

1. Nowoczesne prawo ochrony środowiska zaczęło się kształtować w połowie lat sześćdziesiątych XX wieku.

• 1969r. z inicjatywy Sekretarza Generalnego ONZ powstał raport „Człowiek i Środowisko”

• przedstawiono w nim zagrożenia w konsekwencji rozwoju gospodarczego

• wynikiem raportu – zwołanie konferencji międzynarodowej Sztokholm 1972 ⇒ Deklaracja Sztokholmska zawiera ona 26 zasad – podwalin prawa ochrony środowiska, m in.:

1. konieczność wspólnego działania wszystkich państw na rzecz ochrony i poprawy stanu środowiska

2. nowe rozumienie prawa do życia (składnikiem – właściwy stan środowiska)

3. ochrona środowiska obowiązkiem wszystkich państw

4. ochrona środowiska w interesie przyszłych pokoleń ⇒ potrzeba racjonalnej gospodarki zasobami

5. konieczność ograniczenia emisji zanieczyszczeń

6. planowanie podstawowym instrumentem równowagi między potrzebami rozwoju i ochroną środowiska

7. suwerenność w korzystaniu z zasobów ≠ prawo do wyrządzania szkód poza obszarem suwerenności

8. odpowiedzialność wszystkich państw za stan środowiska

• Deklaracja Sztokholmska to tylko soft law ale była dokumentem przełomowym

• W 1992r. Odbyła się konferencja ONZ w Rio de Janeiro „Środowisko i Rozwój” (określana jako „Szczyt Ziemi”) W jej wyniku przyjęto miedzy innymi:

  1. Deklarację w sprawie środowiska i rozwoju (rozwinięcie deklaracji sztokholmskiej)

  2. Tzw. Globalny program działań Agenda 21 (wiodący motyw – zasada zrównoważonego rozwoju)

  3. Deklarację o ochronie lasów.

  4. Konwencję o ochronie różnorodności biologicznej.

- Kolejną konferencją był „ Światowy Szczyt na temat zrównoważonego Rozwoju” (RIO + 10) – Johanesburg 2002r. Jej kluczowe postanowienia to:

1. Cała społeczność ponosi odpowiedzialność za zrównoważony rozwój.

2. Działania człowieka (gospodara, przemysł itp.) pogarszają środowisko.

3. Problem krajów rozwijających się.

4. Aby osiągnąć zrównoważony rozwój należy wykorzenić ubóstwo, zmienić wzorce konsumpcyjne i chronić zasoby naturalne.

1. Art. 5 konstytucji – zapewnienie ochrony środowiska, zgodnie z zasada zrównoważonego rozwoju

2. Obowiązkiem władz publicznych jest także:

1. Zapobieganie negatywnej dla zdrowia degradacji środowiska art. 68

2. Tworzenie warunków ochrony środowiska art. 74

3. Prowadzenie polityki zapewniającej bezpieczeństwo ekologiczne (na dziś i na jutro) art. 74

4. Udzielanie informacji o stanie środowiska art. 74

• Realizowane przez działalność wszystkich organów na etapie tworzenia i stosowania prawa a także przez działania niewładcze (organizatorskie, edukacyjne)

1. Konstytucja przewiduje, że potrzeby ochrony środowiska mogą uzasadniać ograniczenia praw i wolności (art. 31 ust. 3)

• Ograniczający wpływ norm prawa ochrony środowiska na prawo własności nieruchomości

• Czasem przez reglamentację pewnej działalności (najczęściej gospodarczej)

• Np. górnictwo

• Ograniczenia nie mogą jednak naruszać istoty wolności i praw

1. Art. 86 Konstytucji – powszechny obowiązek dbałości o stan środowiska

• Adresowany do wszystkich osób fizycznych, prawnych i ułomnych osób prawnych; niezależnie od ich charakteru oraz czy i jaki rodzaj działalności prowadzą

Podmiot, który doprowadził do pogorszenia stanu środowiska ponosi odpowiedzialność za jego skutki

Źródła prawa ochrony środowiska

1. Źródła prawa ochrony środowiska można podzielić na:

1. Źródła wewnętrzne (stanowione przez organy państwa) i

2. Źródło zewnętrzne (przeważnie są to umowy międzynarodowe przyjęte przez Rzeczpospolitą)

• Nie jest to podział rozłączny bo umowy międzynarodowe mogą być stosowane jako źródło prawa wewnętrznego

1. Źródła prawa powszechnie obowiązującego określa art. 87 konstytucji

1. Konstytucja

2. Umowa międzynarodowa

• Ratyfikowana przez Prezydenta lub zatwierdzana przez Radę Ministrów

• Gdy dotyczy praw i wolności obywatelskich określonych w konstytucji to wymaga zgody parlamentu w ustawie na ratyfikację

• Stanowi część prawa krajowego po ratyfikowaniu i opublikowaniu w Dzienniku Ustaw

• Może wymagać mechanizmów implementacyjnych

1. Ustawa

2. Rozporządzenie (wydane na podstawie delegacji ustawowej)

• Zakaz subdelegacji

1. Na obszarze działania poszczególnych jednostek podziału terytorialnego także prawo miejscowe:

• Akty generalne organów administracji rządowej:

• rozporządzenie wojewody o utworzeniu rezerwatu przyrody

• rozporządzenie dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej w sprawie utworzenia strefy ochronnej ujęcia wody

• uchwały organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego

• są publikowane w wojewódzkich dziennikach urzędowych

• kontrolę zgodności z prawem sprawuje sądownictwo administracyjne

• bardzo ważne źródło ale obciążone wadami:

ograniczony dostęp

opóźnienie w publikowaniu dzienników

mało staranna legislacja

1. Wewnętrzne źródła prawa:

1. Uchwały RM

2. Zarządzenia ministrów i innych organów administracji publicznej

• Wiążą wyłącznie podległe jednostki organizacyjne i nie mogą stanowić podstawy rozstrzygnięć kierowanych na zewnątrz

• W praktyce w prawie ochrony środowiska bywa przeciwnie np. ustawa o ochronie przyrody stwierdza, że niektóre zarządzenia (ministra ds. środowiska, wojewody lub dyrektora PN) mogą stanowić źródło prawa powszechnie obowiązującego

1. Prawo Unii Europejskiej

• W traktacie stowarzyszeniowym z 1991r. Polska zobowiązała się do dostosowania prawa krajowego do ustawodawstwa unijnego

• Dotyczyło to przede wszystkim wymagań związanych z ochroną środowiska

• Od dnia wstąpienia do UE związanie RP postanowieniami traktatów założycielskich i innych aktów przyjętych przez instytucje wspólnot

• Problemy bo nie wszystkie akty prawa europejskiego publikowane a niewiele przetłumaczono na język polski

1. System prawa wspólnotowego:

1. Dyrektywy – wytyczają kierunki przyszłej regulacji i przyczyniają się standaryzacji wymagań dotyczących ochrony środowiska

• Wymagają implementacji

1. Rozporządzenia, - nie wymagają implementacji i mogą być bezpośrednio stosowane

2. Decyzje – akty skierowane do indywidualnego adresata i są stosowane bezpośrednio

3. zalecenia i opinie – nie są wiążące

4. Wspólne polityki UE i programy działania –

• dążą do realizacji celów przez działania niewładcze:

• Edukacja

• Popieranie czystych technologii

• Badania naukowe

Obecnie realizowany jest szósty program (na 10 lat) – np. redukcja efektu cieplarnianego

1. Polskie prawo ochrony środowiska:

• Kilkadziesiąt ustaw + liczne umowy międzynarodowe i akty wykonawcze

• Podstawowe znaczenie – ustawa prawo ochrony środowiska

• Często odsyła do ustaw szczegółowych

• Niektóre aspekty ochrony środowiska w całości w innych ustawach (np. prawo atomowe)

• System wyjątkowo niespójny, nieczytelny i ocierający się o niekonstytucyjność, a akty wykonawcze rzadko ukazują się terminowo

• Większość norm ma charakter administracyjnoprawny (stosują je organy administracji publicznej)

⇓

osoby stosujące prawo ochrony środowiska znają się lepiej na środowisku niż na prawie

⇓

potencjalna wadliwość większości rozstrzygnięć (zwłaszcza decyzji administracyjnych)

• Kiepska technika legislacyjna – nawet w słowniczkach ustawowych terminy niedookreślone + brak synchronizacji (te same terminy w różnych ustawach znaczą co innego)

• Przesadna wiara w omnipotencję prawa

1. Czy prawo ochrony środowiska to osobna gałąź prawa?

• Na pewno jest to gałąź prawa w znaczeniu dydaktycznym

• Ale nie ma osobnej metody regulacji, co pozwalałoby na nazwanie go gałęzią w pełnym znaczeniu

Planowanie (programowanie) ochrony środowiska

1. Ustawy dotyczące ochrony środowiska przewidują sporządzanie różnego rodzaju planów, polityk bądź strategii.

2. Polityka ekologiczna państwa:

• Ma tworzyć warunki niezbędne dla realizacji ochrony środowiska

• Minister właściwy ds. środowiska (zapewniony udział społeczeństwa) → RM → uchwała Sejmu

• Na 4 lata (ale przedstawione działania obejmują kolejne 4 lata)

• Co 4 lata RM przedstawia Sejmowi raport z realizacji polityki ekologicznej państwa

• Wspomniana polityka ma m.in. określać:

1. Cele ekologiczne

2. Priorytety ekologiczne

3. Poziomy celów długoterminowych

4. Rodzaj i harmonogram działań proekologicznych

5. Środki niezbędne dla osiągnięcia celów w tym mechanizmy prawno-ekonomiczne

• Uchwała Sejmu ⇒ nie jest źródłem prawa

• Ale prawo ochrony środowiska stanowi, że „polityka” ma wiążący charakter w stosunku do programów ochrony środowiska opracowywanych przez gminy, powiaty i województwa

1. „Polityka ekologiczna Państwa na lata 2009 – 2012 z perspektywą do 2016” została przyjęta uchwałą Sejmu 22 maja 2009r. Określa m.in.:

   • priorytety ekologiczne RP (np. renaturalizacja i udrażnianie rzek, przystosowanie do zmian klimatu)

   • kierunki działań systemowych (np. aktywizacja rynku na rzecz ochrony środowiska)

   • zamierzenia w zakresie ochrony zasobów naturalnych.

   • Zamierzenia w zakresie poprawy jakości środowiska i bezpieczeństwa ekologicznego.

2. Wojewódzkie, powiatowe i gminne programy ochrony środowiska

• Służą realizacji polityki ekologicznej

• W postępowaniu nad ich utworzeniem należy zapewnić udział społeczeństwa

• Uchwalane przez organy stanowiące j.s.t.

• Projekty opiniują:

1. Minister właściwy ds. środowiska (wojewódzkie)

2. Zarząd województwa (powiatowe)

3. Zarząd powiatu (gminne)

• Ustawa zakłada hierarchię polityki ekologicznej państwa i programów ochrony środowiska

• Zbliżone rozwiązania w innych ustawach np.:

1. Plany gospodarki odpadami (krajowy → wojewódzki → powiatowy → gminny)

2. Ochrony przeciwpowodziowej oraz przeciwdziałania skutkom suszy, gospodarowania zasobami wodnymi na obszarze dorzecza (z prawa wodnego)

• Co 2 lata raporty organów wykonawczych wobec stanowiących

• Zbyt duża ilość planów

• Wszystkie plany, programy, strategie i polityki musza być obecnie zamieszczane w publicznym wykazie i stają się powszechnie dostępne

• Czy są to akty prawa miejscowego?

• Niekiedy ustawa wyraźnie przewiduje, że niektóre z nich wiążące dla decyzji administracyjnych, ale jednak w pozostałej mierze nie mają charakteru normatywnego

Dla realizacji planów różne działania niewładcze (edukacyjne, zachęty finansowe itp.)

Przedmiot ochrony i jej istota

1. Środowisko – zdefiniowane w art. 3 pkt. 39 pr.o.ś. – ogół elementów przyrodniczych, w tym także przekształconych w wyniku działalności człowieka, a w szczególności powierzchnia ziemi, kopaliny, wody, powietrze, zwierzęta i rośliny, krajobraz oraz klimat oraz pozostałe elementy różnorodności biologicznej w tym także wzajemne oddziaływania pomiędzy tymi elementami

• Jest to wyliczenie przykładowe

• Przedmiotem ochrony są bardzo zróżnicowane „dobra materialne” a także zjawiska niemające charakteru materialnego (klimat, krajobraz)

1. Istota ochrony środowiska – podejmowaniu lub zaniechaniu działań umożliwiających zachowanie (przywracanie) równowagi przyrodniczej przez:

1. Racjonalne kształtowanie środowiska i gospodarowanie zasobami zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju działania zachowawcze (konserwatorskie)

2. Przeciwdziałanie zanieczyszczeniom

3. Przywracanie elementów środowiska do właściwego stanu – działania kształtujące (restytucja)

1. Obowiązek racjonalnego wykorzystywania środowiska:

   • ochrona środowiska nie może być ograniczona do działań wyłącznie o charakterze zachowawczym. Takie pojmowanie ochrony może być uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach.

   • Najczęściej działania o charakterze ochronny nakierowane będą na:

     • Racjonalne wykorzystanie poszczególnych składników środowiska

     • Usuwanie niekorzystnych skutków dotychczasowego oddziaływania na środowisko.

- Metody ochrony środowiska : ZACHOWAWCZA i KSZTAŁTUJĄCA

1. Wymagania ochrony środowiska wpływają na treść praw podmiotowych

• Przede wszystkim prawa własności nieruchomości (ograniczając zakres uprawnień właściciela)

• Czy w związku z tym przysługuje właścicielowi roszczenie o odszkodowanie?

• Niekiedy tak (np. w pr.o.ś.)

Podstawowe zasady prawa ochrony środowiska

1. Są to normy wiodące (podstawowe) a ich rozwiązania są kryteriami interpretacji dla całej ustawy

2. Katalog zasad nie jest zamknięty

3. Zasady prawa ochrony środowiska:

1. Zasada zrównoważonego rozwoju – jest to rozwój społeczno-gospodarczy z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych, by można zaspokajać potrzeby obecne i przyszłych pokoleń – art. 3 pkt. 50 pr.o.ś.

• Tempo zużywania zasobów nie powinno przekraczać możliwości naturalnej odnowy i powinno pozwolić doczekać znalezienia ich substytutów zanim się wyczerpią

• Zmniejszać zużycie zasobów nieodnawialnych

• A zasobów odnawialnych zużywać tyle by jak najmniej obciążać środowisko

1. Zasada kompleksowości ochrony środowiska (art. 5 pr.o.ś)– ochrona poszczególnych składników powinna być realizowana z uwzględnieniem potrzeb ochrony pozostałych elementów

2. Zasada prewencji (art. 6 i 7 ust. 2 pr.o.ś) – kto podejmuje działania mogące oddziaływać negatywnie na środowisko ma obowiązek tym oddziaływaniom zapobiegać

3. Zasada przezorności – stosując techniki nie do końca poznane, przewidywać wszelkie możliwe konsekwencje i podejmować wszelkie środki zapobiegawcze

4. Zasada „zanieczyszczający płaci” (art. 7 ust. 1 pr.o.ś.) – kto powoduje zanieczyszczenie środowiska, ponosi koszty jego usunięcia

• Niekiedy nie jest możliwe do zrealizowania i koszty ponosi Skarb Państwa lub fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej

1. Zasada uspołecznienia procesów podejmowania niektórych rozstrzygnięć (art. 29 in.u.u.i.ś.) - np. przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

2. Powszechnego dostępu do informacji o stanie środowiska i jego ochronie (art. 8 i n. U.u.i.ś..)

3. Zasada legalizmu – decyzja administracyjna dotycząca korzystania ze środowiska musi być zgodna z przepisami ochrony środowiska pod rygorem nieważności

1. Powszechne i zwykłe korzytsanie ze środowiska:

   1. Powszechne: Przysługuje każdemu, bez użycia instalacji, wyłącznie dla zaspokojenia potrzeb osobistych, gospodarstwa domowego, w tym sportu i rekreacji

   2. Zwykłe: wykracza poza powszechne, jednakże nie wymaga uzyskania pozwolenia, a także zwykłe korzystanie z wody w rozumieniu prawa wodnego.

2. Ustawa z 6 VII 2001r. o zachowaniu narodowego charakteru strategicznych zasobów naturalnych kraju

• Strategiczne zasoby naturalne kraju:

1. Wody podziemne i powierzchniowe w ciekach, źródłach, kanałach i zbiorników o ciągłym dopływie

2. Wody polskich obszarów morskich wraz z ich zasobami

3. Lasy państwowe

4. Złoża kopalin niestanowiące części składowych nieruchomości gruntowych

5. Zasoby przyrodnicze parków narodowych

• Przysługują Skarbowi Państwa i nie podlegają przekształceniom własnościowym chyba, że ustawa szczególna tak stanowi

• Gospodarowanie tymi zasobami:

1. Utrzymanie , powiększanie i doskonalenie zasobów odnawialnych

Użytkowanie złóż kopalin zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju

Niektóre cechy prawnego modelu ochrony środowiska

1. Cechą rozwiązań normatywnych dotyczących ochrony środowiska jest ich ogromna elastyczność (możliwość dostosowania rygorów ochronnych do aktualnych potrzeb)

• Przykładem – ochrona gatunkowa zwierząt

• Zasadniczo – minister właściwy ds. środowiska,
  ale wojewoda na obszarze województwa może ochronę rozszerzyć
  a kiedy populacja zwiększy zagrażając interesom człowieka – wyłączenie ochrony

1. Częstym instrumentem prawnej ochrony środowiska jest decyzja administracyjna

• Różne nazwy: Pozwolenie, zezwolenie, koncesja

• Duże odrębności od powszechnego postępowania administracyjnego

• Ograniczenia zasady trwałości decyzji administracyjnej (ustawy dotyczące ochrony środowiska często przewidują dodatkowe przesłanki zmiany/ uchylenia decyzji)

1. Granice ochrony środowiska wyznaczają potrzeby człowieka (w tym potrzeby gospodarcze)

• Wynika to z zasady zrównoważonego rozwoju – zaspokajanie potrzeb społeczności i poszczególnych obywateli

• Potwierdzają to np. regulacje dotyczące ochrony zwierząt

Dostęp do informacji o środowisku.

Jawność informacji o środowisku

1. Stosownie do art. 74 ust. 3 Konstytucji – „Każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska”

• Uprawnień tych można dochodzić tylko w granicach wynikających z ustaw zwykłych

1. Dostęp do informacji o środowisku zapewnia społeczną kontrolę rozstrzygnięć organów państwa dotyczących środowiska

• A sama świadomość jawności działa prewencyjnie

1. Art. 19 pr.o.ś. każdy organ administracji który posiada informacje o środowisku i jego ochronie ma obowiązek ich udostępniania

• Organy administracyjne każdego stopnia a także podmioty z mocy prawa lub porozumień wykonujące zadania publiczne

• Udostępnianiu podlegają m.in.:

1) stanu elementów środowiska, takich jak: powietrze, woda, powierzchnia

ziemi, kopaliny, klimat, krajobraz i obszary naturalne, w tym bagna, obszary

nadmorskie i morskie, a także rośliny, zwierzęta i grzyby oraz inne elementy

różnorodności biologicznej, w tym organizmy genetycznie zmodyfikowane,

oraz wzajemnych oddziaływań między tymi elementami;

2) emisji, w tym odpadów promieniotwórczych, a także zanieczyszczeń, które

wpływają lub mogą wpłynąć na elementy środowiska, o których mowa wyżej; na wniosek żądającego, organ administracji informuje także o miejscu, w którym znajdują się dane na temat metod przeprowadzania pomiarów, w tym sposobów poboru i przetwarzania próbek oraz sposobów interpretacji uzyskanych danych, które posłużyły do wytworzenia udostępnianej informacji, lub odsyła do stosownych metodyk referencyjnych w tym zakresie.

3) środków, takich jak: środki administracyjne, polityki, przepisy prawne dotyczące

środowiska i gospodarki wodnej, plany, programy oraz porozumienia

w sprawie ochrony środowiska, a także działań wpływających lub mogących

wpłynąć na elementy środowiska, o których mowa w pkt 1 oraz na emisję i zanieczyszczenia, o których mowa w pkt 2, jak również środków działań, które mają na celu ochronę tych elementów,

4) raportów na temat realizacji przepisów dotyczących ochrony środowiska;

5) analiz kosztów i korzyści oraz innych analiz gospodarczych i założeń wykorzystanych

w ramach środków i działań, o których mowa w pkt 3;

6) stanu zdrowia, bezpieczeństwa i warunków życia ludzi, oraz stanu obiektów

kultury i obiektów budowlanych – w zakresie, w jakim oddziałują na nie lub

mogą oddziaływać:

a) stany elementów środowiska, o których mowa w pkt 1, lub

b) przez elementy środowiska, o których mowa w pkt 1 – emisje i zanieczyszczenia,

o których mowa w pkt 2, oraz środki, o których mowa w pkt 3.

Informacje te udostępnia się w formie ustnej, pisemnej, wizualnej, dźwiękowej, elektronicznej bądź innej.

1. Organy admin. właściwe w powyższych sprawach( marszałek województw, starosta, wojewódzki inspektor ochrony środowiska; zarządzający drogami, liniami kolejowymi, tramwajami,lotniskami i portami) mają obowiązek prowadzenia wykazów tych dokumentów. Prowadzone są w formie elektronicznej i udostępnia się je w BIP. Szczegóły dotyczące sposobu, formy i zakresu udostępniania oraz częstotliwości aktualizacji udostępnianych informacji określają przepisy wykonawcze. Jest to istotna zmiana, bowiem w dotychczasowym stanie prawnym bazy danych dostępne były tylko dla wybranych adresatów!

• Mogą ponadto umieszczać w wykazach dane o pozostałych dokumentach dotyczących środowiska

1. Postępowanie w sprawie udzielenia informacji o stanie środowiska:

2. Bezwzględny zakaz udzielenia informacji ( ⇒ obligatoryjna decyzja odmowna):

1) danych jednostkowych uzyskiwanych w badaniach statystycznych statystyki

publicznej chronionych tajemnicą statystyczną, o której mowa w ustawie z

dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej

2) spraw objętych toczącym się postępowaniem sądowym, dyscyplinarnym lub

karnym, jeżeli udostępnienie informacji mogłoby zakłócić przebieg postępowania;

3) spraw będących przedmiotem praw autorskich, o których mowa w ustawie z

dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych lub patentowych, o których mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej jeżeli udostępnienie informacji

mogłoby naruszyć te prawa;

4) danych osobowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o

ochronie danych osobowych dotyczących osób trzecich, jeżeli udostępnienie informacji mogłoby

naruszać przepisy o ochronie danych osobowych;

5) dokumentów lub danych dostarczonych przez osoby trzecie, jeżeli osoby te,

nie mając obowiązku ich dostarczenia i nie mogąc być takim obowiązkiem

obciążone, dostarczyły je dobrowolnie i złożyły zastrzeżenie o ich nieudostępnianiu;

6) dokumentów lub danych, których udostępnienie mogłoby spowodować zagrożenie

dla środowiska lub bezpieczeństwa ekologicznego kraju;

7) informacji o wartości handlowej, w tym danych technologicznych, dostarczonych

przez osoby trzecie i objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, jeżeli

udostępnienie tych informacji mogłoby pogorszyć konkurencyjną pozycję

tych osób i złożyły one uzasadniony wniosek o wyłączenie tych informacji

z udostępniania;

8) przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, realizowanych

na terenach zamkniętych, co do których nie prowadzi się postępowania

z udziałem społeczeństwa, zgodnie z art. 79 ust. 2;

9) obronności i bezpieczeństwa państwa;

10) bezpieczeństwa publicznego.

1. Względny zakaz udzielenia informacji (⇒ fakultatywna decyzja odmowna):

1. Dokumenty będące w trakcie opracowywania

2. Dokumenty przeznaczone do wewnętrznego komunikowania się

3. Wniosek oczywiście niemożliwy do realizacji

4. Wniosek sformułowany w sposób zbyt ogólny

1. Ten kto przekazuje informacje może żądać nieujawniania danych o wartości handlowej, których ujawnienie mogłoby zagrozić jego pozycji konkurencyjnej (nie dotyczy to danych o wielkości emisji)

2. Wniosek zaadresowany do niewłaściwego organu zostaje przekazany według właściwości organowi, który żądaną informacją dysponuje nie później niż w ciągu 14 dni.

• Gdy nie da się tego ustalić to wniosek jest zwracany

1. Jeżeli wniosek jest sformułowany zbyt ogólnikowo, w ciągu 14 dni organ wzywa do uzupełnienia.

2. Wyszukiwanie i przeglądanie w siedzibie organu dokumentów wymienionych w wykazie jest bezpłatne

• W pozostałych przypadkach (wyszukanie, przetworzenie, wysłanie) organ pobiera opłatę w wysokości odzwierciedlającej uzasadnione koszty (określa je pr.o.ś. i akty wykonawcze do niej)

1. Odmowa dostępu do informacji o środowisku i jego ochronie następuje w drodze decyzji, zaś:

-przekazanie sądowi administracyjnemu akt sprawy i odpowiedź na skargę następuje w ciągu 15 dni od doręczenia skargi,

-skarga sądowo-administracyjna podlega rozpoznaniu w terminie 30 dni

1. Część informacji o środowisku udostępniana za pośrednictwem BIP:

1. Polityka ekologiczna państwa

2. Programy ochrony środowiska

3. Plany gospodarki odpadami

4. Umowy międzynarodowe dotyczące ochrony środowiska

5. Krajowy program ścieków komunalnych

6. Programy ochrony powietrza oraz ochrony przed hałasem

7. Rejestrów substancji niebezpiecznych znajdujących się w zakładach

8. Raportów o stanie środowiska w Polsce

1. Lex specialis dotyczące udostępniania danych o ochronie środowiska:

1. Prawo geologiczne i górnicze – informacja geologiczna

2. Prawo wodne

3. Ustawa o doświadczeniach na zwierzętach – raporty o wykorzystywaniu zwierząt doświadczalnych

4. Ustawa o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów

1. Wojewódzka baza informacji o korzystaniu ze środowiska (wojewódzki inspektor ochrony środowiska), dostępna dla organów administracji publicznej i zawiera informację o:

1. Ilości i rodzajach gazów i pyłów wprowadzonych do powietrza

2. Ilości i jakości pobranej wody

3. Ilości i stanie ścieków do wód lub ziemi

2. Państwowy monitoring środowiska

1. Państwowy monitoring środowiska – system pomiarów, ocen i prognoz stanu środowiska + gromadzenie, przetwarzanie i rozpowszechnianie informacji o środowisku

• Gromadzi systematycznie dane dla organów administracyjnych i dla społeczeństwa

• Informacje te dotyczą:

1. Jakości elem. przyrodniczych, dotrzymywaniu standardów jakości środowiska określonych przepisami poziomów, w tym o ich przekroczeniach,

2. Występujących zmianach jakości elem. przyrodniczych i przyczynach tych zmian, w tym powiązaniach przyczynowo-skutkowych występujących pomiędzy emisjami i stanem elem. przyrodniczych.

1. Segmenty monitoringu środowiska

• Jakości środowiska (obejmujący monitoring jakości powietrza, wód śródlądowych, morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego RP, gleby i ziemi, hałasu, pól elektromagnetycznych, promieniowania jonizującego, lasów, przyrody oraz zintegrowany monitoring środowiska przyrodniczego,

• Emisji (emisja do powietrza, wód oraz gospodarkę odpadami)

• Ocen i prognoz

• Stanu zasobów środowiska, w tym lasów,

• Przyrodniczy, polegający na obserwacji i ocenie stanu oraz zachądzących zmian w składnikach różnorodności biologicznej i krajobrazowej, w tym typów siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania wspólnoty.

1. Programy monitoringu:

1. wieloletnie

• opracowuje Główny Inspektor Ochrony Środowiska, zatwierdza MŚ

1. wojewódzkie

• opracowuje wojewódzki inspektor ochrony środowiska, zatwierdza GIOŚ

1. Dane do monitoringu pochodzą:

1. Z danych statystycznych

2. Uzyskane od innych podmiotów (głównie organów administracji, które mają obowiązek udostępniania danych dla potrzeb monitoringu)

1. Dane w ramach monitoringu to informacje o środowisku i podlegają ujawnieniu na zasadach ogólnych

• Dodatkowo w formie elektronicznej dane dotyczące:(nie wiem skąd to wzięte? Brak w książce)

1. Stref jakości powietrza, wyników ocen poziomu stężenia substancji zanieczyszczających

2. Wyniki okresowych badań jakości gleby i terenów gdzie przekroczono standardy

3. Map akustycznych

4. Oceny poziomów pól elektromagnetycznych i terenów gdzie przekroczone dozwolone wielkości

5. Poboru wód

Wyników badań kontrolnych jakości wód powierzchniowych i podziemnych

3. Dostęp do informacji publicznej

1. Ustawa o dostępie do informacji publicznej 06.09.2001

• Zasada jawności informacji w sprawach publicznych

• Powszechny dostęp – nie można go uzależniać od interesu prawnego ani faktycznego

1. Prawa do informacji publicznej obejmuje:

1. Uzyskanie informacji publicznej (w tym przetworzonej)

2. Wgląd do dokumentów urzędowych

3. Dostęp do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z wyborów

1. Informacją publiczną są m.in. wiadomości dotyczące:

• Polityki wewnętrznej i zagranicznej

• Zasad funkcjonowania niektórych podmiotów

• Tzw. danych publicznych tj. dok. Urzędowych, w tym aktów administracyjnych

• Majątku publicznego

1. Sposoby udostępnienia:

1. Ogłoszenie w BIP

2. Udostępnienie na wniosek lub przez wyłożenie (wywieszenie) w miejscach ogólnodostępnych

3. Wstępu na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z wyborów powszechnych i udostępniania materiałów dokumentujących te posiedzenia

   3. Niektóre postępowania dotyczące ochrony środowiska

Uwagi ogólne

 

1. Reglamentacja zachowań  podmiotów prawa jest cechą prawa ochrony środowiska

• Za pomocą aktów generalnych i indywidualnych (decyzji administracyjnych o różnych nazwach) – proceduralne zasady ich podejmowania zostały sformułowane w przepisach KPA.

• Decyzje wydawane są w wyniku przeprowadzenia postępowania administracyjnego  
  (jest to postępowanie ogólne z licznymi modyfikacjami – np. wzmocnienie lub osłabienie zasady trwałości decyzji administracyjnej)

2. Przykłady postępowań administracyjnych dotyczących środowiska:

1. Postępowanie w sprawie oceny oddziaływania planowanych przedsięwzięć na środowisko  
   (w tym oddziaływania transgranicznego)

2. Postępowania z udziałem społeczeństwa

3. Postępowania w sprawie programu dostosowawczego

4. Postępowania kompensacyjne

Strony postępowań  administracyjnych dotyczących środowiska

 

1. Zastosowanie art. 28 kpa (strona to każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto z uwagi na nie żąda wszczęcia postępowania)  w przypadku postępowań dotyczących środowiska stron byłoby bardzo wiele (a to grozi paraliżem postępowania) – poś nie daję wszystkim uczestnikom praw procesowych przewidzianych w przepisach KPA

2. Ustawodawca zawęża zakres pojęcie strony, np. w prawie budowlanym stronami postępowania mogą być inwestor oraz właściciele nieruchomości znajdującej się w obszarze oddziaływania obiektu.

Coraz częściej pojawia się też rozwiązanie, które przewiduje możliwość informowania stron w drodze obwieszczenia ( zgodnie z art. 49KPA), jeżeli ilość stron przekroczy określoną wielkość. Przykładem może być sytuacja kiedy przedmiotem postępowania jest:

• Lokalizacja inwestycji celu publicznego

• Pozwolenie na budowę obiektu liniowego

• Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach

• Zezwolenie na realizację inwestycji drogowych

1. Uczestnictwo na prawach strony przysługuje:

- niektórym jednostkom organizacyjnym

- organom państwowym określonym w ustawie ( prawo strony przysługuje Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska)

Organizacje społeczne mają prawo do wszczęcia postępowania i udziału w nim na prawach strony.

1. Ograniczenie udziału organizacji społecznych w postępowaniu:

• O pozwolenie wodnoprawne

• O niektóre pozwolenia o budowę

Współdziałanie w postępowaniu administracyjnym

 

1. Obowiązek współdziałania organu właściwego do podejmowania decyzji z innymi organami może wynikać wyłącznie z ustawy. Może on wynikać jedynie z ustawy.

• Jest bardzo wiele takich sytuacji

• Bardzo często podjęcie decyzji wymaga uzgodnień lub opinii z wieloma organami administracji

2. Współdziałanie polega na uzyskaniu stanowiska organu współdziałającego

• Stanowisko przybiera postać postanowienia

• O ile ustawa nie stanowi inaczej - termin 14 dni (uchybienie terminowi  domniemanie zgody organy współdziałającego)

• Czy stanowisko to ma mieć formę opinii czy uzgodnienia może zadecydować tylko ustawa

• Uzgodnienie jest wiążące

• Opinia jest niewiążąca

3. Największe trudności w określeniu podstaw jakimi kierować się ma organ współdziałający

• Bo rzadko wskazane wyraźnie w ustawie

4. Rozstrzygnięcie sprawy bez zasięgnięcia opinii bądź uzgodnienia  wadliwość postępowania uzasadniająca wznowienie postępowania

5. Decyzja podjęta wbrew stanowisku organu uzgadniającego = wydana z rażącym naruszeniem prawa  nieważność

Decyzja o treści niezgodnej z postanowieniem organu opiniującego powinno zawierać wskazanie przyczyn odmiennego rozstrzygnięcia

Wyłączenie współdziałania jeżeli organ współdziałający i właściwy jest tym samym organem.

Postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko

1. Ocena oddziaływania na środowisko - rodzaj postępowania o niejednolitym charakterze, którego celem jest albo uchwalenie jakiś planów, albo wydanie decyzji administracyjnej.

2. Ustawa zakłada jawność informacji o projektach dokumentów wymagających ocen oddziaływania na środowisko. Stanowią one powszechnie dostępną informację o środowisku.Do publicznej wiadomości podaje się również informację o przebiegu postępowania. Umieszcza się ją w Biuletynie Informacji Publicznej, siedzibie organu, w miejscu planowanego przedsięwzięcia.

Postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko jest niejednolite = może zmierzać do:

• Przyjęcia określonych dokumentów planistycznych

• Rozstrzygnięcia o charakterze jednostkowym (tzw. indywidualne oceny oddziaływania na środowisko)

Postępowanie w sprawie oceny oddziaływania  
na środowisko skutków realizacji planów i programów

 

1. Nie zmierza do podjęcia decyzji administracyjnej

2. Dotyczy przyjęcia projektów:

• Koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, planów zagospodarowania przestrzennego,

• strategii rozwoju regionalnego

• polityk, strategii, planów w dziedzinie przemysłu, energetyki, transportu itd.

• innych polityk, strategii, planów i programów nie związanych bezpośrednio z ochroną obszarów Natura których realizacja „może znacząco oddziaływać na ten obszar”

W określonych sytuacjach można powyższe projekty przyjąć bez postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko

3. Dokumenty te są typowymi dokumentami planistycznymi o charakterze nienormatywnym

• Wyjątkiem – miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego (są aktami prawa miejscowego)

4. Zasadą jest, że organ opracowujący projekt dokumentu podlegającego strategicznej ocenie oddziaływania na środowisko wraz z nim sporządza tzw. prognozę oddziaływania na środowisko

• Zawartość:

1. Główne cele projektowanego dokumentu

2. Istniejący stan środowiska

3. Potencjalne zmiany w przypadku braku realizacji projektu

4. Przewidywane oddziaływania na środowisko

5. Rozwiązania zmierzające do zapobiegania i minimalizacji negatywnych oddziaływań na środowisko

• Może ją sporządzić każdy (nie wymaga przygotowania zawodowego)

5. Udział społeczeństwa:

• Projekt + prognoza zamieszczane w wykazie powszechnie dostępnych informacji o środowisku

• Wiadomość o zamieszczeniu + wyznaczenie terminu min. 21 dni na składanie uwag i wniosków

6. Organ wydając decyzje bierze pod uwagę (musi to mieć odbicie w decyzji lub uzasadnieniu):

• Prognozę oddziaływania na środowisko

• Opinię organu ochrony środowiska oraz inspekcji sanitarnej

• Uwagi i wnioski

1. Inne zasady dotyczą udziału społeczeństwa w postępowaniu dotyczącym planów zagospodarowania przestrzennego

Decyzja w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody  
na realizację przedsięwzięcia

 

1. Przedsięwzięcie to zamierzenie budowlane lub inna ingerencja w środowisko, polegająca na przekształceniu lub zmianie wykorzystania terenu (w tym wydobywanie kopalin)

• Gdy wymaga podjęcia decyzji to musi zostać poprzedzona ustaleniem środowiskowych uwarunkowań przedsięwzięcia (decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach stanowi załącznik do wniosku o te decyzje)

• Decyzjami tymi są m.in.:

1. Ustalenie warunków zabudowy dla potrzeb zalesienia

2. Pozwolenie na budowę, decyzja o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych

3. Koncesja na poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin, na wydobywanie kopalin ze złóż

4. Pozwolenie wodnoprawne na wykonanie urządzeń wodnych

5. Zatwierdzenie projektu scalania lub wymiany gruntów

6. Zmiana lasu na użytek rolny

7. Ustalenie lokalizacji autostrady lub lokalizacji drogi krajowej

• Ale tylko te spośród decyzji które:

1. Mogą znacząco oddziaływać na środowisko

2. Mogą znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000 choć nie jest bezpośrednio związane z jego ochroną

1. Przedsięwzięcia „mogące znacząco oddziaływać na środowisko”

3. Raport oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko

3. Opis planowanego przedsięwzięcia (w tym przewidywane wielkości emisji)

4. Opis elementów przyrodniczych środowiska objętych zakresem przewidywanego oddziaływania

5. Opis analizowanych wariantów w tym:

• niepodejmowania działania

• najkorzystniejszego dla środowiska

4. Określenie przewidywanego oddziaływania na środowisko analizowanych wariantów

5. Uzasadnienie wybranego wariantu

6. Przedstawienie zagadnień w formie graficznej

7. Analizę możliwych konfliktów społecznych

8. Przedstawienie propozycji monitoringu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia

9. Wskazanie trudności z niedostatków techniki i luk w wiedzy

10. Streszczenie w języku niespecjalistycznym

11. Nazwisko sporządzających raport

12. Źródła informacji będące podstawą raportu

13. Informację o ew. oddziaływaniu transgranicznym

5. Właściwość organów:

• Zasadniczo – wójt

• Gdy ustawa tak wskazuje wojewoda, starosta, dyrektor regionalny lasów państwowych

5. Gdy ilość stron przekracza 20 to zawiadomienia przez obwieszczenie lub w inny sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości (nie ma obowiązku indywidualnych zawiadomień)

• Nie stosuje się art. 31 k.p.a. (uzależnia on dopuszczenie organizacji społecznej od uznania organu admin.)

6. Postępowanie w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia, w ramach którego sporządza się raport o oddziaływaniu na środowisko toczy się z udziałem społeczeństwa

7. Przy wydawaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach organ powinien ocenić:

• Wpływ danego przedsięwzięcia na środowisko, zdrowie i warunki życia ludzi itp.

• Możliwości zapobiegania i ograniczania negatywnego oddziaływania

• Wymagany monitoring

8. Możliwe rozstrzygnięcia:

1. Decyzja zezwalająca na realizację w wariancie wskazanym przez wnioskodawcę

2. Decyzja zezwalająca na realizację w innym wariancie

• Tylko za zgodą wnioskodawcy

• Gdy brak zgody  decyzja odmowna

3. Decyzja odmowna

9. Decyzja w sprawie środowiskowych uwarunkowań z gody na realizację przedsięwzięcia musi być zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego o ile on istnieje

10. Treść decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia:

9. Rodzaj i miejsce realizacji przedsięwzięcia

10. Warunki wykorzystania terenu

11. Może przesądzić o potrzebie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania

9. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia może nałożyć obowiązki na adresata:

9. Dotyczące zapobiegania i monitorowania oddziaływania na środowisko

10. Wykonania kompensacji przyrodniczej

11. Przedłożenia analizy porealizacyjnej (zakres i termin obowiązku)

9. Z decyzją zawsze uzasadnienie (nawet gdy zgodna z wnioskiem) a w nim poza tym co wynika z k.p.a. informacja o sposobie wykorzystania skarg i wniosków

10. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia wiąże organ rozstrzygający w przedmiocie zezwolenia na przedsięwzięcie

• Wniosek o odpowiednie zezwolenie (w załączniku decyzja o środ. uwar.) w ciągu 4 lat

14. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia może zostać przeniesiona (za zgodą tego na czyją rzecz została wydana) na inny podmiot

Stronami postępowania w tej sprawie są podmioty między którymi przeniesienie

Postępowanie transgraniczne

1. Dotyczy ono sytuacji, gdy skutki działalności mogą ujawniać się w przestrzeni nie objętej suwerennością danego państwa (najczęściej w obszarze suwerenności innego państwa –dotyczy działalności przygranicznej)

• Prawo ochrony środowiska stosuje się o tyle o ile nic innego nie wynika z umów międzynarodowych



Pierwszeństwo przed polskim ustawodawstwem ma konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym z Espoo 1991

2. Postępowanie transgraniczne to szczególny rodzaj postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko i dotyczy zarówno oceny skutków realizacji planów i programów, jak i planowanych przedsięwzięć.

3. Przeprowadza się je gdy stwierdzi się, że:

• poza suwerennością RP skutki działań realizowanych na terenie RP:

1. Polityk, strategii, planów lub programów

2. Przedsięwzięć objętych decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację

• Skutki oddziaływań spoza granic RP na terytorium RP

4. Wszczęcie postępowania transgranicznego

• Obowiązkiem organu administracji właściwej do podjęcia decyzji środowiskowej jest wydanie decyzji w sprawie przeprowadzenie postępowania transgranicznego

• Obowiązkowe jest sporządzenie dokumentacji w języku polskim

• Wniosek o wydanie decyzji wraz z raportem trafia do Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska i on informuje państwo, na terenie, którego mogą wystąpić skutki zdarzenia

• GDOŚ niezwłocznie powiadamia zainteresowane państwo, proponując termin w jakim oczekuje odpowiedzi w sprawie uczestnictwa tego państwa w postępowaniu

• Gdy odpowiedź stwierdzająca wolę uczestnictwa w postępowaniu to uzgodnienie z tym państwem terminów etapów postępowania i przekazanie odpowiedniej części raportu

6. Stanowisko państwa miejsca oddziaływania bierze się pod uwagę ale nie jest wiążące

7. Gdy do GDOŚ dociera informacja o możliwym oddziaływaniu na terytorium RP przedsięwzięcia spoza jej granic to powiadamia wojewodę

• Projekt stanowiska wojewoda → GDOŚ → państwo miejsca przedsięwzięcia

Postępowanie z udziałem społeczeństwa

 

1. Postępowanie z udziałem społeczeństwa prowadzi się w przypadku postępowań, które zmierzają do:

1. Decyzji administracyjnych, przed którymi wymagane jest sporządzenie raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko

2. Przyjęcia dokumentów programowo-planistycznych

3. Decyzji w sprawie udzielenia pozwolenia zintegrowanego

4. Sporządzenia zewnętrznego planu „operacyjno-ratowniczego dla terenu narażonego na skutki awarii przemysłowej poza zakładem o dużym ryzyku”

1. W innych sytuacjach organ postępowania tego przeprowadzić nie może

2. Tryb postępowania z udziałem społeczeństwa:

• Obowiązkowo podanie do publicznej wiadomości informacji o zamieszczeniu w powszechnie dostępnym wykazie danych o wniosku oraz możliwości składania uwag

• Obowiązek ten mogą statuować tez przepisy specjalne (np. dot. postępowania wodnoprawnego)

• Prawo do składania uwag i wniosków – 21 dni od daty podania informacji do publicznej wiadomości

• Fakultatywnie – rozprawa administracyjna otwarta dla społeczeństwa

• Udział organizacji ekologicznej na prawach strony

• Przesłanki:

1. Właściwość miejscowa organizacji

2. Zgłoszenie udziału

3. Jednoczesne złożenie uwag i wniosków

Społeczeństwo ani przedstawiciele uczestniczący w postępowaniu nie stają się stronami

Postępowanie w sprawie programu dostosowawczego

Program dostosowawczy –rozwiązanie o charakterze przejściowym, którego celem było doprowadzenie do jak najszybszej realizacji przez podmioty korzystające ze środowiska przewidzianych wymagań ochrony środowiska, zwłaszcza w odniesieniu do tzn. starych instalacji. Rozwiązanie zakładało możliwość częściowych zwolnień z konieczności przestrzegania standardów. Program zakończył się 31 grudnia 2010.

1. Cel programu dostosowawczego – doprowadzenie do jak najszybszej realizacji wymagań ochrony środowiska przez prowadzącego „stare” instalacje, które:

• nie są w stanie technicznie lub ekonomicznie osiągnąć standardów ochrony środowiska w terminie

• a za utrzymaniem których instalacji przemawia interes publiczny

2. W powyższym celu możliwe przejściowe zwolnienie z konieczności przestrzegania ustalonych standardów (tymczasowe)

3. Instalacja to:

3. Stacjonarne urządzenie techniczne

4. Zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytuł ma jeden podmiot i położone na terenie jednego zakładu

5. Budowle nie będące urządzeniami ani zespołami, których eksploatacja może spowodować emisję

6. Prowadzący instalację – podmiot mający do niej tytuł prawny

7. Zakres podmiotowy postępowań w sprawie programu dostosowawczego

• Podmiot ubiegający się o ustalenie programu dostosowawczego musi:

1. Prowadzić instalację w dniu 1 X 2001

2. Instalacja musi być zakwalifikowana jako mogąca znacząco oddziaływać na środowisko i bezwzględnie wymaga raportu o oddziaływaniu na środowisko

3. Objęta obowiązkiem uzyskania pozwolenia zintegrowanego

4. Należy do grup wskazanych przepisami wykonawczymi

1. Wszczynane tylko na wniosek prowadzącego instalację

• Skierowany do wojewody

• Do wniosku dołączone:

1. Projekt programu dostosowawczego

2. Przegląd ekologiczny

3. Wniosek o wydanie pozwolenia zintegrowanego

2. Nie może być wszczęte ani prowadzone po 30 X 2007r.

3. Wszczęcie postępowania postanowieniem, odmowa decyzją

4. Wszczęcie skutkuje m.in. zawieszeniem postępowań dotyczących ustalenia tzw. odpowiedzialności admin.

5. Negocjacje toczą się między prowadzącym instalację a powołaną przez organ komisją negocjacyjną

• Stosuje się odpowiednio przepisy k.p.a. dotyczące rozprawy administracyjnej

• Maks. 2 miesiące

• Celem negocjacji ustalenie treści programu dostosowawczego:

1. Terminy realizacji poszczególnych przedsięwzięć

2. Termin i sposób usunięcia szkód spowodowanych eksploatacją instalacji

3. Warunki emisji na poszczególnych etapach

4. Termin i wyrażony procentowo (maks. 70%) zakres odroczenia opłat za korzystanie ze środowiska

5. Wysokość sankcji z tytułu niezrealizowania etapów

2. Wniosek zatwierdzony przez organ dostosowawczy staje się elementem pozwolenia zintegrowanego

Kompensacja przyrodnicza i postępowanie kompensacyjne

 

1. Kompensacja przyrodnicza – zespół działań prowadzących do przywrócenia równowagi przyrodniczej na danym terenie, wyrównanie szkód dokonanych w środowisku i zachowanie walorów krajobrazowych

2. Kompensacje należy podjąć gdy w toku prac budowlanych niemożliwa jest ochrona elementów przyrody

• Szczegóły określa pozwolenie na budowę oraz gdy było prowadzone decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach przedsięwzięcia

3. Kompensacja (na mocy ustawy o ochronie przyrody) jest obowiązkowa (jest obowiązkiem inwestora), gdy przedsięwzięcie lub plan może mieć negatywny wpływ na gatunki, dla których ochrony obszar Natura 2000

4. Kompensacja niezbędna gdy chce się uzyskać pozwolenie na emisję gazów lub pyłów do powietrza z nowej (lub istotnie zmienionej) instalacji na obszarze gdzie przekroczone standardy jakości powietrza

• Redukcja emisji z innych instalacji przynajmniej o 30% większa niż emisja z nowej instalacji

• Zapewne poprzedzona odpłatną umową stron  organ orzekający cofa lub ogranicza bez odszkodowania pozwolenia emisyjne w zakresie objętym umową

• Pozwolenie emisyjne dla nowej instalacji wykonalne dopiero gdy ostateczne zmiany pozwoleń dla starych

• Gdy skutek ten nie nastąpi w ciągu 2 lat od wydania decyzji to decyzja ta wygasa

4. Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne jako instrument ochrony środowiska

Uwagi wprowadzające

1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego

( a więc źródłem prawa ) powszechnie obowiązującym na objętym nim terenie

• Jest jedną z podstaw podejmowania decyzji administracyjnych dotyczących gospodarki gruntami zwłaszcza w procesie inwestycyjnym

• Np. w procesie budowlanym, dla zmiany przeznaczenia gruntów rolnych itp.

• Ale przepisy szczególne niekiedy dopuszczają podejmowanie rozstrzygnięć w oderwaniu od miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

1. Ustawy nakazują uwzględniać w planach zagospodarowania przestrzennego liczne uwarunkowania dotyczące ochrony środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju (art. 71),a należy w nich szczególnie uwzględnić;

• Wymagania ładu przestrzennego

• Walory architektoniczne i krajobrazowe

• Wymagania gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych

• Wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków, ochrony zdrowia i bezpieczeństwa ludzi i mienia

• Walory ekonomiczne przestrzeni

• Prawo własności

• Potrzeby obronności, bezpieczeństwa państwa i interesu publicznego

Opracowania ekofizjograficzne

Są podstawą określenia rozwiązań planistycznych dotyczących ochrony środowiska. Są to dokumentacje sporządzane na potrzeby planów zag.prz.. Mają zawierać szczegółowa inwentaryzację objętego nim obszaru. Sporządza się je na podstawie kompleksowych badań i pomiarów terenowych,dokumentacji geologicznych. Sporządzanie tych opracowań nie wymaga wykazania się jakimkolwiek szczególnymi kwalifikacjami zawodowymi.

1. Kontrola sądowoadministracyjna; sprawowana wg zasad określonych ustawami o samorządzie gminnym i województwa

• Podlegają jej uchwały o przyjęciu:

1. Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (rada gminy)

2. Studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (rada gminy)

3. Plany zagospodarowania województwa (sejmik)

Ich charakter prawny nie jest jednolity.

Polityka przestrzenna państwa

1. Politykę przestrzenną państwa realizuje Rada Ministrów na podstawie koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju. Projekt takiej koncepcji sporządza minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego.

Ma ona określać uwarunkowania,cele i kierunki zrównoważonego rozwoju kraju,a zwłaszcza;

1. Krajową sieć osadniczą (z wyodrębnieniem obszarów metropolitalnych)

2. Obszary podlegające ochronie (ochrona środowiska i zabytków)

3. Rozmieszczenie infrastruktury społecznej o znaczeniu międzynarodowym i krajowym

4. Rozmieszczenie obiektów infrastruktury technicznej i transportowej o znaczeniu międzynarodowym i krajowym

5. Rozmieszczenie strategicznych obszarów wodnych i obiektów gospodarki wodnej o znaczeniu międzynarodowym i krajowym

6. Obszary problemowe o znaczeniu krajowym

1. Procedura:

• Projekt sporządza minister wł. ds. rozwoju regionalnego

• Koncepcję przyjmuje RM

• Stosuje się wymagania dotyczące postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko

Na podstawie koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju tworzy się programy zawierające zadania rządowe służące realizacji inwestycji celu publicznego →

Projekty tych programów sporządzają ministrowie i centralne organy adm. Rządowej

Planowanie przestrzenne w województwie

1. Jest ono zadaniem samorządu województwa – sporządza on plan zagospodarowania przestrzennego województwa.

2. Procedura:

1. Uchwała sejmiku województwa o przystąpieniu do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa

2. Ogłoszenie formy, miejsca i terminu (min 3 miesiące) składania wniosków dotyczących planu

• W prasie ogólnopolskiej

• W urzędach gmin, starostwach i urzędach marszałkowskim i wojewódzkim

1. Zawiadomienie na piśmie organów opiniodawczych i uzgodnieniowych

2. Rozpatrzenie wniosków

3. Projekt planu i prognoza oddziaływania na środowisko

4. Opinia wojewódzkiej komisji urbanistyczno-architektonicznej o projekcie planu

5. Wystąpienie do organów opiniodawczych i uzgodnieniowych

Plan zagospodarowania przestrzennego województwa w zakresie województwa wymaga uzgodnienia;

dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej w zakresie zagospodarowania:

• stref ochronnych ujęć wody,

• obszarów ochronnych zbiorników śródlądowych,

• obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi

dyrektora parku narodowego lub wojewoda w zakresie obejmującym:

• PN (lub jego otulinę)

• PK (lub jego otulinę

• Obszar chronionego krajobrazu

1. Przedstawienie projektu Ministrowi właściwemu do spraw budownictwa w celu stwierdzenia zgodności z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju oraz programami rządowymi

2. Uchwalenie przez sejmik województwa

1. Treść planu zagospodarowania przestrzennego województwa:

1. Podstawowe elementy sieci osadniczej województwa i ich powiązań (komunik. i infrastrukt.)

2. System obszarów chronionych (środowiska, uzdrowisk, zabytków)

3. Rozmieszczenie inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym

4. Obszary problemowe

5. Obszary metropolitalne

6. Obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi

7. Granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych

8. Obszary występowania udokumentowanych złóż kopalin

9. Wymagania w zakresie ochrony wód, gleby, ziemi w związku z prowadzeniem gospodarki rolnej

1. Uchwała zawierająca plan wraz z całą dokumentacją przekazywana wojewodzie

• Ocenia zgodność planu z prawem

• Jest publikowany w wojewódzkim dzienniku urzędowym

1. NIE JEST AKTEM PRAWA MIEJSCOWEGO (jest zbiorem koncepcji i zamierzeń planistycznych)

• Ale jego treść może być wiążąca dla miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego

• Przyjęcie planu następuje w drodze uchwały sejmiku województwa

Planowanie przestrzenne w powiecie

1. NIE MA PLANU ZAGOSP. PRZETSRZENNEGO POWIATU

2. Organy powiatu współpracują w tworzeniu

1. planu zagospodarowania przestrzennego wojewódzkiego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

1. Gmina uchwala (rada gminy):

1. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy

• obligatoryjne

1. Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego

• Fakultatywne (chyba, że obowiązek wprowadza ustawa)

• Ustala przeznaczenie terenu

1. Gmina ma autonomię planistyczną

• Choć nie bezwzględną (ale ograniczenia tylko z ustaw)

1. Procedura uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy:

1. Uchwała o przystąpieniu do sporządzenia studium kierunków i uwarunkowań zagosp. przestrz. Gminy. Podejmuje ją rada gminy. (koszt stadium obciąża gminę)

2. Ogłoszenie formy, miejsca i terminu (min 21 dni) składania wniosków dotyczących studium

• W prasie miejscowej

• obwieszczenie

• w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości

1. Zawiadomienie na piśmie organów opiniodawczych i uzgodnieniowych

2. Rozpatrzenie wniosków

3. Projekt studium (z zasady musi uwzględnić założenia planu zagosp. przestrz. województwa)

4. Opinia komisji urbanistyczno-architektonicznej o projekcie planu

5. Wystąpienie do organów opiniodawczych i uzgodnieniowych (i uwzględnia ich stanowisko)

• Np. dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej w zakresie zagospodarowania:

• stref ochronnych ujęć wody,

• obszarów ochronnych zbiorników śródlądowych,

• obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi

• Np. dyrektor parku narodowego lub wojewoda w zakresie obejmującym:

• PN (lub jego otulinę)

• PK (lub jego otulinę

• Obszar chronionego krajobrazu

1. Wyłożenie do publicznego wglądu (na min. 30 dni, ogłoszone min 14 dni wcześniej)

• Jednocześnie wyznaczenie terminu min. 21 dni na zgłaszanie uwag

1. Publiczna dyskusja nad projektem

2. Uchwalenie przez radę gminy

• Załącznikiem do uchwały są:

• Tekst studium

• Rysunek studium

• Rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag

1. Studium powinno uwzględniać:

1. Koncepcję przestrzennego rozwoju kraju

2. Strategię rozwoju województwa i plan zagospodarowania przestrzennego województwa

3. Strategię rozwoju gminy

4. Dotychczasowe przeznaczenie, zagospodarowanie i uzbrojenie terenu

5. Stan ładu przestrzennego i wymogi jego ochrony

6. Stan środowiska

7. Stan dziedzictwa kulturowego i zabytków

8. Ochronę zdrowia mieszkańców

9. Potrzeby i możliwości rozwoju gminy itp.

1. Studium powinno nadto zapewniać warunki utrzymania równowagi przyrodniczej i racjonalną gospodarkę zasobami środowiska,zwłaszcza przez;

1. Obszary występowania złóż kopalin oraz potrzeby ich eksploatacji

2. Ochrona wód, gleby i ziemi przed zanieczyszczeniami w związku z prowadzeniem gospodarki rolnej

3. Ochrona warunków klimatycznych i walorów krajobrazowych

4. Potrzeby w zakresie ochrony powietrza, wód, gleby, ziemi, ochrony przed hałasem, wibracjami i polami elektromagnetycznymi

5. Proporcje pozwalające na zachowanie lub przywrócenie równowagi przyrodniczej

1. Uchwalone studium przekazywane jest wojewodzie w celu stwierdzenia zgodności z prawem

2. Nie jest aktem prawa miejscowego ale wiąże przy sporządzaniu miejscowego planu zagosp. przestrz.

• Nie przewiduje się obowiązku promulgacji studium w woj. Dz.U.,ale każdy ma prawo do wglądu, otrzymywania z niego wypisów i wyrysów

1. Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (rozstrzyga o jego sporządzeniu rada gminy,o ile ustawa nie stanowi inaczej) jest obligatoryjne dla:

w zasadzie należy

• Terenów uznanych za „Pomnik Zagłady” przystąpić do sporządzenia

• Obszaru utworzenia tzw. terenu górniczego po upływie 3 miesięcy od

• Utworzenie tzw. Parku kulturowego dnia powstania obowiązku

Planu nie sporządza się dla terenów zamkniętych.

1. Z zasady koszt sporządzenia planu miejscowego ponosi gmina (wyjątkowo Budżet Państwa, województwo, powiat lub inwestor realizujący inwestycje celu publicznego)

2. Procedura uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego:

1. Uchwała rady gminy o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Po jej podjęciu wójt(burmistrz,pr miasta);

• Określa w niej obszar objęty planem

1. Ogłoszenie formy, miejsca i terminu (min 21 dni) składania wniosków dotyczących planu

• W prasie miejscowej

• obwieszczenie

• w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości

1. Zawiadomienie na piśmie organów opiniodawczych i uzgodnieniowych

2. Rozpatrzenie wniosków (w terminie maks. 21 dni od upływu terminu na ich składanie)

3. Projekt studium (w skali 1:1000)

4. sporządza prognozy: oddziaływania na środowisko i skutków finansowych

5. Opinia gminnej komisji urbanistyczno-architektonicznej i wójtów miejscowości sąsiadujących z obszarem dla którego sporządza się plan

6. Wystąpienie do organów opiniodawczych i uzgodnieniowych (i uwzględnia ich stanowisko)

7. Wyłożenie do publicznego wglądu (ogłoszone min 7 dni wcześniej)

• Jednocześnie wyznaczenie terminu min. 14 dni na zgłaszanie uwag

• Na okres min 21 dni wykłada do publicznego wglądu projekt planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko+ organizacja publicznej dyskusji nad projektem rozwiązań

1. Rozpatrzenie uwag

2. Przedstawienie projektu radzie gminy wraz z listą nieuwzględnionych uwag

3. Uchwała o zgodności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy

4. Uchwalenie przez radę gminy

• Treścią uchwały jest część tekstowa planu, część graficzna stanowi załącznik

Niezbędna przesłanką uchwalenia planu jest stwierdzenie przez radę gminy jego zgodności z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy

1. Zawartość miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego:

• Zawsze (m.in):

1. Przeznaczenie terenów i linie rozgraniczające

2. Zasady ochrony i kształtowania: ładu przestrzennego, środowiska, krajobrazu itp.:

3. Parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy (linia zabudowy, intensywność zabudowy, gabaryty obiektów)

4. Granice i sposób zagospodarowania terenów podlegających ochronie

5. Stawka procentowa stanowiąca podstawę ustalania opłat z tytułu wzrostu wartości nieruchomości

• Zależnie od potrzeb także granice terenów:

1. Wymagających przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości

2. Rehabilitacji istniejącej zabudowy i infrastruktury

3. Wymagających przekształceń lub rekultywacji

4. Przeznaczonych pod budowę obiektów handlowych o pow. sprzedaży ponad 400m²

5. Rekreacyjno- wypoczynkowych

6. Do organizacji imprez masowych

7. „Pomników zagłady” i ich stref ochronnych

1. Ograniczenia autonomii planistycznej gminy:

1. Zgoda odpowiedniego organu administracji publicznej (np. ministra lub marszałka województwa na odrolnienie gruntów rolnych wyższych klas)

2. Obowiązek uwzględniania:

1. Stref ochronnych ujęć wody

2. Planów ochrony przeciwpowodziowej

3. Planów urządzenia lasu

4. Lokalizacji dróg publicznych

5. Miejsc uznanych za „Pomnik Zagłady”

6. Obszarów cichych ...

1. Zakaz budowy zakładów stwarzających zagrożenie dla zdrowia i życia w granicach miast i w obrębie zwartej zabudowy wsi

1. Wójt w terminie 7 dni przekazuje plan wojewodzie

2. Publikacja miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego:

1. Promulgacja w wojewódzkim dzienniku urzędowym

2. Na stronie internatowej gminy

1. Wejście w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie wcześniej niż 30 dni od promulgacji

• Zmienia treść prawa własności (jako źródło prawa)

• Powoduje utratę mocy obowiązującej wcześniejszych planów (lub ich części) w ramach obszaru objętego planem

1. Kontrola sądowoadministracyjna

• Planu – skargę może złożyć każdy czyj interes prawny (obowiązek) naruszony uchwałą

• Po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszeń

• Rozstrzygnięcia nadzorczego wojewody stwierdzającego nieważności

1. Wpływ planu miejscowego na wartość nieruchomości:

• Gdy w wyniku uchwalenia planu uczyniło korzystanie z nieruchomości w dotychczasowy sposób niemożliwe bądź istotnie ograniczone właściciel ma roszczenie o:

1. Odszkodowanie za rzeczywistą szkodę termin na realizację 6 miesięcy

2. Wykup nieruchomości (części)

3. Gmina może również zaproponować zamianę nieruchomości

• Gdy właściciel nie skorzystał z powyższych roszczeń to ma roszczenie o odszkodowanie w wysokości równej obniżeniu wartości nieruchomości – w terminie 5 lat od wejście w życie planu

• W przypadku wzrostu wartości nieruchomości w wysokości ustalonej procentowo stawki – tzw. renta planistyczna (maks. 30%)

• Obowiązek zapłaty pojawia się tylko w przypadku zbycia prawa własności lub użytkowania wieczystego w ciągu 5 lat od uchwalenia (zmiany) planu

• „zbycie” należy rozumieć wąsko (a więc nie darowizna i nie zrzeczenie się prawa użytkowania wieczystego) ⇐ wykładnia funkcjonalna

Ustalanie przeznaczenia terenu w razie braku planu miejscowego

1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest podstawą decyzji niezbędnych w celu realizacji przedsięwzięć budowlanych

• W braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego to jego funkcję w tej mierze spełnia decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu

Organami właściwymi do podjęcia decyzji w sprawie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu są;

• Wójt ( b, Pr m)

• Wojewoda na terenach zamknietych

• podjęcie decyzji wymaga uzgodnienia ze organami administracji rządowej:

• MZdr.- w odniesieniu do miejscowości uzdrowiskowych

• Wojewódzkim konserwatorem zabytków

• Dyrektorem urzędu morskiego

• Organem nadzoru górniczego

• Dyrektorem PN ...

1. Decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowanie terenu jest wiążąca dla organu wydającego pozwolenie na budowę

Odpowiednio stosuje się przepisy o roszczeniach właścicieli wobec gminy oraz odnoszące się do renty planistycznej

Decyzja ta musi być zgodna z rozstrzygnięciami określającymi przeznaczenie terenu,w tym mającymi charakter aktów generalnych. Ustawa zabrania uzależniania decyzji od zobowiązania się wnioskodawcy od spełnienia świadczeń lub warunków nieprzewidzianych odrębnymi przepisami.

7. Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego

1. Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego

• Na wniosek inwestora, zawierający:

• Granice terenu objętego wnioskiem na mapie

• Charakterystykę inwestycji (w tym dotyczącą wpływu na środowisko)

• Gdy po 65 dniach brak decyzji to wojewoda wzywa do jej podjęcia i wyznacza termin a po jego upływie przejmuje kompetencję do podjęcia decyzji

1. Treść decyzja lokalizacyjnej:

1. Rodzaj inwestycji

2. Warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu

3. Wyznaczone na mapie linie rozgraniczające teren inwestycji

1. Odwołanie musi zawierać zarzuty oraz określać istotę i zakres żądania a także dowody

2. Po 12 miesiącach od doręczenia/ ogłoszenia decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego niemożliwe jest stwierdzenie nieważności ani uchylenie

• Co najwyżej stwierdzenie podjęcia decyzji z naruszeniem prawa (co daje podstawy do odszkodowania)

Ustalenie warunków zabudowy

1. Decyzja o warunkach zabudowy jest niezbędna dla zmiany zagospodarowania terenu polegającej na:

1. Budowie obiektu budowlanego

2. Wykonaniu innych robót budowlanych

3. Zmianie sposobu użytkowania obiektu budowlanego

1. Przesłanki decyzji o warunkach zabudowy (łacznie):

1. Co najmniej jedna sąsiednia działka, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań co do nowej zabudowy

2. Teren ma dostęp do drogi publicznej

3. Istniejące uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego

4. Teren nie wymaga odrolnienia

1. Decyzja ustalająca warunki zabudowy może być przeniesiona na inny podmiot (droga decyzji administracyjnej)

2. Rejestr decyzji o warunkach zabudowy prowadzi wójt

Obowiązki niektórych organów administracji

1. Organy wydające decyzje dotyczące zagospodarowania terenu mają obowiązek przesyłać wójtowi w terminie 7 dni od wydania

Uchybienie temu obowiązkowi  roszczenie o naprawienie szkody (na zasadach z kodeksu cywilnego)

Niektóre rozwiązania szczególne

Lokalizacja inwestycji drogowej

1. Decyzje o lokalizacji drogi publicznej podejmuje (3 miesiące od wszczęcia postępowania)

1. Wojewoda – drogi krajowe i wojewódzkie

2. Starosta – drogi powiatowe i gminne

1. Zawartość wniosku:

1. Mapa przebiegu drogi

2. Analizę powiązania z innymi drogami publicznymi

3. Określenie zmian w infrastrukturze terenu

1. Niezbędne są opinie:

• (tych organów, które uzgadniają decyzję lokalizacyjną MZdr., woj. kons. zab. itp.) – 30 dni

• organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego – 14 dni

1. Drogi krajowe i autostrady wymagają decyzji w sprawie środowiskowych uwarunkowań przedsięwzięcia

2. Zawiadomienie o wszczęciu postępowania:

• W prasie lokalnej i urzędach gmin w których ma przebiegać droga

• Powoduje zakaz obrotu nieruchomościami SP objętymi wnioskiem
  (naruszenie  nieważność czynności prawnej)

1. Treść decyzji o lokalizacji drogi publicznej

1. Wymagania dotyczące powiązania drogi z innymi drogami publicznymi

2. Warunki wynikające z potrzeb ochrony środowiska, dóbr kultury i potrzeb obronności państwa

3. Wymagania dotyczące ochrony interesów osób trzecich

1. Decyzję doręcza się tylko wnioskodawcy

• Pozostałe strony zawiadamia się w drodze obwieszczeń w urzędach gmin i prasie lokalnej

• Wyjątkiem - właściciele nieruchomości objętych przedsięwzięciem drogowym, których powiadamia się indywidualnie o decyzji i informuje o możliwości zapoznania z jej treścią

1. Ograniczenie możliwości stwierdzenia nieważności/ uchylenia pozwolenia na budowę drogi:

• Niemożliwe są gdy wniosek po upływie 14 dni od ostateczności pozwolenia na budowę jeśli budowa została rozpoczęta

Cmentarze

1. Zakłada się je i rozszerza na terenach przeznaczonych na to w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego za zgoda inspektora sanitarnego

• Na terenach odpowiednich pod względem sanitarnym

1. Po likwidacji przeznaczenie na inny cel dopiero po 40 latach od ostatniego pochówku

Grzebowiska zwierząt

1. Brak szczególnych rozwiązań  należy uznać, ze grzybowisko zwierząt to rodzaj składowisk odpadków

Planowanie przestrzenne obszarów morskich

Plan zagospodarowania obszarów morskich nie jest obligatoryjny

W braku planu pozwolenia na wznoszenie sztucznych wyspo czy instalacji wydaje minister wł. ds. gospodarki morskiej.

Projekt planu zagospodarowania wraz z prognozą odzdziaływania na środowisko sporządza dyrektor właściwego urędu morskiego.

Powinien rozstrzygać o:

- przeznaczeniu obszarów,

- obowiązujących zakazach lub ograniczeniach korzystania z obszarów, z uwzględnieniem wymogów ochrony przyrody,

- rozmieszczenia inwestycji celu publicznego,

- kierunkach rozwoju transportu i infrastruktury technicznej,

- obszarach i warunkach ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego.

Wielko powierzchniowe obiekty handlowe

1. Ustawa z 11 maja 2007r. Wielko powierzchniowe obiekty handlowe to obiekty o pow. sprzedaży powyżej 400m2, w których prowadzona jest jakakolwiek działalność handlowa

2. Utworzenie wymaga zgody wójta

• Zgodnej z:

• miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowania i zagospodarowania terenu

• Zgodnej z planem zagospodarowania przestrzennego województwa gdy pow. ponad 2000m²

1. Rada gminy zajmuje stanowisko w terminie 40 dni od otrzymania wniosku wraz z opiniami i analizami wójta

Sejmik samorządowy w terminie 3 miesięcy (dla obiektów pow. 2000m²)

5. Prawne instrumenty ochrony
   powierzchni ziemi

1. Wedle art. 3 pkt 25 pr.o.ś. powierzchnią ziemi jest naturalne ukształtowanie terenu, gleba oraz znajdująca się pod nią warstwa ziemi do głębokości oddziaływania człowieka. Gleba oznacza górną warstwę litosfery, złożoną z części mineralnych, materii organicznej, wody, powietrza i organizmów; warstwa ta obejmuje wierzchnią warstwę gleby oraz podglebie.

Definicja ta znacząco odbiega od potocznego rozumienia tego pojęcia. Zasady ochrony wielu elementów powierzchni ziemi uregulowano w wielu odrębnych ustawach. Dlatego też zasady ochrony powierzchni ziemi przewidziane prawem ochrony środowiska mogą funkcjonować tylko o tyle, o ile przepisy odrębne nie stanowią inaczej.

Powszechna ochrona powierzchni ziemi

1. Ochrona powierzchni ziemi (nieruchomości gruntowych) jest jakościowa + ochrona przed ruchami masowymi i ich skutkami

2. Sposoby osiągania jak najlepszej jakości powierzchni ziemi (sposoby ochrony):

1. Racjonalne gospodarowanie

2. Zachowanie wartości przyrodniczych

3. Zachowanie możliwości produkcyjnego wykorzystania

4. Ograniczanie zmian ukształtowania

5. Utrzymanie jakości gleby i ziemi powyżej lub co najmniej na poziomie wymaganych standardów (ew. ich osiągnięcie)

6. Zachowanie wartości kulturowych, z uwzględnieniem archeologicznych dóbr kultury

1. Starosta prowadzi obserwacje zagrożonych ruchami masowymi terenów i prowadzi ich rejestr. Dane z rejestru objęte są powszechnym dostępem informacji o środowisku.

2. Gleba, ziemia oraz osady denne używane do prac ziemnych musza spełniać standardy jakościowe (wyznacza je MŚ)

• Oceny jakości i obserwacji zmian dokonuje się w ramach monitoringu środowiska

• Okresowych badań dokonuje starosta (art. 104 i art. 109 pr.o.ś.)

1. Instrumenty ochrony powierzchni ziemi:

1. Znajdują się w systemie zagospodarowania przestrzennego

2. Celem jest m.in.: ustalenie zasad i sposobów postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz określenie zasad ich zagospodarowania i zabudowy

3. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego powinny określać: program racjonalnego wykorzystania powierzchni ziemi i racjonalnego gospodarowania gruntami, sposób zagospodarowania obszarów zdegradowanych, sposoby zapobiegania ruchom mas ziemi i ich skutkom.

4. Decyzje w procesie budowlanym zobowiązujące inwestora do oszczędnego korzystania z terenu; obowiązek skierowany do projektantów oraz organów podejmujących decyzje.

Prawna ochrona gruntów rolnych i leśnych

1. Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych z 1995r.

2. Gruntami rolnymi są grunty:

1. Określone w ewidencji gruntów jako użytki rolne

2. Pod stawami rybnymi i innymi zbiornikami wodnymi służącymi wyłącznie dla potrzeb rolnictwa

3. Pod wchodzącymi w skład gosp. rolnych budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej

4. Parków wiejskich oraz pod zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi, pod pasami przeciwwietrznymi i urządzeniami przeciwerozyjnymi

5. Rodzinnych ogrodów działkowych i ogrodów botanicznych

6. Zrekultywowane dla potrzeb rolnictwa

7. Torfowisk i oczek wodnych

8. Pod drogami dojazdowymi do gruntów rolnych

1. Gruntami leśnymi są grunty:

1. Określone jako lasy w przepisach o lasach

2. Zrekultywowane dla potrzeb gospodarki leśnej

3. Pod drogami dojazdowymi do gruntów leśnych

1. Wyłączenia przedmiotowe ustawy z 3 lutego 1995r –ustawy nie stosuje się do:

1. Użytków rolnych położonych w granicach administracyjnych miast, gruntów znajdujących się pod parkami i ogrodami wpisanymi do rejestru zabytków

2. Nieruchomości objętych m.in.:

1. Zezwoleniem na realizację inwestycji w zakresie drogi publicznej

2. Decyzją w sprawie zezwolenia na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego

3. Decyzją w sprawie lokalizacji terminalu regazyfikacyjnego w Świnoujściu oraz inwestycji towarzyszących

1. Ochrona gruntów rolnych polega zwłaszcza na:

1. Ograniczaniu zmiany ich przeznaczenia

2. Poprawianiu wartości użytkowej i zapobieganiu obniżaniu produktywności

3. Zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji gruntów rolnych

4. Rekultywacji –przywracaniu wartości użytkowej gruntom, które utraciły swe właściwości

5. Zachowanie torfowisk i oczek wodnych jako naturalnych zbiorników wodnych

6. Ograniczaniu zmian naturalnego ukształtowania powierzchni ziemi (ochrona ilościowa)

1. Ochrona ilościowa:

• Na cele nierolnicze przeznaczać przede wszystkim nieużytki potem grunty o najniższej klasie

• Ograniczanie ujemnych oddziaływań na grunty budowy, rozbudowy, modernizacji obiektów związanych z działalnością przemysłową

• Procedura odrolnienia:

• Nie wymagają tej procedury m.in.:

1. lokalizacja drogi publicznej

okresowe wyłączenie gruntów z produkcji związane z podjęciem natychmiastowych działań interwencyjnych dla zapobieżenia skutkom klęsk żywiołowych lub wypadków losowych (art.8)

• Zmiana przeznaczenia gruntu nie oznacza jeszcze dopuszczalności wyłączenia go z produkcji rolnej (leśnej).

• Decyzja wyłączeniowa – potrzebna dla:

1. Użytków rolnych z gleb wyższych klas

• Decyzje wydaje – starosta

• Można nałożyć obowiązek zdjęcia i przeniesienia we wskazane miejsce próchniczej warstwy gleby

1. Przeznaczonych na cele nierolnicze (nieleśne) gruntów leśnych

• Decyzje wydaje dyrektor regionalny Lasów Państwowych/ dyrektor parku narodowego

3) Ten, kto uzyskał zezwolenie na wyłączenie gruntów z produkcji, jest obowiązany wnieść

Tzw. należność i opłaty roczne.

1. Jakościowa ochrona gruntów rolnych:

• Na właścicielu gruntów będących użytkami rolnymi spoczywa obowiązek przeciwdziałania:

1. Degradacji gleb (w tym erozji)

2. Ruchom masowym

Musi on podejmować działania zmierzające do utrzymywania walorów produkcyjnych oraz ich stabilności (zabiegi agrotechniczne).

• Starosta lub dyrektor regionalny Lasów Państwowych może nakazać, zalesienie, zadrzewienie czy zakrzewienie gruntów lub założenie trwałych użytków zielonych

• Na koszt Funduszu Ochrony gruntów Rolnych

• Jeżeli spowoduje to zmniejszenie produkcji rolnej to właściciel ma prawo do 10-letniego odszkodowania z funduszu

1. Plan gospodarowania na zdegradowanych gruntach rolnych jest opracowywany dla gruntów na „obszarach ograniczonego użytkowania” wokół zakładów przemysłowych i innych zdegradowanych działalnością zakładów

• Na kosz zakładów

• W planach określa się m.in. dozwolone kierunki produkcji i zalecenia

• Sankcja za niezastosowanie się do planu – nakaz zniszczenia upraw, przemieszczenia zwierząt lub ich uboju (bez odszkodowania)

• Decyzję o tym wydaje wójt

• Właściciel gruntu, który stosując się do planu, poniósł szkodę przez obniżenie poziomu produkcji rolniczej –przysługuje mu odszkodowanie od zakładu przemysłowego.

• Gdy zastosowanie się powoduje obniżenie poziomu produkcji przez 3 lata o co najmniej 1/3 – roszczenie właściciela do zakładu o wykup całości lub części gruntu.

• Projekt planu udostępniany jest w urzędzie gminy oraz właścicielom objętych nim gruntów przez 30 dni. Należy o tym powiadomić na piśmie. Rada gminy uzyskuje opinie placówek naukowych, a potem podejmuje uchwałę w przedmiocie zatwierdzenia planu.

• Koszty opinii pokrywa zakład przemysłowy

• Starosta co 3 lata na gruntach objętych planem prowadzi okresowe badania poziomu skażenia gleb i roślin. Jeżeli w ich wyniku płody nie nadają się do spożycia lub przetworzenia – koszty badań ponosi zakład

1. Rekultywacja – nadanie lub przywrócenie wartości użytkowych gruntom zdegradowanym poprzez ukształtowanie rzeźby terenu, poprawę właściwości fizycznych i chemicznych, odtworzenie gleb, umocnienie skarp, odbudowę dróg;

• Obowiązek rekultywacji spoczywa na tym kto do degradacji doprowadził

• Gdy nieustalony sprawca lub klęska żywiołowa – rekultywuje starosta/dyrektor regionalny lasów państwowych/dyrektor parku narodowego (w zależności od rodzaju gruntów) korzystając ze środków Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych (budżetu państwa gdy grunty leśne)

• Gdy sprawca degradacji już nie istnieje- brak uregulowania

1. Rekultywację należy planować, projektować i prowadzić przez cały czas działalności przemysłowej; należy ją rozpocząć, gdy grunty stają się zbędne do prowadzenia działalności przemysłowej i zakończyć w terminie do 5 lat od jej zaprzestania;

2. Rekultywacja wyprzedzająca –może się jej domagać od sprawcy właściciel gruntów, które w wyniku działalności górniczej są zagrożone osiadaniem;

3. O zakresie i sposobie wykonywania rekultywacji orzeka właściwy organ, po zasięgnięciu opinii m.in.:

1. Dyrektora właściwego okręgowego urzędu górniczego –w odniesieniu do działalności górniczej

2. Dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych –w odniesieniu do gruntów leśnych

3. Wójta (burmistrza, prezydenta miasta)

1. Decyzje w sprawie rekultywacji określają m.in.:

1. Stopień ograniczenia lub utraty wartości użytkowej gruntów

2. Zobowiązanego do rekultywacji

3. Kierunek i termin rekultywacji

4. Uznanie rekultywacji za zakończoną

Opisanych wymagań nie stosuje się do rekultywacji gruntów, które zostały zanieczyszczone substancjami, preparatami, organizmami i mikroorganizmami; stosuje się wówczas ustawę z dnia 13 kwietnia 2007r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie.

5. Prawne problemy gospodarki wodnej

1. Wody –odnawialny element środowiska; ochrona polega na zapewnieniu najlepszej jakości wód, utrzymaniu ich ilości zapewniającej równowagę przyrodniczą przez:

1. Ilościowo (oszczędne wykorzystywanie wód)

2. Jakościowo (przywracanie/ utrzymywanie standardów wód)

• Wzmożona ochrona jakościowa wód podziemnych i obszarów ich zasilania

• Wody te wykorzystuje się na potrzeby bytowe ludności, a także na produkcję artykułów żywnościowych czy farmaceutyków

1. Planując i przeprowadzając przedsięwzięcia należy powstrzymywać się od naruszania stosunków wodnych

• A gdy to niemożliwe to przywrócić stosunki naruszone (art. 100 pr.o.ś.)

Przedmiot prawa wodnego

1. Prawo wodne dotyczy:

1. Wód śródlądowych

2. W ograniczonym zakresie – wód morskich

1. Pr. wodne określa zasady gospodarowania wodami, korzystania z nich, ich ochrony, kształtowania zasobów wód –celem jest zaopatrzenie ludności w wodę w odpowiedniej ilości i jakości, ochrona ilościowa i jakościowa wód, ochrona przed powodzią i suszą, zaspokojenie potrzeb związanych z turystyką, sportem, wypoczynkiem;

2. Prawa wodnego nie stosuje się np. do:

1. Poszukiwania i rozpoznawania wód podziemnych

2. Solanek, wód leczniczych i termalnych

3. Wprowadzania do górotworu wód z odwadniania zakładów górniczych

Plany gospodarki wodnej

1. Plany gosp. wodnej są jednym z instrumentów zarządzania wodami; zaliczają się do nich zwłaszcza:

1. Program wodno-środowiskowy kraju (Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej); aktualizowany co 6 lat;

2. Plany gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy (Rada Ministrów); aktualizowane co 6 lat;

3. Plan ochrony przeciwpowodziowej oraz przeciwdziałania skutkom suszy (RM)

4. Warunki korzystania z wód regionu wodnego ( dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej rozporządzeniem – akt prawa miejscowego)

5. Programy ograniczania odpływu azotu ze źródeł rolniczych (są aktami prawa miejscowego)

1. Systemem informacyjnym gosp. wodnej jest kataster wodny (prowadzi Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej i dyrektorzy zarządów regionalnych);

2. Kataster wodny składa się z dwóch działów; w dziale I gromadzi się i aktualizuje dane dot. m.in.:

• Pozwoleń wodnoprawnych

• Korzystania z wód

• Urządzeń wodnych

• Spółek wodnych

• Gospodarki rybackiej

• Sieci hydrograficznej oraz hydrologicznych i hydrogeologicznych posterunków obserwacyjnych

• Przebiegu granic obszarów zlewni, dorzeczy i regionów wodnych

• Ilości i jakości wód oraz wielkości ich poboru

• Stref i obszarów ochronnych

• Obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi

1. Dział II obejmuje niektóre plany gosp. wodnej oraz listy przedsięwzięć priorytetowych z zakresu gosp. wodnej finansowane przez fundusze ochrony środowiska i gosp. wodnej;

Własność wód

prywatne

1. Wody samorządu terytorialnego

Publiczne

Skarbu Państwa:

1. Wody morza terytorialnego

2. Morskie wody wewnętrzne

3. Śródlądowe powierzchniowe wody płynące

• Obrót nimi dozwolony tylko w zakresie z prawa wodnego; instrumenty obrotu to:

• Pozwolenie wodnoprawne

• Umowa użytkowania gruntów pod wodami

• Umowa użyczenia

• Niedozwolone zbycie przez Skarb Państwa tych wód

1. Wody podziemne (pod powierzchnią ziemi w tzw. strefie nasycenia)

• Nie są one częścią składową nieruchomości

1. Prawa właścicielskie w stosunku do wód SP wykonują:

1. Mister właściwy do spraw gospodarki morskiej –morze terytorialne oraz morskie wody wewn.

2. Prezes Krajowego Zarządu Gosp. Wodnej (ważniejsze wody)

3. Dyrektor parku narodowego –wody w granicach parku

4. Marszałek województwa –pozostałe wody

1. Zbywać można tylko grunty pod wodami stojącymi (dokonuje Minister Skarbu); gospodarowanie gruntami pokrytymi wodami stanowiącymi własność Skarbu Państwa jest zadaniem powyższych organów;

2. Odpłatne użytkowanie gruntów pod wodami

• Opłata roczna

• Umowa w formie pisemnej (gdy opłata ponad 5000zł to akt notarialny)

• Gdy działalność wymaga pozwolenia wodno prawnego –przesłanką zawarcia umowy jest uzyskanie tego pozwolenia

• Dotyczy przedsięwzięć związanych z:

1. Energetyką wodną

2. Transportem wodnym

3. Wydobywaniem surowców i materii organicznej

4. Wykonywaniem infrastruktury transportowej

5. Działalnością rekreacyjną lub inna usługową

6. Inną działalnością usługową

1. Dla innych przedsięwzięć – użyczenie gruntów pod wodami

2. Gdy woda zajmie na stałe cudzy grunt to grunt ten staje się własnością właściciela wody (z odszkodowaniem)

3. Gdy woda (powódź) czasowo zajmuje cudzy grunt to do zmiany własności nie dochodzi

• Odszkodowanie jedynie gdy:

1. Powódź wynikiem nieprzestrzegania przepisów ustawy przez właściciela wody

2. Zalano polder przeciwpowodziowy

1. Objęte prawem własności gruntowej są:

1. Wody stojące

2. Wody w rowach (odprowadzają wodę stale lub okresowo a szerokość dna mniej niż w ujściu)

• Ich własność idzie za własnością gruntu (dla wód płynących to wartość gruntu idzie za własnością wody)

1. Woda nie jest rzeczą ale należy do niej analogicznie stosować przepisy o rzeczach

2. Obowiązki właściciela: –

1. utrzymanie wód (należyty stan jakościowy, budowa urządzeń wodnych, remont budowli regulacyjnych, należyty stan techniczny koryt ścieków wodnych, zachowanie stanu dna oraz brzegów)

+ dla wód powierzchniowych

1. współudział w odbudowaniu ekosystemów zdegradowanych przez niewłaściwą eksploatację zasobów wodnych

2. umożliwianie obserwacji i pomiarów

3. regulowanie stanu wód w ciekach naturalnych i kanałach

4. zapewnienie swobodnego spływu wód powodziowych oraz lodów

1. Właściciel nieruchomości przyległej do wody:

1. Publicznej ma obowiązek umożliwienia dostępu do wód w celu wykonania robót związanych z ich utrzymaniem oraz dla ustanawiania znaków żeglugowych

2. Objętej korzystaniem powszechnym powinien zapewnić dostęp do wód w sposób umożliwiający korzystanie; o szczegółach orzeka wójt w drodze decyzji;

3. Ma obowiązek usunięcia powstałych na jego gruncie przeszkód (zmian) w odpływie wody

1. Zabronione jest:

1. Grodzenie nieruchomości przyległych do powierzchniowych wód publicznych odległości mniejszej niż 1,5m od linii brzegu

2. Zakazywanie (uniemożliwianie) przechodzenia przez ten obszar

Zakaz nie dotyczy stref ochronnych ujęć wody oraz obrębów hodowlanych;

1. Właścicielowi gruntu nie wolno (o ile ustawa nie stanowi inaczej):

1. Zmieniać stanu wody na gruncie w sposób powodujący szkody na gruntach sąsiednich

2. Odprowadzać wód oraz ścieków na grunty sąsiednie

1. Obowiązek zapłaty odszkodowania obciąża odpowiednio:

1. Właściciela wody

2. Właściciela hydrologiczno-meteorologicznych urządzeń pomiarowych

Gminę

Korzystanie z wód

1. Korzystanie z wód to używanie na potrzeby ludności oraz gospodarki

2. Korzystanie z wód może być:

1. Powszechne

2. Zwykłe

3. Szczególne

	Korzystanie Powszechne	Korzystanie Zwykłe	Korzystanie Szczególne
Przedmiot	Śródlądowe publiczne wody powierzchniowe Morskie wody wewn. Morze terytorialne	Wody prywatne (wody stojące oraz w rowach) Wody podziemne w granicach nieruchomości gruntowej(wody stanowiące własność SP)	Dowolna woda
Podmioty	Każdy (najczęściej os fiz)
Zakres	Zaspokajanie potrzeb osobistych, gospodarstwa domowego lub rolnego(bez specjalnych urządzeń), wypoczynek, turystyka, rekreacja i amatorski połów Wydobywanie kamienia, żwiru i piasku w miejscach wyznaczonych przez radę gminy za zgoda właściciela wody	Zaspokajanie potrzeb gosp. domowego lub rolnego. Korzystaniem zwykłym nie jest jednak: Nawadnianie gruntów wodą podziemną za pomocą deszczowni Pobór wody w ilości większej niż 5m^3/dobę Korzystanie z wody na potrzeby działalności gosp. Rolnicze wykorzystanie ścieków lub wprowadzanie do wód oczyszczonych ścieków w ilości przekraczającej 5m^3/dobę Nie upoważnia do wykonywania urządzeń wodn.	Wykraczające poza powszechne i zwykłe . chodzi tu zwłaszcza o: Przerzuty wód i sztuczne zasilanie wód podziemnych Piętrzenie i retencjonowanie śródlądowych wód powierzchniowych Korzystanie z wód w celach energet. Wydobywanie z wód kamienia, żwiru, piasku, innych materiałów oraz wycinanie roślin z wód Rybackie korzystanie ze śródlądowych wód pow. Pobór, odprowadzanie wód, wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi (w zakresie wykraczającym poza korzystanie powszechne lub zwykłe) Korzystanie z wód do celów żeglugi oraz spławu
Pozwolenie?	Nie wymaga	Nie wymaga	W zasadzie niezbędne jest pozwolenie wodnoprawne.
odpłatność	Bezpłatne / wolne od opłat	Bezpłatne / wolne od opłaty	Tzw. należności

• Poza tymi rodzajami korzystania (= nie podlega ograniczeniom) korzystanie w przypadku:

1. Zwalczania poważnej awarii, klęski żywiołowej, pożarów i innych miejscowych zagrożeń

2. Zapobieżenia poważnemu niebezpieczeństwu dla życia, zdrowia albo mienia znacznej wartości gdy inaczej nie można temu zapobiec

1. Korzystanie z wody może być ograniczane np. przez:

1. Prawne formy ochrony wód (zwłaszcza obszarowe)

2. Formy ochrony przyrody

3. Uchwała rady powiatu lub rozporządzenie ministra wł. ds. środowiska ograniczające używanie jednostek pływających lub niektórych ich rodzajów na niektórych wodach (tzw. strefy ciszy)

4. Rozporządzenie dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej w celu zapobieżenia skutkom suszy lub powodzi

1. Rozszerzenie korzystania z wody - uchwała rady powiatu rozszerzająca zakres przedmiotowy korzystania powszechnego

• W takim przypadku właścicielowi wody przysługuje odszkodowanie od SP

Pozwolenie wodnoprawne

1. Do korzystania szczególnego w zasadzie niezbędne jest pozwolenie wodnoprawne.

2. Wyjątki (korzystanie szczególne zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia wodnoprawnego):

1. Uprawianie żeglugi śródlądowej (w tym holowanie i spław drewna)

2. Wydobywanie materiałów z dnia i roślin w celu utrzymywania wód, szlaków żeglownych i remontem urządzeń wodnych

3. Pilne prace zabezpieczające w okresie powodzi

4. Wykonywanie studni do 30m.

5. Rybackie korzystanie z wód śródlądowych

6. Pobór wody do 5m³/dobę

7. Odwadnianie obiektów i odprowadzanie wód z wykopów budowlanych

8. Pobór i odprowadzanie wód w związku z wykonywaniem odwiertów lub otworów strzałowych na cele badań sejsmicznych.

1. Pozwolenie wodnoprawne to decyzja administracyjna, która:

• Określa zakres szczególnego korzystania z wody

• Zezwala na wykonywanie niektórych innych określonych ustawą czynności, które mogą wpływać na stosunki wodne np. (regulacja wód, wykonywanie urządzeń wodnych itd.) niekiedy także na wykonywanie niektórych czynności na obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią.

• Organy wodnoprawne:

• Starosta - zasadą

• Wyjątkowo marszałek województwa, dotyczy to m.in. pozwoleń wodnoprawnych na :

1. Korzystanie z wód bądź wykonywanie urządzeń wodnych lub eksploatację instalacji związanych z przedsięwzięciami mogącymi znacząco oddziaływać na środowisko

2. Wykonywanie urządzeń przeciwpowodziowych

3. Przerzuty wody, wydobywanie kamienia, piasku, żwiru i innych materiałów z wód powierzchniowych

4. Wykonywanie pewnych czynności na obszarach zagrożenia powodzią

5. Wprowadzanie do wód powierzchniowych substancji hamujących rozwój glonów

Dla pozwoleń wodnoprawnych na terenach zamkniętych właściwy jest dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej. Zadania starosty i marszałka województwa są zadaniami z zakresu administracji rządowej.

Postępowanie wodnoprawne zasadniczo regulowane jest kodeksem postępowania admin. Oraz prawem wodnym.

Postępowanie wodnoprawne wydaje się na wniosek. Jego istotnym elementem są m.in. :

- operat wodnoprawny,

- opis zamierzonej działalności, sporządzony w języku nietechnicznym

- dla przedsięwzięć zaliczonych do kategorii mogących znacząco oddziaływać na środowisko-decyzja w sprawie środowiskowych uwarunkowań

Wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ( w braku – decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu)

• Operat wodnoprawny powinien określać ; ( nie jest wymagane by dokonał go fachowiec)

Cel i zakres korzystania z wód

Rodzaje urządzeń pomiarowych i znaków żeglownych

Stan prawny nieruchomości objętej zasięgiem korzystania z wody

Charakterystyka wód objętych pozwoleniem

Wpływ zakładu na wody powierzchniowe i podziemne

Sposób postępowania w przypadku: rozruchu, zatrzymania lub awarii

Informacja o formach ochrony przyrody w zasięgu oddziaływania

Obowiązki ubiegającego się o wydanie pozwolenia w stosunku do osób trzecich

Wpływ gospodarki wodnej zakładu na wody

Wszczęcie postępowania ⇒ informacja do publicznej do wiadomości

• Stronami są:

1. Wnioskodawca

2. Właściciel wody

3. Dyrektor rzgw

4. Właściciel urządzenia wodnego

5. Władający powierzchnią ziemi w zasięgu planowanego przedsięw. gdy ponad 20

6. Uprawniony do rybactwa w zasięgu planowanego przedsięwzięcia stron to do nich tylko obwieszczenia

Decyzja (pozwolenie wodnoprawne lub odmowa udzielenia pozwolenia wodnoprawnego)

• Musi być zgodna z:

1. Warunkami korzystania z wód regionu wodnego lub wód zlewni

2. Miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego

3. Wymagań ochrony zdrowia, środowiska i dóbr kultury i innych z innych przepisów

• Odmowa udzielenia pozwolenia wodnoprawnego gdy:

1. Naruszenie warunków korzystania z wód regiony wodnego, miejscowego planu (ew. decyzji o warunkach zagospodarowania i zabudowy)

2. Działalność nie spełnia wymagań ochrony zdrowia, środowiska lub dóbr kultury

3. (gdy korzystnie z wody w celach energetycznych) niezapewnienie uzasadnionego wykorzystania potencjału hydroenergetycznego

1. Pozwolenie wodnoprawne to decyzja administracyjna na czas określony ( nie dłuższy niż 20 lat)

2. Treść pozwolenia wodnoprawnego (w szczególności):

1. Ilość pobieranej lub odprowadzanej wody

2. Ograniczenia wynikające z konieczności przepływu nienaruszonego

3. Sposób gospodarowania wodą

4. Ilość, stan, skład ścieków

5. Obowiązki wobec innych uprawnionych

6. Warunki wykonywania urządzeń wodnych

7. Przedsięwzięcia ograniczające negatywne oddziaływanie

8. Sposób i zakres pomiarów, Zachowanie w sytuacjach awaryjnych

9. Termin pobierania i odprowadzania wody

1. Wspólne pozwolenie wodnoprawne

• Możliwe jest uzyskanie pozwolenia na wspólne przez kilka zakładów korzystanie z wody

• Należy wskazać zakład główny, odpowiedzialny za spełnianie obowiązków

1. Następstwo prawne

• Następca prawny uprawnionego – ex lege wstępuje w miejsce uprawnionego na podstawie pozwolenia wodnoprawnego

• Ale gdy pozwolenie dotyczy instalacji to przeniesienie wymaga wydania decyzji administracyjnej

1. Cofnięcie (ograniczenie) pozwolenia wodnoprawnego możliwe(fakultatywne) gdy:

1. Zakład zmienia cel korzystania z wód

2. Urządzenia wykonane/ utrzymywane niezgodnie z pozwoleniem

3. Zakład nie wykonuje obowiązków wobec innych uprawnionych

4. Nastąpiło naturalne zmniejszenie zasobów wód podziemnych

5. Uprawniony nie rozpoczął w terminie działalności lub zaprzestał na min. 2 lata

6. Zmiana przepisów dotyczący gospodarki wodnej

7. Wymagają tego warunki korzystania z regionu wodnego

1. Pozwolenie wodnoprawne wygasa gdy:

1. Termin

2. Zrzeczenie się pozwolenia

3. Zakład nie rozpoczął wykonywania urządzeń wodnych w ciągu 2 lat od ostateczności pozwolenia

Ochrona wód

1. Ochrona wód:

1. Jakościowa – zachowanie dobrego stanu i przydatności do

• spożycia,

• bytowania ryb

• rekreacji i sportów wodnych

1. Ilościowa (zapobieganie marnotrawstwu)

1. Ochrona wód

1. Powszechna

2. Obszarowa

3. Indywidualna (obowiązki wynikające z pozwolenia wodnoprawnego)

1. Instrumenty powszechnej ochrony jakościowej wód są

• zakazy:

1. Wprowadzania ścieków bezpośrednio do wód podziemnych

2. Wprowadzania ścieków do niektórych wód powierzchniowych

3. Wprowadzania do wód odpadów

4. Spławiania do wód śniegu z terenów zanieczyszczonych (zwłaszcza centrów miast)

5. Lokalizowania na terenach bezpośredniego zagrożenia powodzią przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, gromadzenia tam tego co może zanieczyszczać wodę

6. Mycia pojazdów w wodach powierzchniowych oraz nad brzegami

7. Pobieranie z wód powierzchniowych wody do opryskiwaczy rolniczych i mycia ich w tych wodach

8. Używanie farb produkowanych na bazie związków organiczno-cynkowych do konserwacji technicznych konstrukcji podwodnych

• Obowiązek ochrony wód przed zanieczyszczeniami ciąży na tym kto wprowadza ścieki do wód/ ziemi

• Odprowadzanie ścieków może być połączone z obowiązkiem monitorowania jakości wody powyżej i poniżej miejsca zrzutu

1. Obszarowa ochrona wody ma na celu zachowanie należytego stanu wody dla zaopatrzenia w wodę do spożycia lub dla zakładów wymagających wody odpowiedniej jakości

2. Instrumenty ochrony obszarowej:

1. Obszar ochronny zbiornika wód śródlądowych

2. Strefa ochronna ujęcia wody

1. Obszar ochronny zbiornika wód śródlądowych

• Dla zbiorników które nie są aktualnie wykorzystywane

• Tworzy dyrektor RZGW w drodze rozporządzenia (akt prawa miejscowego)

• Wiąże to przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

• Określa obszar i wymagania konieczne dla zachowania odpowiedniego stanu wód, np. (dotyczące wznoszenia obiektów budowlanych lub innych robót mogących zanieczyścić wodę)

• Teoretyczne bo ani jednego w Polsce

1. Strefa ochronna ujęć wody:

• Dla ochrony istniejącego ujęcia wody

• Tworzy ją dyrektor RZGW rozporządzeniem

• Wyjątkowo (gdy granica się tylko do obszaru ochrony bezpośredniej) organ wydający pozwolenie wodnoprawne

• Na wniosek i koszt właściciela ujęcia wody

• Strefa ochronna dzieli się na:

• teren ochrony pośredniej (obszar zasilania ujęcia, oznaczony w punktach przecięcia z drogami i innych punktach charakterystycznych) mogą na nim zostać wprowadzone zakazy (ograniczenia) dotyczące wykonywania robót powodujących zmniejszenie przydatności wody

• teren ochrony bezpośredniej

1. powinien być ogrodzony oznaczony stałymi znakami (stojącymi lub pływającymi) oraz zagospodarowany zielenią

2. zabronione korzystanie z nieruchomości w celu niezwiązanym z eksploatacją

3. należy odprowadzać wody opadowe tak by nie mieszały się ze źródłem

4. obowiązek odprowadzania ścieków poza teren ochrony bezpośredniej

5. przebywanie osób niepowołanych powinno zostać ograniczone

1. Akty ustanawiające obszarową ochronę wód mogą powodować, ze dalsze korzystanie z nieruchomości w dotychczasowy sposób stanie się niemożliwe lub istotnie ograniczone ⇒ roszczenie o:

1. Odszkodowanie

2. Wykup nieruchomości

• Roszczenia skierowane przeciwko

1. SP (dyrektora RZGW) – dla obszaru ochronnego zbiornika wód podziemnych

2. Właścicielowi ujęcia – dla strefy ochronnej

Obowiązek naprawy szkody jest ograniczony wyłącznie do pokrycia strat. Ustalenie odszkodowania następuje w drodze decyzji admin.. Nie podlega ona zaskarżeniu. Strona niezadowolona z rozstrzygnięcia może domagać się ustalenia odszkodowania na drodze sądowej.

Inny charakter mają strefy ochronne wokół urządzeń pomiarowych służb państwowych ( służby hydrologiczno-meterologicznej oraz hydrogeologicznej). Celem tych sfer jest ochrona urządzeń jak i zapewnienie reprezentatywności pomiarów. Strefę ustala starosta, wyznaczając jej zasięg oraz obowiązujące wymagania ochronne bądź nakaz ich usunięcia.

Budownictwo wodne

Budownictwo wodne polega na wykonywaniu oraz utrzymywaniu urządzeń wodnych. Do tych ostatnich zaliczają się urządzenia służące kształtowaniu zasobów wodnych oraz korzystaniu z nich, a zwłaszcza:

- budowle piętrzące, upustowe, przeciwpowodziowe i regulacyjne, poldery przeciwpowodziowe, kanały i rowy,

- zbiorniki, obiekty zbiorników i stopni wodnych,

- stawy rybne, stawy do oczyszczania ścieków, rekreacyjne ,

- obiekty służące do ujmowania wód powierzchniowych oraz podziemnych ,

- obiekty energetyki wodnej,

- wyloty urządzeń kanalizacyjnych,

- stałe urządzenia służące do połowu ryb lub innych organizmów wodnych,

- mury oporowe, bulwary, nabrzeża, pomosty, przystanie, kąpieliska,

- stałe urządzenia służące do dokonywania przewozów międzybrzegowych

Ich projektowanie, wykonywanie, utrzymywanie musi uwzględniać zasadę zrównoważonego rozwoju, a w szczególności potrzebę zachowania dobrego stanu wód.

W kosztach utrzymywania urządzeń wodnych uczestniczy ten, kto odnosi z nich korzyści. Na wniosek właściciela urządzenia wodnego szczegóły w drodze decyzji ustala organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego.

Wykonywanie urządzeń wodnych

Co do zasady wykonanie urządzeń wodnych wymaga pozwolenia wodnoprawnego, musi także spełnić wymagania przewidziane prawem budowlanym. Jeżeli stanowią one przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko, konieczne staje się uzyskanie decyzji w sprawie środowiskowy uwarunkowań. Zakład , który wykonał urządzenie wodne bez wymaganego pozwolenia , jest obowiązany do jego rozebrania na koszt własny. Jeżeli tak wykonane urządzenie wodne nie narusza przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz wymagań m.in. dobry stan wód , istnieje możliwość jego legalizacji. Opłata legalizacyjna wynosi 10-krotność opłaty skarbowej za wydanie pozwolenia wodnoprawnego.

Ochrona urządzeń wodnych

Obowiązują następujące zakazy ;

- ich niszczenia lub uszkadzania

- utrudniania przepływu wody

Melioracje wodne polegają na regulacji stosunków wodnych w celu polepszenia zdolności produkcyjnej gleby, ułatwienia jej uprawy oraz na ochronie użytków rolnych przed powodziami. Urządzenia melioracyjne dzielą się na podstawowe i szczegółowe.

Do urządzeń melioracyjnych podstawowych zalicza się :

- budowle piętrzące, upustowe oraz obiekty służące do ujmowania wód,

- stopnie wodne, zbiorniki wodne,

- kanały wraz z budowlami związanymi z nimi funkcjonalnie,

- rurociągi o średnicy co najmniej ,

- budowle regulacyjne oraz przeciwpowodziowe,

- stacje pomp

Urządzenia te stanowią własność SP i w zasadzie są wykonywane na jego koszt.

Do urządzeń melioracji wodnych szczegółowych zalicza się :

- rowy wraz z budowlami związanymi z nimi funkcjonalnie

- drenowania

- rurociągi o średnicy poniżej

- ziemne stawy rybne

- stacje pomp do nawodnień ciśnieniowych

- groble na obszarach nawadnianych

- systemy nawodnień grawitacyjnych i ciśnieniowych

Są one wykonywane przez właścicieli gruntów i stanowią części składowe nieruchomości.

Ochrona przed powodzią lub suszą

1. Ochrona przed powodzią suszą jest zadaniem administracji rządowej i samorządowej

• W tym celu

1. Systemy retencji wód, suchych zbiorników przeciwpowodziowych oraz polderów

2. Racjonalna retencja

3. Kształtowanie zagospodarowania przestrzennego dolin rzecznych, terenów zalewowych,

4. budowy i utrzymywania wałów przeciwpowodziowych

• należy do właścicieli wód (częściowo może to być obowiązek związków wałowych)

1. Dyrektor RZGW sporządza studium ochrony przeciwpowodziowej

• opiniują organy uchwałodawcze j.s.t (30 dni i domniemanie zgody)

• A w nim podział na obszary:

1. Wymagające ochrony przed zalaniem z uwagi na ich zagospodarowanie lub wartość gospodarczą lub kulturową

2) Obszary bezpośredniego zagrożenia powodzią (służą przepuszczaniu wód powodziowych) Do wspomnianych obszarów zaliczają się :

- tereny położone pomiędzy wałem przeciwpowodziowym lub naturalnym wysokim brzegiem, a linią brzegu

- obszar pasa nadbrzeżnego

- strefa przepływów wezbrań powodziowych

• Zabronione(nie są to zakazy bezwzględne) czynności mogące utrudniać ochronę przeciwpowodziową:

• Wznoszenie obiektów budowlanych

• Sadzenie drzew i krzewów

• Zmiany ukształtowania terenu

1. Potencjalnego zagrożenia powodzią

• Są zagrożone w razie przelania się przez wał lub zniszczenia wału

-

1. Ochrona wałów przeciwpowodziowych – zakazy:

1. Przejeżdżania przez wały oraz wzdłuż korony wałów, a także przepędzanie zwierząt gospodarskich

2. Uprawy grunty, sadzenia drzew i krzewów do od stopy wału

3. Rozkopywanie wałów przez osoby nieupoważnione

4. Uszkadzania darniny i innych umocnień

5. Wykonywania obiektów budowlanych, kopania studni, sadzawek, dołów, rowów w odległości do

Uprawnienia dyrektora RZGW:

1. W razie ostrzeżenia o nadejściu fali powodziowej – nakazanie zakładowi piętrzącemu wodę opróżnienia zbiornika/ obniżenie wysokości spiętrzenia

• Uzgodnienie wojewody (6 godzin i domniemanie zgody)

1. Wprowadzenie stanu klęski żywiołowej w celu zapobieżenia skutkom powodzi lub suszy – rozporządzenie czasowo ograniczające korzystanie z wód

Spółki wodne i związki wałowe

1. Spółki wodne to osoby prawne, tworzone na podstawie prawa wodnego w celu zaspokajania niektórych potrzeb w zakresie gospodarowania wodami

• w szczególności związanych z eksploatacją, wykonywaniem , utrzymywaniem urządzeń wodnych służących:

• zapewnianiu wody dla ludności

• ochrony wód przed zanieczyszczeniami

• ochrony przed powodzią, melioracji

• wykorzystania wody do celów przeciwpożarowych

• utrzymywania wód

• melioracji wodnych oraz prowadzenia racjonalnej gospodarki na terenach zmeliorowanych

• uzyskany zysk można przeznaczać tylko na cele statutowe. Może ona korzystać z pomocy państwa oraz j.s.t, stosownie do przepisów o finansach publicznych

• mogą tworzyć związki spółek wodnych

1. Utworzenie spółki wodnej

• pisemna umowa minimum 3 osób (fizycznych, prawnych)

• założyciele muszą:

• uchwalić statut (zatwierdza go starosta)

• wybrać organy spółki

• nabycie osobowości prawnej z chwilą ostateczności decyzji starosty

1. Starosta sprawuje nadzór nad działalnością spółki wodnej

2. Stosunek członka do spółki wodnej:

• członek nie odpowiada za zobowiązania spółki

• członek ma obowiązek wnoszenia składek oraz inne świadczenia wynikające ze statutu

Spółka odpowiada za swe zobowiązania całym majątkiem.

• egzekucja tych obowiązków na zasadach egzekucji należności podatkowych

1. Związki wałowe – dla tworzenia i utrzymywania wałów przeciwpowodziowych wraz z urządzeniami służącymi za ich wyposażenie

2. odpowiednie stosowanie przepisów o spółkach wodnych

Organy administracji wodnej

1. Organy administracji właściwe w sprawach gospodarki wodnej są:

• minister właściwy ds. gospodarki wodnej

• Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej

• dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej

• wojewodowie

• organy wykonawcze jednostek samorządu terytorialnego

1. Centralnym organem administracji wodnej – Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej

• powołuje go i odwołuje Prezes Rady Ministrów

• nadzór nad nim sprawuje minister właściwy ds. gospodarki wodnej

• ma domniemanie kompetencji w sprawach z zakresu prawa wodnego (wszystko co nie zastrzeżone innym organom)

• ma organ doradczy – Radę Gospodarki Wodnej

• zadania:

1. opracowanie (zatwierdzanie) planów gospodarki wodnej

2. prowadzenie katastru wodnego

3. nadzór nad działalnością dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej

4. nadzór nad działalnością państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej

5. nadzór nad działalnością państwowej służby hydrogeologicznej

6. organ wyższego stopnia wobec dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej

   1. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej – organy administracji niezespolonej właściwi w sprawach gospodarowania wodami w ramach regionu wodnego

      zadania

prowadzenie katastru wodnego w ramach regionu wodnego

udział (na prawach strony) w postępowaniach administracyjnych z zakresu prawa wodnego w ramach regionu wodnego

wykonywanie zadań w zakresie utrzymywania wód

wydawanie aktów prawa miejscowego (np. zatwierdzających warunki korzystania z wód regionu wodnego oraz zlewni)

sporządzenie studium określającego granice bezpośredniego zagrożenia powodzią

kontrola gospodarki wodami

Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna oraz hydrogeologiczna

1. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna – Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej

• zadania:

osłona hydrologiczna i meteorologiczna społeczeństwa i gospodarki

rozpoznania i kształtowani oraz ochrony zasobów wodnych kraju

bilansowania zasobów wód powierzchniowych

1. Państwowa służba hydrogeologiczna – Państwowy Instytut Geologiczny

• zadanie – rozpoznawanie, bilansowanie i ochronę wód podziemnych

1. Obie utrzymują sieci pomiarowe składające się z urządzeń (urządzenia temu służące są otoczone strefą ochronną urządzeń pomiarowych – wyznacza ją starosta)

Osoby wykonujące prace pomiarowe, kontrolne oraz związane z wykonywaniem , obsługą oraz utrzymywaniem wspomnianych urządzeń pomiarowych mają prawo :

- wstępu na nieruchomość oraz umieszczania tam urządzeń pomiarowych,

- wykonywania czynności niezbędnych do przeprowadzenia pomiarów,

- usuwania drzew z obszarów strefy ochronnej oraz niwelacji jej terenu

-właścicielem zdobytych informacji z pomiarów jest Skarb Państwa

Zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków

1. Zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy

• ale może być wykonywane w ramach związków międzygminnych (przez związek lub przez gminę wyznaczoną w ramach związku)

• zbiorowe zaopatrywanie w wodę i odprowadzanie ścieków to:

pobór wody

uzdatnianie wody

odprowadzanie ścieków

oczyszczanie ścieków

Kierunki rozwoju sieci wodociągowych i kanalizacyjnych winny być ustalone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego

1. Przedsiębiorstwo wodociągowo – kanalizacyjne:

Może nim być

1. Przedsiębiorca po uzyskaniu zezwolenia (decyzją) wójta

2. Prowadząca taką działalność „gminna jednostka organizacyjna” nie mająca osobowości prawnej

Ma obowiązek zapewnienia zdolności posiadanych urządzeń do dostawy wymaganej ilości wody odprowadzania wymaganej ilości ścieków w sposób ciągły i niezawodny

1. Regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków uchwala rada gminy

• określa on prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, odbiorców usług w tym:

1. minimalny poziom świadczonych usług

2. szczególne warunki i tryb zawierania umów

3. warunki przyłączania do sieci

4. niektóre inne standardy świadczonych usług

5. warunki dostarczania wody na cele przeciwpożarowe

1. Rada gminy zatwierdza ustalone przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne taryfy cen i opłat za usługi świadczone w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków

2. Zabronione jest odprowadzanie ścieków:

1. bytowych do kanalizacji burzowej

2. opadowych i drenażowych do kanalizacji sanitarnej

3. odpadów stałych mogących zmniejszać przepustowość kanałów

4. opadów płynących niemieszających się z wodą

5. substancji palnych, wybuchowych, żrących i toksycznych

6. odpadów i ścieków z hodowli zwierząt

niezidentyfikowanych ścieków ze szpitali, sanatoriów, zakładów weterynaryjnych

5. Gospodarowanie geologicznymi
   zasobami środowiska

1. Ochrona złóż kopalin polega na:

1. racjonalnym gospodarowaniu zasobami

2. kompleksowym wykorzystaniu

1. Ochrona złóż kopalin

1. zapobieganie zagospodarowaniu przestrzeni na której występuje złoże kopaliny w sposób wykluczający lub utrudniający przyszła eksploatację – realizowane przez zagospodarowanie przestrzenne

2. racjonalnego wykorzystania złoża w procesie jego eksploatacji – realizowane przez prawo geologiczne i górnicze

1. Przedmiot prawa geologicznego i górniczego:

1. wykonywanie prac geologicznych (poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin)

2. wydobywanie złóż kopalin

3. składowanie w górotworze w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych

4. niektóre związane z tym wymagania ochrony środowiska

5. RM może objąć zakresem tej ustawy (rozporządzeniem) pewne roboty podziemne z zastosowaniem techniki górniczej

• warszawskie Metro

• kopalnie zabytkowe

• kopalnie doświadczalne itp.

1. Kopalina to naturalny minerał, którego wydobywanie może przynieść korzyść gospodarczą

• złoże to nagromadzenie tych kopalin

• jest elementem środowiska

Podział kopalin

• Kopalinami nie są wody (poza uznanymi w drodze rozporządzenia RM za kopaliny):

• Solankami

• Wodami leczniczymi

• Wodami termalnymi

1. Własność złóż:

1. złoża kopalin znajdujące się w granicach przestrzennych nieruchomości gruntowych są częścią składową nieruchomości

2. złoża znajdujące się wewnątrz skorupy ziemskiej są własnością SP

• swym prawem może rozporządzać tylko w ramach użytkowania górniczego

1. Użytkowanie górnicze

• w drodze umowy (ad solemnitatem na piśmie)

• pod warunkiem uzyskania koncesji

• może być poprzedzone przetargiem (przy węglowodorach musi)

• obejmuje prawo poszukiwania, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin w granicach określonych umową

• jest zbywalne

• gaśnie w razie utraty mocy koncesji

Koncesje

1. Koncesji wymaga działalność (gospodarcza) w zakresie:

1. poszukiwania (rozpoznawania) złóż kopalin

2. wydobywanie kopalin ze złóż

3. podziemnego składowania odpadów i bezzbiornikowego magazynowania substancji

1. Organy koncesyjne:

1. minister właściwy ds. środowiska – właściwy dla:

• działalności koncesjonowanej na terytorium morskim RP

• podziemnego magazynowania i składowania

• działań dotyczących podstawowych kopalin energetycznych i metalicznych

1. marszałek województwa – nie zastrzeżone ministrowi ani staroście

2. starosta – właściwy dla (łącznie)

• kopalin pospolitych

• wydobywanych odkrywkowo

• na powierzchni do

• ilość do rocznie

• bez materiałów wybuchowych

• nie na terenach morskich

1. Wniosek koncesyjny (przedsiębiorca w rozumieniu sdg)

• gdy przedsięwzięcie może znacząco oddziaływać na środowisko lub na obszar Natura 2000 to załącznikiem musi być decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach przedsięwzięcia

• trzeba się wylegitymować m.in. tytułem prawnym do nieruchomości

• Uzgodnienia (14 dni i fikcja decyzji pozytywnej) przy wydawaniu koncesji:

1. wydobywanie kopaliny podstawowej – minister wł. ds. gospodarki

2. wydobywanie kopaliny leczniczej – minister wł. ds. zdrowia

3. działalność w granicach obszarów morskich RP – minister wł. ds. gospodarki morskiej

• opinia organu wykonawczego gminy (poza obszarami morskimi)

1. Przesłanki odmowy udzielenia koncesji

• zagrożenie bezpieczeństwa państwa lub obronności

• inny ważny interes państwa

• wymagania ochrony środowiska

• uniemożliwienie wykorzystania nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem

1. uzyskanie koncesji – koncesjonariusz staje się przedsiębiorcą w rozumieniu prawa geol. i górn.

2. Treść koncesji:

• Rodzaj i lokalizacja działalności

• Data rozpoczęcia działalności

• Czas prowadzenia działalności (do 50 lat)

• Wymagania dotyczące działalności (w tym bezpieczeństwa powszechnego i ochrony środowiska)

• Gdy to koncesja na wydobywanie – obszar górniczy i teren górniczy

• Fakultatywnie:

• Uzależnienie od ustanowienie zabezpieczenia roszczeń

• Wyłączenie spod działania ustawy o odpadach masy ziemne usuwane w związku wydobywaniem kopalin

1. Koncesja może być przedmiotem obrotu

• może być przeniesiona w drodze postępowania administracyjnego za zgodą dotychczasowego koncesjonariusza na nowy podmiot o ile:

1. wykaże się tytułem prawnym do nieruchomości, prawem do informacji górniczej (bądź przyrzeczeniami ich ustanowienia)

2. wykaże on że jest w stanie spełnić wymagania związane z wykonywaniem zamierzonej działalności

1. Utrata mocy koncesji następuje w wyniku:

• Cofnięcia (bez odszkodowania)

1. prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności objętej koncesją

2. mimo wezwania nie podjął działalności lub trwale jej zaprzestał

3. zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub ważnego interesu publicznego

• wygaśnięcia (organ koncesyjny stwierdza decyzją)

1. z upływem czasu

2. stała się bezprzedmiotowa (np. w wyniku całkowitego wydobycia kopaliny)

3. w razie likwidacji przedsiębiorcy

4. w razie zrzeczenia się koncesji

Prace geologiczne

1. Prace geologiczne wymagają sporządzenia ich projektu prac geologicznych

2. staje się on elementem wniosku koncesyjnego gdy koncesja wymagana

3. gdy nie jest elementem wniosku koncesyjnego to zatwierdza go organ administracji geologicznej

4. Prace geologiczne mogą prowadzić tylko osoby mające kwalifikacje określone w rozporządzeniu ministra wł. ds. środowiska

5. Zamiar rozpoczęcia prac geologicznych zgłasza się z 14dniowym wyprzedzeniem wójtowi oraz organowi nadzoru górniczego

6. Wyniki prac geologicznych należy przedstawić w dokumentacji geologicznej

• rodzaje dokumentacji geologicznej

  1. dokumentacja złoża kopaliny

  2. dokumentacja hydrogeologiczna

  3. dokumentacja geologiczno-inżynierska

• dokumentacje przedkłada się organowi administracji geologicznej a ten w ciągu 2 miesięcy przyjmuje ją bez zastrzeżeń bądź w drodze decyzji żąda jej uzupełnienia lub poprawienia

1. Prawo do informacji geologicznej przysługuje Skarbowi Państwa

• ten kto poniósł koszty wykonania prac geologicznych ma czasową wyłączność na nieodpłatne korzystanie z informacji geologicznej uzyskanej w wyniku swych prac

1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego powinien uwzględniać dane wynikające z dokumentacji geologicznej.

5. Prawna ochrona roślin i zwierząt

* Powszechna ochrona roślin *

1. Powszechna ochrona drzew (krzewów)- zadaniem gminy jest zakładanie i utrzymywanie w należytym stanie terenów zieleni i zadrzewień

2. Niektóre zabiegi pielęgnacyjne- obejmują wyłącznie:

• usuwanie gałęzi obumarłych, nadłamanych lub kolidujących z obiektami budowlanymi (urządzeniami technicznymi),

• kształtowanie korony drzewa, którego wiek nie przekracza 20 lat

• utrzymywania korony drzewa, którego wiek nie przekracza 10 lat

1. Zakaz Wypalania

• Zabronione jest wypalanie roślinności:

• Na łąkach

• Pastwiskach

• Rowach

• Nieużytkach

• Pasach przydrożnych

• Szlakach kolejowych

• W trzcinowiskach i szuwarach

Zabronione jest również wypalanie słomy i pozostałości roślinnych na polach.

1. Usuwanie drzew i krzewów

• Usunięcie drzewa (krzewu) rosnącego na nieruchomości wymaga zezwolenia. Co do zasady wydaje je wojt, burmistrz lub prezydent miasta.

• Wyjątkowo inny organ:

1. Gdy nieruchomość w rejestrze zabytków – wojewódzki konserwator zabytków

2. Nieruchomości będące własnością gminy – starosta

3. Obszary objęte ochroną krajobrazową w granicach parku narodowego lub rezerwatu przyrody- dyrektor parku lub regionalny dyrektor ochrony środowiska

• Zezwoleń udziela się wyłącznie na wniosek zawierający dane dotyczące m.in.:

• gatunku drzewa (krzewu),

• obwodu pnia mierzonego na wysokości 130cm (przy krzewie – wielkość zajmowanej powierzchni),

• przeznaczenia terenu, na którym rośnie drzewo (krzew),

• terminu i przyczyny zamierzonego usunięcia,

• tytułu prawnego do nieruchomości

Jeżeli władający nieruchomością nie jest jej właścicielem, konieczna jest zgoda właściciela.

• Nakaz usunięcia drzewa- dotyczy to m.in.:

• Przeszkody lotnicze (decyzja Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego),

• Rosnących na obszarach bezpośrednio zagrożonego powodzią (decyzja dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej),

• Takie, które utrudniają widoczność sygnalizatorów i pociągów, a także tworzą na torowiskach zaspy śnieżne (decyzja starosty).

• Usuwane ze stref ochronnych urządzeń pomiarowych służby hydrologiczno- meteorologicznej lub hydrogeologicznej.

• Obowiązek uzyskania zezwolenia przewidzianego ustawą o ochronie przyrody nie dotyczą m.in. drzew (krzewów):

• w lasach,

• owocowych (poza nieruchomościami w rejestrze zabytków, w granicach PN lub rezerwatu przyrody),

• na plantacjach drzew (krzewów),

• których wiek nie przekracza 10 lat,

• usuwanych w związku z funkcjonowaniem ogrodów botanicznych (zoologicznych),

• usuwanych na niektórych innych podstawach prawnych niż ustawa o ochronie przyrody,

• niektóre przedsięwzięcia o szczególnych charakterze (drogi publiczne, lotniska użytku

• publicznego, gazoport Świnoujście).

- Zezwolenie Warunkowe- zezwolenie może być uzależnione od przesadzenia drzew (krzewów) w miejsce wskazane przez wydającego zezwolenie albo zastąpienie ich nowymi w ilości nie mniejszej niż ilość usuwanych.

Jest zasadą, że z tytułu usunięcia drzewa (krzewu) pobiera się opłatę (chyba, że ustawa zwalnia od jej wniesienia), a usunięcie bez wymaganego zezwolenia podlega administracyjnej karze pieniężnej.

• Parki gminne *

Teren będący własnością gminy położny poza obrębem miast i wsi o zwartej zabudowie, pokryty drzewostanem i nieobjętą ochroną wprowadzoną w trybie przepisów dotyczących zabytków, może być uznany za park gminny. Następuje to w drodze uchwały rady gminy. Jeżeli teren nie jest własnością gminy wymaga to zgody właściciela.

* Gospodarka leśna *

1. Ustawa z 28 września 1991r. o lasach w jej rozumieniu lasem jest grunt:

- o zwartej powierzchni co najmniej , pokryty roślinnością leśną lub przejściowo jej pozbawiony:

• przeznaczony do produkcji leśnej, lub

• stanowiący rezerwat przyrody albo wchodzący w skład parku narodowego, bądź

• wpisany do rejestru zabytków,

- związany z gospodarką leśną pod wykorzystywane dla jej potrzeb budynki i budowle, drogi leśne, parkingi leśne, szkółki leśne, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi itp.

1. Lasami należącymi do Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne „Lasy Państwowe”, wyjątkowo inna jednostka organizacyjna. Nadzór nad prowadzoną tam gospodarką leśną sprawuje minister właściwy do spraw środowiska, a w lasach pozostałych- starosta.

2. Gospodarkę leśną lasami należącymi do Skarbu Państwa należy prowadzić według planu urządzenia lasu uwzględniając potrzeby:

• Zachowania lasów i korzystnego ich wpływu na klimat, powietrze, wodę, glebę, warunki życia i zdrowia człowieka oraz na równowagę przyrodniczą,

• Ochrony lasów, zwłaszcza lasów i ekosystemów leśnych stanowiących naturalne fragmenty rodzimej przyrody lub lasów szczególnie cennych ze względu na:

  • Różnorodność przyrodniczą,

  • Leśne zasoby genetyczne,

  • Walory krajobrazowe,

  • Potrzeby nauki,

• Ochrony gleb i terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenie lub uszkodzenie oraz o specjalnym znaczeniu społecznym,

• Ochrony wód powierzchniowych i głębinowych, retencji zlewnim w szczególności na obszarach wododziałów i na obszarach zasilania zbiorników wód podziemnych,

• Produkcji na zasadzie racjonalnej gospodarki, drewna oraz surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu.

- Tak prowadzona gospodarka leśna powinna uwzględniać zasady::

• Powszechnej ochrony lasów,

• Trwałość utrzymania lasów,

• Ciągłości i zrównoważonego wykorzystywania wszystkich funkcji lasów,

• Powiększania zasobów leśnych.

1. Na właścicielach lasów ciąży obowiązek „trwałego utrzymywania lasów i zapewnienia ciągłości ich użytkowania” przede wszystkim przez:

• Kształtowanie równowagi w ekosystemach leśnych,

• Podnoszenie naturalnej odporności drzewostanów,

• Zapobieganie, wykrywanie i zwalczanie organizmów szkodliwych,

• Ochrona gleby i wód leśnych,

• Przebudowa drzewostanu,

• Zachowanie roślinności leśnej bagien i torfowisk,

• Ponowne wprowadzenie roślinności w lesie w ciągu 2 lat od usunięcia drzewostanu (5 lat gdy szkoda wywołana pożarem lub inną klęską żywiołową)

• Pielęgnacja i ochrona lasu w tym również ochrona przeciwpożarowa

• Racjonalne użytkowanie lasu, w sposób trwale zapewniający realizację wszystkich jego funkcji przez:

• Pozyskiwanie drewna w ilości nieprzekraczajacej możliwości produkcyjnych lasu

• Pozyskiwanie surowców w sposób zapewniający możliwość ich biologicznego odtwarzania, a także ochronę ruda leśnego.

• Uchybienie obowiązkom ⇒ starosta nakazuje odpowiednie działania w odniesieniu do lasów niepaństwowych. Skarb Państwa Finansuje, gdy nie da się ustalić sprawcy szkód, odnowienie lub przebudowa drzewostanu itp.

1. Plan urządzania lasu- podstawowy instrument gospodarki leśnej. Powinien w szczególności zawierać:

• Opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia,

• Analizę dotychczasowej gospodarki leśnej,

• Program ochrony przyrody,

• A także określać zadania w zakresie gospodarki leśnej,

• Gospodarka łowiecka

Zasadniczo sporządza się go dla lasów SP. Dla pozostałych lasów sporządza się plan uproszczony> Koszt sporządzania omawianych planów ponoszą:

• Państwowe Gospodarstwo Leśne „Lasy Państwowe” dla lasów pozostających w ich zarządzie,

• Skarb Państwa dla lasów należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych,

• Dla pozostałych lasów ich właściciele.

Projekt uproszczonego planu urządzania lasu wykłada się do publicznego wglądu na okres 60 dni w siedzibie urzędu gminy, o czym wójt pisemnie powiadamia właścicieli lasów (ustalenie planu będą podstawą naliczenia podatku leśnego). Właściciele mogą składać zastrzeżenia i wnioski- 30 dni. Sporządzany jest na 10 lat, wyjątkowo na krótszy okres. Plany zatwierdza minister właściwy do spraw środowiska, w pozostałych sytuacjach zatwierdza starosta.

-Zadania z zakresu gospodarki leśnej w lasach rozdrobnionych o powierzchni do 10ha:

• Wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej SP- określa decyzja nadleśniczego,

• Niestanowiących własności SP- określa decyzja starosty, podjęta na podstawie inwentaryzacji stanu lasu

- Jeżeli właściciel lasu niestanowiącego właśności SP nie wykonuje :

• Obowiązków w zakresie trwałego utrzymywania lasów i zapewnienia ciągłości ich użytkowania, lub

• Zadań zawartych w uproszczonym planie urządzania lasu, lub

• Zadań z zakresu gospodarki leśnej określonych w decyzji podjęten na podstawie inwentaryzacji lasów

Ich realizację nakazuje starosta, w drodze decyzji.

1. Pozyskiwanie drewna:

• W ramach planu urządzenia lasu (ew. planu uproszczonego) gdy brak – w ramach decyzji starosty

• Drewno pozyskane podlega ocechowaniu, w sposób ustalony przepisami wykonawczymi.

Korzystanie z lasów

• Z lasów prywatnych

• Ruch pojazdów tylko po drogach publicznych i wyraźnie oznakowanych (dozwalajaco) drogach leśnych

• Wyłączne korzystanie przysługuje właścicielowi

• Z lasów państwowych

• Powszechnie (dla wszystkich):

1. Dozwolony wstęp

2. Możliwe pozyskiwanie runa leśnego (w celach przemysłowych tylko na podstawie umowy ze Skarbem Państwa, w którego imieniu działa nadleśniczy).

Prawo umieszczania pasiek

* Niektóre szczególne formy gospodarki leśnej *

1. Zalesianie

• Do zalesienia mogą być przeznaczone:

1. nieużytki,

2. grunty rolne nieprzydatne do rolnictwa

3. nieużytkowane rolniczo

4. inne nadające się do zalesienia, a w szczególności

• położone przy źródliskach rzek lub potoków, wzdłuż brzegów rzek oraz na obszarach jezior i zbiorników wodnych,

• strome stoki, zbocza, urwiska i zapadliska,

• lotne piaski i piaszczyste wydmy,

• hałdy i tereny po wyeksploatowanym piasku, żwirze, torfie i glinie.

• RM zatwierdza krajowy program zwiększania lesistości

• Grunty do zalesiania określa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

• Decyzja o zmianie lasu na użytek rolny musi być poprzedzona decyzją w sprawie środowiskowych uwarunkowań.

1. Lasy ochronne

• Mogą być nimi lasy które chronią:

1. Glebę przed zmywaniem, wyjałowieniem, osuwaniem, obrywaniem itp.,

2. Zasoby wód powierzchniowych i podziemnych,

3. Przed powstawaniem lotnych piasków,

• A także te które:

1. Trwale uszkodzone na skutek działania przemysłu,

2. W ramach których ochrona gatunkowa roślin lub zwierząt,

3. Mają szczególne znaczenie naukowe lub obronne,

4. Położone w granicach administracyjnych miast i do od granic miast liczących ponad 50 tysięcy mieszkańców,

5. W strefach ochronnych uzdrowisk,

6. W strefie górnej granicy lasów.

• O uznaniu lasów SP za ochronne uznaje:

• Minister właściwy ds. środowiska – gdy lasy państwowe

• Starosta (za zgoda właściciela) – lasy niepaństwowe

• W lasach ochronnych można wznosić tylko budynki i budowle służące gospodarce leśnej

1. Leśne kompleksy promocyjne:

• W celu promocji zrównoważonej gospodarki leśnej oraz ochrony przyrody w lasach,

• Tworzy je (zarządzaniem) Dyrektor Generalny „Lasów Państwowych”,

• Mają znaczenie ekologiczne, edukacyjne i społeczne (gosp. Leśna powinna być zgodna z jednolitym programem gospodarczo- ochronnym opracowanym przez właściwego dyrektora regionalnego).

* Służba Leśna *

1. W „Lasach Państwowych” działa Służba Leśna

• Do jej zadań należy:

• Sprawowanie zarządu „lasami Państwowymi”

• Prowadzenie gospodarki leśnej i ochrona lasów

• Możliwość nadzoru nad pozostałymi lasami (pod warunkiem powierzenia przez starostę)

• Zwalczanie przestępstw i wykroczeń z zakresu tzw. szkodnictwa leśnego (przez Straż Leśną – część Służby Leśnej) oraz wykonywanie innych zadań z zakresu ochrony mienia.

1. Przy wykonywaniu swych zadań funkcjonariusze Straży Leśnej mają uprawnienia policyjne, zwłaszcza w zakresie ustalania tożsamości osób podejrzanych w popełnienie przestępstwa lub wykroczenia. Mogą stosować środki przymusu. Przysługują mu również uprawnienia:

• Państwowej Straży Łowieckiej (w zakresie zwalczania kłusownictwa),

• Państwowej Straży Rybackiej (w zakresie kontroli legalności połowu).

* Podstawy ochrony zwierząt *

1. Zwierze to

• Organizm jednokomórkowy lub wielokomórkowy,

• Cudzożywny,

• Zazwyczaj mające zdolność ruchu.

1. Rodzaje ochrony zwierząt:

• Humanitarna,

• Użytkowa,

• Gatunkowa,

• Weterynaryjna

Ochrona humanitarna zwierząt *

1. Na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt

• Art. 1 – zwierzę jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę”

• Ale do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy

1. Nakaz humanitarnego traktowania:

• niehumanitarne zabijanie zwierząt,

• znęcania się (przykładowy katalog) –

znęcanie się nad zwierzętami jest przestępstwem. Zwłaszcza zaś:

• umyślne zranienie lub okaleczanie (z wyjątkiem dozwolonych prawem zabiegów)

• umyślne używanie do celów sportowych lub do pracy zwierząt chorych

• bicie przedmiotami ostrymi, twardymi, obliczonymi na sprawianie specjalnego bólu

• przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych

• transport zwierząt w sposób powodujący ich cierpienie

• stosowanie urządzeń zmuszających zwierzęta do przebywania w nienaturalnej pozycji

• dokonywanie zabiegów lub operacji przez osoby nieupoważnione

• złośliwe straszenie lub drażnienie

• porzucanie (w szczególności psa lub kota)

• utrzymywanie zwierząt w stanie rażącego niechlujstwa

• trzymanie na uwięzi powodującej uszkodzenia ciała lub cierpienie

• organizowanie walk zwierząt

1. Czasowe odebranie zwierzęcia

W razie znęcania się nad zwierzęciem środkiem prewencyjnym może być czasowe odebranie go właścicielowi lub opiekunowi

• W drodze decyzji wójta (burmistrza, prezydenta miasta), podejmowanej z urzędu lub na wniosek Policji, lekarza weterynarii itp. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu. Termin do złożenia odwołania wynosi 3 dni, podlega rozpatrzeniu w ciągu 7 dni. W przypadkach niecierpiących zwłoki (zagrożenie życia zwierzęcia) odebrać może zwierze (i niezwłocznie zawiadomić wójta):

• Policjant,

• Upoważniony przedstawiciel organizacji społecznej, której statutowym celem jest ochrona zwierząt.

• Przekazanie do:

• Schroniska dla zwierząt (jeżeli jest zwierzęciem domowym lub laboratoryjnym)

• Państwowej jednostce organizacyjnej prowadzącej gospodarstwo rolne (gdy zwierze gospodarskie)

• Ogrodowi zoologicznemu lub schronisku dla zwierząt (cyrkowe i z zoo)

1. Zwierzęta domowe:

• Definicja (dwa elementy)

1. Tradycyjnie przebywa z człowiekiem w jego domu lub specjalnym pomieszczeniu

2. W charakterze jego towarzysza

• Obowiązki właściciela:

1. Opieka

2. Właściwe warunki bytowania (w tym pomieszczenie widne i odpowiednio przestronne)

3. Karma i dostęp do wody

Uwięź jeśli jest! to nie może powodować urazów ani cierpień oraz zapewniać możliwość ruchu.

1. Zwierzęta bezdomne

• Są to:

• Zwierzęta domowe lub gospodarskie

• Które uciekły, zabłąkały się, zostały porzucone

• Nie ma możliwości ustalenia osób pod której opieką zwierze pozostawało

• Opieka nad nimi oraz wyłapanie jest zadaniem własnym gminy

• Rada gminy może w drodze uchwały:

• uchwalić wyłapywanie bezdomnych zwierząt (obwieścić to minimum 21 dni przed rozpoczęciem, podając z jakiego terenu, jakie zwierzęta i gdzie będą umieszczane)

• uchwalić plan zapobiegania bezdomności zwierząt:

1. Kastracja/ sterylizacja

2. Poszukiwanie nowych właścicieli

3. Usypianie ślepych miotów

1. Zwierzęta gospodarskie:

• Warunki chowu i hodowli nie powinny powodować urazów, uszkodzeń ciała lub cierpień zwierząt

• Między innymi zabronione są:

1. Tucz gęsi i kaczek na stłuszczone wątroby,

2. Utrzymywanie cieląt powyżej 8 tygodni w pojedynczych boksach na uwięzi,

3. Import zwierząt i produktów zwierzęcych uzyskanych w wyniku chowu i hodowli z naruszeniem przepisów ustawy o ochronie zwierząt.

- Sposób i warunki używania zwierząt do pracy nie mogą stwarzać zagrożenia dla ich życia lub cierpienia. W szczególności oznacza to zakazy:

• używania do zrywki koni poniżej 5 roku życia

• zmuszania do wyczerpującego kłusu lub galopu zwierząt ciągnących ładunek,

• używania do popędzania zwierząt przedmiotów lub narzędzi, które mogą spowodować okaleczenia zwierzęcia,

• przeciążania zwierząt, używania uprzęży, podków, które mogą ze względu na zły stan techniczny lub niewłaściwą konstrukcję mogą spowodować obrażenia ciała lub śmierć zwierzęcia.

Ten kto utrzymuje zwierzęta gospodarskie ma obowiązek przechowywania przez okres 3 lat dokumentacji weterynaryjnej dotyczącej przebiegu leczenia, przeprowadzonych zabiegów weterynaryjnych oraz dotyczącej padłych zwierząt.

1. Zwierzęta wykorzystywane w celach specjalnych:

• Są to zwierzęta wykorzystywane przez:

1. wojsko,

2. Policję,

3. Straż Graniczną,

4. inne formacje

5. psy przewodnicy ociemniałych

• odrębne zasady dotyczą także zwierząt wykorzystywanych w celach widowiskowych, rozrywkowych, sportowych itp.

• m.in.:

1. potrzeba zatwierdzenia przez Głównego Lekarza Weterynarii scenariusza występu zwierząt

2. zakaz tresury w sposób powodujący cierpienie lub zwiększenie agresywności

1. Zwierzęta dzikie

• Zwierzęta nie udomowione i nie zależne od człowieka

• Stanowią „dobro ogólnonarodowe”

1. Transport zwierząt

• Należy podjąć możliwe środki dla maksymalnego skrócenia czasu podróży,

• Zakaz transportu w warunkach powodujących dodatkowe cierpienia,

• Zasady te nie dotyczą: (kontrola transportów wyjeżdżających lub opuszczających obszar celny w ramach wspólnoty).

1. Przewozu zwierząt niezwiązanego z działalnością gospodarczą

2. Bezpośrednio do lub z gabinetów i klinik weterynaryjnych, z polecenia lekarza weterynarii

- Personel zajmujący się zwierzętami powinien posiadać:

• Odpowiednie wyszkolenie,

• Wykonywać swoje obowiązki bez stosowania przemocy lub jakiejkolwiek metody powodującej niepotrzebny strach, zranienie lub cierpienie.

1. Obowiązki prowadzącego pojazd mechaniczny:

Jeśli potrącił zwierzę, obowiązany jest zapewnić mu stosowną pomoc lub powiadomić:

• policję,

• straż gminna,

• łowiecką

• parków narodowych,

• leśną

• rybacką

• graniczną

• weterynaryjną

Naruszenie tego obowiązku jest wykroczeniem.

1. Uśmiercanie zwierząt dopuszczalne wyłącznie gdy uzasadnione:

1. Potrzebą gospodarczą,

2. Względami humanitarnymi,

3. Koniecznością sanitarną,

4. Nadmierną agresywnością,

5. Potrzebami nauki,

6. Potrzebą ochrony przyrody.

• Dodatkowo rozwiązania wynikające z przepisów dotyczących łowiectwa, rybactwa, wędkarstwa itp.

• Konieczność bezzwłocznego uśmiercania zwierzęcia w celu zakończenia jego cierpień stwierdza:

• Lekarz weterynarii,

• Członek PZŁ

• Funkcjonariusz policji, straży miejskiej, granicznej lub gminnej,

• Strażnik Państwowej Straży Łowieckiej

• Strażnik Łowiecki

• Strażnik Państwowej Straży Rybackiej

W niektórych przypadkach dopuszczalne jest stosowanie broni palnej.

1. Ubój zwierząt w celach gospodarczych:

• Uśmiercenie zwierząt kręgowych możliwe tylko po wcześniejszym pozbawieniu świadomości

• Uśmiercać musi osoba mająca odpowiednie kwalifikacje

• Zabronione:

1. ubój zwierząt w okresie okołoporodowym (poza względami naukowymi)

2. uśmiercanie kręgowców w obecności dzieci lub przy ich udziale

patroszenie, wyparzanie, skórowanie, ćwiartowanie zwierząt stałocieplnych „na żywca”

Nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt sprawuje Inspekcja Weterynaryjna we współdziałaniu z organizacjami społecznymi, których statutowym celem jest ochrona środowiska.

* Doświadczenia na zwierzętach *

1. Zasady przeprowadzania doświadczeń na zwierzętach określa ustawa z dnia 21 stycznia 2005r.

• Dotyczy ona tylko kręgowców

• Doświadczenia tylko w wymienionych w ustawie celach, których inaczej nie można osiągnąć

1. Zakazy:

• Pozbawiania zwierząt zdolności wydawania głosu,

• Przeprowadzenia dla celów dydaktycznych doświadczeń powodujących cierpienia zwierząt, jeśli cel ten można osiągnąć inaczej,

• Przeprowadzania doświadczeń w celu testowania kosmetyków lub środków higienicznych.

1. Zasada jest wykorzystywanie zwierząt laboratoryjnych

• Wyjątkowo inne

• Zabronione wykorzystywanie zwierząt bezdomnych

1. Należy stosować środki w celu zmniejszenia bólu lub strachu zwierzęcia,

2. po zakończeniu doświadczenia należy zapewnić stałą opiekę lekarsko-weterynaryjną a w przypadku gdyby zwierzęciu miał towarzyszyć stały ból lub strach to należy je uśmiercić

3. Obowiązek znakowania

• Dotyczy on:

1. Psów

2. Kotów

3. zwierząt naczelnych

• Należy znakować w sposób pozwalający zidentyfikować

1. Zwierzę

2. Zakład doświadczalny

1. Hodowla zwierząt laboratoryjnych to działalność wymagająca zezwolenia powiatowego lekarza weterynarii

• Należy prowadzić stosowną ewidencję zwierząt

1. Doświadczenia mogą przeprowadzać tylko jednostki doświadczalne (osoby prawne lub jednostki organizacyjne pozbawione osobowości prawnej, uprawnione do przeprowadzania doświadczeń) Mogą nimi być:

• Jednostki organizacyjne szkół wyższych

• Instytuty naukowo-badawcze

• Placówki naukowe PAN

• Urzędowe laboratoria weterynaryjne

• Wytwórnie produktów leczniczych lub biopreparatów

• Jednostki organizacyjne posiadające specjalistyczne laboratoria

• Aby stać się taką jednostką należy uzyskać wpis do wykazu jednostek doświadczalnych (decyzja ministra nauki)

• Obowiązki jednostki doświadczalnej

1. Zapewnienia stałej opieki weterynaryjnej

2. Ewidencja zwierząt doświadczalnych

3. Wyposażona w urządzenia i sprzęt właściwe do wykorzystywanych przez nią gatunków zwierząt doświadczalnych oraz przeprowadzanych przez nią doświadczeń

1. Wykonywanie doświadczeń

• Przesłanki

1. Indywidualne zezwolenie kierownika jednostki doświadczalnej

2. Zezwolenia kierownika jednostki doświadczalnej na przeprowadzenie doświadczenia w tej jednostce,

3. Zgoda komisji etycznej (kolegialny organ administracji, 4 letnia kadencja)

• Krajowa Komisja Etyczna

• Powołuje ją minister wł. ds. nauki

• 15 osób

• rozstrzyga odwołania od komisji lokalnych

• przekazuje wytyczne komisjom lokalnym

• Lokalne komisje etyczne

• Powoływana przez Krajową Komisję Etyczną

• 9 osób

• wydaje zgodę na doświadczenia na postawie jego projektu

• Doświadczenia muszą przeprowadzać osoby posiadające kwalifikacje

• Przechowywanie dokumentacji 3 lata

1. Nadzór nad działalnością regulowaną ustawą dotyczącą doświadczeń:

• Komisje etyczne,

• Inspekcja Weterynaryjna.

* Ochrona użytkowa zwierząt *

1. Zwierzęta gospodarskie – ustawa z 29 czerwca 2007r.

- określa ona zasady hodowli oraz zachowania zasobów genetycznych, oceny wartości użytkowej i hodowlanej, prowadzenia ksiąg hodowlanych i rejestrów a także nadzoru nad hodowlaną i rozrodem zwierząt gospodarskich.

1. Zwierzęta łowne (zwierzyna):

• Zwierzyna są przedmiotem prawa łowieckiego,

• Zwierzęta wymienione w rozporządzeniu Ministra wł. ds. środowiska,

• Zwierzyna dzieli się na grubą oraz drobną,

• Zwierzęta łowne w stanie wolnym, jako dobro ogólnonarodowe stanowią własność S.P.,

• Gospodarka łowiecka polega m.in. na:

• Ochronie i hodowli zwierzyny,

• Utrzymywanie korytarzy,

• Utrzymywanie pożądanej struktury oraz jej liczebności niezbędnej dla zapewnienia równowagi ekosystemów,

• Pozyskiwaniu zwierzyny wyłącznie w sposób zgodny z ustawą, w tym w wyznaczonych obwodach łowieckich

• Ochrona zwierzyny polega natomiast na tworzeniu jej warunków bezpiecznego bytowania, zwłaszcza przez:

• Zachowanie różnorodności zwierząt łownych,

• Zwalczanie kłusownictwa,

• Zakaz płoszenia, chwytania, przetrzymywania, ranienia, zabijania zwierzyny poza polowaniami i odłowami itp. Na chwytanie i przetrzymywanie wyraża zgodę starosta.

• Zakaz wybierania jaj i piskląt, niszczenia nor, gniazd ptasich itp.

• Zapobieganie zagrożeniom związanym z ruchem pojazdów samochodowych na niektórych drogach.

- Do prawnych instrumentów gospodarki łowieckiej należy zwłaszcza zaliczyć:

• Ustalanie listy zwierząt łownych (zwierzyny),

• Plany łowieckie,

• Tworzenie obwodów łowieckich,

• Umowy dzierżawy obwodu łowieckiego,

• Ustalanie zasad (terminów, dozwolonych sposobów), wykonywania polowań

• Gospodarkę łowiecką należy prowadzić w obwodach łowieckich

1. Grunt o ciągłej powierzchni nie mniejszej niż 3000ha (za zgoda ministra właściwego ds. środowiska możliwy mniejszy)

2. Istnieją na nim warunki do prowadzenia łowiectwa

• Tworzy je sejmik województwa

• Granice wzdłuż naturalnych znaków w terenie lub innych wyraźnych znaków w terenie,

W skład obwodów łowieckich nie wchodzą m.in.:

• Parki narodowe i rezerwaty przyrody z wyjątkiem rezerwatów (ich części) nieobjętych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych zakazem polowania,

• Strefy ochronne zwierząt łownych utworzone w otulinach parków narodowych,

• Większość terenów w granicach administracyjnych miast, terenów zabudowanych itp.

Obwody łowieckie dzielą się na polne i leśne. W zasadzie wydzierżawia się je kołom łowieckim Polskiego Związku Łowieckiego.

• Dzierżawca ma obowiązek prowadzenia gospodarki łowieckiej zgodnie z planami łowickimi

• Plany łowieckie

• Palny łowieckie powinny zawierać m.in.:

1. Ocenę zwierzyny,

2. Określenie zamierzeń związanych z optymalizacją gospodarowania zwierzyną i ochrona lasu przez szkodami przez zwierzynę spowodowanymi

3. Określenie zamierzeń w celu pozyskiwania zwierzyny i jej ochrony (w tym walka z kłusownictwem)

• Do obowiązków dzierżawcy obwodu łowieckiego należy m.in.:

1. Gospodarowanie zwierzyną w tym dokarmianie w okresie zimowym

2. Powiadamianie właściwych organów o zauważonych objawach choroby zwierząt

• Polowanie (dozwolony sposób pozyskiwania zwierzyny łownej)

• Polega ono na:

1. Tropieniu,

2. strzelaniu z myśliwskiej broni palnej,

3. łowieniu dozwolonymi sposobami

4. Łowieniu przy użyciu ptaków łowczych

• Polowanie wymaga zgody dzierżawcy (zarządcy) obwodu łowieckiego. Mogą je wykonywać wyłącznie:

• Członkowie PZŁ legitymujący się uprawnieniami do polowania, posiadających myśliwską broń palną. Na polowania indywidualne wymagana jest odrębna zgoda dzierżawcy (zarządcy) obwodu łowieckiego,

• Obywatele państw UE, którzy posiadają uprawnienia do polowania w państwie UE i złożyli w języku polskim egzamin uzupełniający z określonych ustawą wymagań, przede wszystkim odnoszących się do przepisów dotyczących zasad i warunków polowania,

• Niektóre inne osoby, które wykupiły „prawo polowania” u przedsiębiorcy sprzedającego usługi w zakresie organizacji polowań bądź uzyskały zezwolenie ministra właściwego do spraw środowiska.

Polować wolno tylko w ustalonych okresach. Na prowadzącym skup upolowanej zwierzyny grubej spoczywa obowiązek oznakowania jej, bezpośrednio po dostarczeniu zwierzyny przez uprawnionego do wykonywania polowania.

• Odstrzał redukcyjny:

1. nadmierne zagęszczenie zwierzyny zagrażające trwałości lasu ⇒ Nadleśniczy w drodze decyzji może zarządzić odstrzał lub odłów zwierzyny

2. zwierzyna stwarzająca szczególne zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania obiektów produkcyjnych i użyteczności publicznej ⇒ starosta nakazuje odstrzał lub odłów

• sytuacja zwierzyny pozyskanej:

• zwierzyna pozyskana legalnie w obwodzie jest własnością dzierżawcy

• pozyskana poza obwodem bądź niezgodnie z prawem, zawsze stanowi – własność SP

• za nielegalne pozyskanie – ekwiwalent dla SP (wojewoda lub nadleśniczy)

• Działalność gospodarcza polegająca na świadczeniu usług turystycznych obejmujących polowania:

• Działalnością rejestrowaną jest działalność polegająca na świadczeniu usług turystycznych obejmujących polowania cudzoziemców w Polsce lub polowania zagraniczne, wymaga:

1. Ustanowienia obowiązkowego zabezpieczenia ( kwota nie niższa niż równowartość 20 000 euro),

2. Zdania egzaminu ze znajomości zasad polowania, oraz zasad ochrony przyrody lub zatrudnianie osoby spełniającej takie wymagania,

3. Przedkładanie organowi rejestrowemu oryginałów dowodów ustanowienia wspomnianego zabezpieczenia.

• Zakaz hodowli w zamknięciu zwierzyny łownej

• Wyjątek:

1. Bażanty oraz zwierzęta uznane za gospodarskie na podstawie odrębnych przepisów (jeleniowate, tj. zaliczane do gatunków jeleń i daniel oraz futerkowate),

2. Hodowla lub chów za zgoda ministra wł. ds. środowiska

• Zezwolenia starosty (brak to przestępstwo) wymaga posiadanie chartów (i ich mieszańców)

• Wykroczeniem jest puszczanie psa luzem w lesie poza czynnościami związanymi z polowaniem.

• Szkody łowieckie:

• Są to szkody wyrządzone:

1. W uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny,

2. Przy wykonywaniu polowania.

• Odpowiedzialność ponoszą dzierżawcy obwodów łowieckich.

• SP odpowiada za szkody w uprawach i płodach rolnych spowodowane przez:

• Zwierzęta objęte całoroczną ochroną,

• Dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny na obszarach nie wchodzących w skład obwodów łowieckich.

• Straż łowiecką tworzą:

1. Państwowa Straż Łowiecka jako umundurowana i uzbrojona formacja podległa wojewodzie,

2. Strażnicy zatrudnieni przez dzierżawców obwodów

• Zadania:

• Ochrona zwierzyny,

• Zwalczanie kłusownictwa i szkodnictwa leśnego,

• Prowadzenia skupu, przerobu i sprzedaży tusz zwierzyny lub ich części w zakresie sprawdzenia źródeł jej pochodzenia,

• Chowu i hodowli zwierząt łownych,

• Sprzedaży usług obejmujących polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium RP.

- Gospodarka rybacka – ustawa o rybactwie śródlądowym 18 kwietnia 1985r.

• zasady i warunki chowu, hodowli i połowu ryb (raków i minogów)

• ryby są pożytkiem z wody do pobierania ich jest właściciel

- Obwody rybackie: tworzy ( znosi) dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej.

• oddawane w użytkowanie na min. 10 lat

• Amatorski połów ryb

• są nim pozyskiwanie ryb wędką lub kuszą

• może uprawiać osoba posiadająca odpowiednią kartę łowiectwa podwodnego lub wędkarstwa

• Państwowa Straż Rybacka

• Podległa wojewodzie

• Rada powiatu może utworzyć lub wyrazić zgodę na utworzenie społecznej straży rybackiej

• Przysługują im jednocześnie uprawnienia Państwowej Straży Łowieckiej, strażników leśnych oraz Straży Parku Narodowego.

* Ochrona weterynaryjna zwierząt *

1. Ochronę weterynaryjną zwierząt reguluje ustawa z 11 marca 2004r. o ochronie zdrowia oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (dotyczą wszystkich zwierząt)

2. Identyfikacja oraz rejestracja niektórych zwierząt:

• Dane dotyczące bydła, koni, kóz, świń, i innych koniowatych

• Jego celem jest ustalanie miejsc pobytu, przemieszczeń i pochodzenia zwierząt,

• Zasada jest ze zgłoszenie podlega miejsce gromadzenia zwierząt gospodarskich oraz unieszkodliwiania ich zwłok.

• Koniowate z wyjątkiem wolno żyjących podlegają zgłoszeniu do rejestru i są zaopatrywane w paszport.

• Zgłoszeniu podlegają też:

  • Padnięcie koniowatego,

  • Zbycie koniowatego poza granice państwa,

  • Przywóz z państwa trzeciego,

  • Ubój koniowatego,

  • Zabicie koniowatego z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej.

Zwierzę gospodarskie podlega oznakowaniu (kolczyk z numerem identyfikacyjnym bądź wytatuowanie numeru identyfikacyjnego). Nadzór nad identyfikacją prowadzą organy Inspekcji Weterynaryjnej.

1. Zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt:

• Obowiązki właściciela w razie wystąpienia choroby zakaźnej:

1. Zawiadomienie organu Inspekcji Weterynaryjnej,

2. Podjęcie działań zmniejszających ryzyko rozprzestrzeniania się choroby.

• Uprawnienia powiatowego lekarza weterynarii (decyzją administracyjną):

1. Nakazanie odosobnienia, obserwacja zwierząt

2. Wyznaczenie ogniska choroby

3. Nakazać zabicie lub ubój

• Odszkodowanie za:

• Bydło, świnie, owce, kozy, konie, kury, kaczki, gęsi i indyki

• Odszkodowanie nie przysługuje za zwierze nie zarejestrowane lub gdy właściciel wiedząc o chorobie sprowadził zwierze chore

1. Zakazać osobom mającym styczność ze zwierzętami opuszczania ogniska choroby

2. Nakazanie określonych zabiegów (np. szczepienia)

3. Zakazać rozmnażania

• Uprawnienia powiatowego lekarza weterynarii (rozporządzeniem – akt prawa miejscowego):

• Ew. na obszarze województwa – wojewoda rozporządzeniem:

1. Czasowe ograniczenia w przemieszaniu się

2. Czasowy zakaz organizowania widowisk, zgromadzeń, pochodów

3. Czasowy zakaz określonej działalności

4. Ograniczenie lub zakaz obrotu zwierzętami

5. Nakaz odstrzału sanitarnego

6. Nakaz stosowania określonej technologii w działalności produkcyjnej

• Obowiązek szczepień:

• Szczepienie przeciw wściekliźnie obejmuje:

1. Psy powyżej 3 miesiąca w całym kraju

2. Lisy wolnożyjące na obszarze określonym w rozporządzeniu Ministra ds. Rolnictwa

3. Ew. koty gdy obowiązek taki wprowadzi Minister wł. ds. Rolnictwa

• Rejestr psów poddanych szczepieniu prowadzi lekarz weterynarii dokonujący szczepień

* Organizmy zmodyfikowane genetycznie *

1. Organizm zmodyfikowany genetycznie – organizm inny niż człowieka, w którym materiał genetyczny został zmieniony w sposób nie występujący naturalnie.

2. Zadania ministra wł. ds. ochrony środowiska należy w szczególności:

• Wyrażenie zgody na uwolnienie do środowiska lub zamknięte użycie GMO

• Udzielanie zgody na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających GMO

• Koordynacja kontroli i monitoringu

• Krajowa Strategia Bezpieczeństwa Biologicznego (zatwierdza uchwałą RM)

• Prowadzenie rejestrów uwalniania, zamkniętego użycia itp.

• Ogłaszanie informacji o awariach powodujących niekontrolowane rozprzestrzenianie GMO i ich skutkach i zagrożeniach.

1. Zakaz uwalniania GMO jest konsekwencją utworzenie Parku Narodowego lub rezerwatu przyrody

2. Zamknięte użycie GMO – każde działanie polegające na modyfikacji genetycznej organizmów/ hodowaniu/ przechowywaniu itp. w trakcie którego stosuje się specjalne zabezpieczenie przed kontaktem GMO z ludźmi i środowiskiem

• Obowiązek posiadania planu na wypadek awarii powodującej niekontrolowane rozprzestrzenianie się GMO zagrażające ludziom lub środowisku

• Plan ten przekazuje się gminie (jest dostępny w siedzibie urzędu gminy)

1. Nakaz oznakowania produktów GMO powinny zawierać informacje dotyczące zwłaszcza:

1. Nazwa produktu i zawarte w nim GMO,

2. Producent (importer),

3. Przewidywany zakres i warunki stosowania,

4. Ew. szczególne warunki magazynowania i transportu,

5. Różnica wartości użytkowej między produktem GMO a tradycyjnym odpowiednikiem,

6. Środki, jakie należy podjąć w przypadku niezamierzonego uwolnienia GMO.

Charakter szczególny ma natomiast ustawa z dnia 26 czerwca 2003 o nasiennictwie, przewiduje zakaz wprowadzania do obrotu na terytorium RP materiału siewnego odmian genetycznie zmodyfikowanych.

9. Prawna ochrona przyrodniczych
   wartości środowiska

Charakterystyka ochrony konserwatorskiej

1. Ochrona przyrody sprowadza się głównie do zabiegów o charakterze konserwatorskim

• zmierzających do zachowania elementów przyrody w stanie niepogorszonym bądź przywrócenia ich do postulowanego stanu

• jej konsekwencją są ograniczenia w korzystaniu z wykonywania praw podmiotowych na elementach przyrody

1. W pozostałym zakresie ochrona przyrody nakierowana jest na racjonalne wykorzystywanie elementów

2. Wymagania konserwatorskie określa ustawa z 16 IV 2004r. o ochronie przyrody

• ochronie podlegają:

1. dziko występujące rośliny, zwierzęta, grzyby (w tym objęte ochroną gatunkową)

2. zwierzęta wędrowne

3. siedliska przyrodnicze

4. twory przyrody oraz kopalne szczątki zwierząt i roślin

5. krajobraz

6. zieleń w miastach i wsiach

7. zadrzewienia (drzewa i krzewy nie będące lasem)

1. Cele ochrony przyrody:

1. utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów

2. zachowanie różnorodności biologicznej żywych organizmów występujących w ekosystemie

3. zachowanie dziedzictwa geologicznego i paleontologicznego

4. zapewnienie ciągłości istnienia gatunków (utrzymywanie ich we właściwym stanie lub przywracanie do tego stanu)

5. ochrona walorów krajobrazu, zieleni w miastach i wsiach oraz zadrzewień

6. utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych oraz pozostałych elementów przyrody

7. kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody

• są to obowiązki powszechne (skierowane nie tylko do organów administracji publicznej ale i do obywateli)

1. Ochrona in situ (przeważa) – ochrona elementów przyrody w miejscu ich naturalnego występowania

• np. Park Narodowy, rezerwat przyrody

1. Ochrona ex situ – ochrona elementów przyrody znajdujących się poza miejscami naturalnego występowania

– Np. ogród zoologiczny

1. Ochrona przyrody może mieć charakter:

• Ścisły, co zakłada całkowite i trwałe zaniechanie bezpośredniej ingerencji człowieka w stan ekosystemów, tworów i składników przyrody oraz przebieg procesów przyrodniczych na obszarach objętych ochroną, a w przypadku gatunków – całoroczną ochronę gatunków należących do nich osobników i stadiów ich rozwoju

• Częściowy, co zakłada dopuszczalność redukcji liczebności populacji oraz pozyskiwania osobników gatunków roślin, zwierząt i grzybów (art. 5 pkt.4 i 9 u.o.p.)

1. Minister właściwy ds. Środowiska sporządza projekt krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej

przyjmowana uchwałą Rady Ministrów

Administracja ochrony przyrody

1. Organy administracji ochrony przyrody:

   1. minister właściwy do spraw środowiska (przy pomocy Głównego Konserwatora Przyrody i Państwowej Rady Ochrony Przyrody)

   2. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska

   3. Sejmik województwa

   4. Regionalny dyrektor ochrony środowiska

   5. starosta

   6. wójt

• a także (choć nie wymienione wprost w ustawie):

  1. Rada Ministrów

  2. dyrektor parku narodowego

1. Organy doradcze:

1. Państwowa Rada Ochrony Przyrody (powołuje i odwołuje minister)

• Ocenia realizacje ustawy o ochronie przyrody

• Opiniuje strategie, plany i programy dotyczące ochrony przyrody, a także aktów prawnych

• Ocenia realizację krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej

• Opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących ochrony przyrody

• Przedstawianie wniosków i opinii w sprawach ochrony przyrody

• Popularyzowanie ochrony przyrody (art. 96 u.o.p.)

1. regionalna rada ochrony przyrody, działająca przy regionalnym dyrektorze ochrony środowiska

2. rada naukowa parku narodowego (powoływana i odwoływana przez ministra)

3. rada parku krajobrazowego (powoływana i odwoływana przez zarząd województwa)

1. Do obowiązków organów administracji w zakresie ochrony przyrody należy także inicjowanie i wspieranie badań naukowych, przede wszystkim w zakresie:

• Ochrony siedlisk przyrodniczych ( w tym roślin i zwierząt objętych ochroną gatunkową)

• Ochrony zwierząt prowadzących wędrowny tryb życia oraz siedlisk położonych na trasach wędrówek (łącznie z miejscami zimowania lub gniazdowania)

• Ustalania zmienności liczebności populacji gatunków roślin i zwierząt

• Opracowania i doskonalenia sposobów zapobiegania szkodom powodowanym przez zwierzęta objęte ochroną gatunkową

• Opracowania i doskonalenia sposobów zapobiegania przypadkowemu chwytaniu lub zabijaniu zwierząt objętych ochroną gatunkową, określania wpływu niekorzystnych skutków zanieczyszczania chemicznego na liczebność populacji roślin i zwierząt objętych ochroną gatunkową

• Podejmowania działań w celu ratowania gatunków roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną gatunkową i zagrożonych wyginięciem, w tym przez przenoszenie tych gatunków do innych miejsc, eliminacje przyczyn ich zagrożenia, podejmowanie ochrony ex situ oraz tworzenie warunków do ich rozmnażania (art.56 – 60 u.o.p.)

1. Rejestry form ochrony przyrody:

1. Centralny rejestr form ochrony przyrody (z wyjątkiem ochrony gatunkowej)

• prowadzi go Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska

1. rejestr prowadzony przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska obejmuje:

• rezerwaty przyrody

• parki krajobrazowe

• obszary chronionego krajobrazu

• pomniki przyrody

• stanowiska dokumentacyjne

• użytki ekologiczne

• zespoły przyrodniczo-krajobrazowe

• W rejestrach ujawnia się:

• Datę utworzenia (ustanowienia) danej formy ochrony przyrody, nazwę i określenie jej rodzaju

• Określenia położenia

• Określenie powierzchni

• Opis formy ochrony

• Oznaczenie dziennika urzędowego, w którym ogłoszono akt ustanawiający daną formę ochrony

• Informacje o planie ochrony oraz oznaczenie dziennika urzędowego, w którym ogłoszono akt zatwierdzający taki plan (art..113 – 114 u.o.p.)

Wspomniane rejestry mają charakter wyłącznie informacyjno – ewidencyjny. Brak takiego rejestru bądź wpisu do niego nie powoduje likwidacji danej formy ochronnej ani nie ogranicza rygorów ochronnych.

1. Ochrona krajobrazu – polega na zachowaniu cech charakterystycznych krajobrazu

• instrumenty:

1. parki narodowe

2. rezerwaty przyrody

3. zagospodarowanie przestrzenne

4. formy ochrony obszarowej (park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu)

1. Prawne formy ochrony przyrody:

1. obszarowa

• parki narodowe, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu, obszary Natura 2000

• wiążąca dla miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego

1. indywidualna

• pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, zespołu przyrodniczo-krajobrazowe

• wiążąca dla miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego

1. gatunkową (roślin, zwierząt i grzybów)

• ustanawiane w drodze normatywnej (rozporządzenie RM, ministra właściwego ds. środowiska, wojewody, uchwałą rady gminy) ⇒ mogą być przedmiotem kontroli TK lub sądu administracyjnego

1. Konstrukcja aktu tworzącego ochronę obszarową bądź indywidualną:

• Powinien określać jej nazwę obszarową i przebieg granic

• Wokół niektórych form ochrony tworzy się otulinę (indywidualnie wyznaczona strefa ochronna; obowiązkowa dla PN i fakultatywna dla rezerwatu przyrody oraz parku krajobrazowego)

1. Na obrzeżach PN, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych, stanowisk dokumentacyjnych oraz użytków ekologicznych umieszcza się tablice informujące o istnieniu danej formy przyrody

analogicznie dla obszarów chronionego krajobrazu, obszarów Natura 2000 oraz zespołów przyrodniczo-krajobrazowych

Ochrona przyrody a prawo własności

1. Utworzenie parku narodowego i rezerwatu przyrody a nieruchomości nienależacej do SP wymaga zgody właściciela nieruchomości

• w innym wypadku – wywłaszczenie nieruchomości

1. Prawo ochrony środowiska przewiduje możliwość roszczenia odszkodowawczego lub o wykup nieruchomości dla właściciela nieruchomości, która w wyniku aktu generalnego dotyczącego ochrony zasobów przyrody żywej utracił możliwość korzystania z nieruchomości (ew. ograniczenie korzystania)

• obowiązani do zapłaty:

  1. j.s.t., która uchwaliła akt generalny

  2. SP reprezentowany przez wojewodę gdy aktem generalnym rozporządzenie RM, ministra

• Roszczenie wygasa po 2 latach od wejścia w życie aktu generalnego

Formy ochrony obszarowej

1. Park Narodowy

• Tworzony dla obszaru, który:

  1. Wyróżnia się szczególnymi wartościami

  2. Ma powierzchnię min. 1000ha

• Na jego terenie ochronie podlega całość przyrody i walory krajobrazowe

• Utworzenie, zmiana granic i likwidacja – rozporządzenie RM

• Potrzebna:

1. zgoda organów uchwałodawczych j.s.t.

2. opinia zainteresowanych organizacji pozarządowych (termin 30 dni + domniemanie zgody)

• likwidacja (zmniejszenie) tylko w razie bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych i kulturowych

• PN ma prawo pierwokupu nieruchomości w jego granicach na rzecz państwa

• Obligatoryjna otulina (w jej granicach min. środowiska może utworzyć strefę ochronną zwierząt łownych)

• PN jest jednostką budżetową

• Dyrektor PN

• Powoływany (na 5 lat) i odwoływany min. wł. ds. środowiska

• Zadania Dyrektora PN:

  1. Sprawowanie zarządu PN

  2. Cywilnoprawna reprezentacja SP (w zakresie mienia pozostającego w trwałym zarządzie PN)

  3. Realizacja ustaleń planu ochrony

  4. Wydawanie zarządzeń określających sposoby korzystania z obszarów PN w celach turystycznych, edukacyjnych, rekreacyjnych i sportowych

  5. Zapewnienie bezpieczeństwa osób przebywających „w górach na terenie parku narodowego”

  6. Wykonywanie niektórych zadań i kompetencji przysługujących organom administracji leśnej

• Statut PN ustala minister właściwy ds. środowiska, w drodze zarządzenia

• Służba Parków Narodowych – zadania:

1. Ochrona przyrody

2. Badania naukowe i działalność edukacyjna

3. Ochrona mienia parku

4. Zwalczanie przestępstw i wykroczeń

• Straż Parku Narodowego (jest częścią Służby Parku Narodowego)

• Zadaniem – ochrona mienia i zwalczanie przestępstw

• Ma uprawnienia policyjne

• Kontroluje wnoszenie opłat za wstęp

• Mają prawo nakładania mandatów

• Opłaty za wstęp

• Do całego parku lub niektórych jego części

• Wykaz w aktach wykonawczych

• Wysokość opłaty ustala dyrektor parku (w ramach maksimum ustawowego – 6zł + waloryzacja)

• Zwolnienie z opłat:

1. Dzieci do 7 lat

2. Prowadząc badania naukowe za zgodą dyrektora

3. Uczniowie szkół i studenci mający zajęcia dydaktyczne w parku za zgoda dyrektora

4. Mieszkańcy gmin w granicach parku i sąsiednich

5. Osób udających się do wyznaczonych plaż

6. Osób udających się do miejsc kultu religijnego

15% opłat kwartalnych na rzecz działających na terenie parku GOPR lub TOPR

1. Rezerwat przyrody

• dla obszarów zachowanych w stanie naturalnym lub mało zmienionym

• fakultatywna otulina

• ustawa nie określa minimalnej powierzchni rezerwatu

• tworzy regionalny dyrektor ochrony środowiska zarządzeniem (akt prawa miejscowego)

1. cele ochrony

2. typ i podtyp rezerwatu (wg Klasyfikacji z rozporządzenia ministra wł. ds. środowiska)

• dla zmiany granic/ zniesienia potrzebna zgoda ministra środowiska i opinia wojewódzkiej komisji ochrony przyrody

• regionalny dyrektor ochrony środowiska może wprowadzić (rozporządzeniem) opłaty (maks 6zł + waloryzacja)

1. Reżim ochronny PN i rezerwatu przyrody

• wynika z ustawy i nie ma możliwości dookreślenia w akcie tworzącym

• niektóre zakazy:

1. budowy lub rozbudowy obiektów budowlanych niezwiązanych z działalnością parku/ rezerwatu

2. chwytania lub zabijania dziko występujących zwierząt, zbierania lub niszczenia jaj, postaci młodocianych i form rozwojowych zwierząt, umyślnego płoszenia zwierząt kręgowych, zbierania poroży, niszczenia nor, gniazd, legowisk i innych schronień zwierząt oraz ich miejsc rozrodu

3. rybactwa poza obszarami wyznaczonymi (w planie ochrony)

4. polowania poza obszarami wyznaczonymi

5. pozyskiwania, niszczenia lub umyślnego uszkadzania roślin oraz grzybów

6. pozyskiwania skał i skamieniałości

7. prowadzenia działalności wytwórczej, handlowej i rolniczej z wyjątkiem miejsc wyznaczonych

8. zbioru dziku występujących roślin i grzybów z wyjątkiem miejsc wyznaczonych

9. ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego i konnego z wyjątkiem tras wyznaczonych

10. wprowadzania psów poza terenami wyznaczonymi lub psami pasterskimi

11. umieszczania tablic, napisów i ogłoszeń reklamowych niezwiązanych z działalnością parku

12. zakłócania ciszy

13. prowadzenia badań naukowych bez zgody dyrektora parku (regionalnego dyrektora ochrony środowiska w rezerwacie)

Ograniczenia te nie dotyczą:

• wykonywania zadań wynikających z planu ochrony lub zadań ochronnych

• prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym

• wykonywania zadań z zakresu obronności kraju w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa państwa

• obszarów objętych ochroną krajobrazową w trakcie ich gospodarczego wykorzystywania przez jednostki organizacyjne, osoby prawne lub fizyczne oraz wykonywania prawa własności, zgodnie z przepisami KC

Niezależnie od tego, jeżeli jest to uzasadnione:

• potrzebą ochrony przyrody

• wykonywaniem badań naukowych

• celami edukacyjnymi, kulturowymi, turystycznymi, rekreacyjnymi i sportowymi

• celami kultu religijnego

• realizacją inwestycji liniowych celu publicznego w przypadku braku rozwiązań alternatywnych

Właściwy organ może zezwolić na odstępstwa od opisanych wyżej zakazów.

1. Park krajobrazowy

• obszary chronione ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju

• fakultatywna otulina

• tworzony uchwałą sejmiku województwa

1. szczególne cele ochrony

2. zakazy (z katalogu ustawowego) jakie obowiązują na terenie parku krajobrazowego

• potrzebna zgoda rady gminy, a także regionalnego dyrektora ochrony środowiska (także na zmianę granic/ likwidację)

• statut określający strukturę organizacyjną parku krajobrazowego, w drodze uchwały określa sejmik województwa w drodze uchwały

• nieruchomości pozostawia się gospodarczemu wykorzystaniu

• niektóre rygory ochronne (spośród których wojewoda wybiera ograniczenia niezbędne dla ochrony parku)

1. zakaz realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (z wyjątkiem tych dla których raport jest fakultatywny a postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko wykazało brak negatywnego oddziaływania na przyrodę parku krajobrazowego)

2. zakaz budowy w odległości 100m od zbiorników wodnych

3. zakaz budowy obiektów budowlanych w odległości 200m od brzegów klifowych

4. zakazane wylewanie gnojowicy poza własnymi polami

5. zakaz chowu i hodowli zwierząt metodą bezściółkową

6. zakaz organizowania rajdów

7. zakaz używania na otwartych zbiornikach wodnych łodzi motorowych

Wymienione wyżej zakazy nie dotyczą:

• wykonywania zadań wynikających z planu ochrony, a także na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa

• prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym

• realizacji inwestycji celu publicznego w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

1. Plany ochrony (PN, rezerwaty przyrody, PK, obszary Natura 2000)

• obowiązek ustanowienia w ciągu 5 lat od utworzenia

• na 20 lat

• projekt planu sporządza:

1. PN – dyrektor

2. rezerwat przyrody – w zasadzie regionalny dyrektor ochrony środowiska

3. PK – dyrektor parku lub zespołu parków

4. Dla obszaru Natura 2000 – organ sprawujący nadzór

• Projekt opiniują rady gmin (dla infrastruktury uzgadniają)

• Dla rezerwatu uzgodnienie z ministrem środowiska

• Uchwalenie (zatwierdzenie)

1. Dla PN – w drodze rozporządzenia minister ds. środowiska

2. Dla PK – w drodze uchwały sejmiku województwa

3. Dla rezerwatu – w drodze zarządzenia regionalny dyrektor ochrony środowiska

• Do czasu przyjęcia planu ochrony PN lub rezerwatu – zadania ochronne (na maks. 5 lat)

• zarządzenie ministra środowiska lub regionalnego dyrektora ochrony środowiska

1. Sporządzenie planu ochrony następuje w postępowaniu z udziałem społeczeństwa. Plan ochrony powstaje na 20 lat, z uwzględnieniem:

• Charakterystyki i oceny stanu przyrody

• Identyfikacji i oceny istniejących oraz potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych

• Charakterystyki i oceny uwarunkowań społecznych i gospodarczych oraz stanu zagospodarowania przestrzennego

• Analizy skuteczności dotychczasowych sposobów ochrony

1. obowiązek uzgodnienia aktów planowania przestrzennego

w części dotyczącej PN lub PK z dyrektorem, bądź regionalnym dyrektorem ochrony środowiska

1. Obszar chronionego krajobrazu

• dla terenów:

1. chronionych ze względu na wyróżniający się krajobraz

2. wartościowe turystycznie, wypoczynkowo lub pełniące funkcję korytarzy ekologicznych

• utworzenie/ powiększenie – w zasadzie w drodze uchwały sejmiku województwa, podjętej w uzgodnieniu z regionalnym dyrektorem środowiska

• likwidacja (tylko w razie bezpowrotnej utraty walorów) ???w drodze uchwały sejmiku województwa, podjętej w uzgodnieniu z regionalnym dyrektorem środowiska??? (+ opinia rady gminy)

• treść aktu ustanawiającego:

1. sprawujący nadzór

2. obowiązki w zakresie ochrony czynnej ekosystemów

3. zakazy (potencjalny wykaz zawiera ustawa)

Obszary Natura 2000

1. Tworzy się je dla:

1. obszarów specjalnej ochrony ptaków (←dyrektywa ptasia)

2. specjalnych obszarów ochrony siedlisk (←dyrektywa siedliskowa)

3. obszary mające znaczenie dla Wspólnoty – projektowane specjalne obszary siedlisk odpowiadające wymaganiom określonym w art.5 pkt 2c u.o.p., zatwierdzone przez Komisję Europejską w drodze decyzji

1. Mechanizm tworzenia:

• opracowanie projektu listy obszarów Natura 2000 przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska;

• opiniowanie projektu przez właściwe miejscowo rady gmin; brak opinii w terminie 30 dni oznacza brak uwag

• Minister właściwy ds. środowiska przekazuje Komisji Europejskiej

1. Listę proponowanych obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty

2. Szacunek współfinansowania przez Wspólnotę niektórych obszarów

3. Listę obszarów specjalnej ochrony ptaków

1. Wyznaczenie (zmiana granic, likwidacja) obszaru Natura 2000 następuje w drodze rozporządzenia ministra właściwego ds. środowiska; co zawiera

• Nazwę

• Lokalizację obszaru

• Cel

• Przedmiot ochrony

1. Plan ochrony – sporządza organ sprawujący nadzór nad obszarem Natura 2000; podlega on zatwierdzeniu w drodze zarządzenia regionalnego dyrektora ochrony środowiska (charakter tymczasowy ­­­­­­­­­­­­­­­­– zarządzenie traci moc wraz z wejściem w życie rozporządzenia ministra właściwego ds. środowiska zatwierdzającego plan ochrony. W postępowaniu poprzedzającym przyjęcie planu ochrony, należy zapewnić możliwość udziału społeczeństwa.

2. Treścią planu ochrony jest:

• Identyfikacja istniejących i potencjalnych zagrożeń dla właściwego stanu przedmiotu ochrony

• Określenie warunków utrzymania tego stanu oraz zachowania integralności tych obszarów

• Określenie działań ochronnych, sposobu i zakresu monitoringu

• Wskazania do zmian studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, miejscowych i wojewódzkich planów zagospodarowania przestrzennego (art.28 – 29 u.o.p.)

• Nadrzędny wobec planów ochrony innych form ochrony obszarowej

1. Zakazy ustawowe:

1. działań mogących pogorszyć stan siedlisk

2. działań mogących wpłynąć na gatunki dla ochrony których obszar ustanowiono obszar Natura 2000

3. pogorszyć integralność obszaru Natura 2000 lub jego powiązania z innymi obszarami

• wymagania ochronne odpowiednio do obszarów, które znaczenie dla Wspólnoty, do czasu ich zatwierdzenia przez KE oraz wyznaczenia ich jako specjalne obszary siedlisk (art. 33 ust. 1- 2 u.o.p.)

• Na obszarach Natura 2000 nie podlega ograniczeniu działalność, która nie zagraża zachowaniu siedlisk ani nie wpływa w sposób istotny negatywnie na cele ochrony takich obszarów, związana z utrzymaniem urządzeń i obiektów służących bezpieczeństwu powodziowemu, gospodarcza, rolna, leśna, łowiecka i rybacka, a także amatorski połów ryb

• możliwa realizacja przedsięwzięcia wpływającego negatywnie na obszar Natura 2000 o ile:

1. przemawia nadrzędny interes publiczny

2. brak rozwiązań alternatywnych

3. wykonanie kompensacji przyrodniczej

utworzenie i funkcjonowanie obszarów Natura 2000 jest współfinansowane przez SP i KE

Ochrona indywidualna

1. Formy ochrony indywidualnej:

1. Pomniki przyrody

2. Stanowiska dokumentacyjne

3. Użytki ekologiczne

4. Zespoły przyrodniczo-krajobrazowe

1. Objęcie ochroną - uchwałą rady gminy, w uzgodnieniu z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska

2. Treść aktu o utworzeniu:

1. Nazwa

2. Lokalizacja chronionego obiektu

3. Organ sprawujący nadzór

4. Szczególne cele ochrony

5. Wykaz nakazów i zakazów

1. Pomnik przyrody

• Przedmiotem – pojedyncze twory przyrody żywej lub nieożywionej lub ich skupiska, odznaczające się indywidualnymi cechami wyróżniającymi je spośród innych tworów

• O ile nie grozi to ludziom lub mieniu to drzewa- pomniki przyrody podlegają ochronie aż do samoistnego całkowitego rozpadu

• Kryteria uznawania tworów przyrody za pomniki przyrody może określić minister właściwy ds. środowiska w drodze rozporządzenia

1. Stanowisko dokumentacyjne przyrody nieożywionej

• Miejsca uznane za ważne pod względem naukowym i dydaktycznym, w których występują:

1. Formacje geologiczne

2. Nagromadzenia skamieniałości

3. Twory mineralne

4. Jaskinie lub schroniska podskalne

5. Fragmenty wyrobisk górniczych

6. Miejsca występowania kopalnych szczątków roślin lub zwierząt

1. Użytek ekologiczny

• Są to pozostałości ekosystemów, mające znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej

• Naturalne zbiorniki wodne, kępy drzew i krzewów, torfowiska, wydmy, starorzecza itp.

1. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy

• Dla ochrony walorów widowiskowych i estetycznych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego

1. Potencjalne zakazy:

1. Niszczenia, uszkadzania lub przekształcania obiektu/ obszaru

2. Prac ziemnych zniekształcających rzeźbę terenu

3. Uszkadzania i zanieczyszczania gleby

4. Nieuzasadnionych zmian stosunków wodnych

5. Likwidowania itp. naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych

6. Wylewania gnojowicy poza nawożeniem własnych gruntów

7. Umieszczania tablic reklamowych

8. Zmiany sposobu użytkowania ziemi

9. Wydobywania do celów gospodarczych skał w tym torfu, skamieniałości, kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynów

1. Zakazy te nie dotyczą czynności wykonywanych na potrzeby ochrony przyrody, realizacji niektórych inwestycji celu publicznego, niektórych zadań z zakresu obronności kraju oraz likwidacji nagłych zagrożeń i prowadzenia akcji ratowniczych.

2. Przesłanki likwidacji ochrony indywidualnej:

1. Utrata wartości

2. Konieczność inwestycji celu publicznego

3. Zapewnienie bezpieczeństwa powszechnego

Ochrona gatunkowa roślin i zwierząt

1. Ma na celu:

• Zapewnienie przetrwania i właściwego stanu ochrony:

1. Dziko występujących gatunków i ich siedlisk

2. Gatunków rzadkich

3. Gatunków endemicznych

4. Gatunków podatnych na zagrożenia

5. Zagrożonych wyginięciem

6. Objętych ochroną na podstawie umów międzynarodowych

• Zachowanie różnorodności gatunkowej i genetycznej

1. Rodzaje ochrony gatunkowej:

1. Ścisła – całkowite i trwałe zaniechanie bezpośredniej ingerencji człowieka w stan ekosystemów, tworów i składników przyrody

• Dla gatunków – całoroczna ochrona osobników we wszystkich stadiach rozwoju

1. Czynna – stosowanie zabiegów ochronnych w celu przywrócenia naturalnego stanu ekosystemów i składników przyrody

2. Częściowa – możliwość redukcji liczebności populacji oraz pozyskiwania osobników

1. Ochronę gatunkową wprowadza minister wł. ds. środowiska

• Uzupełniająco, czasową ochronę w granicach województwa może wprowadzić regionalny dyrektor ochrony środowiska w drodze zarządzenia

1. Ochrona gatunkowa roślin

• Zakazy:

1. Zrywanie, niszczenie, uszkadzanie

2. Niszczenie siedlisk i ostoi

3. Zmiana stosunków wodnych, stosowanie chemii

4. Pozyskiwanie, zbiór, przetwarzanie itp.

5. Zbywanie, nabywanie, oferowanie itp.

6. Wwożenie i wywożenie z RP

• Odstępstwa:

1. Czynności związane z racjonalną gospodarką

2. Usuwanie roślin i grzybów niszczących obiekty budowlane

3. Pozyskiwanie gatunków roślin objętych ochroną częściową przez podmioty, które uzyskały zezwolenie na ich pozyskiwanie

4. Przetrzymywania, zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany, darowizny, a także wywożenia poza granice państwa żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych roślin objętych ochroną częściową i ich części oraz produktów pochodnych

• Szczegóły ochrony poszczególnych gatunków(typ i zakazy) określają przepisy wykonawcze. Ustalono w nich:

1. Gatunki dziko występujące, objęte ochroną ścisłą, częściową, częściową z możliwością pozyskiwania, sposoby ich pozyskiwania wymagające ustalenia stref ochrony ich ostoi lub stanowisk oraz wielkość tych stref

2. Zakazy właściwe dla poszczególnych gatunków lub grup gatunków i odstępstwa od tych zakazów

3. Sposoby ochrony poszczególnych gatunków

1. Ochrona gatunkowa zwierząt:

• Zakazy dotyczące dziko występujących zwierząt:

1. Zabijanie, okaleczanie, chwytanie, transport, przetrzymywanie, posiadanie żywych okazów i martwych oraz ich części

2. Niszczenia jaj

3. Niszczenia siedlisk i ostoi

4. Niszczeni gniazd itp.

5. Wybierania jaj, posiadanie wydmuszek

6. Wwożenie i wywożenie z RP

7. Umyślne płoszenie i niepokojenie

8. Fotografowanie, filmowanie i obserwacja mogące spowodować płoszenie lub niepokojenie

9. Przemieszczanie zwierząt z miejsc regularnego przebywania

10. Przemieszczanie zwierząt hodowlanych do stanowisk naturalnych

11. Preparowanie zwierząt martwych (ich części), w tym znalezionych

12. zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany, darowizny żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych zwierząt

• Zakazy nie dotyczą:

1. Usuwania od 16 października do końca lutego gniazd z budek dla ptaków i ssaków

2. Usuwania od dnia 16 października do końca lutego gniazd z obiektów budowlanych ze względów bezpieczeństwa lub sanitarnych

3. Chwytania na terenach zabudowanych przez podmioty upoważnione przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska zwierząt zabłąkanych i przemieszczania się ich do miejsc regularnego przebywania

4. Chwytania rannych i osłabionych w celu pomocy

5. Wykonywania czynności związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej, rybackiej, jednak tylko wówczas gdy technologia prac uniemożliwia przestrzeganie zakazów

6. Pozyskiwanie gatunków chronionych częściowo za pozwoleniem wojewody itp.

7. Przetrzymywania, zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany, darowizny, a także wywożenia poza granice państwa żywych, martwych, spreparowanych zwierząt objętych ochroną częściową

Szczegóły ochrony poszczególnych gatunków(typ i zakazy) określają przepisy wykonawcze.

1. Ograniczenia ochrony gatunkowej może wprowadzić:

1. regionalny dyrektor ochrony środowiska

2. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska

W drodze decyzji

1. Strefy ochronne:

• Dla ostoi oraz stanowisk roślin lub ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt

• W drodze decyzji tworzy je i likwiduje regionalny dyrektor ochrony środowiska

• Na granicach tablice informacyjne

• Zakazy:

1. Przebywania osób (poza właścicielem nieruchomości i osób sprawujących nadzór lub zarząd nad strefą)

2. Wycinania drzew/ krzewów

3. Dokonywania zmian stosunków wodnych

4. Wznoszenia obiektów, urządzeń i instalacji

• Promień strefy od 10 do 500m ???

1. Odpowiedzialność za szkody

• SP (reprezentowany przez regionalnego dyrektora ochrony przyrody, a na terenie PN przez jego dyrektora) odpowiada za straty wyrządzone przez:

1. Żubry

2. Niedźwiedzie

3. Wilki

4. Rysie

5. Bobry

• Wyłączenie odpowiedzialność SP:

1. Gdy odmowa współdziałania w zabezpieczaniu przed szkodami

2. W stosunku do osób „którym przydzielono grunty stanowiące własność SP”

3. Jeżeli poszkodowany nie dokonał zbioru w ciągu 14 dni od zakończenia zbiorów w jego regionie

4. Szkód w mieniu SP, z wyłączeniem mienia oddanego do gospodarczego korzystania na podstawie KC

5. „szkody drobne” (do równowartości 100kg żyta na 1 ha)

6. szkody wyrządzone przez wilki, niedźwiedzie lub rysie w pogłowiu zwierząt gospodarskich gdy zwierzęta gospodarskie pozostawione są bez bezpośredniej opieki od zachodu do wschodu

• spory rozstrzygają sądy powszechne

• RM może rozporządzeniem rozszerzyć wykaz zwierząt za których odpowiedzialność ponosi SP

1. Konieczne zezwolenie ministra wł. ds. środowiska na przewożenie przez granicę roślin i zwierząt (oraz ich części) po opinii PROP

• Wynika z konwencji międzynarodowej CITES

• Możliwość dodatkowych obostrzeń:

I grupa – gatunki zagrożone – międzynarodowy handel ściśle reglamentowany i wyjątkowy

II grupa – gatunki takie, które gdy handel nie będzie ściśle reglamentowany to będą zagrożone

III grupa – wszystkie gatunki, które państwo uzna za konieczne poddać reglamentacji

1. Ograniczenia posiadania zwierząt niektórych gatunków:

2. Posiadanie płazów, gadów, ptaków i ssaków objętych ograniczeniami z konwencji CITES ⇒ obowiązek zgłoszenia do rejestru prowadzonego przez starostę

• Nie dotyczy to:

1. Ogrodów zoologicznych

2. Przedsiębiorców handlujących tymi zwierzętami

3. Czasowego przetrzymywania w celu leczenia lub rehabilitacji

• Obowiązek zgłoszenia (wykreślenia) z dniem nabycia, wwozu, wejścia w posiadanie (zbycia, wywozu, utraty, śmierci)

• Wniosek w ciągu 14 dni

• Wpis potwierdzany zaświadczeniem starosty

• Uchybienie wymaganiom jest wykroczeniem

Ogrody botaniczne, zoologiczne
oraz ośrodki rehabilitacji zwierząt

1. Ogród botaniczny – urządzony i zagospodarowany teren wraz z infrastrukturą techniczną i budynkami funkcjonalnie z nim związanymi, będącym miejscem ochrony ex situ, uprawy roślin różnych stref klimatycznych i siedlisk, uprawy roślin określonego gatunku oraz prowadzenia badań naukowych i edukacji

2. Ogród zoologiczny – urządzony i zagospodarowany teren wraz z infrastrukturą techniczną i budynkami funkcjonalnie z nim związanymi, gdzie zwierzęta gatunków dziko występujących są hodowane i utrzymywane w celu ochrony ex situ, prowadzenia badań naukowych i edukacji oraz w celu ich publicznej ekspozycji nie mniej niż 7 dni w roku

3. Na prowadzenie ogrodu potrzebne zezwolenie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska. Zezwolenie może zostać cofnięte w razie postępowania niezgodnego z określonymi wymaganiami lub w razie naruszenia wymagań dot. prowadzenia ogrodu

4. obowiązki prowadzącego:

1. uczestnictwo w badaniach naukowych

2. edukacja w zakresie ochrony gatunkowej roślin, zwierząt i grzybów

3. uprawa / hodowla gatunków zagrożonych wyginięciem (ochrona ex situ + wprowadzanie do środowiska)

4. przetrzymywanie roślin i zwierząt w odpowiednich warunkach (określone przepisami)

5. dokumentacja hodowlana

Warunki hodowli poszczególnych grup gatunków zwierząt w ogrodzie zoologicznym określają przepisy wykonawcze. Sposób korzystania z ogrodu określa regulamin ustalony przez zarządzającego ogrodem.

1. Ochrona w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

• Akty planowania powinny uwzględniać potrzeby funkcjonowania i rozwoju istniejących lub planowanych ogrodów

• Wójt przed decyzją w sprawie warunków zabudowy w sąsiedztwie ogrodu informuje zarządzającego (ma 30 dni na zastrzeżenia i wnioski)

• Zakazy:

1. Wznoszenia na terenie ogrodu obiektów i urządzeń niezwiązanych z działalnością

2. Zmniejszenia ogrodu na rzecz działalności niezwiązanej z ogrodem

3. Zmian stosunków wodnych w terenie ogrodu i sąsiedztwie

4. Zanieczyszczanie ziemi, wód i powietrza (także w sąsiedztwie)

5. Wznoszenie w sąsiedztwie obiektów budowlanych lub urządzeń do działalności wpływającej szkodliwie

1. Jakie zwierzęta można trzymać w ogrodach zoologicznych:

1. Urodzone i wychowane w niewoli

2. Które poza ogrodem nie mają szansy przeżycia

3. Jeśli wymaga tego ochrona populacji lub gatunku lub realizacja celów naukowych

• Tylko jeżeli są do ich trzymania odpowiednie warunki odpowiadające potrzebom biologicznym danego gatunku. Nie można rozmnażać zwierząt w ogrodach zoologicznych, jeżeli ich potomstwu nie zapewni się odpowiednich warunków hodowli i utrzymywania

1. Hodowla (utrzymywanie) zwierząt

• Poza ogrodami zoologicznymi i placówkami naukowymi trzymanie, sprowadzanie z zagranicy, sprzedaż, wymiana, wynajem, darowizna i użyczanie podmiotom nieuprawnionym żywych zwierząt gatunków niebezpiecznych (w tym drapieżnych i jadowitych) jest zabroniona

• Przemieszczanie zwierząt lub roślin gatunków zagrożonych wyginięciem z ogrodu wymaga zezwolenia Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska

1. Ośrodki rehabilitacji zwierząt

• Miejsca leczenia i rehabilitacji dziko występujących zwierząt wymagających okresowej opieki człowieka w celu przywrócenia ich do środowiska przyrodniczego

• Utworzenie i prowadzenie takiego ośrodka wymaga zezwolenia Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska; zezwolenia odmawia się jeżeli wnioskodawca nie spełnia warunków leczenia i rehabilitacji odpowiadających potrzebom gatunku zwierząt. Ujawnienie tej okoliczności w już funkcjonującym ośrodku może uzasadniać cofnięcie zezwolenia co pociąga za sobą likwidację ośrodka

• Zakaz sprzedawania zwierząt leczonych w ośrodku

1. Kontrola

• Sprawuje regionalny dyrektor ochrony środowiska

• Min. Raz/3lata

Ochrona uzdrowiskowa

1. Uzdrowiskiem jest obszar, który spełnia łącznie warunki

1. Posiada złoża naturalnych surowców leczniczych o potwierdzonych właściwościach leczniczych

2. Posiada klimat o potwierdzonych właściwościach leczniczych

3. Na jego obszarze znajdują się zakłady lecznictwa uzdrowiskowego i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego

4. Spełnia wymagania dot. stanu środowiska

5. Posiada infrastrukturę techniczną w zakresie gospodarki wodno – ściekowej, energetycznej, gospodarki odpadami, transportu zbiorowego

1. Rozporządzenie RM uznaje obszar za:

• Uzdrowisko

• Obszar ochrony uzdrowiskowej

1. Uznanie za uzdrowisko/ obszar ochrony uzdrowiskowej ⇒ wyznaczenie stref ochronnych

(kategorii A, B, C)

• Niezbędną przesłanką podjęcia rozporządzenia jest operat uzdrowiskowy stwierdzający istnienie przesłanek określonych ustawą

• Obowiązują w nich ustawowe ograniczenia

• O szczegółach rozstrzyga statut uzdrowiska (uchwala rada gminy w ciągu 30 dni od rozporządzenia)

1. Obowiązek sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w ciągu 2 lat od uznania za uzdrowisko (obszar ochrony uzdrowiskowej)

2. Co najmniej raz na 10 lat należy sporządzać operat uzdrowiskowy potwierdzający istnienie przesłanek pozwalających uznać obszar za uzdrowisko (obszar ochrony uzdrowiskowej)

• Statut uzdrowiska i ustawowe wymogi ochronne wiążą przy sporządzaniu planu

1. Miejscowość w której uzdrowisko może używać określeń: „zdrój”, „cieplice” lub „wody termalne”

Ochrona zabytków

1. Związane z tym zasady określa ustawa z dnia 23 lipca 2003 o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami

2. Zabytek – nieruchomość (jej część, zespół nieruchomości) stanowiąca świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na wartość historyczną, artystyczną lub naukową

3. Ochronie i opiece podlegają, bez względu na stan zachowania:

   1. Zabytki nieruchome będące w szczególności:

• Krajobrazami kulturowymi

• Układami urbanistycznymi, ruralistycznymi i zespołami budowlanymi

• Dziełami architektury i budownictwa

• Działami budownictwa obronnego

• Obiektami techniki, a zwłaszcza kopalniami, hutami, elektrowniami i in. Zakładami przemysłowymi

• Cmentarzami

• Parkami, ogrodami i in. Formami zaprojektowanej zieleni

• Miejscami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działalność wybitnych osobistości lub instytucji

  1. Zabytki archeologiczne będące w szczególności:

• Pozostałościami terenowymi pradziejowego i historycznego osadnictwa

• Cmentarzyskami

• Kurhanami

• Reliktami działalności gospodarczej, religijnej i artystycznej

1. Formy ochrony zabytków:

1. Wpis do rejestru zabytków (decyzja wojewódzkiego konserwatora zabytków)

2. Uznanie za pomnik historii (rozporządzenie Prezydenta RP)

3. Utworzenie parku kulturowego (uchwała rady gminy)

4. Ochrona na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

1. Nadzór konserwatorski

• Zezwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków wymaga:

1. Prace restauratorskie, konserwatorskie, roboty budowlane przy zabytku

2. Prace budowlane w otoczeniu zabytku

3. Badania konserwatorskie zabytku wpisanego do rejestru

4. Badania archeologiczne

5. Przemieszczanie zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru

6. Podziału zabytku wpisanego do rejestru

7. Zmiana przeznaczenia zabytku wpisanego do rejestru

8. Umieszczanie urządzeń technicznych, tablic reklamowych itp. na zabytku wpisanym do rejestru

9. Działania mogące naruszyć substancje lub wygląd zabytku wpisanego do rejestru

10. Poszukiwanie ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych

• Wojewódzki konserwator zabytków może wydać o wstrzymaniu działań bez pozwolenia lub niezgodnie z pozwoleniem w odniesieniu do:

• Prac konserwatorskich, restauratorskich, badań konserwatorskich lub decyzję architektonicznych przy zabytku wpisanym do rejestru

• Robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru lub w jego otoczeniu

• Badania archeologiczne

• Niektóre inne działania

• Wygasa po 2 miesiącach chyba że w tym czasie:

1. Nakaz przywrócenia do stanu poprzedniego

2. Nakaz uzyskania pozwolenia

3. Nakaz podjęcia określonych czynności dla doprowadzenia działań do zgodności z pozwoleniem

10. Prawo emisyjne

1. Według prawa ochrony środowiska emisją są wprowadzane w wyniku działalności człowieka (bezpośrednio lub pośrednio) do powietrza, gleby, wody lub ziemi:

1. Substancje (pierwiastki, ich związki, mieszaniny, roztwory)

2. Energie (ciepło, hałas, wibracje, pola elektromagnetyczne

1. Zanieczyszczenie to emisja która może:

1. Być szkodliwa dla zdrowia ludzi lub środowiska

2. Powodować szkodę w dobrach materialnych

3. Pogarszać walory estetyczne środowiska

4. Kolidować z innymi uzasadnionymi sposobami korzystania ze środowiska

1. Ochrona przed emisjami jest realizowana przez:

1. Zagospodarowanie przestrzenne (odpowiednie umiejscowienie źródeł emisji)

2. Określenie wymaganych standardów (ich kontrole i podejmowanie odpowiednich działań np. ograniczanie emisji)

Instalacja i urządzenie

1. Instalacja rozumie się przez to:

1. Stacjonarne urządzenie techniczne

2. Powiązany technologicznie zespół takich urządzeń, na terenie jednego zakładu, tytuł prawny ma jeden, ten sam podmiot

3. Obiekty budowlane niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami, których eksploatacja może spowodować emisję.

1. Urządzenia mają charakter mobilny

2. Eksploatacja zgodnie z wymaganiami jest obowiązkiem właściciela (chyba, że wykaże on, że inny podmiot ma tytuł prawny uprawniający do władania)

3. Obowiązki użytkownika urządzenia:

1. Pomiary wielkości emisji

• Należy je ewidencjonować i przechowywać przez 5 lat od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą

1. Zgłoszenie organowi ochrony środowiska instalacji mogących oddziaływać negatywnie na środowisko, dla których nie trzeba pozwolenia emisyjnego

2. Zapewnienie prawidłowej eksploatacji

Ochrona powietrza

1. Celem – jak najlepsza jakość powietrza

• Przez utrzymywanie emisji substancji zanieczyszczających na poziomie nie wyższym niż dopuszczalnym

• Podstawowym instrumentem – pozwolenie emisyjne

1. Ocena jakości powietrza

• W ramach Państwowego Monitoringu Środowiska

• Minimum raz/5 lat wojewódzki inspektor ochrony środowiska dokonuje klasyfikacji stref jakości powietrza

• + coroczna ocena poziomu substancji w powietrzu

• przekroczenie wielkości dopuszczalnej (+ margines tolerancji) ⇒ marszałek województwa sporządza projekt (opiniowany przez starostów) który jest programem ochrony powietrza (w postępowaniu przy udziale społeczeństwa); jest to akt prawa miejscowego;

• można za jego pomocą:

1. nałożyć obowiązki związane z pomiarami emisji, udostępnianiem ich wyników

2. ograniczyć czas obowiązywania pozwoleń emisyjnych

• alarmy smogowe – w przypadku ryzyka przekroczenia poziomów dopuszczalnych lub alarmowych ⇒ sejmik województwa ( za opinią starosty) uchwala plan działań krótkoterminowych zmierzających do zmniejszenia zagrożenia wystąpienia tych zagrożeń.

• treść:

1. lista podmiotów zobowiązanych do ograniczenia lub zaprzestania emisji gazów lub pyłów z instalacji

2. ograniczenia ruchu pojazdów lub innych urządzeń silnikowych

3. określenie sposobu postępowania w przypadku przekroczeń

4. tryb i sposób ogłaszania o wystąpieniu przekroczeńa

• marszałek województwa ma obowiązek niezwłocznie powiadamiać o przekroczeniach społeczeństwo oraz podmioty uprawnione

- Sejmik województwa uchwałą może określić jakość paliw do stosowania w województwie (lub części)

Ochrona przed hałasem

1. Hałas to (art. 3 ust. 5 p.o.ś) – dźwięki od 16 Hz do 16 000 Hz

2. Cel – jak najlepszy stan akustyczny środowiska

• Utrzymywanie poziomu hałasu na poziomie nie wyższym niż dopuszczalny

• Zmniejszanie poziomu hałasu do norm

1. Ocena stanu akustycznego środowiska

• W ramach Państwowego Monitoringu Środowiska

• Obligatoryjne dla:

• Aglomeracji powyżej 100 000 mieszkańców

• Niektórych dróg, linii kolejowych i lotnisk

• Fakultatywnie – gdy tak postanawia powiatowy program ochrony środowiska

• Minimum raz/5 lat starosta (dla dróg, kolei, lotnisk – zarządzający) sporządza mapy akustyczne

• W nich tereny zagrożone hałasem (te na których przekroczone wskaźniki)

1. Używanie instalacji lub urządzeń nagłaśniających na publicznie dostępnych terenach miast, terenach zabudowanych i rekreacyjno-wypoczynkowych jest zakazane

• Wyjątki:

1. Uroczystości okazjonalne

2. Uroczystości religijne

3. Imprezy sportowe, handlowe, rozrywkowe

4. Inne legalne zgromadzenia

5. Komunikaty służące bezpieczeństwu publicznemu

1. Programy działań:

• Dla terenów gdzie przekroczone dopuszczalne poziomy

• W postępowaniu udział społeczeństwa

• Uchwalają:

1. Rada powiatu – dla aglomeracji powyżej 100 tys mieszkańców i terenów poza aglomeracjami

2. Sejmik województwa – dla pozostałych terenów poza aglomeracjami -dróg, kolei, lotnisk

1. Na terenach rekreacyjno- rozrywkowych rada powiatu może uchwałą wprowadzić ograniczenia w korzystaniu z silnikowych jednostek pływających

• Gdy na wodach żeglownych takie ograniczenie tylko rozporządzeniem Ministra wł. ds. Środowiska

1. Obszary ciche – tworzy rada powiatu w drodze uchwały

• Wiążące dla planu zagospodarowania przestrzennego

• Wprowadza wymóg zachowania hałasu na co najmniej dotychczasowym poziomie

• Mozna je tworzyć:

• W aglomeracji – tereny gdzie nie występują przekroczenia poziomu hałasu wg. wskaźnika LDWN

• Poza aglomeracja – tereny nie narażone na oddziaływanie hałasu

1. Decyzja o dopuszczalnym poziomie hałasu

• Wydaje ją wojewódzki inspektor ochrony środowiska

• Jeśli zakład powoduje hałas poza swoim terenem, przekraczający normy to postępowanie wszczyna się z urzędu.

• Nie dotyczy to hałasu

1. Z dróg, kolei, tramwajów, portów i lotnisk

2. Związanego z działalnością osoby fizycznej niebędącej przedsiębiorcą

Pozwolenia emisyjne

Zasady ogólne

1. Pozwolenia emisyjne potrzebne są na eksploatację instalacji powodującej:

1. Wprowadzenie gazów/ pyłów do powietrza

2. Wprowadzanie ścieków do wód lub ziemi

3. Wytwarzanie odpadów

1. Szczególny typ to pozwolenia wodno prawne na pobór wód a także pozwolenia zintegrowane – w jednej decyzji warunki wszystkich rodzajów emisji;

• Uzyskanie pozwolenia zintegrowanego zwalania od konieczności uzyskiwania poszczególnych pozwoleń emisyjnych

1. Wnioski i same zezwolenia ujawnia się w powszechnie dostępnym wykazie informacji o środowisku.

2. Strony postępowania:

1. Prowadzący instalację

2. Ew. władający powierzchnią ziemi na obszarze ograniczonego użytkowania jeśli taki utworzono

• Gdy stron jest ponad 20 to stosuje się publiczne obwieszczenia zamiast zawiadomień

1. Gdy przemawia za tym szczególnie ważny interes społeczny związany z ochroną środowiska , zwłaszcza zaś z zagrożeniem znacznego pogorszenia stanu środowiska pozwolenie emisyjne (i cząstkowe i zintegrowane) może zostać udzielone pod warunkiem ustanowienia zabezpieczenia roszczeń z tytułu wystąpienia negatywnych skutków w środowisku.

• Formy zabezpieczenia:

1. Depozyt

2. Gwarancja bankowa

3. Gwarancja ubezpieczeniowa

4. Polisa ubezpieczeniowa

• Zabezpieczenie wygasa po wydaniu decyzji o utracie mocy pozwolenia i usunięciu ew. negatywnych skutków w środowisku

• Nie usunięcie szkody w terminie wyznaczonym ⇒ organ orzeka o wykorzystaniu na ten cel środków pochodzących z zabezpieczenia w wysokości niezbędnej do usunięcia wspomnianych skutków

1. Przesłanki odmowy wydania zezwolenia:

1. Niespełnienie wymagań

2. Eksploatacja instalacji powodowałaby przekroczenie standardów emisyjnych

3. Oddziaływanie instalacji powodowałoby pogorszenie stanu środowiska w znacznych rozmiarach/ zagrożenie dla zdrowia lub życia

4. Zamierzona technologia nie spełniałaby wymagań ustawowych

5. Pozwolenie byłoby niezgodne z programami ochrony środowiska

6. Nie upłynęły 2 lata od cofnięcia pozwolenia temu samemu podmiotowi

7. Eksploatacja instalacji powodowałaby naruszenie ustaleń rozporządzenia o utworzeniu strefy przemysłowej

1. Pozwolenie emisyjne jest czasowe (maks 10 lat)

2. Treść pozwolenia emisyjnego:

1. Rodzaj i parametry instalacji

2. Dopuszczalna wielkość emisji w normalnych warunkach i poza nimi (+ czas trwania takich nienormalnych warunków np. rozruchu)

• Dodatkowo (fakultatywnie)

1. Sposób postępowania w razie awarii

2. Rozwiązania w celu redukcji emisji

3. Rodzaj i ilość wykorzystywanej energii, materiałów itp.

1. Utrata mocy pozwolenia – wygaśnięcie lub cofnięcie:

- Obligatoryjne ⇐ nienależyte eksploatowanie instalacji powodujące zagrożenie

- Fakultatywne:

1. Instalacja prowadzona z naruszeniem pozwolenia

2. Istotna zmiana przepisów ochrony środowiska

3. Instalacja objęta postępowaniem kompensacyjnym

• Można cofnąć pozwolenie emisyjne za odszkodowaniem gdy przemawiają za tym potrzeby ochrony środowiska, a działalność powoduje zagrożenie dla życia lub zdrowia

- Postępowanie jest jednoinstancyjne, ale niezadowolony powód może w ciągu 30 dni wnieść odwołanie do sądu powszechnego (tak samo gdy w ciągu 3 miesięcy brak decyzji o odszkodowaniu)

1. Pozwolenie emisyjne jest to decyzja administracyjna ale dopuszczalne jest w prawie ochrony srodowiska przeniesienie praw i obowiązków objętych pozwoleniem emisyjnym

• Skutek ten następuje na wniosek ubiegającego się o przeniesienie

• Decyzja o przeniesieniu warunkowa i terminowa (pod warunkiem uzyskania tytułu prawnego do instalacji)

• Wygasa po roku gdy warunek nie zostanie spełniony

1. Następstwo prawne w zakresie skutków wynikających z decyzji administracyjnej może Stanowic także konsekwencje innych zdarzeń prawnych np:

1. Zbycie przedsiębiorstwa

2. Przekształcenie spółek kapitałowych

Pozwolenie na emisję gazów lub pyłów do powietrza (na podst. Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia2 lipca 2010 r.)

1. Zasada jest konieczność uzyskania pozwolenia na emisję

2. Nie wymagają pozwolenia (mała emisja) instalacje:

1. Z których gazy i pyły są wprowadzane do powietrza w sposób niezorganizowany

2. Energetycznych o nominalnej mocy cieplnej 5 MW (art.153 poś) dla opalanych węglem kamiennym (innymi 10 MW)

3. Do produkcji węgla drzewnego

4. Do suszenia, przechowywania zboża lub innych płodów rolnych

5. Do przesyłu paliw płynnych

6. Oczyszczania ścieków

7. Do chowu i hodowli zwierząt o ile nie są przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko

1. Uzyskanie pozwolenia na emisje może wymagać postępowania kompensacyjnego (art. 225 poś)

Pozwolenie zintegrowane – wymagane dla prowadzenia instalacji, która może powodować znaczne zanieczyszczenia środowiska;

1. Pozwolenie to określa warunki emisji:

• Dla wszystkich instalacji na terenie zakładu

• Dla każdej emisji gazów i pyłów, ścieków i odpadów

• W zakresie odprowadzania ścieków do wód, ziemi

1. Instalacje wymagające pozwolenia zintegrowanego musza spełniać wymagania najlepszych dostępnych technik

• Informacje o nich gromadzi Minister w. ds. Środowiska

• Zaświadczenie o spełnianiu standardów załącza się do wniosku o pozwolenie z integrowane

1. Organ udzielający:

• Zasada – starosta

• Uzgodnienie z woj. Insp. Ochr. Środ.

• Wyjątkowo wojewoda dla:

1. Przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których raport jest obligatoryjny

2. Na terenach zamkniętych

1. Wraz z wnioskiem wpłaca się opłatę rejestracyjną (maks 3000 euro)

2. Postępowanie toczy się z udziałem społeczeństwa

3. Treść pozwolenia zintegrowanego – powinno spełniać wymagania stawiane pozwoleniom emisyjnym, wodno prawnym na pobór wód, a ponadto powinno określać:

1. Rodzaj działalności

2. Wielkość emisji hałasu poza zakładem

3. Sposoby osiągania wysokiego poziomu ochrony środowiska

4. Sposoby ograniczania transgranicznego oddziaływania

5. Obowiązek informowania o awarii

6. Sposoby postępowania po zakończeniu eksploatacji

1. Okresowa analiza pozwolenia:

1. Minimum raz na 5 lat

2. W razie zmiany najlepszych możliwych technik

W razie potrzeby dostosowania instalacji do zmienionych przepisów

1. Pozwolenia zintegrowanego wymaga także prowadzenie zakładu przetwarzania zużytych akumulatorów kwasowo - ołowiowych

Obrót prawami emisji do powietrza

1. Protokół z Kioto obowiązek redukcji emisji

• Jednym z jego instrumentów jest handel limitami emisji gazów cieplarnianych między państwami

• zwłaszcza CO₂ i metan

1. Instrumentem za pomocą którego dokonuje się rozdziału uprawnień do emisji dla instalacji objętych systemem handlu prawami do emisji jest plan krajowy i sporządza się go:

• Osobno dla krajowego systemu handlu uprawnieniami do emisji

• Osobno dla wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji

• Jest on opracowywany przez Krajowego Administratora (wyznacza go rozporządzeniem minister wł. ds. środowiska) i zatwierdza Rada Ministrów rozporządzeniem.

1. Uprawnienia do emisji są przyznawane prowadzącym na poszczególne instalacje

2. Uprawnienia do emisji mogą być:

1. Wykorzystane na własne potrzeby

2. Sprzedane

• Tylko w ramach UE lub państw które ratyfikowały protokół z Kioto

• Sprzedaż należy zgłosić do Krajowego Rejestru Upewnień do Emisji przy Krajowym Administratorze

1. Krajowy Rejestr Uprawnień do Emisji jest jawny

2. W razie likwidacji instalacji uprawnienia emisyjne są umarzane, chyba że produkcja przenoszona jest do nowej instalacji uprawnienia przechodzą stosunkowo do stopnia przeniesienia produkcji

3. Nabycie instalacji ⇒ przejście uprawnień + obowiązek zgłoszenia w ciągu 30 dni do Krajowego Rejestru

Ochrona warstwy ozonowej

1. Ustawa o substancjach zubożających warstwę ozonową

• Istota ochrony polega na:

1. Określeniu zasad użytkowania i obrotu takimi substancjami („substancje kontrolowane”)oraz zawierającymi je produktami, urządzeniami i instalacjami

2. Określeniu obowiązków podmiotów użytkujących lub obracających nimi oraz zawierającymi je produktami, urządzeniami i instalacjami

1. Obowiązek ewidencjonowania i informowania o używaniu substancji kontrolowanych

• Ewidencja ma zawierać:

1. Rodzaj substancji, nazwę chemiczną i handlową

2. Ilość używanej substancji w każdym miesięcy

3. Źródło pochodzenia substancji

4. Sposób używania substancji

1. Obowiązek znakowania produktów, urządzeń i instalacji zawierających substancje kontrolowane i ich opakowań

• Dodatkowe obowiązki:

1. Korzystający z instalacji zawierających ponad 3 kg czynnika chłodniczego będącego substancja kontrolowaną ma obowiązek założenia karty obsługi i naprawy urządzenia lub instalacji + obowiązek kontroli ich szczelności

2. Korzystającego z pojemników zawierających substancje kontrolowane ma obowiązek korzystania w sposób zapobiegający emisji

1. Do obsługi technicznej itp. urządzeń i instalacji musi prowadzić osoba posiadająca świadectwo kwalifikacji lub podmiot zatrudniający taką osobę

2. Zakazy na terytorium RP:

1. Obrotu produktami zawierającymi chlorofluorowęglowodory(CFC) z wyjątkiem nieodzownych zastosowań

2. Obrót urządzeniami chłodniczymi itp. zawierającymi substancje kontrolowane

3. Obrót spienionymi tworzywami sztucznymi wyprodukowanymi przy użyciu substancji kontrolowanych

4. Rozbudowa instalacji chłodniczych i klimatyzacyjnych przy wykorzystaniu substancji kontrolowanych

5. Składowanie urządzeń klimatyzacyjnych itp. i ich części zawierających substancje kontrolowane

Nadzór – Minister wł. ds. Środowiska za pośrednictwem Inspekcji Ochrony Środowiska

Substancje i produkty

1. Substancje to pierwiastki, ich związki, mieszaniny, roztwory

• Ich wprowadzanie do środowiska jest dozwolone w takim tylko stopniu w jakim jest to niezbędne w związku
  z charakterem działalności

1. Obowiązki wprowadzającego substancje do obrotu:

1. Opakować w sposób zabezpieczający przed przypadkowym wprowadzeniem do środowiska

2. Załączyć informację zapewniającą identyfikację zagrożeń

1. Substancje stwarzające szczególne zagrożenie dla środowiska

• Są to:

1. Azbest

2. PCB (polichlorowane difenyle)

3. Inne (z przepisów wykonawczych)

• Powinny być traktowane ze szczególną ostrożnością

• Nakaz stopniowej eliminacji tych substancji

• Wykorzystujący je ma obowiązek prowadzenia dokumentacji i przedstawiania okresowych sprawozdań

• Należy je przedkładać marszałkowi województwa (a osoby fizyczne nie będące przedsiębiorcami – wójtowi w wersji uproszczonej)

• Marszałek województwa prowadzi rejestr rodzaju, ilości i miejsc występowania

1. Azbest (ustawa o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest)

• Ograniczenia:

1. Wprowadzania na polski obszar celny azbestu i wyrobów

2. Produkcji wyrobów z azbestem

3. Obrotu azbestem i jego wyrobami

1. Produkt – wprowadzana do obrotu substancja, energia, instalacja, urządzenie, inny przedmiot lub jego część

• Obowiązki przy wytwarzaniu

1. Ograniczać zużycie substancji i energii

2. Ograniczać wykorzystanie substancji i technologii mogących negatywnie oddziaływać na środowisko w czasie używania produktu lub po zakończeniu używania

• Obowiązek zamieszczenia informacji dotyczącej

1. Zużycia paliw lub materiałów eksploatacyjnych

2. Wielkości emisji przy wykorzystywaniu

3. Bezpiecznego dla środowiska stosowania, demontażu, odzysku lub unieszkodliwiania

Obowiązki dotyczące opakowań (szczególny rodzaj produktu):

• Zmniejszanie do niezbędnych rozmiarów objętości i masy opakowania

• Wykonywania w sposób umożliwiający recykling lub wielokrotne używanie

-Stosowania jak najmniejszych ilości substancji stwarzających zagrożenie dla życia/ zdrowia/ środowiska

Substancje i preparaty chemiczne

1. Ustawa o substancjach i preparatach chemicznych z dn. 11.01.2001r

2. Określa wymagania w celu ochrony przed szkodliwym wpływem tych środków na zdrowie człowieka i środowisko

3. Substancje i preparaty chemiczne podlegają klasyfikacji z punktu widzenia zagrożeń dla zdrowia człowieka lub środowiska

• Są pogrupowane w kategorie zagrożenia

• Np. substancje niebezpieczne – tworzy się dla nich kartę charakterystyki (udostępnia się ja bezpłatnie korzystającym w zasadzie z dniem pierwszej dostawy) zawiera ona:

1. Niebezpieczne właściwości

2. Zasady i zalecenia bezpiecznego stosowania

1. Stosujący substancję niebezpieczną ma obowiązek zapoznania się z karta charakterystyki

2. Substancje nowe (nie zamieszczone na liście substancji chemicznych)

• Należy przed wprowadzeniem do obrotu zgłosić Inspektorowi ds. Substancji i preparatów Chemicznych

• Chyba że wcześniej zgłoszone w innym kraju UE

1. Preparaty niebezpieczne

• Obowiązek poinformowania o wprowadzeniu do obrotu w RP Inspektora ds. Substancji i preparatów Chemicznych najpóźniej w dniu wprowadzenia

• Oznakowanie w języku polskim zawierające:

1. Nazwę jednoznacznie identyfikującą

2. Identyfikacje substancji (których jest przynajmniej 1 %)

• Ew. ostrzeżenie że substancja nie jest do końca zbadania

1. Znaki i napisy ostrzegawcze

2. Informację o postępowaniu z opakowaniem

• Wymogi dotyczące opakowań:

1. Konstrukcja uniemożliwiająca przypadkowe wydostanie się zawartości

2. Z materiałów odpornych na zawartość

3. Zachowanie szczelności podczas normalnej eksploatacji (także otwierania jeśli są przeznaczone do wielokrotnego otwierania)

• Ograniczenia reklamy:

1. Niedozwolona reklama bez informacji o kategorii niebezpieczeństwa

2. Gdy preparat niebezpieczny może być nabyty bez uprzedniego obejrzenia oznakowania na opakowaniu to w reklamie trzeba podać informację o zagrożeniu oznaczonym na opakowaniu

1. Inspektor ds. Substancji i Preparatów Chemicznych: (powoływany i odwoływany przez Ministra Zdrowia)

1. Podejmuje decyzje gdy ustawa tak stanowi

2. Przyjmuje zgłoszenia substancji nowych

3. Gromadzi dane dotyczące substancji niebezpiecznych oraz udostępnia je

4. Prowadzi międzynarodową wymianę informacji o substancjach nowych

Ochrona przed promieniowaniem jonizującym

1. Jest przedmiotem prawa atomowego

• Reguły wykorzystania energii atomowej:

1. Tylko w celach pokojowych

2. Z zastosowaniem środków dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony życia, zdrowia, mienia oraz środowiska

1. Zezwolenia wydaje Prezes Państwowej Agencji Atomistyki natomiast zgłoszenia wymaga działalność związana z narażeniem ludzi na promieniowanie jonizujące, z wyjątkiem sytuacji, gdy przepisy wykonawcze zwalniają od tego obowiązku.

2. Obiekt jądrowy – obiekt lub urządzenie w którym przeprowadza się takie czynności na materiale jądrowym w takiej ilości która umożliwia samo podtrzymującą się reakcję rozszczepienia

• Projekt miejscowego plan przewidującego lokalizację obiektu jądrowego wymaga uzgodnienia z Prezesem PAA

• Wokół obiektu wojewoda tworzy obszar ograniczonego użytkowania

• Materiały jądrowe (poza rudami uranu i toru) są chronione przed kradzieżą, sabotażem i terroryzmem

• Obowiązek ewidencjonowania źródeł promieniotwórczych

1. Organy dozoru jądrowego:

1. Prezes PAA – naczelny organ dozoru jądrowego (powoływany i odwoływany przez Prezesa RM)

• Dokonuje systematycznej oceny sytuacji radiacyjnej kraju

• Kwartalne komunikaty w Monitorze Polskim

1. Główny Inspektor Dozoru Jądrowego – organ wyższego stopnia (powoływany i odwoływany przez Prezesa PAA)

2. Inspektorzy dozoru jądrowego, powoływani i odwoływani przez Prezesa PAA

3. Inne wskazane w ustawie organy

1. Zdarzenia radiacyjne (zaistnienie zagrożenia wymagającego pilnych działań w celu ochrony ludności):

• Gdy wymaga ono działan interwencyjnych nastepuje to w drodze:

1. Aktu prawa miejscowego (rozporządzenie porządkowe wojewody)

• zasięg wojewódzki – w zasadzie kieruje wojewoda, wyjątkowo min. wł. ds. wewn.

1. Rozporządzenie RM

• Zasię krajowy (ponadwojewódzki) kieruje min. wł. ds. wewn.

• Wystąpienie Zdarzenia radiacyjnego powoduje konieczność podjęcia działań określonych odpowiednio w zakładowym, wojewódzkim lub krajowym planie postępowania awaryjnego.

• Działania interwencyjne:

1. Przesiedlanie ludności

2. Nakaz pozostawania w pomieszczeniach

3. Podawanie preparatów ze stabilnym jodem

4. Zakaz spożywania skażonej żywności/ wody, wypasu bydła na skażonym terenie;

1. Z nielicznymi wyjątkami w sprawach uregulowanych w prawie atomowym nie stosuje się prawa ochrony środowiska

Przegląd ekologiczny i analiza porealizacyjna

1. Przegląd ekologiczny

• Nakaz sporządzenia przeglądu ma charakter decyzji wydanej przez organ ochrony środowiska

• Przesłanką jest stwierdzenie możliwości negatywnego oddziaływania na środowisko

• Zawartość przeglądu:

1. Opis instalacji

2. Określenie oddziaływania na środowisko w tym również w przypadku awarii

3. Opis działań w calu zmniejszenia oddziaływania

4. Porównanie wykorzystywanej technologii z najlepszą możliwą

5. Wskazanie czy konieczne jest ustanowienie obszaru ograniczonego użytkowania

6. Zwięzłe streszczenie w języku niespecjalistycznym

7. Nazwisko sporządzającego

1. Analiza porealizacyjna

Dla przedsięwzięć wymagających postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach może nakładać obowiązek sporządzenia analizy porealizacyjnej – porównanie ustaleń raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko i decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach z rzeczywistym oddziaływaniem na środowisku i działaniom podjętym w celu jego ograniczenia.

Obszary ograniczonego użytkowania

1. Jeżeli pomimo zastosowania najlepszych możliwych metod nie da się dotrzymać standardów jakości środowiska poza zakładem to tworzy się obszar ograniczonego użytkowania dla:

1. Oczyszczalni ścieków

2. Składowisk odpadów

3. Kompostowni

4. Tras komunikacyjnych

5. Lotnisk

6. Linii i stacji elektroenergetycznych

7. Instalacji radiokomunikacyjnych, radionawigacyjnych i radiolokacyjnych

1. Obligatoryjnie wokół obiektu jądrowego

2. Organy właściwe:

1. Co do zasady rada powiatu w drodze uchwały

2. Sejmik województwa – w drodze uchwały dla przedsięwzięć, które mogą znacząco oddziaływać na środowisko, gdzie trzeba bezwzględnie sporządzić raport oddziaływania na środowisko.

1. Treść aktu ustanawiającego obszar ograniczonego użytkowania

1. Przebieg granic

2. Reżim ochronny (ograniczenia w użytkowaniu nieruchomości, wymagania techniczne dla budynków)

1. Ustalenie obszaru ograniczonego użytkowania jest wiążące dla miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i warunków zabudowy

Strefy przemysłowe

1. Przesłanki utworzenia:

1. na terenach w planie miejscowym przeznaczonych do działalności produkcyjnej, składowania oraz magazynowania i równocześnie użytkowanych zgodnie z przeznaczeniem.

2. tereny te użytkowane zgodnie z przeznaczeniem

3. mimo zastosowania dostępnych rozwiązań poza zakładem nie mogą być dotrzymane standardy

1. Tworzy sejmik województwa, w uzgodnieniu z państwowym wojewódzkim inspektoratem sanitarnym oraz regionalnym dyrektorem ochrony środowiska – w drodze uchwały

Niektóre problemy ochrony środowiska w budownictwie

1. Wymagania ochronne związane z robotami budowlanymi:

1. Oszczędne wykorzystanie terenu przy realizacji inwestycji

2. Realizacja inwestycji w sposób zapewniający ograniczenie oddziaływania na środowisko

3. Lokalizację zakładów, grożących poważną awarią odpowiednio daleko od siebie

4. Uwzględnianie ochrony środowiska na obszarze prac

5. Stosowanie wyrobów budowlanych dopuszczonych do stosowania w budownictwie

6. Zakaz oddawania do eksploatacji (nowych lub zmodernizowanych) budynków bez wykonania wymaganych urządzeń chroniących środowisko, uzasadniony interes osób trzecich a także nakaz utrzymywania obiektów budowlanych zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska;

7. Nakaz powiadomienia wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska na 30 dni przed zamierzonym oddaniem obiektu lub instalacji, będącej przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko

1. Pozwolenie na budowę zgodne z przeznaczeniem terenu:

• Wydaje zasadniczo starosta (wyjątkowo wojewoda)

• Gdy przedsięwzięcie może znacząco oddziaływać na środowisko to uzyskanie pozwolenia musi być poprzedzone decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach przedsięwzięcia

• Jego elementem jest zatwierdzenie projektu budowlanego

1. Pozwolenie na użytkowanie obiektu budowlanego

• Jego przesłanką jest stwierdzenie wykonania obiektu zgodnie z warunkami zabudowy i zagospodarowania oraz pozwoleniem na budowę + uporządkowanie terenu

• Zawiadomienie organów Inspekcji Sanitarnej oraz Inspekcji Ochrony Środowiska

1. Obowiązkiem właściciela (zarządcy) jest utrzymywanie obiektu budowlanego w należytym stanie technicznym i w sposób zgodny z wymaganiami ochrony środowiska

10. Postępowanie z odpadami
    oraz utrzymanie czystości (porządku)

1. Bardzo złożony stan prawny (wiele różnych ustaw)

• Najważniejsze:

1. Prawo ochrony środowiska

2. Ustawa z 27 kwietnia 2001 o odpadach (kluczowe znaczenie)

3. Ustawa z dnia 4 lutego 1994r. – Prawo geologiczne i górnicze

4. Ustawa z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach

5. Ustawa z dnia 29 listopada 2000r. – Prawo atomowe

6. Ustawa z dnia 11 maja 2001r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych

7. Ustawa z dnia 11 maja 2001r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami o opłacie produktowej

8. Ustawa z dnia 20 stycznia 2005r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji

9. Ustawa z dnia 29 lipca 2005r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym

10. Ustawa z dnia 29 czerwca o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów

11. Ustawa z dnia 10 lipca 2008r. o odpadach wydobywczych

12. Ustawa z dnia 24 kwietnia 2009r. o bateriach i akumulatorach.

Odpady i ich rodzaje

1. Odpadami – są wszystkie substancje lub przedmioty należące do jednej z kategorii określonych w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. o odpadach, których posiadacz:

• Pozbywa się,

• Zamierza się pozbyć,

• Jest zobowiązany się pozbyć.

Odpadami są również substancje i przedmioty, które nie spełniają wymagań technicznych, przez co stanowią zagrożenie dla środowiska lub dla zdrowia (życia) ludzi (art.4 ust. 1a U.Odp.). Obowiązek pozbywania się określonych substancji (przedmiotów) może wynikać tylko z przepisu ustawy.

• Niekiedy ustawa z definicji określa pewne rzeczy jako odpady.

• Np. zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny lub substancje kontrolowane (zubożające warstwę ozonową)

1. Masy ziemno-skalne – są z zasady odpadami:

• Nie traktuje się jak odpadów tych mas ziemno-skalnych dla których określono „warunki i sposób ich zagospodarowania” w:

1. Miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego

2. Decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu

3. Pozwoleniu na budowę lub zgłoszeniu robót budowlanych

• Nigdy nie są odpadami masy ziemne pochodzące z pogłębiania wód morskich w związku z utrzymaniem infrastruktury zapewniającej dostęp do portów, zbiorników wodnych, rzek, stawów, cieków naturalnych, kanałów i rowów, w związku z utrzymaniem i regulacją wód.

• Nie są odpadami masy ziemne związane z wydobywaniem kopalin o ile określono warunki ich zagospodarowania w koncesji lub planie zagospodarowania terenu górniczego.

1. Ustawy o odpadach nie stosuje się do:

• Odpadów promieniotwórczych w rozumieniu prawa atomowego,

• Gazów i pyłów wprowadzanych do powietrza,

• Ścieków w rozumieniu prawa ochrony środowiska,

• Odchodów zwierzęcych, obornika, gnojówki i gnojowicy przeznaczonych do rolniczego wykorzystywania,

• Czynników chłodniczych przeznaczonych do regeneracji.

W rezultacie przedstawiona wyżej koncepcja odpadu może być trudna do zastosowania w praktyce. Najmniej wątpliwości budzi sytuacja, w której norma prawna przesądza o zaliczeniu określonej substancji (przedmiotu) do kategorii odpadów, co jednak jest rzadkością. Poza tym wspomniany wyżej wykaz w załączniku 1 do ustawy przyjął niedookreślone kryterium „przydatności”, co powoduje że postępowania z odpadami funkcjonują tylko w ograniczonym zakresie.

1. Klasyfikacja odpadów:

• Odpady niebezpieczne – wymienione w załączniku nr 2 + zawierają co najmniej jeden składnik z załącznika nr 3 lub cechę z załącznika nr 4

• Komunalne – powstające w gospodarstwach domowych oraz o ile nie zawierają odpadów niebezpiecznych te pochodzące od innych wytwórców a podobne do domowych

• Medyczne – powstałe w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych lub badań medycznych

• Weterynaryjne - powstałe w związku z leczeniem zwierząt zdrowotnych lub badań weterynaryjnych

• Obojętne – nie ulegające przemianom fizycznym ani chemicznym w tym biodegradacji

• Ulegające biodegradacji – ulegają rozkładowi przy udziale mikroorganizmów

1. Odpady oznacza się sześciocyfrowym kodem:

• 1 i 2 określają źródło,

• 3 i 4 składniki odpadu (lub proces produkcyjny ich wytwarzania),

• 5 i 6 skład chemiczny.

Zależnie od źródła powstania wyróżnia się 20 grup odpadów, z dalszym podziałem na podgrupy i rodzaje.

Podstawowe zasady postępowania z odpadami

Większość obowiązków w tym zakresie odnosi się do wytwórców odpadów.

1. Wytwórca odpadów to:

1. ten czyja działalność lub bytowanie powoduje powstanie odpadów,

2. ten kto przeprowadza wstępne przetwarzanie, mieszanie lub wykonują inne działania powodujące zmianę charakteru lub składu tych odpadów,

3. o ile umowa nie stanowi inaczej, to także ten kto świadczy usługi budowlane w zakresie czyszczenia, sprzątania, konserwacji i napraw.

1. Zasady postępowania z odpadami (wg Ustawy i zasad UE w tym zakresie):

1. Minimalizacja ilości (= zapobieganie ich powstawaniu),

2. Odzysk tych, których powstaniu nie dało się zapobiec,

3. Unieszkodliwianie nie nadających się do odzysku.

Obowiązki te mają charakter powszechny. Każdy, kto podejmuje działania powodujące lub mogące powodować powstanie odpadów, winien planować, projektować i prowadzić swą działalność w sposób zapobiegający powstawaniu odpadów, ograniczający ich ilość i negatywne oddziaływanie na środowisko. Postępowanie z odpadami w sposób sprzeczny z wymaganiami omawianej ustawy (Ustawy o odpadach) oraz z przepisami o ochronie środowiska jest zabronione. Inaczej mówiąc ustawa wprowadza zamknięty katalog postępowania z odpadami.

Postępowanie z odpadami dozwolone tylko takie jakie opisane w przepisach.

1. Gospodarowanie odpadami podlega planowaniu. Plany te powinny m.in. określać:

• Aktualny stan gospodarki odpadami oraz prognozowane zmiany,

• Działania zmierzające do poprawy sytuacji w tym zakresie,

• Instrumenty finansowe służące temu celowi,

• System monitoringu i oceny realizacji zmierzonych celów,

• Rodzaje, ilość i źródła pochodzenia odpadów, które mają być poddane procesom odzysku,

• Rozmieszczanie istniejących instalacji (urządzeń) do odzysku (unieszkodliwiania) odpadów wraz z wykazem podmiotów prowadzących działalność w tym zakresie,

• Działania zmierzające do zapobiegania powstawaniu odpadów,

• Projektowany system gospodarowania odpadami.

PLANY:

• Krajowy plan gospodarki odpadami (minister wł. ds. środowiska opracowuje -> uchwala uchwałą Rada Ministrów),

• Wojewódzkie, powiatowe i gminne są częściami wojewódzkich, powiatowych i gminnych planów ochrony środowiska,

• Plany te są hierarchiczne (obowiązek zgodności).

• Opiniowanie:

• Krajowego – zarządy województw,

• Wojewódzkiego – minister wł. ds. środowiska, organy wykonawcze gmin, organy wykonawcze powiatów,

• Powiatowego – zarząd województwa i organy wykonawcze gmin,

• Gminnego – zarząd województwa oraz zarząd powiatu.

Ustawa zakłada wzajemną zależność wspomnianych planów, nakazując ich zgodność z polityka ekologiczną państwa.

1. Obowiązek odzysku i unieszkodliwiania:

Jeżeli nie udało się zapobiec powstaniu odpadów, ich posiadacz winien poddać je odzyskowi w sposób zgodny z zasadami ochrony środowiska.

• Odzysk – wszelkie działania niezagrażające życiu i zdrowiu ludzi ani środowisku polegające na wykorzystaniu odpadów w całości lub części, lub prowadzące do odzyskania z nich substancji, materiałów lub energii i ich wykorzystania, określone w załączniku nr 5 do ustawy.

• Jego rodzajem jest recykling – powtórne przetwarzanie substancji w celu uzyskania substancji o nowym lub pierwotnym znaczeniu (z wyjątkiem odzysku energii).

Jeżeli odzysk odpadu nie jest możliwy albo nie jest uzasadniony z przyczyn ekologicznych (ekonomicznych) odpadu podlegają unieszkodliwieniu.

• Unieszkodliwianie – polega na poddaniu ich procesom przekształceń biologicznych, fizycznych lub chemicznych określonych ustawą, w celu doprowadzenia do stanu, który nie stwarza zagrożenia dla życia, zdrowia ludzi lub środowiska.

• Unieszkodliwienie:

• może dotyczyć tylko takich odpadów, z których uprzednio wysegregowano odpady nadające się do odzysku,

• dopuszczalne jest wyłącznie w sposób zgodny z wymaganiami ochrony środowiska oraz planami gospodarki odpadami.

• Odzysk lub unieszkodliwianie powinno się odbywać w miejscu powstania odpadu lub możliwie jak najbliżej tego miejsca

1. Decyzje w sprawach regulowanych ustawą o odpadach w zasadzie podejmują:

• Regionalni dyrektorzy ochrony środowiska w odniesieniu do przedsięwzięć realizowanych na terenach zamkniętych,

• Marszałek województwa – dla przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których raport jest obligatoryjny (przedsięwzięcia grupy I),

• Starosta – pozostałe sytuacje.

1. Decyzja zatwierdzająca program gospodarki odpadami niebezpiecznymi powinna m.in. określać:

• Ilość poszczególnych rodzajów odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do wytworzenia w ciągu roku,

• Sposoby gospodarowania nimi,

• Miejsce i sposób ich magazynowania,

• Termin jej obowiązywania, nie dłuższy niż 10 lat.

1. Działalność gospodarcza dotycząca odpadów jest działalnością regulowaną:

• Zezwolenia (maks. na 10 lat) wymaga działalność w zakresie:

1. Odzysku,

2. Unieszkodliwiania,

3. Zbierania,

4. Transportu odpadów.

1. Limity produkcji odpadów przez wytwórcę odpadów (z wyjątkiem komunalnych):

• Odpady niebezpieczne do 0,1 tony lub inne powyżej 5 ton rocznie – obowiązek przedłożenia informacji

• Najpóźniej 30 dni przed rozpoczęciem działalności powodującej powstanie odpadów

• Ponad 0,1 tony odpadów niebezpiecznych rocznie – obowiązek uzyskania decyzji zatwierdzającej program gospodarki odpadami niebezpiecznymi

• Treść decyzji zatwierdzającej program gospodarki odpadami niebezpiecznymi:

1. Ilość poszczególnych rodzajów odpadów niebezpiecznych dopuszczonych

2. Sposoby gospodarowania

3. Miejsce i sposób magazynowania

4. Termin obowiązywania (maks. 10 lat)

• Ponad 1 tona odpadów niebezpiecznych lub ponad 5 tysięcy ton innych – konieczność uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów (wymagania pozwolenia na korzystanie ze środowiska).

1. Wytwórca odpadów może zlecić wykonywanie obowiązków innemu podmiotowi.

• Tylko na rzecz podmiotu, który uzyskał zezwolenie na prowadzenie takiej działalności,

• Podmiot ten przejmuje odpowiedzialność.

1. Posiadacz odpadów ma obowiązek ewidencji ilościowej i jakościowej odpadów

• W formie karty ewidencji odpadu lub karty przekazania odpadu,

• Należy je przechowywać przez 5 lat od zakończenia roku, którego dotyczą.

1. Magazynowanie odpadów – czasowe przetrzymywanie przed transportem odzyskiem lub unieszkodliwieniem.

• Ograniczenia czasowe:

• 3 lata gdy przeznaczone do odzysku lub unieszkodliwienia i gdy wynika to z procesu technologicznego

• 1 rok gdy przeznaczone do składowania i gdy wynika z potrzeby zebrania odpowiedniej ilości

• ustalenie miejsca magazynowania następuje w:

• pozwoleniu zintegrowanym,

• decyzji podjętej na podstawie ustawy o odpadach,

• informacji o wytwarzanych odpadach.

Opakowania i odpady opakowaniowe

1. Odpady opakowaniowe.

Ustawa z dnia 11 maja 2001r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych dotyczy odpadów opakowaniowych (w tym wycofanych z użytku).

1. Producent/ importer opakowań ma obowiązek informowania marszałka województwa o masie wytworzonych lub zaimportowanych opakowań (art.7) oraz ograniczenie ilości negatywnych oddziaływań na środowisko substancji stosowanych do produkcji opakowań oraz wytwarzanych odpadów (art.5).

• Tak samo producenci produktów w opakowaniach

1. Obowiązki producenta/ importera środków niebezpiecznych:

• Ustalenie kaucji za opakowanie (10% - 30% ceny substancji),

• Na własny koszt odebranie opakowań wielokrotnego użytku i odpadów opakowaniowych,

• obowiązkiem sprzedawcy jest je przyjmować za zwrotem kaucji.

1. Opakowania wielokrotnego użytku powinny nadawać się do użycia w określonej ilości cykli a po wycofaniu nadawać się do:

• Recyklingu materiałowego

• Odzysku energii

• Kompostowania

• Biodegradacji (art.5)

1. W zakresie ustalonym przepisami wykonawczymi producent może znakować opakowania. Takie oznakowanie musi określać:

• Rodzaj materiałów,

• Możliwość wielokrotnego użycia,

• Przydatność do recyklingu (art.6).

Dotyczy to wyłącznie opakowań z aluminium oraz niektórych tworzyw sztucznych. Obowiązkiem producenta (importera, eksportera) opakowań jest nadto przedkładanie właściwemu marszałkowi województwa corocznego sprawozdania o masie wytworzonych opakowań.

1. Obowiązki sprzedawcy produktów w opakowaniach:

• informacje o:

1. Systemie zwrotów, zbiórki, odzysku, w tym recyklingu,

2. Właściwym postępowaniu z odpadem opakowaniowym,

3. Znaczeniu oznakowań stosowanych na opakowaniach.

• Przyjmowanie wymiennych opakowań (art.12-13),

• Gdy powierzchnia ponad 2000m² –obowiązek selektywnej zbiórki odpadków opakowaniowych po produktach znajdujących się w ofercie handlowej (art.14-15).

1. Obowiązkiem przedsiębiorcy wprowadzającego opakowania lub pakującego- zapewnienie odpowiedniego poziomu odzysku (samodzielnie lub przez spółkę akcyjną – organizację odzysku)

• Obowiązek poinformowania marszałka województwa o rozpoczęciu (30 dni) i zakończeniu (14) działalności

• Sprawozdania dla marszałka województwa o:

• Ilości sprzedanych opakowań,

• Ilości odzyskanych i poddanych recyklingowi,

• Osiągniętym poziomie odzysku.

Recykling pojazdów

1. Stosownie do ustawy z dnia 20 stycznia 2005r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji producent pojazdów ma obowiązek m.in.:

• Ograniczenie stosowania substancji niebezpiecznych oraz ułatwiać recykling pojazdów wycofanych z eksploatacji,

• Uwzględniać wymagania demontażu i ponownego użycia przedmiotów wyposażenia i części pojazdów oraz odzysku i recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,

Stosować do produkcji materiały z recyklingu.

Producent pojazdu lub dokonujący wewnątrz wspólnotowego nabycia (importu) pojazdu ma obowiązek:

• Zapewnić oznaczenie wskazanych przedmiotów wyposażenia i części pojazdów,

• Opracować informację dotyczącą sposobu demontażu pojazdu, zawierającą w szczególności określenie rodzajów przedmiotów wyposażenia i części pojazdów, które mogą być przeznaczone do ponownego użycia, oraz wskazanie umiejscowienia elementów oraz substancji niebezpiecznych użytych w pojeździe.

1. Właściciel pojazdu wycofanego z eksploatacji może go przekazać wyłącznie przedsiębiorcy prowadzącemu demontaż lub zbiórkę pojazdów (art.18):

• Przedsiębiorca ten ma obowiązek:

1. Zapewnić bezpieczne przetwarzanie,

2. Przyjęcie każdego pojazdu wycofanego, który posiada cechy identyfikacyjne określone przepisami prawa o ruchu drogowym,

3. Osiągania przewidzianych ustawa poziomów odzysku i recyklingu.

Niektóre inne rodzaje odpadów

1. Odrębne zasady dotyczą odpadów zawierających:

• PCB (związek chemiczny),

• Oleje odpadowe,

• Odpady pochodzące z procesów wytwarzania dwutlenku węgla,

• Niektórych odpadów medycznych i weterynaryjnych,

• Zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny,

• Baterie i akumulatory,

• Niektóre odpady medyczne i weterynaryjne itp.

Unieszkodliwianie odpadów

1. Unieszkodliwianie (stosownie do art3 ust.3 pkt 21 ustawy o odpadach) – jest to poddawanie odpadów procesom przekształceń biologicznych, fizycznych lub chemicznych w celu doprowadzenia do stanu niegrożącego życiu, zdrowiu lub środowisku.

2. Przekształcanie termiczne – unieszkodliwienie odpadów w drodze procesów ich utlenienia.

• Prowadzenie działalności wymaga zezwolenia (art.26)

• Następuje w spalarniach (niebezpiecznych, komunalnych, innych).

1. Składowanie odpadów – dopuszczalne w ostateczności, gdy nie da się ich unieszkodliwić w inny sposób.

• Składowisko odpadów to obiekt budowlany przystosowany do składowania odpadów. Wyróżniamy składowiska odpadów: niebezpiecznych, obojętnych, innych.

• Potrzebne pozwolenie na budowę składowiska (dokumentacja geologiczna, decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach). Przedmiotem składowania mogą być tylko takie odpady, z których uprzednio wyselekcjonowano odpady nadające się do odzysku. Składowanie niektórych rodzajów odpadów bądź odpadów cechujących się oznaczonymi właściwościami jest zabronione.

• Pozwolenie powinno określać:

• Warunki techniczne składowiska oraz sposobu jego eksploatacji,

• Rodzaj i ilość dopuszczonych tam do składowania odpadów,

• Docelowej wysokości składowania,

• Sposobu gromadzenia, oczyszczania i odprowadzania odcieków, a także wykorzystywania gazu składowiskowego,

• Sposobu i zakresu monitoringu oraz postępowania w razie wystąpienia awarii,

• Technicznego zamknięcia składowiska oraz kierunku rekultywacji.

• Instrukcja eksploatacyjna składowiska – decyzja:

• Regionalnego dyrektora ochrony środowiska na terenach zamkniętych,

• Starosty

• Marszałka województwa – dla przedsięwzięć kategorii I (mogących znacząco oddziaływać na środowisko).

• Typy: składowisko odpadów niebezpiecznych, obojętnych, innych.

• Większość składowisk zalicza się do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

• Tylko wokół składowiska odpadów komunalnych można utworzyć obszar ograniczonego użytkowania.

• Obowiązki prowadzącego składowisko:

• Ustalanie ilości i rodzaju przyjętych odpadów,

• Zapewnienie selektywnego składowania odpadów,

• Utrzymywanie składowiska w sposób zapewniający właściwe funkcjonowanie jego urządzeń, a także zachowanie wymagań bezpieczeństwa oraz ochrony środowiska,

• Odmowa przyjęcia odpadów w stanie niezgodnym z dokumentami,

• Powiadomienie organu o zakończeniu eksploatacji i wykonaniu prac rekultywacyjnych,

• Monitoring składowiska,

• zamknięcie tylko za zgodą właściwego organu po kontroli wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

1. Podziemne składowanie odpadów (w górotworze, wyrobiskach górniczych) wymaga koncesji ministra właściwego ds. środowiska. Powinna ona zawierać:

1. Typ składowiska,

2. Rodzaj i ilość odpadów,

3. Zakres i sposób monitorowania składowisk,

4. Obowiązki informacyjne.

1. Składowane odpady mogą być wydobywane (po uzyskaniu pozwolenia na wytwarzanie odpadów).

Odpady promieniotwórcze

1. Odpady promieniotwórcze ( art. 3 pkt 22 prawo atomowe) – odpady zawierające substancje promieniotwórcze lub nimi skażone, których wykorzystywanie jest niecelowe lub niemożliwe.

2. Dzielą się na:

1. Niskoaktywne

2. Średnioaktywne

3. Wysokoaktywne

4. Zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze

1. Obowiązki kierownika jednostki organizacyjnej, na terenie której odpady promieniotwórcze:

1. Zaliczanie ich do odpowiedniej kategorii,

2. Ewidencjonowania działań,

3. Zapewnienie ochrony przed kradzieżą, sabotażem, terroryzmem,

4. Przechowywanie we właściwych warunkach,

1. Składowiska odpadów promieniotwórczych:

1. Powierzchniowe

2. Głębokie

• Składowisko może otrzymać status (od Prezesa PAA) Krajowego Składowiska Odpadów Promieniotwórczych

• Gminie jego położenia należy się opłata (dotacja):

1. W czasie działania – 400% dochodu z podatków od nieruchomości (maks. 8 850 000zł),

2. Po zamknięciu przez okres równy czasowi trwania – 50% dochodu z podatku od nieruchomości.

Międzynarodowy obrót odpadami

1. Obejmuje:

1. Przywóz odpadów do RP,

2. Wywóz odpadów z RP,

3. Tranzyt.

1. Główny akt prawny – konwencja bazylejska ⇒ ustawa o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów.

2. Organem właściwym – Główny Inspektor Ochrony Środowiska. Do jego zadań należy w szczególności:

• Zezwolenia na przywóz, wywóz, tranzyt,

• Może żądać dodatkowych informacji,

• Wyrażanie sprzeciwy w kwestii międzynarodowego obrotu odpadami,

• Jawny rejestr zgłoszeń, decyzji i wniosków.

1. Obligatoryjne zabezpieczenie roszczeń przy zezwoleniu na międzynarodowy obrót odpadami.

2. Międzynarodowy obrót odpadami możliwy tylko na wyznaczonych przejściach

Nie dotyczy to obrotu wewnątrz UE.

Czystość i porządek

1. Wedle ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach podejmowanie określonych przez nią obowiązków jest zadaniem własnym gminy, a zatem odbywa się na jej koszt i odpowiedzialność. Gmina nie może uchylić się od ich realizacji. Zadaniem gmin jest tworzenie warunków niezbędnych do utrzymania czystości i porządku, a zwłaszcza:

• Wykonywanie prac związanych z utrzymaniem czystości i porządku na terenie gminy,

• Budowa, utrzymanie i eksploatacja stacji zlewnych, instalacji do zbierania zwłok zwierząt i szaletów,

• Zbieranie z placów, ulic i terenów otwartych błota, śniegu i lodu oraz innych zanieczyszczeń usuniętych z chodników przez właścicieli nieruchomości,

• Określanie wymagań wobec właścicieli zwierząt domowych,

• Ochrona przed bezdomnymi zwierzętami,

• Zbiórka, transport i unieszkodliwianie zwłok bezdomnych zwierząt,

• Udostępnianie informacji o przedsiębiorcach zbierających zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny,

• Znakowanie terenów objętych chorobą zakaźną zwierząt,

• Ewidencjonowanie szamb i przydomowych oczyszczalni ścieków,

• Objęcie wszystkich mieszkańców systemem zbierania odpadów komunalnych,

• Zapewnienie selektywnej zbiórki odpadów komunalnych,

• Zapewnienie instalacji do odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych,

• Zapewnianie ograniczania składowania odpadów podlegających biodegradacji,

• Inicjowanie i ułatwianie tworzenia punktów zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego.

Art.3 Ustawy o czystości i porządku oraz art. 16 ustawy o odpadach.

1. Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy – uchwała rady gminy określająca:

• Zasady utrzymywanie czystości i porządku na terenie nieruchomości,

• Mycia i naprawy pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami samochodowymi,

• Rodzaj urządzeń do zbierania odpadów komunalnych,

• Częstotliwość pozbywania się odpadów komunalnych,

• Maksymalny poziom składowania odpadów podlegających biodegradacji,

• Obowiązki osób utrzymujących zwierzęta domowe,

• Wyznaczanie obszarów podlegających deratyzacji.

1. Obowiązki posiadacza nieruchomości:

• Posiadanie i utrzymywanie urządzeń do gromadzenia odpadów komunalnych,

• Przyłączyć nieruchomość do sieci kanalizacyjnej a gdy jej brak wyposażyć budynek w szambo lub przydomową oczyszczalnię ścieków,

• Zbierać powstałe na nieruchomości odpady komunalne i postępować z nimi zgodnie z prawem,

• Uprzątać zanieczyszczenia (błoto, śnieg, lód) z chodników położonych bezpośrednio przy nieruchomości (ale jeśli na chodniku płatne parkowanie to jest z tego zwolniony).

1. Obowiązki zarządu drogi oraz gminy:

• Utrzymywanie czystości na drodze publicznej spoczywa na jej zarządcy.

• Uprzątanie zanieczyszczeń uprzątniętych z chodników przez właścicieli nieruchomości oraz zanieczyszczeń z chodników za parkowanie na których zarząd drogi pobiera opłaty.

• Gmina ma obowiązek uprzątać chodniki za parkowanie na których pobiera opłaty.

Utrzymanie czystości na pozostałych terenach bezspornie jest obowiązkiem gminy.

1. Obowiązek korzystania z usług podmiotu zawodowo zajmującego się zbieraniem i usuwaniem odpadów komunalnych (w tym nieczystości z szamba) z nieruchomości:

• Jednostka organizacyjna gminy lub przedsiębiorca posiadający zezwolenie,

• Należy to udokumentować umową i opłatami,

• Maksymalne stawki opłat uchwala rada gminy,

• Jeśli odpady są sekcjonowane to powinny być niższe.

• Gdy właściciel nie dokumentuje korzystania z takich usług to gmina zawiera za niego stosowną umowę – tzw. wykonanie zastępcze.

1. Stosowanie środków chemicznych na drogach publicznych dozwolone tylko w sposób nieszkodzący terenom zieleni oraz zadrzewieniom.

2. Działalność w zakresie czystości i porządku:

• O ile nie wykonuje ich gminna jednostka organizacyjna to wymaga zezwolenia wójta (maks. 10 lat)

1. Odbiór odpadów komunalnych,

2. Opróżnianie szamb i transport nieczystości ciekłych,

3. Ochrona przed bezdomnymi zwierzętami,

4. Prowadzenie schronisk dla bezdomnych zwierząt, grzebowisk i spalarni zwierząt.

• Naruszanie warunków zezwolenia ⇒ wezwanie do zaniechania; kolejne naruszenie ⇒ cofnięcie bez odszkodowania.

1. Utrzymywanie psów ras agresywnych.

• Prowadzenie hodowli a nawet utrzymywanie wymaga zezwolenia organu wykonawczego gminy.

• Przesłanka negatywna – wykazanie że pies będzie utrzymywany w warunkach stwarzających zagrożenie dla ludzi lub zwierząt.

• Brak zezwolenia ⇒ wykroczenie (w razie ukarania sąd może orzec przepadek zwierzęcia).

xii. Stany szczególnego zagrożenia

1. „Stany szczególnego zagrożenia” to termin nie mający charakteru prawnego i jest on nazwą zbiorczą dla takich terminów prawnych jak:

1. „klęska żywiołowa”

2. „poważna awaria przemysłowa”

3. „stan nadzwyczajny”

4. „inne zagrożenie miejscowe”

Stan klęski żywiołowej

Zgodnie z Konstytucją stanem nadzwyczajnym może być m.in. stan klęski żywiołowej. To ostatnie rozwiązanie jednak na czas nie dłuższy niż 30 dni, może zostać zastosowane także w celu zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej.

1. Klęska żywiołowa zgodnie z ustawą z 2002r o stanie klęski żywiołowej to:

1. Katastrofa naturalna- zdarzenie związane z działaniem sił natury np. wstrząsy sejsmiczne, silne wiatry, osuwiska ziemi, choroby zakaźne i inne

2. Awaria techniczna-gwałtowne, nieprzewidziane uszkodzenie lub zniszczenie obiektu budowlanego, urządzenia technicznego

↓ ↓

1. Wprowadzenie stanu klęski żywiołowej:

• Rada Ministrów wprowadza w drodze rozporządzenia

• Na czas niezbędny (maks. 30 dni)- nie dłuższy niż 30 dni

• Przedłużenie terminu tych 30 dni wymaga zgodny Sejmu

1. Kierowanie działaniami mającymi na celu zapobieżenie skutkom tak ogłoszonej klęski żywiołowej lub usunięcia jej skutku:

1. Wójt/ burmistrz/ prezydent miasta

2. Starosta

3. Wojewoda

4. Minister wł. ds. wewnętrznych i administracji(wyjątkowo inny minister)

5. Pozostałe sytuacje – odpowiednie zespoły zarządzania kryzysowego

1. Można wprowadzić ograniczenia praw i wolności na terenach objętych stanem klęski żywiołowej -w granicach tego rozporządzenia :

1. Nakaz/ zakaz danego rodzaju działalności gospodarczej

2. Reglamentacja

3. Obowiązkowe badania, szczepienia itp.

4. Obowiązek stosowania środków ochrony roślin

5. Przymusowe rozbiórki i wyburzenia

6. Nakaz/ zakaz przebywania w danym miejscu lub nakaz ewakuacji

7. Możliwość korzystania z cudzych rzeczy bez zgody uprawnionego

8. Nakaz świadczeń rzeczowych i osobistych

Ograniczenia praw i wolności mogą polegać min na:

• Udzielanie pierwszej pomocy w razie nieszczęśliwego wypadku

• Czynny udział w działaniach ratowniczych

• Korzystanie z nieruchomości w określony sposób

• Pełnienie wart

• Zabezpieczenie źródeł wody pitnej i żywności i udostępnianie poszkodowanym

• Zabezpieczenie zagrożonych zwierząt i roślin

• Wprowadza je stosownie do potrzeb wójt/burmistrz/prezydent, starosta lub wojewoda

• Aktem indywidualnym lub generalnym

• Są natychmiast wykonalne z chwilą głoszenia lub doręczenia

• Jeśli są decyzjami administracyjnymi to czas odwołania wynosi 3 dni (od decyzji wójta i starosty do wojewody, który ma 7 dni na rozpatrzenie)

• Mogą być wydane ustnie a następnie potwierdzone na piśmie

• Taki akt może być zmieniony lub uchylony przez ministra właściwego w sprawach z zakresu administracji publicznej

Zadania ministra ds. wewnętrznych i wojewodów

1. Do zadań ministra MSWiA należy:

1. Obrona cywilna

2. Ochrona przeciwpożarowa

3. Przeciwdziałanie skutkom klęsk żywiołowych i innych podobnych

Minister może działać władczo o ile upoważnia go do tego wyraźny przepis prawa

1. Zadania wojewody:

1. dokonywania oceny stanu zabezpieczenia przeciwpowodziowego województwa

2. Opracowuje plan operacyjny ochrony przeciwpowodziowej

3. Ogłasza i odwołuje pogotowie i alarm przeciwpowodziowy

4. Wojewoda kieruje działalnością wszystkich jednostek organizacyjnych administracji rządowej i samorządowej działających na obszarze województwa w zakresie zapobiegania zagrożeniu życia, zdrowia, mienia oraz zagrożenia środowiska (…) zapobieganie klęskom żywiołowym, i innym nadzwyczajnym zagrożeniom oraz zwalczania i usuwania ich skutków

• Wojewoda jako przedstawiciel RM odpowiada za wykonywanie polityki rządu na obszarze województwa

• Wojewoda może wydawać wiążące polecenia organom administracji rządowej a w sytuacjach nadzwyczajnych także organom samorządu terytorialnego

Zapobieganie poważnym awariom przemysłowym

1. Poważną awarią przemysłową jest poważna awaria w zakładzie, natomiast przez zakład rozumie się przez to jedną lub kilka instalacji wraz z terenem, do którego prowadzący instalacje posiada tytuł prawny, oraz znajdującymi się na nim urządzeniami; art. 3 ust pr.o.ś

• „Instalację” - rozumie się przez to:

a)stacjonarne urządzenie techniczne,

b)zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu,

c)budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami,

których eksploatacja może spowodować emisję; art. 3 pr.o.ś

• Poważna awaria – zdarzenie, w którym występuje jedna lub więcej niebezpiecznych substancji, prowadząca do natychmiastowego lub opóźnionego powstania zagrożenia dla życia, zdrowia lub środowiska lub powstania takiego zagrożenia z opóźnieniem, art3 pr.o.ś

• substancji niebezpiecznej - rozumie się przez to jedną lub więcej substancji albo mieszaniny substancji, które ze względu na swoje właściwości chemiczne, biologiczne lub promieniotwórcze mogą, w razie nieprawidłowego obchodzenia się z nimi, spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi lub środowiska; substancją niebezpieczną może być surowiec, produkt, półprodukt, odpad, a także substancja powstała w wyniku awarii; art3 pr.o.ś

1. Zakłady stwarzające ryzyko wystąpienia zagrożenia awarii przemysłowej:

• Dzielą się na zakłady:

1. O zwiększonym ryzyku

2. O dużym ryzyku wystąpienia awarii

↓

Szczegóły zależą od ilości /rodzaju substancji niebezpiecznych w zakładzie

• Obowiązki prowadzącego taki zakład:

1. Zapewnienie że zakład został zaprojektowany, wykonany, prowadzony, likwidowany w sposób zapobiegający awariom przemysłowym i ograniczający ich skutki dla ludzi i środowiska –rozwinięcie ustawowej zasady prewencji

2. Zgłoszenie na 30 dni przed uruchomieniem Państwowej Straży Pożarnej i inspektorowi ochrony środowiska (określając min charakter prowadzonej działalności, istniejące systemy zabezpieczeń , rodzaj/ilość substancji niebezpiecznej itp)

3. O terminie przewidywanego zakończenia eksploatacji instalacji należy powiadomić z co najmniej 14-dniowym wyprzedzeniem

4. Kontrola spełnienia wymagań bezpieczeństwa w takim zakładzie- komendant powiatowy PSP –co najmniej raz w roku

5. Przed uruchomieniem sporządzić i przekazać PSP i wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska program zapobiegania poważnym awariom przemysłowym

6. Uruchomienie takiego zakładu może nastąpić dopiero po upływie 14 dni od otrzymania programu przez organ PSP chyba że w tym terminie złoży on sprzeciw

7. prowadzący zakład o dużym ryzyku powinien przygotować wewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy

• Wojewódzki komendant PSP w drodze decyzji może ustalić grupę zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku, które ze względu na bliska lokalizację mogą zwiększać prawdopodobieństwo awarii przemysłowej lub zwiększyć jej skutki

• Taka decyzja może zobowiązywać prowadzących zakład do:

1. Wzajemna wymiana informacji

2. Dostarczania informacji niezbędnych dla zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych

• Tworzy je komendant wojewódzki PSP na koszt prowadzącego zakład, dla terenu poza zakładem

1. Plan operacyjno- ratowniczy

Prowadzący zakład powinien zwłaszcza:

• Opracować wewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy

• Dostarczyć niezbędne dane do opracowana zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego

• Wdrożyć system bezpieczeństwa gwarantujący ochronę ludzi i środowiska

• Sporządzić raport o bezpieczeństwie

• Corocznie – wedle stanu na 31.12- w terminie do końca stycznia roku następnego dostarczyć właściwym organom adm. Wykazy dotyczące substancji niebezpiecznych

• Zarówno raport bezpieczeństwa jak i wykaz substancji niebezpiecznych objęte są wymaganiami dotyczącymi powszechnego dostępu do informacji o środowisku.

1. Zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy:

• Na podstawie informacji uzyskanych od prowadzącego zakład , dla obszaru narażonego na skutki awarii przemysłowej (położonego poza zakładem) komendant wojewódzki PSP sporządza tzw. zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy

• Powinien on powstać przed uruchomieniem zakładu

• w postępowaniu poprzedzającym przyjęcie takiego planu należy zapewnić możliwość udziału społeczeństwa

• projekt planu jak i plan podlegają ujawnieniu w powszechnie dostępnym wykazie informacji o środowisku

• komendant wojewódzki PSP podaje do publicznej wiadomości inf. O przyjętych zewnętrznych planach operacyjno-ratowniczych oraz instrukcje postępowania mieszkańców na wypadek awarii

• za realizacje tego planu odpowiada komendant wojewódzki PSP

1. Zadania inspekcji ochrony środowiska:

1. Kontrola: zakłady o zwiększonym ryzyku – co najmniej raz na 2 lata, a o dużym ryzyku co najmniej raz na rok

2. Prowadzenie szkolenia w zakresie przeciwdziałania poważnym awariom

3. Badanie przyczyn awarii

4. Prowadzenie rejestru zakładów o zwiększonym i dużym ryzyku

1. Obowiązki prowadzącego zakład w razie poważnej awarii:

1. Natychmiastowe powiadomienie PSP i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska

2. Niezwłoczne przekazanie informacji o okolicznościach awarii i substancjach niebezpiecznych

3. Niektóre poważne awarie – zgłoszenie do GIOŚ (prowadzi ich rejestr)

Zadania jednostek ochrony przeciwpożarowej

Zadania w zakresie ochrony przeciwpożarowe realizują :

1. Celem ochrony przeciwpożarowej jest min: ochrona życia, zdrowia, mienia podczas walki z pożarami, klęskami żywiołowymi i innymi miejscowymi zagrożeniami(czyli: zdarzenia wynikające z rozwoju cywilizacyjnego i naturalnych praw przyrody, niebędących ani pożarem ani klęską żywiołową)

2. Podmioty realizujące ochronę przeciwpożarową:

1. Jednostki straży pożarnej (PSP, zakładowa, ochotnicza)

2. Służby ratownicze

3. Inne jednostki ratownicze

1. Krajowy system ratowniczo-gaśniczy -istotny element ochrony przeciwpożarowej :

• Organizuje go PSP

• Cel: ochrona życia , zdrowia, mienia i środowiska poprzez walke z pożarami lub innymi klęskami żywiołowymi

• Nadzór pełni minister wł. ds. wewnętrznych

1. Uprawnienia strażaka- szczegółowa organizacja jest ustalana w drodze przepisów wykonawczych:

• Biorącego udział w akcji ratowniczej:

1. Korzystanie z dróg, gruntów i zbiorników wodnych

2. Korzystania z ujęć wód i środków gaśniczych

• Kierującego akcją ratowniczą może zarządzić (w okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności):

1. ewakuacji ludzi i mienia

2. wykonanie wyburzenia

3. wstrzymania komunikacji lądowej

4. udostępnienia pojazdów, środków i mienia

5. zakazu przebywania osób postronnych

6. udzielenia niezbędnej pomocy

7. może on także odstąpić od zasad działania uznanych powszechnie za bezpieczne ; do prowadzenia działań ratowniczych nie stosuje się wymagań prawa ochrony środowiska

Wnioski

1. zaistnienie poważnej awarii przemysłowej, klęski żywiołowej bądź innego zdarzenia o zbliżonym charakterze prowadzi do niesłychanie zawilego zbiegu kompetencji różnych organów

2. prawo wodne nie przewiduje żadnych rozwiązań dotyczących tzw bezpośredniego zapobiegania powodzi oraz zwalczania jej skutków – ochrona przeciwpowodziowa jest zadaniem samorządu gminnego , powiatowego, wojewódzkiego

• do zadań wójtów /b/p, starostów i wojewodów należy min. Opracowywanie planów ochrony przed powodzią , ogłaszanie i odwoływanie alarmu/pogotowia przeciwpowodziowego

• w/b/p może również zarządzić ewakuacje z bezpośrednio zagrożonych obszarów

13. Prawno-finansowe instrumenty
    ochrony środowiska

1. Prawno-finansowe środki ochrony środowiska (wg prawa ochrony środowiska)

1. Opłaty za korzystanie ze środowiska

• Za:

1. Emisję gazów(pyłów) do powietrza

2. Emisję ścieków

3. Pobór wód

4. Składowanie odpadów

5. Inne

• Np. Opłaty z ustawy o ochronie przyrody (za usunięcie drzew lub krzewów)

1. Administracyjne kary pieniężne

2. Zróżnicowanie stawek podatków i innych danin publicznych służące celom ochrony środowiska. Stawki podatku akcyzowego należy ustalić w sposób, który zapewnia niższą cenę rynkową

• przykłady:

1. oleju napędowego i opałowego o niższej zawartości siarki

2. oleju napędowego i smarowego, wytwarzanych z udziałem komponentów uzyskiwanych z regeneracji olejów zużytych

3. biopaliw opartych na wykorzystaniu biomasy, w szczególności roślin uprawnych (art. 283 pr.o.ś).

• Nie jest to wyliczenie zamknięte (możliwe inne)

1. Zasady stosowania prawno-finansowych środków ochrony środowiska:

1. Opłaty za korzystanie zgodne z prawem

2. Opłaty podwyższone są sankcją za działalność bez pozwolenia

3. Administracyjne kary pieniężne są sankcją za korzystanie ze środowiska z naruszeniem prawa

• Nie wyłączają odpowiedzialności karnej

W zakresie gospodarki gruntami rolnymi (leśnymi)

1. Opłaty za korzystanie ze środowiska w świetle ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych:

1. Należność – jednorazowa, płatna 60 dni od decyzji wyłączeniowej (obliczana na podstawie przeliczników opartych na tonach żyta lub metrach sześciennych drewna)

2. Opłaty roczne – 10% należności w przypadku wyłączenia stałego przez 10 lat, a niestałego przez okres wyłączenia (maks. 20)

3. Odszkodowanie za przedwczesny wyrąb drzewostanu – różnica wartości drzewostanu w wieku rębności a wartością z chwili wyrębu

4. Jeżeli w ciągu 5 lat od zakończenia działalności rekultywacja gruntów nie zostanie zakończona, opłata roczna ulega podwyższeniu o 200%.

• Opłaty te są dochodem Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych

• Przedawniają się po 5 latach

• Są daninami publicznymi w rozumieniu przepisów o finansach publicznych

1. Pozostałe opłaty:

Za niewykonanie obowiązku zdjęcia i wykorzystania próchniczej warstwy gleby – opłata w wysokości odpowiadającej określonej ilości ton żyta

Opłaty za korzystanie ze środowiska

1. Zależą się z tytułu:

1. Wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza

2. Wprowadzanie ścieków

3. Pobór wód

4. Składowanie odpadów

5. Usuwanie drzew lub krzewów

6. Niektóre działalności regulowane prawem geologicznym i górniczym

1. W prawie geologicznym i górniczym obowiązek samoobliczenia opłat ⇒ zobowiązany:

1. Prowadzi ewidencję

2. Przedstawia właściwemu organowi informacje o rozmiarach korzystania

3. Sam ustala wysokość należnej opłaty

4. Bez wezwania uiszcza w ustalonym terminie na rachunek

1. Zwolnienie kwotowe (w prawie ochrony środowiska) – nie ma obowiązku wnoszenia opłat, których półroczna wartość nie przekracza 400zł

• Sejmik województwa może uchwałą podwyższyć o maks. 50%

1. Do opłat za korzystanie ze środowiska stosuje się odpowiednio przepisy ordynacji podatkowej

2. Miejsce zapłaty – o ile ustawa nie stanowi inaczej – opłaty na podstawie prawa ochrony środowiska wpłaca się na rachunek urzędu marszałkowskiego właściwego ze względu na miejsce

1. Korzystania ze środowiska (gdy korzystanie sensu stricto)

2. Rejestracji podmiotu – gdy emisja do powietrza z urządzeń

Opłaty podwyższone (sankcyjne)

1. W prawie ochrony środowiska dotyczą one podmiotu korzystającego ze środowiska (powietrze, ścieki, pobór wód) bez wymaganego pozwolenia

• Opłata podwyższona o 500%

1. Opłata podwyższona związana z odpadami:

1. Składowanie bez zatwierdzenia instrukcji eksploatacji składowiska – 5% jednostkowej opłaty za umieszczeni odpadu / na dobę

2. Składowanie w miejscu na ten cel nieprzeznaczonym – 10% stawki opłaty za umieszczenie na składowisku/ na dobę

3. Pozbycie się nad brzegami wód – 15% stawki jednostkowej/ na dobę

4. Pozbycie się do wód – opłata x 100

Opłaty za pobór wody i wprowadzanie ścieków do wód (ziemi)

1. Wolny od opłat jest pobór wód:

1. W celu przerzutów

2. Na potrzeby energetyki wodnej pod warunkiem zwrotu takiej samej ilości i jakości

3. Na potrzeby pomp ciepła

4. Na potrzeby odwiertów lub otworów strzałowych

5. Pochodzącej z odwodnienia gruntów, obiektów lub wykopów budowlanych i zakładów górniczych

6. Na potrzeby chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych, pod warunkiem, że pobór ten i odprowadzenie jest zgodne z pozwoleniem

7. Na potrzeby nawadniania wodami powierzchniowymi użytków rolnych i gruntów leśnych

1. Zwolnienie od opłat za odprowadzanie ścieków:

1. Do ziemi w celu rolniczego wykorzystania (za pozwoleniem wodnoprawnym)

2. Do wód lub ziemi jeżeli temperatura wód chłodniczych nie przekracza ustalonych ustawą wielkości

3. Do wód lub ziemi ścieków z chowu lub hodowli ryb łososiowatych

4. Wód(ziemi)-wód zasolonych, jeżeli wartość sumy jonów i siarczanów nie przekracza określonej ustawą wartości.

Opłaty za usuwanie drzew (krzewów)

1. Ustalane w zezwoleniu na usunięcie drzewa

2. Zwolnienie z opłaty:

1. Drzew na których usunięcie nie trzeba zezwolenia

2. Usuwane na podstawie zezwolenia przez osobę fizyczną na cele niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej

3. Które obumarły z przyczyn niezależnych od posiadacza nieruchomości

4. Topole o obwodzie pnia powyżej 100cm

5. Usuwane w związku z pielęgnacją

6. Zagrażają bezpieczeństwu ruchu drogowego oraz kolejowego albo żeglugi

7. Usuwane w związku z budową dróg publicznych i linii kolejowych

8. Zagrażają bezpieczeństwu ludzi(mienia) w istniejących obiektach budowlanych

9. Usuwane są z grobli stawów rybnych

1. Stawki maksymalne kwotowo w ustawie

• Za każdy centymetr obwodu pnia na wysokości 130cm (jeśli poniżej rozwidlenie to każdy pień jako osobne drzewo)

• Dla krzewów stawka sztywna – 200 zł za m2

• Podwyższenie o 100% na terenach:

1. Ochrony uzdrowiskowej

2. Nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków

3. Zieleni miejskiej

1. Odroczenie i umorzenie opłaty – gdy w decyzji przesadzenie na inne miejsce lub zastąpienie nowym ⇒ odroczenie opłaty

2. Umorzenie jeśli po 3 latach:

1. Zachowały żywotność

2. Nie zachowały żywotności z przyczyn niezależnych od posiadacza

1. Sposób wnoszenia opłat – 14 dni od ostateczności decyzji

• Przedawnienie 5 lat od końca roku kalendarzowego w którym płatność miała nastąpić

• Za opóźnienie odsetki podatkowe

• Wpływy są dochodem gminnego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej

Opłaty za działalność regulowaną prawem geologicznym i górniczym

1. Są to:

1. Opłata eksploatacyjna

2. Opłata quasi-eksploatacyjna

3. Opłata podwyższona (sankcyjna)

1. Opłata eksploatacyjna

• Iloczyn stawki oraz ilości kopaliny wydobytej

• Dla kopalin towarzyszących 50%

• Opłaty wnosi się w cyklach kwartalnych

• Samoobliczenie

• Gdy zobowiązany nie dopełnia swoich obowiązków to opłatę ustala organ koncesyjny decyzją

1. Opłata quasi-eksploatacyjna (za działalność inną niż wydobywanie kopalin)

• Np. za poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin – cena jednostkowa x powierzchnia poszukiwań

1. Opłaty podwyższone (sankcyjne)

• Za wykonywanie działalności koncesjonowanej:

1. Bez koncesji

2. Z rażącym naruszeniem warunków koncesji

• Wymiar w drodze decyzji właściwego organu (starosta, organ koncesyjny, minister właściwy do spraw środowiska)

• Wysokość 80x opłata eksploatacyjna wedle daty wszczęcia postępowania

1. Przeznaczenie opłat

1. 60% - gminy na terenie których prowadzona jest działalność

2. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej – 40% (a gdy działalność na obszarach morskich – 100%) z przeznaczeniem na potrzeby:

-Geologii

-Górnictwa

Niektóre inne rodzaje opłat

1. Są wprowadzone ustawą o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz opłacie produktowej i opłacie depozytowej.

2. Opłata produktowa

• Obciąża przedsiębiorcę (wprowadzającego na rynek produkt) lub organizację odzysku z tytułu nieuzyskana zakładanego prawem poziomu odzysku odpadów opakowaniowych

• Oplata ustalana na podstawie różnicy między odzyskiem osiągniętym a wymaganym

• Płatna do 31 marca następnego roku na rachunek urzędu marszałkowskiego

• Przekazywane później do NFOŚiGW, wfośigw i gmin na działania dotyczące recyklingu

1. Opłata depozytowa (≈ kaucja) dotyczy akumulatorów

2. 30 zł w przypadku nie oddania starego akumulatora przy zakupie nowego

3. sprzedawca detaliczny nie może odmówić przyjęcia zużytego akumulatora

4. sprzedawca ma obowiązek zwrócić opłatę depozytową w przypadku zwrotu zużytego akumulatora w ciągu 30 dni

Administracyjne kary pieniężne w prawie ochrony środowiska

1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza je w razie:

• Przekroczeń:

• Ilości lub rodzaju gazów (pyłów) wprowadzanych do powietrza

• Ilości lub stanu ścieków lub wody (z pozwolenia wodnoprawnego)

• Pozwolenia o dopuszczalnym poziomie hałasu(w tym pozwoleniem zintegrowanym)

• Naruszenia wymaganych ustawą o odpadach decyzji:

• Zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska

• Określającej miejsce i sposób magazynowania odpadów

1. Charakter kar:

• Jednorazowe – za przekroczenie dozwolonej do pobrania ilości wody

• Kary biegnące – wojewódzki inspektor ochrony środowiska oznacza godzinową lub dobową stawkę kary

• Dopiero na podstawie ostatecznej decyzji wymierzającej karę biegnącą ustala się karę łączną (za cały okres przekroczenia)

Niektóre pozostałe kary pieniężne

1. Ochrona przyrody

• Wymierza je wójt (ew. starosta wobec nieruchomości gminy) za:

1. Zniszczenie zieleni z powodu niewłaściwego prowadzenia robót ziemnych bądź użycia środków chemicznych

2. Usuwanie drzew lub krzewów bez zezwolenia

3. Zniszczenie zieleni z powodu niewłaściwej pielęgnacji

• Stawki kar za zniszczenie jednego metra kwadratowego trawników oraz kwietników określa ustawa. W pozostałych sytuacjach administracyjną karę pieniężną ustala się w wysokości trzykrotnej opłaty za usunięcie drzewa(krzewu).

1. Prawo atomowe

• Kara dla kierownika jednostki organizacyjnej – maks. 5x przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej

• Pracownik obiektu jądrowego (za niezawiadomienie o zdarzeniu lub stanie mogącym powodować zagrożenie dla bezpieczeństwa jądrowego) – maks. 2X przeciętne wynagrodzenie w gosp. narodowej

1. Ochrona warstwy ozonowej

• Za działalność dotyczącą substancji kontrolowanych bez zezwolenia

• Stawka za jeden kilogram substancji kontrolnej = 50x opłata za emisję jednego kilograma CFC-12

• Wpływy dla NFOŚiGW

1. Przepisy o substancjach i preparatach chemicznych

• Wprowadzenie bez zgłoszenia substancji nowej – do Budżetu Państwa 100% sumy z jej sprzedaży

• Zaliczkowy system wpłat (terminy jak dla zaliczek na podatek dochodowy)

1. Naruszenie przepisów o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów

30 000 do 300 000 – wymierza wojewódzki inspektor ochrony środowiska i gospodarki wodne

Restrukturyzacja opłat podwyższonych
oraz administracyjnych kar pieniężnych

1. Właściwe organy:

• Dla opłat podwyższonych – marszałek województwa

• Dla administracyjnych kar pieniężnych – wojewódzki inspektor ochrony środowiska

1. Odroczenie

• Na wniosek przed terminem zapłaty

• Przesłanką – wykazanie realizacji przedsięwzięcia które usunie przyczynę opłaty/ kary w perspektywie maksymalnie 5letniej

• Decyzja o odroczeniu określa

1. jaka opłata/ kara (lub jej część) jest odroczona

2. Jakie przedsięwzięcie

3. Termin odroczenia

1. Zmniejszenie kary

• W razie terminowej realizacji przedsięwzięcia które doprowadziło do usunięcia przyczyny wymierzenia opłaty/ kary

• Ale gdy chodzi o odpady to umorzenie w całości

1. Zapłata kary odroczonej

• W drodze decyzji orzeczenie obowiązku zapłaty odroczonej kwoty + opłata prolongacyjna

1. Kary w ustawie o ochronie przyrody

• Gdy posiadacz podjął działania w celu zachowania żywotności drzewa lub krzewu to odroczenie na 3 lata

• Potem umorzenie(gdy zachowanie żywotności lub niezachowanie bez winy posiadacza) lub zaplata w pełnej wysokości

14. niektóre problemy finansowania ochrony środowiska

1. Wprowadzenie

2. Poluter Pay Principle tzw. Zasada zanieczyszczający płaci (art. 6-7 pr.ochr.środ.)

Art. 6. 1. Kto podejmuje działalność mogącą negatywnie oddziaływać na środowisko, jest obowiązany do zapobiegania temu oddziaływaniu.

2. Kto podejmuje działalność, której negatywne oddziaływanie na środowisko nie jest jeszcze w pełni rozpoznane, jest obowiązany, kierując się przezornością, podjąć wszelkie możliwe środki zapobiegawcze.

Art. 7. 1. Kto powoduje zanieczyszczenie środowiska, ponosi koszty usunięcia skutków tego zanieczyszczenia.

1. Zabezpieczenie roszczeń (niekiedy nawet obligatoryjne) w przypadku:

1. Niektórych koncesji w prawie geologicznym i górniczym

2. świadczenia usług turystycznych obejmujących polowania

3. Niektórych zezwoleń na podstawie ustawy o odpadach

4. Niektórych pozwoleń w prawie ochrony środowiska

5. Międzynarodowego przemieszczania odpadów

1. Obowiązki Skarbu Państwa w ponoszeniu kosztów – np. prawo geologiczne i górnicze: SP odpowiada za szkody wyrządzone ruchem zakładu górniczego powstałe gdy nie istnieje już przedsiębiorca który prowadził taki ruch ani jego następca prawny

Fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej

1. Są nimi:

1. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (państwowa osoba prawna) i Wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej(samorządowa osoba prawna) - mają z ustawy przyznaną osobowość prawną

1. Struktura NFOŚiGW:

• Rada Nadzorcza – powołuje minister właściwy ds. środowiska (2 przedstawicieli strony samorządowej w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, 1 przedstawiciel organizacji ekologicznych)

• Zadania:

1. Ustalanie kryteriów wyboru przedsięwzięć finansowanych

2. Ustalanie zasad dot. Pożyczek

3. Zatwierdza wnioski o pożyczkę min. 1mln euro

4. Zatwierdza wnioski o dotację min. 0,5mln euro

5. Kontroluje Zarząd

• Zarząd (Prezes i zastępcy) – powołuje i odwołuje ich minister wł. ds. środowiska oraz nadzoruje działalność NFOŚGW

• Fundusze wojewódzkie – członków rad nadzorczych i zarządy powołuje/odwołuje sejmik samorządowy województwa, fundusze te działają pod nadzorem województwa

1. Przychody funduszy – wpływy z opłat za korzystanie ze środowiska i administracyjnych kar pieniężnych

• Dodatkowo NFOŚiGW także w części opłaty:

• Produktowej

• Eksploatacyjne, quasi eksploatacyjne i podwyższone (na podst. Pr. geologicznego i górniczego)

• Inne źródła np. dobrowolne wpłaty, zapisy, świadczenia rzeczowe itp.

1. Celem funduszy jest gromadzenie środków służących finansowaniu ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zwłaszcza w zakresie:

- gospodarki wodnej

- wspierania rozwoju odnawialnych źródeł energii

-finansowania odzysku niektórych odpadów

-finansowania działań inwestycyjnych w zakresie odzysku odpadów

5. część tych wpływów zasila budżety gmin i powiatów, gdyż z dniem 1 stycznia 2010 r.

uległy likwidacji państwowe oraz gminne fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej, a ich prawa przejęły właśnie gminy i powiaty.

6. Gminy i powiaty mają obowiązek przekazywania nadwyżek, gdy przychody z opłat i kar przekraczają dziesięciokrotność średniej krajowej przychodów za rok poprzedni na 1 mieszkańca do właściwego funduszu wojewódzkiego w terminie do dnia 15.08 następującego po roku stwierdzenia nadwyżki.

3. Fundusz Ochrony Gruntów Rolnych

1. Zasady działania ustala minister wł. ds. rolnictwa wg ustawy o ochronie gruntów rolnych i lesnych

2. Nie ma osobowości prawnej

3. Fundusz Ochrony Gruntów Rolnych

4. Dochodami funduszu są związane z wyłączeniem z produkcji gruntów rolnych:

-należności

- opłaty roczne

-podwyższone opłaty i nalezności

Te środki przeznacza się na ochronę, rekultywację i poprawę jakości gruntów rolnych oraz wypłatę niektórych odszkodowań.

Z dniem 1 stycznia 2011r. wspomniany fundusz zostanie zlikwidowany, a środki przypadną budżetom województw.

4.Fundusz leśny

1. Został utworzony na podstawie ust. o lasach i nie posiada osobowości prawnej. Dysponentem jest Dyrektor Generalny „Lasów Państwowych”.

2. Dochodami funduszu są m.in.:

-należności, opłaty, kary związane z wyłączeniem z produkcji gruntów leśnych

-odszkodowania z tytułu szkód wyrządzonych w lasach

1. Środki dla nadleśnictw na wyrównanie niedoborów powstających przy realizacji gospodarki leśnej

2. Można w jego ramach utworzyć tzw. fundusz stabilizacyjny , którego środki są przeznaczone na usuwanie nadzwyczajnych zagrożeń dla lasów.

5. Niektóre pozostałe sposoby finansowania ochrony środowiska

1. Znajdujemy je głównie w działalności organizacji pozarządowych np. „Fundacja Ekofundusz” utworzona przez Ministra Finansów. Jej celem jest ekokonwersja polegająca na zamianie części długów zagranicznych na wspieranie przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiska o charakterze ponadlokalnym. Do priorytetów Ekofunduszu należy m.in.:

-ograniczenie emisji gazów powodujących zmiany klimatu ziemi

- ograniczenie trans granicznego transportu dwutlenku siarki

-ochrona różnorodności biologicznej

1. Środki pomocowe Unii Europejskiej:

• Fundusz Spójności- przeznaczony dla słabiej rozwiniętych krajów Unii, aby zmniejszyć różnice w poziomie społeczno-gospodarczym krajów

• Fundusze strukturalne- np. Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Europejski Fundusz Społeczny

1. Innymi instrumentami finansowania ochrony środowiska mogą być niektóre linie kredytowe Banku Ochrony Środowiska S.A. np. udzielenie kredytu preferencyjnego w celu finansowania inwestycji służących ochronie środowiska, przyczyniając się w ten sposób np. do redukcji pyłowych i gazowych zanieczyszczeń powietrza, redukcji skutków powodzi. Obecnie polityka BOŚ obejmuje m.in. zadania związane z przedsięwzięciami zmierzającymi do oszczędności energii o charakterze termomodernizacyjnym. Został utworzony Fundusz termomodernizacji i Remontów, a jego środki przeznaczone są na:

-zmniejszenie zużycia energii cieplnej zwłaszcza w budynkach mieszkalnych

- zmianie konwencjonalnych źródeł energii na niekonwencjonalne

Jeżeli inwestor terminowo i zgodnie z prawem zrealizował przedsięwzięcie to przysługuje mu premia termoizolacyjna polegająca na tym, że 25% kwoty kredytu spłaca Bank Gospodarstwa Krajowego (Fundusz termomodernizacji i Remontów)

1. Zadania z zakresu ochrony środowiska mogą być też finansowane ze środków budżetowych, co wymaga jednak unormowania w ustawie.

XV. Niektóre rodzaje odpowiedzialności

Odpowiedzialność cywilna (zasady ogólne)

Odpowiedzialność cywilnoprawna obejmuje przede wszystkim :

• Obowiązek zapobieżenia grożącej szkodzie (odpowiedzialność prewencyjna)

• Naprawę wyrządzonej szkody (odpowiedzialność odszkodowawcza) – dzieli się na tzw. kontraktową (konsekwencja niewykonania/nienależytego wykonania zobowiązania) oraz pozakontraktową (deliktową), która ma największe znaczenie z punktu widzenia szkód w środowisku.

1. Immisje – zakaz zakłócania korzystania z sąsiedniej nieruchomości ponad przeciętną miarę

2. Szkoda

Wg prawa cywilnego to uszczerbek majątkowy w prawem chronionych dobrach należących do poszkodowanego, za które odpowiedzialność ponosi inny podmiot. Z zasady obejmuje i lucrum cessans (utracone korzyści) i damnum emergens (strata) - choć niekiedy ograniczenie ustawowe do samego damnum emergens.

• ustawa wprowadza czasem odpowiedzialność quasi-odszkodowawcza (np. prawo atomowe art. 100 i n. – roszczenie przysługuje SP, a dotyczy kosztów środków zastosowanych do przywrócenia stanu środow. naturalnego m.in. to składa się na pojęcie „szkody jądrowej”)

3. Związek przyczynowy:

- Między szkodą a zdarzeniem musi zachodzić normalny związek przyczynowy

- Podstawy odpowiedzialności

a. Odpowiedzialność na zasadzie winy przyczyna: zawinione zachowanie

• Należy wykazać winę sprawcy (naganne zachowanie się, najczęściej: naruszenie nakazu lub zakazu) lub niezachowanie należytej staranności,

• Nie zawsze spełnia swoją rolę w prawie ochrony środowiska (często szkoda wynika z zachowań dozwolonych (zgodne z prawem i niezawinione).

b. Odpowiedzialność na zasadzie ryzyka przyczyna: ruch przedsiębiorstwa/zakładu

• Dotyczy prowadzącego na własny rachunek przedsiębiorstwa (zakładu) wprawianego w ruch za pomocą sił przyrody lub wytwarzający czy posługujący się materiałami wybuchowymi

• Podmiot taki ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu powstałą wskutek ruchu takiego zakładu chyba, że nastąpiła wskutek:

• Siły wyższej

• Wyłącznej winy poszkodowanego lub osoby trzeciej za którą prowadzący przeds. odpowiedzialności nie ponosi

• Ten model czasem ulega modyfikacjom na podst. przepisów szczególnych.

c. Odpowiedzialność za produkt niebezpieczny przyczyna: wytworzenie tzw. produktu niebezpiecznego

• Dotyczy tego kto w zakresie działalności gospodarczej wytwarza produkt niebezpieczny

• Odpowiada za szkodę wyrządzoną przez taki produkt (na mieniu tylko wśród rzeczy przeznaczonych do osobistego użytku i tak z niej korzystał)

• Produkt niebezpieczny to (przesłanki łączne):

• Rzecz ruchoma, nawet połączona z inną rzeczą (w tym zwierzęta i energia elektryczna)

• Nie zapewnia bezpieczeństwa, jakiego można oczekiwać przy normalnym użyciu

(+ decydują okoliczności z chwili wprowadzenia go do obroty)

4. Sposób naprawienia szkody

• Poszkodowany decyduje czy restytucja naturalna (nie można gdy niemożliwa lub pociągająca za sobą nadmierne trudności lub koszty) czy restytucja pieniężna.

5. Roszczenie o zapobieżenie szkodzie –roszczenie prewencyjne

– skuteczne działania prewencyjne brak uszczerbków w środowisku

– koszt z reguły niższy niż usunięcia szkody

– art. 439 k.c.

Niektóre szczególne zasady odpowiedzialności odszkodowawczej

1. W prawie ochrony środowiska

• Odesłanie do przepisów kodeksu cywilnego – art. 322 pr.o.ś. (zakres przedmiotowy: skutki tylko takie oddziaływania na środowisko jakie jest przedmiotem prawa ochrony środowiska):

1. To samo rozumienie szkody (ale może być rozszerzona o szkody w środowisku pojmowanym jako „dobro wspólne” – art. 323 ust. 2 pr.o.ś)

2. Te same podstawy odpowiedzialności

• Rozszerzenie zakresu odpowiedzialności opartej na zasadzie ryzyka na szkody wyrządzone przez zakłady o „zwiększonym ryzyku” lub „dużym ryzyku” (rozumienie z art. 248 pr.o.ś)

• Nie ulega wyłączeniu, gdy działalność, która spowodowała szkodę jest prowadzona na podst. wymaganej decyzji oraz w jej granicach (art. 325 pr.o.ś),

• Obowiązki odszkodowawcze/prewencyjne mogą niekiedy wynikać z wyroku karnego lub decyzji admin.

• Jest to odpowiedzialność sprawcza (jeśli w dacie powstania szkody nie istnieje sprawca ani jego następca prawny to roszczenie odszkodowawcze/prewencyjne nie powstaje)

• Ale możliwa jest odpowiedzialność gwarancyjna innego podmiotu (np. SP za niektóre szkody jądrowe – art. 103 pr.at)

• odpowiedzialność cywilna nie wyklucza innych rodzajów odpowiedzialności (karna, admin., podwyższone opłaty za korzystanie ze środowiska, admin. kary pieniężne)

• tryb dochodzenia roszczeń – w postępowaniu cywilnym (sprawy gospodarcze, gdy przeciw przedsięb.)

• organizacje ekologiczne mogą wstąpić do postępowania za zgodą powoda w każdym stadium

• ułatwienia procesowe dla powoda – możliwość żądania w pozwie od pozwanego (z którego działalnością wiąże się roszczenie) udzielenia informacji niezbędnych do ustalenia zakresu odpowiedzialności (koszty ponosi pozwany, chyba, że roszczenie okaże się bezzasadne) – art. 327 pr.o.ś

2. W prawie geologicznym i górniczym

• Przeważnie działalność regulowana tą ustawą powstawanie szkód tzw. „szkody górnicze” (obecnie to określenie nie ma charakteru prawnego)

• Przedsiębiorca odpowiada za szkodę (i w ruchomości i w nieruchomości) wyrządzoną ruchem zakładu górniczego

• Nie ma roszczenia negatoryjnego wobec ruchu zakładu zgodnego z ustawą, ale ma roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej takim ruchem tzn. odpowiada na zasadzie ryzyka bez wzgl. czy ruch jest prowadzony zgodnie czy niezgodnie z wymaganiami ustawy. Poza tym ustawa odsyła do k.c.

• Odpowiedzialność sprawcza z modyfikacjami

• Zasada- odpowiada sprawca (lub jego następca prawny)

• Gdy nie można go ustalić – przedsiębiorca uprawniony w chwili ujawnienia szkody do wydobywania kopaliny w granicach obszaru górniczego

• Brak przedsiębiorcy / następcy prawnego – SP (reprezentuje go: organ nadzoru górniczego), jego odpowiedzialność ma char. gwarancyjny.

• Odpowiedzialność solidarna przedsiębiorcy i pozostałych sprawców oraz i podwykonawców trudniących się zawodowo powierzonymi czynnościami (art. 93 ust. 2-3 p.g.g.)

• Podstawowy sposób naprawienia szkody – restytucja naturalna (usunięcie uszkodzeń lub nowa rzecz)

• Poszkodowany nie może wybrać sposobu.

• Gdy grunty rolne (leśne) rekultywacja (art. 94 ust. 1-3 p.g.g)

• Możliwa ugoda na podstawie której poszkodowany sam wykona przywrócenie na koszt przedsiębiorcy

• Gdy szkoda polega na utracie przydatności wody lub jej zaniku przedsięb. Musi dostarczyć bezpłatnie niezbędną ilość wody do czasu naprawy szkody (art. 98 ust. 1 p.g.g.)

• Restytucja pieniężna tylko gdy naturalna (art. 95 ust. 1 p.g.g.)

1. Jest niemożliwa

2. Niesie ze sobą koszty rażąco przekraczające wysokość szkody

• Zapobieganie skutkom – stosuje się odpowiednio przepisy o naprawie szkód (art. 99 p.g.g.)

• W praktyce – roszczenie o zwrot zwiększonych kosztów budowy na terenie górniczym – zwiększenie odporności obiektu na wpływ ruchu zakładu (np. wzmocnienia konstrukcji ) zmierzające do zapobieżenia szkodzie

• Tryb dochodzenia roszczeń – modyfikacje k.p.c.:

• Konieczność wyczerpania postępowania ugodowego (przedsięb. odmawia zawarcia ugody lub milczenie po otrzymaniu jej oferty przez 30 dni) – art. 97 p.g.g.

• Zwolnienie od kosztów sądowych powoda, tymczasowo ponosi je SP.

3. W prawie atomowym

Szkody jądrowe:

1. Szkody na osobie i mieniu (także lucrum cessans)

2. Szkody na środowisku (rozumiane jako „koszty zastosowania środków w celu przywrócenia stanu środowiska, jako dobra wspólnego... chyba, że naruszenie jest nieznaczne” – art. 100 pr.at.) – termin nie jasny (wydaje się, że chodzi o elementy środowiska nie objęte cywilnymi pr. podmiotowymi i utracone korzyści) roszczenie przysługuje SP (w jego imieniu min. wł. ds. środowiska.

3. Koszty zastosowania środków zapobiegawczych lub szkody spowodowane ich zastosowaniem.

• Zaostrzone ryzyko, wyłączenia tylko dla:

  1. Szkody bezpośrednio wskutek działań wojennych/konfliktu zbrojnego

  2. Umyślne przyczynienie się poszkodowanego (powstanie/zwiększenie szkody) – art. 100-101 pr.at.

• Odpowiedzialność ograniczona do 150 mln SDR (fikcyjna jednostka) jak przekroczy dłużnik może ustanowić fundusz ograniczenia odpowiedzialności (wg kodeksu morskiego – przepisy o ograniczeniu odpow. za roszczenia morskie)

• Eksploatujący urządzenie atomowe powinien ustanowić finansowe zabezpieczenie tej odpowiedzialności. Jeśli nie mogą być z niego zaspokojone roszczenia z tytułu szkód na osobie wypłatę gwarantuje SP

• W sytuacjach nieuregulowanych w ustawie k.c.

• Orzekają w zasadzie sądy okręgowe

• Przedawnienie szkód

• Na osobie – nie przedawniają się

• W mieniu lub środowisku – 3 lata od dnia dowiedzenia się o szkodzie i osobie odpowiedzialnej (nie więcej niż 10 lat od wypadku jądrowego) – art. 103 – 106 pr.at.

4. W ustawie o GMO – art. 57

• Użytkownik GMO odpowiada za szkodę wyrządzoną wskutek zamkniętego użycia GMO lub zamierzonego uwolnienia GMO do środowiska (w tym wprowadzenia do obrotu), chyba, że szkoda nastąpiła z winy poszkodowanego/osoby trzeciej za którą użytkownik GMO nie ponosi odpowiedzialności Jest to odpowiedzialność na zasadzie ryzyka

• Gdy szkoda na środowisku jako dobru wspólnym to roszczenie mają:

  1. SP

  2. Jednostka samorządu terytorialnego

  3. Organizacja ekologiczna

5. W ustawie o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie

• Ustawa te reguluje wyłącznie szkody w:

  1. Chronionych gatunkach oraz siedliskach przyrodniczych (te, które: objęto jakąś formą ochrony przyrody, są obszarami Natura 2000, występują na nich gatunki chronione (zwierzęta, rośliny, grzyby), są miejscami lęgu/ pierzenia/ zimowania/ zatrzymywania się ptaków wędrownych) – art. 6 ust. 2

  2. Wodach,

  3. Powierzchni ziemi przez zanieczyszczeni gleby – art. 6 ust. 11.

• Sprawca: tylko podmiot korzystający ze środowiska, który prowadzi działalność stwarzając ryzyko szkody w środowisku lub inną dot. chronionych gatunków (siedlisk) jeżeli zawinił powstaniu szkody (zagrożenia).

• Działalność stwarzająca ryzyko szkody:

• Określone ustawą rodzaje działalności zw. z odpadami (w tym komunalnymi)

• Eksploatację instalacji wymagającą pozwolenia zintegrowanego/ pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powierzchni

• Wymagającą pozwolenia wodnoprawnego (wprowadzenie ścieków do wód/ziemi, pobór oraz odprowadzanie wód powierzchniowych/podziemnych, retencjonowanie śródlądowych wód powierzchniowych)

• Zamknięte użycie GMO, zamierzone uwolnienie GMO do środowiska, wprowadzanie produktów GMO do obrotu

• Międzynarodowy obrót odpadami

• Poza tym przyczynami szkody w środowisku mogą być:

• Produkcja, wykorzystanie, przechowywanie, przetwarzanie, składowanie, uwalnianie do środow., transport: substancji i preparatów niebezpiecznych, środków ochrony roślin, produktów biobójczych

• Transport towarów i materiałów niebezpiecznych

• Obowiązki:

• Zaistnienie bezpośredniego zagrożenia szkodą podjęcie zadań zapobiegawczych

• Powstanie szkody działania ja ograniczające i działania naprawcze + niezwłoczne powiadomienie organu ochrony środowiska (regionalny dyrektor ochrony środowiska) oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska

• Czasem obowiązek działań zapobiegawczych/ naprawczych spoczywa na organach admin:

• Gdy nie da się zidentyfikować zobowiązanego do podjęcia działań

• Wszczęcie postępowania egzekucyjnego jest niemożliwe/ egzekucja jest nieskuteczna

• Konieczne jest wszczęcie natychmiastowych działań ze wzgl. na zagrożenie życia, zdrowia, możliwość nieodwracalnych szkód.

Ochrona środowiska a prawo własności

1. Ochrona konstytucyjna własności (art. 21) podlega ograniczeniom

1. Wymagania ochrony środowiska mogą uzasadniać ograniczenie ale w stopniu nie naruszającym istoty prawa własności

2. Ochrona środowiska może być celem publicznym (w rozumieniu przepisów ustawy o gospod. nieruchomościami) uzasadniający wywłaszczenie

3. Odszkodowanie z tytułu takich ograniczeń przysługuje tylko, gdy przewiduje je przepis ustawy.

2. Wykup i odszkodowanie w ustawie prawo ochrony środowiska:

• Gdy wskutek wymagań ochrony środowiska (będących aktami generalnymi) korzystanie z nieruchomości stało się niemożliwe lub istotnie utrudnione

• Roszczenie posiadacza prawa rzeczowego do nieruchomości (przez 2 lata od dnia wejścia w życie aktu generalnego – termin zawity)

• Dotyczy tylko ochrony środowiska przez:

1. Ustanowienie obiektów i obszarów podlegających ochronie w trybie ustawy o ochronie przyrody

2. Ustalenie warunków korzystania z regionu wodnego lub zlewni oraz ustanowienie obszarów ochronnych zbiorników wód śródlądowych w trybie pr. wodnego

3. Wyznaczenia obszarów cichych (i na terenie aglomeracji i poza nią)

• Odszkodowanie na wniosek. Orzeka starosta: Niezaskarżalna decyzja, w ciągu 30 dni powództwo do sądu powszechnego (tak samo gdy 3 miesiące bezczynności starosty)

• Jeżeli przedmiotem wywłaszczenia jest tylko cześć nieruchomości, a pozostała część nie nadaje sięz powodu wywłaszczenia do prawidłowego wykorzystywania żądanie właściciela/ użytkownika wieczystego do nabycia jej (umowa) przez SP/ jednostkę sam. teryt. (gdy się uchylają możliwość wydania zastępczego oświadczenia woli przez sąd) – art. 113 ust. 3 ustawy o gosp. nieruchom.

• Skarb Państwa reprezentuje wojewoda (gdy ograniczenie wynika z rozporządzenia Rady ministrów, ministra, wojewody) lub dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej (gdy on wydał rozporządzenie)

3. Roszczenie w razie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania

• Roszczenie o odszkodowanie lub wykup kieruje się w stosunku do podmiotu, którego działalność spowodowała konieczność ustanowienia obszaru

4. sprawy sporne orzekają sądy powszechne

5. odrębne zasady obszary Natura 2000

Odpowiedzialność administracyjna

1. Ustalone przez organ administracyjny nakazy/ zakazy:

1. Wstrzymanie działalności

2. Cofnięcie/ ograniczenie zakresu decyzji zezwalającej na oznaczony sposób korzystania z zasobów środowiska

3. Wykonania stosownych urządzeń ochronnych, usunięcie uchybień lub ich następstw

2. Największe znaczenie w odniesieniu do ochrony środowiska maja decyzje określane jako:

• Naprawcze

• Interwencyjne

• Wstrzymujące działalność

• Nakładające sankcję finansową

Postępowanie zmierzające do ich podjęcia z urzędu – art. 375 pr.o.ś.

3. Decyzja naprawcza

• Nakaz:

1. Ograniczenia oddziaływania na środowisko/ zagrożeń powstałych w jego wyniku

2. Przywrócenia środowiska do właściwego stanu

• Ew. obowiązek zapłaty na rzecz gminny „kwoty pieniężnej odpowiadającej wysokości szkód” art. 326 pr.o.ś.

• Decyzje wydaje zasadniczo starosta (wyjątkowo marszałek) – art. 378 pr.o.ś.

• W decyzji naprawczej można określić (art. 326 pr.o.ś):

  • Zakres ograniczenia oddziaływań na środowisko

  • Stan do jakiego ma być ono przywrócone

  • Czynności zmierzające do ograniczania oddziaływania na środowisko (przywrócenia do właściwego stanu)

  • Termin wykonania tych obowiązków

4. Decyzja interwencyjna

• Dot. tego, kto w ramach tzw. zwykłego korzystanie ze środowiska (nie trzeba zezwolenia) eksploatuje instalację/ urządzenie wójt nakazał wykonanie w określonym czasie czynności zmierzających do ograniczenia negatywnych oddziaływań zobowiązany się do nich nie zastosował decyzja wstrzymująca funkcjonowanie instalacji/ urządzenia.

• Podjęcie działalności – po ustaniu przyczyny. Wymaga zgody wójta.

5. Decyzja wstrzymująca działalność naruszającą wymagania ochrony środowiska/ uciążliwej dla środowiska

• Wojewódzki inspektor ochrony środowiska (w przypadku ruchu zakładu górniczego – organ nadzoru górniczego)

• Niekiedy konieczne wcześniejsze wezwanie do usunięcia (art. 367 pr.o.ś.)

• Nakaz wstrzymania działalności obligatoryjny w razie pogorszenia stanu środowiska w znacznych rozmiarach, zagrożenia zdrowia lub życia ludzi – decyzję wydaje WIOŚ (zakres: niezbędny do zapobieżenia pogarszaniu stanu środowiska)

  • Przesłanki uznaniowe

  • Decyzja ma rygor natychmiastowej wykonalności

  • Podjęcie działalności po ustaniu przyczyny naruszeń i za zgodą wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska i gospodarki wodnej.

- WIOŚ obowiązkowo nakazuje wstrzymanie użytkowania instalacji eksploatowanej bez wymaganego pozwolenia lub przez okres ponad 6 miesięcy z naruszeniem tego pozwolenia.

- awarie przemysłowe: naruszenie przepisów stwarzające ryzyko wystąpienia awarii decyzje nakazujące usunięcie uchybień, wstrzymujące użytkowanie instalacji podejmuje właściwy organ Państwowej Straży Pożarnej.

6. Inne instrumenty nadzoru:

- rozwiązania z prawa budowlanego,

- decyzja ustalająca zakres i sposób realizacji obowiązku wynikającego wprost z ustawy, gdy zobowiązany się uchyla

- formy odpowiedzialności administracyjnej: admin. kary pieniężne i opłaty podwyższone z tytułu korzystania ze środowiska bez wymaganej decyzji/ niezgodnie z jej treścią.

- Organ ochrony środowiska może nakazać prowadzącemu instalację sporządzenie i przedłożenie przeglądu ekologicznego

5. Przestępstwa i wykroczenia przeciwko środowisku

1. Środki karne z kk istotne w prawie środowiska:

1. Przepadek przedmiotów na rzecz SP

2. Obowiązek naprawienia szkody

3. Nawiązka, zwłaszcza na cel związany z ochroną środowiska

1. Kodeks karny zawiera rozdział przestępstwa przeciwko środowisku

1. Powodowanie zanieczyszczeń (przestępstwo potencjalnego zagrożenia)

2. Związanie z odpadami i substancjami (potencjalnego zagrożenia)

3. Związane z materiałami jądrowymi i źródłami promieniowania

4. Brak dbałości o urządzenia ochronne

5. Naruszenie wymagań prawnej ochrony obiektu

• Pozakodeksowe przepisy karne:

1. Prawo wodne

2. Prawo geol. i górn.

3. Prawo łowieckie

4. Ustawa o odpadach

5. Ustawa o ochronie zwierząt

6. Ustawa o GMO

1. Wykroczenia przeciwko środowisku:

1. Postępowania ze zwierzętami (drażnienie, płoszenie, niezachowanie środków bezpieczeństwa)

2. szkodnictwo leśne, polne lub ogrodowe

3. Naruszenie niektórych wymagań związanych z gospodarką wodną

4. Ochrona przeciwpożarowa

5. Ochrony przyrody

Odpowiedzialność podmiotów zbiorowych
za czyny zabronione pod groźbą kary

1. Podmiot zbiorowy – osoba prawna lub jednostka organizacyjna bez osobowości prawnej

• Nie są nimi:

1. SP

2. J.s.t. i ich związki

3. Organy państwowe i samorządowe

1. Podmiot zbiorowy odpowiada za przynoszący(mogący przynieść) jej korzyść czyn zabroniony osoby fizycznej:

1. Działającej w imieniu lub w interesie podmiotu zbiorowego w ramach prawa do reprezentacji

2. Dopuszczonej do działania w wyniku przekroczenia obowiązków przez osobę uprawnioną do reprezentacji

3. Działającej w imieniu lub interesie podmiotu zbiorowego za zgoda osoby uprawnionej do reprezentacji

• Przesłanki odpowiedzialności:

1. Popełnienie przestępstwa przez osobę fizyczną lub

2. Co najmniej brak staranności w wyborze lub

3. Co najmniej brak należytego nadzoru

1. Sankcje:

• Kara –1 000 do 20 000 000 nie więcej niż 10% przychodu osiągniętego w roku obrotowym (gdy brak korzyści to możliwe odstąpienie)

• Przepadek:

• Przedmiotu pośrednio z czynu zabronionego

• Korzyści majątkowej z czynu zabronionego (nawet pośrednio)

• Równowartość przedmiotów pochodzących chociaż pośrednio z czynu zabronionego

• Zakazy:

1. Reklamy

2. Korzystania z dotacji, subwencji lub innych form wsparcia finansowanego ze środków publicznych

3. Korzystania z pomocy międzynarodowej

4. Ubiegania się o zamówienia publiczne

5. Prowadzenia określonej działalności

• Podanie wyroku do publicznej wiadomości

1. Orzekają SR w zasadzie w trybie kpk + ustawa o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych

Zbieg podstaw odpowiedzialności

1. Możliwe są zbiegi podstaw kilku odpowiedzialności

Możliwe także ponoszenie odpowiedzialności na wszystkich podstawach obok siebie (np. w przypadku odpadów

Rozdział XVI

ZADANIA NIEKTÓRYCH ORGANÓW ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ ORAZ ORGANIZACJI SPOŁECZNYCH W ZAKRESIE OCHRONY ŚRODOWISKA

1. Uwagi ogólne

Ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych. Winny one prowadzić politykę zapewniającą bezpieczeństwo ekologiczne współczesne­mu społeczeństwu i przyszłym pokoleniom (art. 74 ust. 1 i 3 Konstytucji). Realizacja omawianego obowiązku powinna polegać m.in. na podejmowa­niu przez władze Rzeczypospolitej Polskiej działań w zakresie:

1. stanowienia prawa zapewniającego ochronę środowiska,

2. stosowania wymagań prawa ochrony środowiska (w tym przez kontrolę przestrzegania jego wymagań, wdrażanie mechanizmów regulacyjnych itp.),

3. podejmowania działań o charakterze organizatorskim,

4. wspierania inicjatyw społecznych związanych z ochroną środowiska.

Władze publiczne mogą działać tylko na podstawie i w granicach pra­wa (art. 7 Konstytucji). W odniesieniu do organów administracji publicznej orzekających w sprawach indywidualnych, zasadę tę przewiduje również kodeks postępowania administracyjnego (art. 6). Zadania w zakresie ochro­ny środowiska powierzono niemal wszystkim organom administracji publicz­nej zarówno rządowej, jak i samorządowej. Te ostatnie realizują wspomniane zadania jako:

- własne (tj. realizowane na własny koszt i na własną odpowiedzial­ność),

- rządowe (finansowane ze środków rządowych oraz pozostające pod nadzorem administracji rządowej).

Niektóre organy administracji rządowej w zakresie ochrony środowiska

Naczelnym organem administracji rządowej jest w tym zakresie minister właściwy do spraw środowiska. Stosownie do ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej do jego zadań należą m.in. sprawy:

1. ochrony i kształtowania środowiska oraz racjonalnego wykorzystywa­nia jego zasobów,

2. ochrony przyrody, w tym w parkach narodowych, krajobrazowych i re­zerwatach przyrody, oraz ochrony gatunków roślin i zwierząt, prawem chronionych lasów, zwierzyny i innych tworów przyrody,

3. geologii i gospodarki zasobami naturalnymi,,

4. ochrony lasów i gruntów leśnych,

Sprawuje on nadzór nad m.in:

- Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki,

- Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego,

- Prezesem Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej,

- Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej,

- Państwowym Gospodarstwem Leśnym „Lasy Państwowe", a podlegają mu:

Główny Inspektor Ochrony Środowiska,

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska.

Minister właściwy do spraw środowiska wykonuje zadania z zakresu:

administracji geologicznej - przy pomocy Głównego Geologa Kraju (art. 101pr.g.g.),

ochrony przyrody - przy pomocy Głównego Konserwatora Przyrody (art. 92 u.o.p.).

przedstawianie propozycji i wniosków, zmierzających do tworzenia wa­runków zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska oraz do zacho­wania lub poprawy jego stanu.

Przewodniczącego PROŚ, jego zastępców, sekretarza oraz członków (w liczbie do 30) na okres 5 lat powołuje (odwołuje) minister spośród przedsta­wicieli nauki, środowisk zawodowych, organizacji ekologicznych oraz przed­stawicieli samorządu gospodarczego (art. 387 i n. pr.o.ś.).

Z kolei do zadań Państwowej Rady Ochrony Przyrody (PROP) należy m.in.

- ocena stanu przyrody,

-opiniowanie strategii, planów i programów dotyczących przyrody,

- ocena realizacji krajowej strategii ochrony przyrody,

Członków PROP (w liczbie do 40) na okres 5 lat powołuje (odwołuje) minister spośród działają­cych na rzecz ochrony przyrody przedstawicieli nauki, praktyki oraz organiza­cji społecznych; przewodniczącego i zastępców powołuje rada (art. 96 u.o.p.).

Organem doradczym ministra właściwego do spraw środowiska jest także Krajowa Komisja do Spraw Ocen Oddziaływania na Środowisko.

Do jej zadań należy m.in.:

- wydawanie opinii w niektórych sprawach przedłożonych przez ministra

- monitorowanie systemu ocen oddziaływania na środowisko,

- opiniowanie projektów akt dotyczących ocen oddziaływania na środo­wisko.

Ustawa nie przewiduje na rzecz tej komisji żadnych kompetencji w po­stępowaniu dotyczącym ocen oddziaływania na środowisko.

Centralnym organem administracji rządowej nadzorowanym przez ministra właściwego do spraw środowiska, powołanym do kontroli przestrze­gania przepisów o ochronie środowiska oraz badania jego stanu, jest Główny Inspektor Ochrony Środowiska. Powołuje (odwołuje) go Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska.

Inspektor wojewódzki jest powoływany przez wojewodę i w jego imieniu wykonuje zadania (kompetencje) inspekcji.

Do zadań Inspekcji Ochrony Środowiska należą zwłaszcza:

- kontrola przestrzegania przepisów o ochronie środowiska i racjonalnym wykorzystywaniu zasobów przyrody, (w tym decyzji ustalających wa­runki korzystania ze środowiska, na przykład dotyczących opakowań, odpadów opakowaniowych, )

- udział w postępowaniach dotyczących ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedsięwzięć mogących znacząco oddzia­ływać na środowisko

- kontrola eksploatacji instalacji i urządzeń chroniących środowisko przed zanieczyszczeniem,

Organem I instancji jest w zasadzie wojewódzki inspektor ochrony śro­dowiska. Jeżeli Główny Inspektor uzna to za celowe ze względu na wagę lub zawiłość sprawy, może on podejmować wszelkie czynności należące do wła­ściwości wojewódzkiego inspektora (art. 22).

Uprawnienia kontrolne organów inspekcji ochrony środowiska obejmują m.in.:

- całodobowy wstęp na teren wraz z pracownikami pomocniczymi, rze­czoznawcami i z niezbędnym sprzętem oraz do środków transportu (bez względu czy jest tam prowadzona działalność gospodarcza),

- pobieranie próbek,

-przeprowadzanie niezbędnych badań lub wykony­wanie innych czynności kontrolnych w celu ustalenia na terenie kon­trolowanej nieruchomości (w obiekcie lub jego części) stanu środowiska oraz jego oceny w świetle przepisów o ochronie środowiska oraz decy­zji administracyjnych określających warunki wykonywania działalności wpływającej na środowisko,

Obowiązkiem kontrolowanego jest umożliwienie przeprowa­dzenia kontroli, a w szczególności opisanych wyżej czynności (art. 9).

W razie stwierdzenia nieprawidłowego postępowania organów ad­ministracji publicznej (rządowej, samorządowej) organy inspekcji mogą do­magać się:

- wszczęcia postępowania administracyjnego,

- dopuszczenia ich do udziału w toczącym się postępowaniu administra­cyjnym (art. 16 u.i.o.ś.).

W tej ostatniej sytuacji organom inspekcji przysługują prawa strony, także w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

Wojewódzki inspektor ochrony środowiska jest m.in. upoważniony do:

- wydania zarządzenia pokontrolnego (które nie jest decyzją administra­cyjną), skierowanego do kierownika kontrolowanej jednostki organiza­cyjnej lub osoby fizycznej;

- podjęcia decyzji administracyjnej, jednak tylko wówczas, gdy pozwalają na to odrębne przepisy (zob. np. art. 364-365 pr.o.ś.),

- wszczęcia egzekucji w odniesieniu do obowiązku wynikającego z prawa bądź decyzji administracyjnej (art. 12 u.i.o.ś.),

- nakładania administracyjnych kar pieniężnych z tytułu naruszenia wy­magań określonych pozwoleniem emisyjnym, rozkładania tych kar na raty, zawieszania i umarzania (w granicach przewidzianych odrębnymi przepisami, zob. np. art. 316 i n. pr.o.ś.).

Jeżeli zachodzi bezpośrednie zagrożenie zdrowia (życia) bądź środowi­ska w znacznym rozmiarach, inspektor może wstrzymać działalność, powodu­jącą naruszenie wymagań ochrony środowiska. Dotyczy to również oddania do użytku obiektu budowlanego (zespołu obiektów, instalacji) nie spełniają­cych wymagań ochrony środowiska (art. 12 u.i.o.ś.).

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska (GDOŚ) jest centralnym organem administracji rządowej, do zadań którego należą m.in.:

1) współudział w realizacji polityki ochrony środowiska w zakresie ochro­ny przyrody i kontroli procesu inwestycyjnego,

2)kontrola odpowiedzialności za zapobieganie szkodom w środowisku
i naprawę szkód w środowisku,

3)gromadzenie danych i sporządzanie informacji o sieci Natura 2000 i in­nych obszarach chronionych oraz o ocenach oddziaływania na środowi­sko,

4)współpraca z właściwymi organami ochrony środowiska innych państw i organizacjami międzynarodowymi oraz Komisją Europejską,

Organy, które przeprowadziły ocenę oddziaływania na środowisko (przedsięwzięcia, strategiczną) corocznie, w terminie do końca pierwsze­go kwartału, przekazują GDOŚ informacje o przeprowadzonych ocenach (art. 127 i n. u.u.i.ś.).

Organem opiniodawczo-doradczym GDOŚ w sprawach dotyczących ocen oddziaływania na środowisko jest „Krajowa Komisja do spraw Ocen Oddziaływania na Środowisko"

Regionalnych dyrektorów ochrony środowiska powołuje GDOŚ. Regionalni dyrektorzy ochrony środowiska, do ich zadań należy m.in.:

- przeprowadzanie ocen oddziaływania na środowisko,

- udział w ocenach oddziaływania na środowisko,

- tworzenie i likwidacja niektórych form ochrony przyrody,

- współpraca z organizacjami ekologicznymi.

Organem doradczym regionalnego dyrektora jest regionalna rada ochro­ny przyrody.

Zadaniem Inspekcji Sanitarnej jest przede wszystkim sprawowanie zapobiegawczego i bieżącego nadzoru sanitarnego, zwłaszcza w zakresie:

- higieny środowiska, a w szczególności wody przeznaczonej do spoży­cia przez ludzi

- utrzymania należytego stanu higienicznego nieruchomości,np.: zakładów pracy, instytucji,

- warunków produkcji, transportu, przechowywania i sprzedaży żywno­ści oraz warunków żywienia zbiorowego,

- warunków zdrowotnych produkcji i obrotu wyrobami przeznaczonymi do kontaktu np.: z żywnością,

- wprowadzania do obrotu produktów biobójczych i substancji czynnych oraz ich stosowania w działalności zawodowej.

Realizacja tych zadań następuje nadto przez:

- uzgadnianie projektów planów zagospodarowania przestrzennego wo­jewództwa, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz ustalanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu pod względem wymagań higienicznych i zdrowotnych,

- uzgadnianie dokumentacji projektowej w zakresie wymagań higienicz­nych i zdrowotnych dotyczących budowy oraz zmiany sposobu użytko­wania obiektów (budowlanych, statków morskich, żeglugi śródlądowej, statków powietrznych), nowych materiałów i procesów technologicz­nych przed ich zastosowaniem w produkcji lub budownictwie,

- uczestniczenie w dopuszczeniu do użytku obiektów budowlanych, stat­ków morskich, żeglugi śródlądowej i statków powietrznych oraz środ­ków komunikacji lądowej,

- inicjowanie przedsięwzięć oraz prac badawczych w dziedzinie zapobie­gania negatywnym wpływom czynników i zjawisk fizycznych, chemicz­nych i biologicznych na zdrowie ludzi,

- sprawowanie nadzoru i kontroli.

Zadania inspekcji sanitarnej wykonują m.in.:

- Główny Inspektor Sanitarny, będący centralnym organem administracji rządowej, powoływanym (odwoływanym) przez Prezesa Rady Ministrów, nadzorowany przez ministra właściwego do spraw zdrowia,

- wojewoda przy pomocy inspektora wojewódzkiego, będącego kierow­nikiem inspekcji wojewódzkiej, wchodzącej w skład zespolonej admi­nistracji wojewódzkiej,

- powiatowy inspektor sanitarny, będący kierownikiem inspekcji powia­towej, wchodzącej w skład zespolonej administracji powiatowej,

- graniczny inspektor sanitarny dla obszarów przejść granicznych, dro­gowych, kolejowych, lotniczych, rzecznych i morskich, portów lotni­czych i morskich oraz jednostek pływających na obszarze wód teryto­rialnych.

Wykonując ustalenia niezbędne w związku z wykonywaną kontrolą, in­spektorzy sanitarni m.in. mają prawo do:

- całodobowego wstępu na teren zakładów pracy, obiektów użyteczno­ści publicznej, obiektów handlowych, ogrodów działkowych, środków transportu, obiektów będących w trakcie budowy,

- żądania informacji, wzywania i przesłuchiwania osób, okazywania do­kumentów, udostępniania danych,

- pobierania próbek.

Prawo wstępu do mieszkań przysługuje tylko w razie podejrzenia choro­by zakaźnej, zagrożenia zdrowia spowodowanego czynnikami środowiskowy­mi, a także w razie prowadzenia tam działalności produkcyjnej (usługowej).

W razie stwierdzenia naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych inspektor w drodze decyzji nakazuje usunięcie stwierdzonych uchybień. Jeżeli zaś takie naruszenie spowodowało bezpośrednie zagrożenie życia (zdrowia), inspektor nakazuje odpowiednio unieruchomienie zakładu pracy, zamknięcie obiektu użyteczności publicznej itp. Jeśli z powodu nieuwzględnienia wyma­gań higienicznych i zdrowotnych określonych przepisami mogłoby dojść do zagrożenia życia (zdrowia) ludzi, przysługuje mu prawo zgłoszenia sprzeciwu przeciwko uruchomieniu wybudowanego (przebudowanego) zakładu pracy (innego obiektu budowlanego), wprowadzeniu nowych technologii bądź do­puszczeniu do obrotu materiałów stosowanych w budownictwie.

Do działu (administracji rządowej) „gospodarka wodna" zaliczo­no m.in. sprawy:

- kształtowania, ochrony i racjonalnego wykorzystywania zasobów wod­nych,

- utrzymywania śródlądowych wód powierzchniowych stanowiących własność Skarbu Państwa wraz ze związaną z nimi infrastrukturą, obej­mującą budowle i urządzenia wodne, a także budowy, modernizacji oraz utrzymywania śródlądowych dróg wodnych,

- ochrony przeciwpowodziowej (w tym budowy, modernizacji oraz utrzy­mywania urządzeń wodnych, zabezpieczeń przed powodzią, a także koordynacji przedsięwzięć służących osłonie i ochronie przeciwpowo­dziowej państwa),

Sprawy te są objęte zadaniami Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.

Jest on centralnym organem administracji rządowej właściwym w zakre­sie gospodarowania wodami, powoływanym (odwoływanym) przez Prezesa Rady Ministrów, a nadzorowany przez ministra właściwego do spraw środo­wiska. Szczegóły określa prawo wodne. Należą do nich zwłaszcza:

opracowywanie planów gospodarowania wodami dla obszaru państwa z uwzględnieniem podziału na obszary dorzeczy,

przygotowywanie projektów planu ochrony przeciwpowodziowej oraz przeciwdziałania skutkom suszy na obszarze państwa,

zatwierdzanie projektu warunków korzystania z wód regionu wodne­go,

prowadzenie katastru wodnego dla obszaru państwa z uwzględnieniem podziału na obszary dorzeczy,

nadzór nad działalnością dyrektorów regionalnych zarządów gospo­darki wodnej, a w szczególności kontrola ich działania, zatwierdzanie planów działalności oraz sprawozdań z ich wykonania,

- nadzór nad funkcjonowaniem państwowej służby hydrologiczno-me-teorologicznej oraz państwowej służby hydrogeologicznej.

Organem terenowej rządowej administracji niezespolonej właściwym w sprawach gospodarowania wodami w regionie wodnym jest dyrektor re­gionalnego zarządu gospodarki wodnej. W sytuacjach przewidzianych usta­wą wydaje on m.in. rozporządzenia będące aktami prawa miejscowego (np. w sprawie utworzenia obszaru ochronnego zbiornika wód podziemnych bądź strefy ochronnej ujęcia wody).

Organami opiniodawczo-doradczymi w zakresie gospodarki wodnej są odpowiednio:

Krajowa Rada Gospodarki Wodnej,

rady gospodarki wodnej regionów wodnych (art. 89 i n. pr.wod.).

Niektóre zadania wojewodów

Rządową administrację zespoloną w województwie sprawują woje­wodowie oraz działający pod ich zwierzchnictwem kierownicy zespolonych służb, inspekcji i straży. Tytułem przykładu można wskazać, że w zakresie re­gulowanym przepisami o inspekcji ochrony środowiska w imieniu wojewo­dy działa wojewódzki inspektor ochrony środowiska, sanitarnej zaś - woje­wódzki inspektor sanitarny.

Między innymi przysługuje mu prawo:

- wydawania poleceń obowiązujących wszystkie organy administracji rządowej (w niektórych sytuacjach nadzwyczajnych - także organy sa­morządu terytorialnego),

- wglądu w tok każdej sprawy prowadzonej na obszarze województwa przez organy administracji rządowej, a w sprawach prowadzonych przez organy samorządu terytorialnego w zakresie zadań zleconych.

De lege lata zakres zadań wojewody odnoszących się do ochrony środo­wiska jest dość skromny i obejmuje np.:

- kontrolę przestrzegania przepisów o ochronie przyrody w trakcie gospo­darczego wykorzystania zasobów i składników przyrody (art. 123 u.o.p.),

- tworzenie obszarów ograniczonego użytkowania wokół obiektów jądro­wych (art. 38 pr.at),

- nadzór nad uchwałami organów stanowiących samorządu terytorialne­go w przedmiocie ich zgodności z prawem (zob. np. art. 89-90 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym).

Organami rządowej administracji niezespolonej, właściwymi m.in. w sprawach ochrony środowiska, przede wszystkim są:

- dyrektorzy okręgowych i specjalistycznych urzędów górniczych,

- dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej,

- regionalni dyrektorzy ochrony środowiska,

- dyrektorzy urzędów morskich,

- dyrektorzy urzędów żeglugi śródlądowej.

Działają oni w zróżnicowanych formach prawnych, przeważnie w dro­dze decyzji administracyjnych, wyjątkowo (jeżeli ustawa tak stanowi) w dro­dze aktów generalnych.

Niektóre zadania organów samorządu terytorialnego

Sejmik województwa, działając w drodze uchwały m.in.:

- określa strategię rozwoju województwa oraz plan zagospodarowania przestrzennego województwa (art. 39 i n. u.p.z.p.),

- wprowadza wojewódzki program ochrony środowiska (art. 18 pr.o.ś.),

- wprowadza program ochrony powietrza (art. 91 ust. 3 pr.o.ś.),

- tworzy strefy przemysłowe (art. 136d pr.o.ś.),

- tworzy obszary chronionego krajobrazu (art. 23 ust. 1 u.o.p.).

Marszałek województwa jest organem ochrony środowiska w rozumie­niu prawa ochrony środowiska i wykonuje wynikające stąd kompetencje, z wyjątkiem zastrzeżonych do właściwości innych organów (art. 376 pr.o.ś.), a nadto może występować jako oskarżyciel publiczny w sprawach o wykro­czenia przeciwko przepisom o ochronie środowiska (art. 379 ust. 4 pr.o.ś.).

Jest on m.in. właściwy w sprawach:

- opiniowania projektu polityki ekologicznej państwa (art. 15 pr.o.ś.),

- opłat za korzystanie ze środowiska (art. 288 pr.o.ś.),

- wykonywania praw właścicielskich do niektórych wód publicznych sta­nowiących własność Skarbu Państwa (art. 11 ust. 1 pkt 4 pr.wod.),

Rada powiatu, działając w drodze uchwały m.in:

- wprowadza powiatowy program ochrony środowiska (w tym gospodar­ki odpadami, art. 17-18 pr.o.ś.),

- w razie potrzeby ochrony przed hałasem ogranicza (zakazuje) używa­nia jednostek pływających (niektórych ich rodzajów) na określonych ciekach (zbiornikach wodnych), z wyjątkiem wód żeglownych, kiedy to w zasadzie wymagane jest rozporządzenie ministra właściwego do spraw środowiska (art. 116 pr.o.ś.),

- wyznacza obszary ciche (art. 118b pr.o.ś.),

Starosta jest organem ochrony środowiska w rozumieniu prawa ochrony środowiska i wykonuje wynikające stąd kompetencje, z wyjątkiem zastrzeżonych do właściwości innych organów (art. 376 pr.o.ś.), a nadto może występować jako oskarżyciel publiczny w sprawach o wykroczenia przeciwko
przepisom o ochronie środowiska (art. 379 ust. 4 pr.o.ś.).

Jest on m.in. właściwy w sprawach:

- wyłączenia gruntów rolnych (leśnych) z dotychczasowego wykorzystania oraz ustala związane z tym należności i opłaty oraz orzeka w sprawach re­kultywacji gruntów rolnych i leśnych (zadania rządowe), art. 5 i n. u.g.r.l.),

- zezwoleń na posiadanie i utrzymywanie chartów i ich mieszańców (art. 10 pr.łow.),

- nadzoru nad spółkami wodnymi i związkami wałowymi (art. 164 i n. pr.wod.),

- usunięcia drzew (krzewów) z wałów przeciwpowodziowych oraz znaj­dujących się u stopy takiego wału (at. 85 pr.wod.),

- ochrony drzew, krzewów, terenów zieleni w odniesieniu do nierucho­mości będących własnością gminy (art. 90 u.o.p.).

Rada gminy podejmuje min. uchwały w sprawach:

- studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (art. 12 u.p.z.p.),

- miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 20 u.p.z.p.),

- programu ochrony środowiska w gminie (w tym gospodarki odpadami, art. 18 pr.o.ś.),

- planu gospodarki na zdegradowanych gruntach rolnych (art. 16 u.g.r.l.),

- uznania za park gminny (art. 81 u.o.p.),

- utworzenia parku kulturowego (art. 16 ustawy o ochronie zabytków).

Wójt (burmistrz, prezydent miasta) jest organem ochrony środowiska w rozumieniu prawa ochrony środowiska i wykonuje wynikające stąd kompetencje, z wyjątkiem zastrzeżonych do właściwości innych organów (art. 376 pr.o.ś.), a nadto może występować jako oskarżyciel publiczny w spra­wach o wykroczenia przeciwko przepisom o ochronie środowiska' (art. 379 ust. 4 pr.o.ś.).

Podejmuje m.in. decyzje administracyjne w sprawach:

- ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 50 i n. u.p.z.p.),

- opłat z tytułu zbycia nieruchomości, której wartość uległa zwiększeniu skutkiem wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania prze­strzennego (renta planistyczna, art. 36 u.p.z.p.),

- hodowli i utrzymywania psów ras uznawanych za agresywne (art. 10 u.o.z.),

- usuwania drzew (krzewów) oraz związanych z tym opłat i kar (z wyjąt­kiem nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków oraz znajdujących się na nieruchomościach stanowiących własność gminy, art. 83 u.o.p.),

Jest on nadto właściwy w sprawach współdziałania:

w postępowaniu koncesyjnym prowadzonym na podstawie prawa geo­logicznego i górniczego (opiniowanie, uzgadnianie, art. 16 pr.g.g.), a tak­że m.in. w niektórych sprawach związanych z ruchem zakładu górni­czego bądź utratą mocy koncesji (art. 29 pr.g.g.),

przy podejmowaniu niektórych decyzji dotyczących postępowania z od­padami (np. art. 19 i n. u.odp.).

Zadania niektórych organizacji społecznych

Organizacje społeczne, jeżeli jest to uzasadnione interesem społecz­nym oraz celem działania takiej organizacji, na prawach strony mogą uczest­niczyć w postępowaniach administracyjnych bądź przedstawiać organom administracji swoje stanowiska w sprawie.

Ogólnokrajowe organy związków zawodowych oraz ogólnokrajowe władze organizacji pracodawców i organizacji zawodowych mogą występować do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie zgodności:

- ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją,

- ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których raty­fikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie,

- przepisów prawa, wydawanych przez centralne organy państwowe (roz­porządzenia), z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodo­wymi i ustawami (art. 191 Konstytucji).

Rada powiatu może utworzyć Społeczną Straż Rybacką bądź może wyrazić zgodę na jej utworzenie „przez zainteresowane organizacje społecz­ne lub uprawnionych do rybactwa".

Odrębne zadania ustawy powierzyły organizacjom społecznym zajmującym się problematyką ochrony zwierząt oraz Polskiemu Związkowi Łowieckiemu (zob. rozdział ósmy)