RUINY ZAMKU W SZESTNIE

W połowie XIV wieku, zanim założono wieś Szestno, powstał drewniany zamek

krzyżacki. Zlokalizowany był na miejscu pruskiego grodziska, na przesmyku

pomiędzy jeziorami Jusio i Salent, w zakolu łączącej je rzeczki. Na zamku

rezydował prokurator, podległy komturowi bałgijskiemu.

Zamek murowany powstał w końcu XIV w., na miejscu spalonej w 1371 roku

przez wojska litewskie, drewnianej strażnicy. W 1401 roku przy zamku

powstała wieś czynszowa. Do roku 1525 na czele zamku stał prokurator, a

potem starosta.

W okresie od XVI do XVIII wieku brak jest danych o przprowadzonych

przebudowach i ewentualnych zniszczeniach zamku. Na początku XIX wieku

zamek popadł w ruinę. W 1872 roku Giese dokonał inwentaryzacji ruin zamku i

pozostałych fundamentów. Mury magistralne północnego skrzydła sięgały

wówczas na wysokość 2 metrów. Do obecnych czasów zachowała się jedynie

dolna część tych murów magistralnych sięgająca na wysokość od 0,5m do 1m

wysokości, oraz dwie komory piwniczne w tym skrzydle. Na terenie dziedzińca

zamkowego i pozostałych skrazydeł odsłonięte są jedynie niewielkie fragmenty

muru i bruk. Skrzydło północne zamku było murowane z cegły i kamienia,

założone na planie prostokąta (25,50 X 10,90 m). Pod nim znajdują się dwie

komory piwniczne przykryte sklepieniem kolebkowym, murowane z cegły. Od

strony południowej prowadzą tam dwie klatki schodowe, murowane, w tym

jedna kręcona.

Pierwotny zamek składał się z czterech skrzydeł ustawionych wokół

kwadratowego dziedzińca i obwarowany był murami obronnymi. Po zachodniej

stronie znajdowała się brama, prowadząca na przedzamcze, oddzielone od

zamku fosą. Poza obrębem murów, po stronie południowej, znajdował się młyn

wodny, który był największy na Mazurach i posiadał monopol przemiału dla

wielu wsi. Jeszcze w roku inwentaryzacji, prowadzonej przez Giesego, po

zachodniej stronie dziedzińca widoczne były odcinki muru szerokości około 2

metrów i fragmenty bramy prowadzącej przez most na Rzece Młyńskiej do

przedzamcza.