Czy bogowie greccy są podobni do ludzi? Odpowiedz, analizując załączony fragment Iliady oraz treść wybranych mitów.

Mit jest opowieścią, która przedstawia i organizuje wierzenia dawnej społeczności, próbuje dać odpowiedź na pytanie o pochodzenie świata

i ludzi. W starożytnej Grecji mity były podstawą religii. Występowało w nich wielu bogów. Charakterystyczne dla greckich wierzeń jest to, że bogowie mieli bardzo dużo cech typowo ludzkich.

Czy bogowie greccy rzeczywiście są podobni do ludzi?

W załączonym fragmencie Iliady jest ukazana nie tyle walka Trojan

z Achajami, co wpływ bogów na jej przebieg. Bohaterami sceny są: Zeus, Hera, Afrodyta, Hipnos i Posejdon. Małżonka władcy Olimpu pragnie zwycięstwa Greków. Jest zła, że Zeus trzyma stronę Trojan. Wymyśla więc podstęp: chce go uwieść, a potem uśpić, by nie miał wpływu na losy wojny. Hera wykazuje cechy typowo ludzkie: jest podstępna, przebiegła, skłonna do intryg. Jak kobieta stroi się, by wzbudzić pożądanie męża. Chce pożyczyć od Afrodyty magiczną przepaskę, by jej plan się powiódł, ale mówi, że potrzebuje tej mocy, by pogodzić małżeństwo Okeanosa i Tetis. Hera jest kłamliwa, oszukuje dla własnych korzyści. Namawia bożka Sen, by uśpił Zeusa. Hipnos boi się gniewu władcy Olimpu, ale przekupiony, spełnia życzenie boginii.

To także są cechy ludzkie: przekupność i strach przed kimś silniejszym.

Hera przybywa do męża pod pretekstem, że chce go powiadomić, dokąd się wybiera. W ten sposób chce przypodobać się, udaje wobec niego szacunek

i posłuszeństwo. Zauroczony Zeus prosi Herę, by z nim została. Wkrótce zasypia w jej ramionach. W tym czasie Posejdon zachęca Achajów do walki

i zdobywają oni przewagę. Gdy władca Olimpu budzi się, wpada w gniew

i wygraża Herze, która wyprowadziła go w pole.

W mitach także można znaleźć cechy ludzkie u bogów. W tym o powstaniu świata, występuje motyw walki o władzę. Z mitów o Apollu

i Marsjaszu, Atenie i Arachne czy o jabłku dla najpiękniejszej można się dowiedzieć, że bogowie nie lubią przegrywać. Zawierają także małżeństwa (Zeus i Hera, Kronos i Reja, Okeanos i Tetis), zdradzają się i kłócą. Czasem są naiwni, można nimi manipulować czy ich oszukiwać. Lubią dobrą zabawę, przyjemności i alkohol (np. Dionizos). Podobnie jak ludzie są zdani na przeznaczenie i nie walczą z nim. Znają takie uczucia jak miłość, przywiązanie, smutek, rozpacz. Podsumowując, greccy bogowie posiadają bardzo dużo cech ludzkich.

Co więc różni ich od śmiertelników? Mają niezwykłą moc: władają morzem, ziemią, piorunami. Są także (w większości) piękni, zawsze młodzi i żyją wiecznie. Potrafią zmieniać się w zwierzęta i rośliny. Mogą przebywać zarówno na Olimpie, jak i na ziemi, a na obydwa te światy mają wpływ.

Bogowie greccy w mitach są podobni do ludzi. Nie jest to przypadkiem, mity tworzyli, a później spisywali ludzie. To samo dotyczy Iliady, którą Homer tylko „zredagował”. W mitologii greckiej bogowie są celowo przedstawieni

z cechami człowieka, aby ukazać ludziom różne postępowania i ich konsekwencje. Każda postać w mitologii ukazuje model zachowania. W ten sposób mity uczyły ludzi, pokazywały im, co dobre, a co złe. Dzięki temu starożytni Grecy dostrzegali swoje podobieństwo z bogami, zastanawiali się nad tym, co ich z nimi łączy, jakich „boskich” błędów powinni unikać, a jakie cechy charakteru umacniać. Mity umożliwiały poznanie zasad moralnych, które w większości pozostały niezmienione do dziś.