Maskowanie – naśladowanie wyglądu, zachowania i głosów zwierząt, odgrywanie ich
3 typy maskowania myśliwskiego
odgrywanie zwierzęcia z gatunku, na które się poluje, najczęściej samicy
odgrywanie zwierzęcia będącego pożywieniem dla gatunku, na który polujemy
odgrywanie zwierzęcia z gatunku neutralnego dla tego, na które polujemy
maski myśliwskie:
najprostsze przebranie – skóra zdarta ze zwierzęcia razem z głową
maska-hełm – przedstawia całą głowę zwierzęcia, zakrywa całą głowę i opada na ramiona
maska zwierzęcia umieszczana na czubku głowy, z doczepionymi do krawędzi frędzlami albo skórą; należało w czasie polowania pochylać głowę
maska zwierzęcia zakładana tylko na część twarzową
maskowanie się myśliwych:
jeszcze NIE JEST teatrem – tylko udramatyzowaną techniką łowiecką, czyli narzędziem pracy i nie ma widza
JEST prototeatrem – mimetyzm (naśladowanie zwierząt) i przebieranie się
pantomimy myśliwskie:
odgrywanie polowania „na niby” dla zapewnienia sobie powodzenia na prawdziwym polowaniu → magia sympatyczna (podobne wywołuje podobne; Frazer); widzem jest duch zwierzęcia i przyglądający się ludzie; pantomima musi zostać odegrana wiarygodnie, by widzowie w nią uwierzyli i by magia się spełniła; jeśli polowanie się nie udaje, zostaje oskarżony ten, kto nie wypełnił dobrze swojej roli;
uważa się, że w pantomimach myśliwskich po raz pierwszy pojawia się scenariusz → mężczyźni, którzy nie biorą w niej udziału, obserwują ją, wiedzą jeśli coś nie przebiera według planu, mogą interweniować, spełniają funkcję „reżyserów”; kobiety i dzieci są tylko widzami;
p.m. posiada fabułę – są to scenki opisujące polowanie, odgrywane przed (dla efektu magicznego) i po (dla prestiżu tego wojownika, który najbardziej się wykazał) polowaniu
taniec myśliwski staje się głównie treningiem, nie jest nastawiony na widzów, ma pomóc myśliwym; mimo że widzowie istnieją, pokaz nie jest nakierowany na ich przyjemność, myśliwi chcą sterować naturą, nie wprawiać widzów w zachwyt;
powiązanie tych zaczątków dramatu z magią dowodzą, że dramat i magia są wcześniejsze niż religia
maska – najczęściej bardzo piękne (tak więc nie obce było ludziom pojęcie piękna), pozostaje wyposażonym w duszę fetyszem, pozwala sprawować kontrolę nad naturą; jest siedliskiem ducha zwierzęcia; nakładając ją człowiek wchodzi w kontakt z duchem;
komedie myśliwskie – prezentują nieudane polowania, mają funkcję terapeutyczną i mają na celu pomoc w „oswajaniu złego”
zwierzęce tańce dramatyczne – związane z totemizmem; ceremonie kierowane do zwierzęcych praprzodków, mające na celu przebłaganie za zabicie zwierząt na polowaniu, a także wyrażające prośbę o odnowienie gatunku; pantomima taka ukazuje życie i zachowania zwierząt;
kostiumy:
przedstawiające zwierzęta wiernie – związane z pantomimą myśliwską; „naturalność” jest konieczna, by wiernie oddać sytuację polowania; można je uznać za związane z teatrem (naśladowanie rzeczywistości)
abstrakcyjne – nie ciąży na nich potrzeba oddawania rzeczywistości; związane z ceremoniami, obrzędowością;
tako rzecze Awdiejew