Wykład 2

Struktura i mechanizmy działania rodziny dysfunkcyjne - jest wiele aspektów definiowania rodzinny i jej dysfuncyjności.

Ujęcie systemowe - członkowie rodziny tworzą układ na który można patrzeć jak na system. Funkcjonowania systemu jest wynikiem wzajemnych oddziłąywań poszczególnych elementów oraz samej struktury.

Dysfunkcja oznacza:

- zaburzenia komunikacyjne

- zaburzenia strukturalne

- zaburzenia własnych granic

- zaburzenie granic między poszczególnymi osobami rodziny

- stosowania destrukcyjnych mechanizmów

Rodzina dysfuncyjna to:

- z problemami alkoholowymi

- z problemem wykorzystywania seksualnego

- z terrorem psychicznym

- z przemoca fizyczną

- jedno z rodziców cierpi na stałe schorzenie typu cukrzyca, bądź jest przykute do łóżka a za swój stan obwinia domowników

Dysfunkcję rodziny można podzielić ze względu za zachowania rodzica, które determinuje działanie całego układu, wymuszając specyficzny sposób jego funkcjonowanie:

- zachowania kompulsywne (uzależnienia, natręctwa)

- przemoc fizyczna

- przemoc emocjonalna

Rodzina dysfunkcyjne to taka w której stosunki pomiędzy poszczególnymi członkami są przejawem współuzależnienia czyli opiera się na charakterystycznych regułach:

- kontrola (służy obronie przed przeżywaniem uczucia wstydu)

- perfekcjonizm (maskowanie własnego poczucia bycia gorszym, - służy unikaniu konfrontowania się z realnym obrazem siebie i przeżywaniem uczuć, stałe porównywanie się z innymi)

- oskarżenie ( służy ukrywaniu wstydu, pozwala przerzucić przykre emocje na innych ludzi, daje poczucie ulgi, chroni przed konfrontacją ze swoimi potrzebami, pozwala odzyskać iluzję)

- zaprzeczenie ( służy negowaniu własnych uczuć, dążeń i wyobrażeń)

- milczenie ( fundamentalna zasada tematu tabu, pogłębia izolację rodziny.)

- iluzja ( służy tworzeniu mitów.)

- niedokończenie ( niepodejmowanie decyzji co dalej)

- brak zaufania ( wzmacnia potrzebę samowystarczalności)