CEL ĆWICZENIA

Celem ćwiczenia jest zbadanie interferencji w doświadczeniu Younga.

PRZEBIEG POMIARU

Na ekranie umieszczamy kartkę papieru milimetrowego, a w uchwycie slajd z trzema szczelinami (jedną pojedynczą i dwiema podwójnymi), upewniając się, że wiązka lasera trafia dokładnie w szczelinki. Następnie z wielka starannością oznaczamy na papierze milimetrowym położenia minimów interferencyjnych. Pomiary powtarzamy dla dwóch pozostałych szczelinek, każdy notując na nowej kartce papieru milimetrowego.

OBLICZENIA

x - kolejne maksima

y - odległość pomiędzy środkiem maksimum głównego a środkami kolejnych maksimów

• DS 1

x	y [cm]	y [m]
1	2,65	0,026
2	5,7	0,057
3	8,15	0,082

• DS 2

x	y [cm]	y [m]
1	1,35	0,0135
2	2,8	0,028
3	4,1	0,041

• DS 3

x	y [cm]	y [m]
1	0,4	0,004
2	1	0,01
3	1,35	0,0135

OBLICZENIA

Metodą najmniejszych kwadratów obliczamy współczynnik kierunkowy A oraz jego błąd pomiarowy ΔA, a następnie liczymy szerokość pomiędzy szczelinami oraz błąd tego pomiaru ze wzorów:

gdzie:

- to długość światła emitowanego przez laser i wynosi 635nm

L - odległość między ekranem a przeszkodą

A - współczynnik kierunkowy

- wynosi 0,003 m

DS 1

A= 2,8 *10^-2(m)

ΔA= 0,17*10^-2(m)

DS 2

A= 1,35 *10^-2 (m)

ΔA= 0,029*10^-2 (m)

DS 3

A= 4,5 *10^-3(m)

ΔA= 0,28*10^-3(m)

WNIOSKI

Po przeprowadzeniu badania można stwierdzić, że uzyskany przez nas obraz odpowiadam obrazowi z rysunku 2c. Jest to obraz uzyskany przez nałożenie dwóch efektów - interferencji i dyfrakcji. Na ekranie umieszczonym za przeszkodą uginającą światło obserwuje się powstanie obrazu w postaci ciemnych i jasnych prążków, które potwierdzają falową naturę światła. Ciemne paski to maksima, czyli miejsca, dla których energia nakładanych fal osiąga wartość największą; zaś jaśniejsze to minima, dla których energia nakładanych fal jest równa 0. Widoczność otrzymanego obrazu słabnie wraz ze wzrostem odległości od maksimum głównego, obraz staje się coraz bardziej niewyraźny.

---