Wstęp:

Ze stałą Plancka mamy do czynienia np. w efekcie fotoelektryczny, polegającym na emisji elektronów z metalowej powierzchni na którą pada światło. Taką powierzchnię na którą pada światło i która emituje fotoelektrony nazywa się fotokatodą.

Cel ćwiczenia:

Wyznaczenie stałej Plancka w oparciu o efekt fotoelektryczny.

Przebieg doświadczenia:

Po zapoznaniu się z aparaturą pomiarową, przystąpiliśmy do pomiaru napięcia wytworzonego przez padające światło o różnej długości fali na fotokomórkę.

Otrzymane wyniki zostały przedstawione poniżej:

Kolor prążka	Długość fali [nm]	Napięcie U[V] prawe	Napięcie U[V] lewe
UV	365	1,700	1,562
UV	406	1,410	1,280
Niebieski	436	1,286	1,220
Zielony	546	0,708	0,650
Żółtopomarańczowy	579	0,600	0,540

f = c/λ

c=2,99792*10⁸

λ = 365*10^-9 f = c/λ=822*10¹²

λ = 406*10^-9 f = c/λ=738*10¹²

λ = 436*10^-9 f = c/λ=688*10¹²

λ = 546*10^-9 f = c/λ=549*10¹²

λ = 579*10^-9 f = c/λ=518*10¹²

Strona prawa

a = 3,68*10⁹ [
]

Δa = 0,14*10⁹

h = e*a

e = 1,6021892*10^-19 C

h = 5,90*10^-10

Δh = e*Δa

Δh = 0,22*10^-10

h = h_obl
Δh

h = (5,90
0,22)*10^-10

Strona lewa

a = 3,40*10⁹ [
]

Δa = 0,21*10⁹ [
]

h = e*a

e = 1,6021892*10^-19 C

h = 5,45*10^-10

Δh = e*Δa

Δh = 0,35*10^-10

h = h_obl
Δh

h = (5,45
0,35)*10^-10

h_śr =
10^-10=5,68*10^-10

Δh_śr =
10^-10=0,28*10^-10

Wynik końcowy:

h = (5,68
0,28)*10^-10

Wnioski:

Wraz ze wzrostem częstotliwości padającego promieniowania, napięcie wzrasta.

---