Widok to rzut odwzorowujący element widziany z zewnątrz. Przekrój to rzut ukazujący wewnętrzną budowę elementu. Zgodnie z PN kład to zarys figury utworzonej przez przecięcie przedmiotu tylko jedną płaszczyzną przekroju.

W rzutowaniu prostokątnym elementy można przedstawiać jako: widoki, przekroje i kłady.

Na rysunkach zgodnie z PN-91/N-01604 stosujemy następujące widoki:
− podstawowy – ukazuje najwięcej szczegółów elementu dlatego jest rzutem głównym,
− kompletny – ukazuje całą powierzchnię przedmiotu,
− częściowy – ukazuje tylko fragment elementu,
− pomocniczy – ukazuje te płaszczyzny elementu, które są ułożone nierównolegle do rzutni,
− cząstkowy – powinien być wykonany metodą A, narysowany linią grubą, ale nie powinien zaciemniać czytelności rysunku. Może być narysowany w podziałce zwiększającej,
− rozwinięty – stosowany dla elementów walcowych, stożkowych lub wygiętych,
− półwidok, ćwierćwidok.

Wewnętrzną budowę elementów możemy przedstawić stosując:
− linie kreskowe,
− metodę przekroju.

Metoda przekrojów ukazuje szczegółowo wnętrze detalu. Pole powstałego przekroju powinno być oznaczone przez kreskowanie zależne od rodzaju materiału z którego wykonano element.
Podziałka kreskowania może wynosić od 1 do 5 mm. Linie kreskowania muszą być względem siebie równoległe i nachylone pod kątem 45° (w lewo lub w prawo) do charakterystycznych krawędzi przedmiotu, jego osi symetrii lub obramowania rysunku. Linie kreskowania nie powinny być prowadzone równolegle do żadnych innych linii rysunkowych, a w szczególności do zarysów przedmiotów lub ich osi symetrii. W tych przypadkach kąt
nachylenia linii kreskowania należy zmienić na 30° lub 60°.

Pełne oznaczenie przekrojów składa się z (rys.1):
− 1 – linii cienkiej z długą kreską i kropką, określającej położenie płaszczyzny przekroju, zakończonej dwoma odcinkami linii grubej, które nie mogą przecinać zarysu przedmiotu,
− 2 – strzałek określających kierunek rzutowania przekroju lub kładu,
− 3 – oznaczeń literowych złożonych z dwóch wielkich liter pisanych bezpośrednio przy strzałkach (po ich zewnętrznej stronie) i powtórzonych nad przekrojem lub kładem.

Rys. 1 Pełne oznaczenie przekroju

Źródło: Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, Warszawa 1995.

Rys. 2 Przekroje: a, c) otrzymywanie przekroju, b, d) przekrój w rzucie prostokątnym, e) - krawędź leżąca w płaszczyźnie przekroju
Źródło: Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, Warszawa 1995.

Rys. 3 Odwzorowywanie elementów leżących w płaszczyźnie przekroju e) - krawędź leżąca w płaszczyźnie przekroju
Źródło: Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, Warszawa 1995.