Filozofia człowieka

Ciało i dusza

Platon uznał, że istotą człowieka jest dusza. Poprzez wyróżnienie trzech części duszy - umiejscowionych w ciele (rozum w głowie, uczucia w sercu, porządanie - podbrzusze). Duszę upodabniał do woźnicy, który ciągnięty jest przez dwa rumaki - woźnica był rozumem, rumaki dwoma pozostałymiczęściami duszy. Póxniej Platon uważał, że dwie pozostałe części duszy nie należały do niej od samego początku, a dopiero od czasu gdy dusza wcielała się w ciało.

Ciało

Ciało jako element organicznego świata.

Moje własne ciało.

Plesner wskazał na pewną specyficzność istnienia w świecie, którą nazwał pozycją ekscentryczną. Uważał on, że tylko człowiek może dystansować się wobec środowiska w którym żyje - ten dystans wobec świata umożliwia mu refleksje nad światem i ciałem przynależnym do swiata (nad sobą i swoim stosunkiem do swiata). Człowiek może dystansować się do świata.

Przez wieki dominowało przekonanie o dualizmie duszy i ciała. Filozofia współczesna przezwycięża dualizm. Koncepcje, nawiązujące do wizji Nietzscheańskiej i Herdera mówią o człowieku, jako projekcie niedokończonym.Człowiek nie wie jak działać, lecz decyduje o tym jak działać - istnieje jakiś ośrodek, który wykracza poza mechanizm psych9ofizyczny (mówi się o osobie i egzystencji, które mają możność do podejmowania wolnych decyzji). Scheler, PSartre, Jaspers, Heidegger - mówią o tym co człowiek może w swoim środowisku zmieniać.

Na czym polega doświadczenie ciała:

może być dwojakiego rodzaju:

1. ciało może być doświadczane jako przedmiot, jako ciało obok innych ciał dla obserwatora, jedno z wielu ciał, które może się opisać;

2. ciało dla mnie samego, doświadczenie ciała jako mojego osobowego istnienia - dopiero wtrónie ciało jawi się jujako przedmiot;

Dwie postawy wobec ciała: być i mieć.

Gabriel Marcel - klasyczny przedstawiciel rozróżnienia na być i mieć i związanych z tym trudności. W dualistycznej koncepcji mogę powiedzieć, że mam ciało (u Platona rządania ciała zakłucają działanie duszy - u Platona np. jestem duszą a mam ciało; "należy stąd uciec jak najprędzej by poznać pełnię prawdy").

Jeśli nie wyznaje się poglądu mówiącego o samoistnym egzystowaniu duszy, utrata ciała to utrata życia.

Druga koncepcja mówi, że jestem ciałem. W tym ciele ja się wyrażam i realizuję.

Poprzez ciało oddziałuję na drugiego człowieka, cielesnośc umożliwia nam obcowanie z drugim człowiekiem. Kontakt z ciałem to doznawanie naszej cielesności np. w przypadku wysiłku fizycznego.

Teraz mnóstwo bzdur o chorobach psychicznych: są wynikiem braku świadomości swojego ciała.

Poprzez ciało można uzyskać informacje na temat swojej psychiki.

"Dusza sama nie byłaby zdolna do samowiedzy, aby ją uzyskać potrzebuje zwierciadła ciała" Paul Herberlin

Maurice Merleau-Ponty - nie można oddzielać duszy od ciała. Kim jest człowiek po tym jak zabraknie mu ciała. Ciało jest sposobem korzystania z rzeczy czyli realizacją ludzkiej kondycji.

"Nie po to uwolniliśmy Kościół w Polsce by nie mówić teraz o duszy" - Tomasz Radoń, wybitny polski antropolog filozoficzny

Paraleizm psychofizyczny - współistnienie duszy i ciała.

Dialektyka między życiem psychicznym a fizycznym.