86. ŻYCIE NA ZIEMI - JEST CHWILĄ

12.7.1976 r.

Matka D: Ottavio: Synu mój, pisz. Jestem twoją mamą. Rozumiesz dobrze, jak jest wrażliwe serce matki na wszystko, co dotyczy życia jej dzieci. Powiedziano ci kilkakrotnie, że śmierć nie przerywa życia - chodzi tu o życie duszy, która jest źródłem życia ciała.

Dusza matki oczyszcza się i udoskonala w swym istnieniu pozaziemskim, nawet w stosunku do tych, których zrodziła. Synu mój, rozumiesz chyba, że żyjąc w Bogu, widzimy w Jego nieskończonym świetle was i wasze codzienne życie,

cierpienia i trudności, ale nie możemy już cierpieć z tego powodu. Nasza ufność bez granic w Bogu i Miłość Boża ku wam czyni nas szczęśliwymi.

Odwagi, synu! Wierzysz w Dogmat Świętych Obcowania i rozumiesz teraz, że jest to wzniosła rzeczywistość, która nas łączy.

Ponieważ żyjemy miłością ku Bogu, musimy więc być również zjednoczeni miłością z wami. Powtarzam ci: odwagi!

Życie w czasie jest mniej niż chwila, a biedna ziemia jest mniejsza niż niewidzialny punkt w przestworzach.