POWSZECHNA DEKLARACJA PRAW CZ艁OWIEKA
(przyj臋ta i proklamowana rezolucja Zgromadzenia Og贸lnego ONZ
217 A (III) w dniu 10 grudnia 1948 r.)
Wst臋p
Zwa偶ywszy, 偶e uznanie przyrodzonej godno艣ci oraz r贸wnych i niezbywalnych praw wszystkich cz艂onk贸w wsp贸lnoty ludzkiej jest podstaw膮 wolno艣ci, sprawiedliwo艣ci i pokoju na 艣wiecie,
zwa偶ywszy, 偶e brak poszanowania i pogarda dla praw cz艂owieka doprowadzi艂y do akt贸w barbarzy艅stwa, kt贸re wstrz膮sn臋艂y sumieniem ludzko艣ci, a nadej艣cie 艣wiata, w kt贸rym ludzie b臋d膮 korzysta膰 z wolno艣ci s艂owa i przekona艅 oraz wolno艣ci od strachu i niedostatku, og艂oszono jako najwznio艣lejszy cel cz艂owieka,
zwa偶ywszy, 偶e jest istotne, aby prawa cz艂owieka by艂y chronione przez przepisy prawa, tak, aby cz艂owiek nie musia艂, doprowadzony do ostateczno艣ci, ucieka膰 si臋 do buntu przeciw tyranii i uciskowi,
zwa偶ywszy, 偶e jest istotne popieranie rozwoju przyjaznych stosunk贸w mi臋dzy narodami,
zwa偶ywszy, 偶e ludy Narod贸w Zjednoczonych potwierdzi艂y w Karcie sw膮 wiar臋 w podstawowe prawa cz艂owieka, w godno艣膰 i warto艣膰 osoby ludzkiej i w r贸wne prawa m臋偶czyzn i kobiet oraz da艂y wyraz swej stanowczej woli popierania post臋pu spo艂ecznego i polepszania warunk贸w 偶ycia w wi臋kszej wolno艣ci,
zwa偶ywszy, 偶e Pa艅stwa Cz艂onkowskie zobowi膮za艂y si臋 we wsp贸艂pracy z narodami Zjednoczonymi do zapewnienia powszechnego poszanowania i przestrzegania praw cz艂owieka oraz podstawowych wolno艣ci,
zwa偶ywszy, 偶e jednakowe podejmowanie tych praw i wolno艣ci ma ogromne znaczenie dla pe艂nej realizacji tego zobowi膮zania,
Zgromadzenie Og贸lne og艂asza uroczy艣cie niniejsz膮 Powszechna Deklaracj臋 Praw Cz艂owieka jako wsp贸lny cel dla wszystkich lud贸w i narod贸w, aby ka偶da jednostka i ka偶dy organ spo艂ecze艅stwa, zachowuj膮c stale w pami臋ci niniejsz膮 Deklaracj臋, d膮偶y艂y poprzez nauczanie i wychowanie do coraz pe艂niejszego poszanowania tych praw i wolno艣ci, i aby zapewni艂y poprzez stopniowe kroki o zasi臋gu krajowym i mi臋dzynarodowym ich powszechne i skuteczne uznanie i poszanowanie, zar贸wno w艣r贸d lud贸w samych pa艅stw cz艂onkowskich, jak i w艣r贸d lud贸w terytori贸w pod ich jurysdykcj膮.
Artyku艂 1
Wszyscy ludzie rodz膮 si臋 wolni i r贸wni w swej godno艣ci i w swych prawach. S膮 oni obdarzeni rozumem i sumieniem i powinni post臋powa膰 wobec innych w duchu braterstwa.
Artyku艂 2
Ka偶dy cz艂owiek jest uprawniony do korzystania z wszystkich praw i wolno艣ci wy艂o偶onych w niniejszej Deklaracji, bez wzgl臋du na r贸偶nice rasy, koloru sk贸ry, p艂ci, j臋zyka, religii, pogl膮d贸w politycznych lub innych przekona艅, narodowo艣ci, pochodzenia spo艂ecznego, maj膮tku, urodzenia lub jakiekolwiek inne r贸偶nice.
Nie wolno ponadto czyni膰 偶adnej r贸偶nicy w zale偶no艣ci od sytuacji politycznej, prawnej lub mi臋dzynarodowej kraju lub obszaru, do kt贸rego dana osoba przynale偶y, bez wzgl臋du na to, czy jest on niepodleg艂y, powierniczy, autonomiczny lub poddany innym ograniczeniom suwerenno艣ci.
Artyku艂 3
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do 偶ycia, wolno艣ci i bezpiecze艅stwa swojej osoby.
Artyku艂 4
Nikt nie mo偶e pozostawa膰 w stanie niewolnictwa lub s艂u偶ebno艣ci; niewolnictwo i handel niewolnikami we wszystkich formach b臋d膮 zakazane.
Artyku艂 5
Nikt nie mo偶e by膰 poddany torturom lub okrutnemu, nieludzkiemu albo upokarzaj膮cemu traktowaniu lub karaniu.
Artyku艂 6
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do tego, by wsz臋dzie uznawano jego osobowo艣膰 prawn膮.
Artyku艂 7
Wszyscy s膮 r贸wni wobec prawa i s膮 uprawnieni, bez jakiejkolwiek dyskryminacji, do jednakowej ochrony prawnej. Wszyscy s膮 uprawnieni do jednakowej ochrony przed jak膮kolwiek dyskryminacj膮, b臋d膮c膮 pogwa艂ceniem niniejszej Deklaracji, i przed jakimkolwiek pod偶eganiem do takiej dyskryminacji.
Artyku艂 8
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do skutecznego odwo艂ania si臋 do kompetentnych s膮d贸w krajowych przeciw czynom stanowi膮cym pogwa艂cenie podstawowych praw przyznawanych mu przez konstytucj臋 lub przez prawo.
Artyku艂 9
Nikt nie mo偶e by膰 poddany arbitralnemu zatrzymaniu i aresztowaniu lub wygnaniu z kraju.
Artyku艂 10
Ka偶dy cz艂owiek przy rozstrzyganiu o jego prawach i zobowi膮zaniach lub o skierowaniu przeciwko niemu oskar偶enia o przest臋pstwo jest uprawniony na warunkach ca艂kowitej r贸wno艣ci do sprawiedliwego i publicznego wys艂uchania przez niezale偶ny i bezstronny s膮d.
Artyku艂 11
Ka偶dy cz艂owiek oskar偶ony o pope艂nienie przest臋pstwa ma prawo, aby uznawano go za niewinnego dop贸ty, dop贸ki wina nie zostanie udowodniona mu zgodnie z prawem podczas publicznego procesu, w kt贸rym mia艂 wszystkie gwarancje konieczne do swojej obrony.
Nikt nie mo偶e by膰 uznany za winnego pope艂nienia jakiegokolwiek przest臋pstwa na skutek dzia艂ania lub zaniechania, kt贸re wed艂ug prawa krajowego lub mi臋dzynarodowego nie stanowi艂o przest臋pstwa w chwili tego dzia艂ania lub zaniechania. Nie wolno tak偶e wymierza膰 kary ci臋偶szej ni偶 ta, kt贸ra by艂a stosowana w chwili pope艂nienia przest臋pstwa.
Artyku艂 12
Nikt nie mo偶e by膰 poddany arbitralnemu ingerowaniu w jego 偶ycie prywatne, rodzinne, domowe lub korespondencj臋 ani te偶 atakom na jego honor i dobre imi臋. Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do ochrony prawnej przeciwko takim ingerencjom i atakom.
Artyku艂 13
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo swobodnego poruszania si臋 i wyboru miejsca zamieszkania w granicach ka偶dego pa艅stwa.
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do opuszczania jakiegokolwiek kraju, 艂膮cznie ze swym w艂asnym, i do powrotu do swojego kraju.
Artyku艂 14
Ka偶dy cz艂owiek w razie prze艣ladowania ma prawo ubiega膰 si臋 o azyl i korzysta膰 z niego w innych krajach.
Nie mo偶na powo艂ywa膰 si臋 na to prawo w przypadku 艣cigania wszcz臋tego rzeczywi艣cie z powodu pope艂nienia przest臋pstwa niepolitycznego lub czynu sprzecznego z celami i zasadami Organizacji Narod贸w Zjednoczonych.
Artyku艂 15
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do posiadania obywatelstwa.
Nikt nie mo偶e by膰 arbitralnie pozbawiony swojego obywatelstwa ani te偶 nikomu nie mo偶e byc odm贸wione prawo do zmiany obywatelstwa.
Artyku艂 16
M臋偶czy藕ni i kobiety, bez wzgl臋du na r贸偶nice rasy, narodowo艣ci lub religii, maj膮 prawo po osi膮gni臋ciu pe艂noletno艣ci do zawarcia ma艂偶e艅stwa i za艂o偶enia rodziny. Przys艂uguj膮 im r贸wne prawa w odniesieniu do zawierania ma艂偶e艅stwa, podczas jego trwania i po jego rozwi膮zaniu.
Ma艂偶e艅stwo powinno by膰 zawarte tylko przy dobrowolnej zgodzie przysz艂ych ma艂偶onk贸w.
Rodzina jest naturaln膮 i podstawow膮 kom贸rk膮 spo艂ecze艅stwa i jest uprawniona do ochrony ze strony spo艂ecze艅stwa i pa艅stwa.
Artyku艂 17
Ka偶dy cz艂owiek, zar贸wno sam, jak i wesp贸艂 z innymi, ma prawo do posiadania w艂asno艣ci.
Nikt nie mo偶e by膰 arbitralnie pozbawiony swojej w艂asno艣ci.
Artyku艂 18
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do wolno艣ci my艣li, sumienia i religii; prawo to obejmuje wolno艣膰 zmiany religii lub wiary oraz wolno艣膰 g艂oszenia swej religii lub wiary, b膮d藕 indywidualnie, b膮d藕 wesp贸艂 z innymi lud藕mi, publicznie lub prywatnie poprzez nauczanie, praktykowanie, uprawianie kultu i praktyk religijnych.
Artyku艂 19
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do wolno艣ci pogl膮d贸w i swobodnego ich wyra偶ania; prawo to obejmuje swobod臋 posiadania niezale偶nych pogl膮d贸w, poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania informacji i idei wszelkimi 艣rodkami, bez wzgl臋du na granice.
Artyku艂 20
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do wolno艣ci pokojowego zgromadzania si臋 i zrzeszania.
Nikogo nie mo偶na zmusza膰, aby nale偶a艂 do jakiego艣 zrzeszenia.
Artyku艂 21
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do uczestniczenia w rz膮dzeniu swym krajem bezpo艣rednio lub przez swobodnie wybranych przedstawicieli.
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo r贸wnego dost臋pu do s艂u偶by publicznej w swym kraju.
Wola ludu b臋dzie podstaw膮 w艂adzy rz膮du; wola ta b臋dzie wyra偶ona w okresowo przeprowadzonych i rzetelnych wyborach, kt贸re powinny by膰 powszechne i r贸wne oraz przeprowadzone w tajnym g艂osowaniu lub innej zapewniaj膮cej wolne g艂osowanie procedurze.
Artyku艂 22
Ka偶dy cz艂owiek jako cz艂onek spo艂ecze艅stwa ma prawo do zabezpieczenia spo艂ecznego i jest upowa偶niony, dzi臋ki wysi艂kowi narodowemu i wsp贸艂pracy mi臋dzynarodowej oraz stosowanie do organizacji i zasob贸w danego pa艅stwa, do korzystania z praw ekonomicznych, socjalnych i kulturalnych, nieodzownych dla jego godno艣ci i swobodnego rozwoju swojej osobowo艣ci.
Artyku艂 23
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do pracy, do swobodnego wyboru zatrudnienia, do sprawiedliwych i zadowalaj膮cych warunk贸w pracy i do ochrony przed bezrobociem.
Ka偶dy cz艂owiek, bez 偶adnej dyskryminacji, ma prawo do r贸wnej p艂acy za r贸wna prac臋.
Ka偶dy pracuj膮cy ma prawo do odpowiedniego zadowalaj膮cego wynagrodzenia, zapewniaj膮cego jemu i jego rodzinie egzystencj臋 odpowiadaj膮c膮 godno艣ci ludzkiej i uzupe艂nianego w razie potrzeby innymi 艣rodkami pomocy spo艂ecznej.
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do tworzenia zwi膮zk贸w zawodowych i do przyst臋powania do zwi膮zk贸w zawodowych dla ochrony swych interes贸w.
Artyku艂 24
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do urlopu i wypoczynku, w艂膮czaj膮c w to rozs膮dne ograniczenie godzin pracy i okresowe p艂atne urlopy.
Artyku艂 25
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do poziomu 偶ycia zapewniaj膮cego zdrowie i dobrobyt jemu i jego rodzinie w艂膮czaj膮c w to wy偶ywienie, odzie偶, mieszkanie, opiek臋 lekarsk膮 i niezb臋dne 艣wiadczenia socjalne oraz prawo do zabezpieczenia na wypadek bezrobocia, choroby, niezdolno艣ci do pracy, wdowie艅stwa, staro艣ci lub utraty 艣rodk贸w do 偶ycia w spos贸b od niego niezale偶ny.
Macierzy艅stwo i dzieci艅stwo upowa偶niaj膮 do specjalnej opieki i pomocy. Wszystkie dzieci zar贸wno ma艂偶e艅skie, jak i pozama艂偶e艅skie b臋d膮 korzysta膰 z jednakowej pomocy spo艂ecznej.
Artyku艂 26
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do o艣wiaty. O艣wiata b臋dzie bezp艂atna, przynajmniej na poziomie podstawowym. O艣wiata w zakresie podstawowym b臋dzie obowi膮zkowa. O艣wiat臋 w zakresie technicznym i zawodowym nale偶y uczyni膰 powszechnie dost臋pn膮, a o艣wiata na poziomie wy偶szym powinna by膰 r贸wnie dost臋pna dla wszystkich zale偶nie od zalet osobistych.
Celem o艣wiaty b臋dzie pe艂ny rozw贸j osobowo艣ci ludzkiej i ugruntowanie poszanowania dla praw cz艂owieka i podstawowych wolno艣ci. B臋dzie ona krzewi膰 zrozumienie, tolerancj臋 i przyja藕艅 mi臋dzy wszystkimi narodami, grupami rasowymi lub religijnymi; popiera膰 dzia艂alno艣膰 Organizacji Narod贸w Zjednoczonych zmierzaj膮c膮 do utrzymania pokoju.
Rodzice maj膮 prawo pierwsze艅stwa w wyborze rodzaju nauczania, kt贸re ma by膰 dane ich dzieciom.
Artyku艂 27
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do swobodnego uczestniczenia w 偶yciu kulturalnym spo艂ecze艅stwa, do korzystania ze sztuki, do uczestniczenia w post臋pie nauki i korzystania ze sztuki, do uczestniczenia w post臋pie nauki i korzystania z jego dobrodziejstw.
Ka偶dy cz艂owiek ma prawo do ochrony moralnych i materialnych korzy艣ci wynikaj膮cych z jakiejkolwiek jego dzia艂alno艣ci naukowej, literackiej lub artystycznej.
Artyku艂 28
Ka偶dy cz艂owiek jest uprawniony do takiego porz膮dku spo艂ecznego i mi臋dzynarodowego, w kt贸rym prawa i wolno艣ci wy艂o偶one w niniejszej Deklaracji mog膮 by膰 w pe艂ni realizowane.
Artyku艂 29
Ka偶dy cz艂owiek ma obowi膮zki wobec spo艂eczno艣ci, w kt贸rej to jedynie jest mo偶liwy swobodny i pe艂ny rozw贸j jego osobowo艣ci.
W korzystaniu ze swych praw i wolno艣ci ka偶dy cz艂owiek podlega jedynie takim ograniczeniom, kt贸re s膮 ustalone przez prawo wy艂膮cznie w celu zapewnienia odpowiedniego uznania i poszanowania praw i wolno艣ci innych oraz w celu uczynienia zado艣膰 s艂usznym wymogom moralno艣ci, porz膮dku publicznego i powszechnego dobrobytu w demokratycznym spo艂ecze艅stwie.
Niniejsze prawa i wolno艣ci nie mog膮 w 偶adnym wypadku by膰 wykorzystane w spos贸b sprzeczny z celami i zasadami Organizacji Narod贸w Zjednoczonych.
Artyku艂 30
呕adnego z postanowie艅 niniejszej Deklaracji nie mo偶na rozumie膰 jako udzielaj膮cego jakiemukolwiek Pa艅stwu, grupie lub osobie jakiegokolwiek prawa do rozwijania dzia艂alno艣ci lub wydawania akt贸w zmierzaj膮cych do obalenia kt贸regokolwiek z praw i wolno艣ci proklamowanych w niniejszej Deklaracji.