Akumulacja kapitału przez Indie oraz ich wpływ na światową gospodarkę.

Reformy rynkowe

Na początku lat 90., po kryzysie walutowym, nastąpiła liberalizacja działalności gospodarczej, której celem było pobudzenie wzrostu gospodarczego, poprzez zwiększenie obrotu handlu zagranicznego, zwiększenie wielkości zagranicznych inwestycji bezpośrednich i inwestycji portfelowych, przy jednoczesnym uniknięciu zagranicznych inwestycji w indyjskie instrumenty dłużne. Od lat 90. Limity udziałów inwestorów zagranicznych były zwiększane, a od 2000 roku ograniczenia pozostały głównie w sektorze handlu detalicznego, energii atomowej oraz zakładów losowych.

Zmniejszona została też ilość sektorów zarezerwowanych dla sektora publicznego, zniesione zostały obowiązkowe licencje na rozpoczęcie lub rozszerzenie działalności, zdewaluowano rupię, wprowadzono wymienialność walut na rachunku bieżącym, zniesiono kontyngenty ilościowe i obniżono stawki celne, dopuszczono zagranicznych inwestorów do inwestycji portfelowych na indyjskich giełdach papierów wartościowych.

Sytuacja ekonomiczno społeczna

Pomiędzy rokiem finansowym 2001 a 2006 nastąpił spadek deficytu budżetowego z 10,1% do 6,3% PKB. Dług zewnętrzny w wysokości 17% PKB oznacza łatwość zarządzania zarówno ryzykiem zewnętrznym jak i walutowym.

W ostatnich latach zwiększył się poziom inwestycji i ten trend się utrzymuje, szczególnie w sektorze detalicznym i infrastrukturalnym. Otwartość na inwestycje portfelowe nastąpiło głównie poprzez tzw. Zagranicznych inwestorów instytucjonalnych. Przeszkodą jest biurokracja, a także inne ograniczenia:

- limit na zagregowany udział inwestorów zagranicznych ustalany przez udziałowców, który z kolei podlega ograniczeniom sektorowym,

- żaden z inwestorów nie może posiadać więcej, niż 10% akcji danego przedsiębiorstwa.

Najwięcej bezpośrednich inwestycji zagranicznych pochodzi z Mauritiusa, czego powodem jest preferencyjna umowa podatkowa z Indiami. Otwartość rynku stopniowo zmierza ku znoszeniu ceł.

3.1 Sytuacja polityczna i kapitał ludzki

Indie są oceniane jako kraj stabilny politycznie i ceniący wartości demokratyczne. Problemem jest korupcja. Jeśli chodzi o ludność, połowa ludności żyje na granicy ubóstwa, istnieje wysoki poziom analfabetyzmu i niedobory wykwalifikowanej siły roboczej, co jest jednym z ograniczeń dla rozwoju. Służba zdrowia jest niedofinansowana i trudno dostępna.

Szacuje się, że w 2015r. liczba ludności w Indiach osiągnie 1,3 mld, z czego do klasy średniej będzie należeć 20% populacji (tendencja wzrostowa). W Indiach tylko 29% ludności mieszka w miastach. Siła robocza migruje z rolnictwa do przemysłu, a kapitał przemieszcza się w kierunku sektora usług. Hinduska siła robocza jest prawie czterokrotnie bardziej produktywna w przemyśle i sześciokrotnie w usługach, niż w rolnictwie, gdzie istnieje jej nadwyżka. W sektorze rolniczym zatrudnionych jest blisko 60% pracowników.

Rozwój gospodarczy

Od 2003 roku Indie są jedną z najszybciej rozwijających się gospodarek świata. Prognozuje się, że do 2020 roku gospodarka może utrzymać się na poziomie 8%. Podstawowymi przyczynami wzrostu są: integracja prywatnych przedsiębiorstw z handlem międzynarodowym, rozwój sektora finansowego, napływ inwestycji oraz zastosowanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych - co jest efektem dekady reform. Ponadto wysoko wydajny przemysł i usługi są głównymi czynnikami długotrwałego wzrostu produktywności.

Wg prognoz PricewaterhouseCoopers dla krajów BRIC, pomiędzy 2007 i 2020 rokiem PKP per capita Indii wg wartości w $ wzrośnie czterokrotnie, zapotrzebowanie na samochody zwiększy się pięciokrotnie , a konsumpcja ropy naftowej trzykrotnie.

Czynnikami koniecznymi do utrzymania wzrostu są:

- zwiększenie pośrenictwa finansowego ,

- otwartość na handel,

- migracje z terenów miejskich do miast,

- zwiększenie inwestycji kapitałowych w przelicz. na 1 pracownika,

- edukacja i środowisko.

Rynek kapitałowy

W Indiach działają dwie główne giełdy papierów wartościowych – National Stock Exchange i Mombay Stock Exchange oraz ponad 20 giełd regionalnych. Giełda w Bombaju jest największa na świecie pod względem liczby notowanych spółek – ponad 4700, oraz największą w Południowej Azji pod względem kapitalizacji (1,79 bln USD na koniec 2007r.). Rynek obligacji kształtuje się na poziomie 40% PKB i jest porównywalny z innymi rynkami wschodzącymi, natomiast rynek obligacji przedsiębiorstw jest niewielki.

W Indiach działa 35 towarzystw funduszy inwestycyjnych zarządzających ok. 125 mld USD, co stanowi 12,5% PKB. Przewiduje się, że w 2015r. wartość sektora przekroczy 300 mld USD. Wartość aktywów funduszy emerytalnych w latach 2000-2007 rosła w tempie 122% średniorocznie. Natomiast wielkość sektora ubezpieczeniowego to ok. 50 mld USD, z dużym potencjałem wzrostu, zważywszy na to, że 80% populacji nie posiada jeszcze ubezpieczenia na życie.

W 2007 roku na giełdach w Indiach miało miejsce 105 debiutów, które łącznie przyciągnęły blisko 9 mld USD kapitału. W styczniu 2008 roku miała miejsce największa w tym kraju emisja pierwotna akcji. Wartość IPO spółki Reliance Power Limited Company (sektor energetyczny) wyniosła 3 mld USD.

Banki w Indiach pożyczają jedynie 61% depozytów i nie mają prawa nabywania aktywów zewnętrznych, tak więc obecnie ograniczenia alokacji kapitału sprawiają, że rezerwy walutowe są dominującym składnikiem aktywów zagranicznych.

Indie są największym na świecie konsumentem złota, co można traktować jako oszczędności w aktywa niefinansowe.

Szacuje się, że Indie inwestują za granicą 1 mld USD.

Wnioski

Indie cechuje nieefektywna alokacja kapitału. Potrzebują finansowania dużego deficytu budżetowego oraz priorytetowych inwestycji na terenach wiejskich. Istnieje także konieczność znacznego „pogłębienia” oraz rozbudowania systemu finansowego. Rozwój infrastruktury pozwoli obniżyć koszty transportu i da podstawy do rozkwitu nowych przedsiębiorstw.