212

ASTROLOGIA ,WRÓZBIARSTWO,HOROSKOPY.

1.DEFINICJE.

WRÓŻBIARSTWO, mantyka, zespół technik zdobywania ważnych dla jednostki lub grupy społ. informacji na temat przyczyn aktualnej sytuacji życiowej lub przebiegu przeszłych zdarzeń; znane we wszystkich kręgach kulturowych i tradycjach rel. od czasów staroż. po współczesne. Wróżbiarstwo, podobnie jak znachorstwo, czarownictwo itp., wyrasta z magiczno-rel. wierzeń w istnienie ponadnaturalnych sił działających we wszechświecie. Esencję wróżbiarstwa stanowi wiara w możliwość odczytywania i interpretowania dla własnych korzyści znaków (omenów) komunikowanych przez te siły człowiekowi za pośrednictwem zjawisk przyrody, wyglądów i układów przedmiotów, zachowań zwierząt i ludzi itp.

Do typowych form wróżbiarstwa należą: wróżenie z ciał niebieskich (astrologia i wywodzące się z niej horoskopy), zjawiska przyrody (np. błyskawice u Etrusków), ukształtowania ziemi (geomancja), zachowania zwierząt (np. ornitomancja — wróżenie z lotu ptaków), cech ciała ludzkiego (np. chiromancja — wróżenie z dłoni), losowych rzutów i układów kości, kamieni, kart (kleromancja, kartomancja), snów (onejromancja). Odrębną grupę stanowią techniki, w których siły nadnaturalne (duchy) przekazują człowiekowi znaki za pośrednictwem tzw. mediów, artykułujących te znaki w transie za pomocą specyficznych gestów i słów (glossolalia); klas. przykładami tych technik są: szamanizm, wyrocznia w staroż. Grecji (Pytia z Delf), ordalia, nekromancja, wraz z jej współcz. przeżytkami w postaci różnych form spirytyzmu, jak również liczne przykłady głoszenia przepowiedni przez natchnionych proroków sekt w obrębie różnych religii (np. afrochrześcijańskie religie).

Wróżbiarstwo wykazuje pewne punkty styczne z jednej strony z magią, z drugiej zaś — ze zjawiskiem profetyzmu; od magii różni się tym, że jego celem jest poznanie danego stanu rzeczy, sytuacji, a nie bezpośrednie wywieranie wpływu na rzeczywistość; natomiast w odróżnieniu od klas. form profetyzmu wróżbiarstwo często ma charakter odpłatnej działalności usługowej (relacja klient-wróżbita), swoistej konsultacji w zakresie problemów życiowych jednostki lub większej grupy społ. i najczęściej jest pozbawione wymiaru etyczno-rel. cechującego profetyzm.

/Nowa encyklopedia powszechna PWN © Wydawnictwo Naukowe PWN S.A./

ASTROLOGIA [gr.], wróżbiarstwo będące kontynuacją praktyk staroż. i średniow., wynikających z przekonania, że istnieją bezpośrednie związki między konfiguracją ciał niebieskich a losem człowieka lub społeczeństwa. Astrologia powstała w Mezopotamii w końcu III tysiącl. p.n.e. jako praktyka przepowiadania przyszłości władcy i kraju na podstawie zjawisk astr. i geofiz.; w I tysiącl. p.n.e. rozwinęła się astrologia horoskopowa oparta na założeniu, że losy człowieka są wyznaczone przez położenie planet i gwiazd w chwili jego urodzenia; dzięki wykonywaniu wielu dokładnych obserwacji ciał niebieskich astrologowie staroż. i średniow. przyczynili się do rozwoju astronomii.

Astrologią (astro logos) nazywamy wywodzący się ze starożytności zabobon, który zakłada istnienie pewnego porządku, harmonii układów planetarnych i gwiezdnych. Wedle tej pseudonauki ciała kosmiczne mają oddziaływać na życie i przeznaczenie każdego człowieka oraz determinują losy świata. Trzeba pamiętać, że życie na Ziemi uwarunkowane jest w pewnym sensie od wpływu słońca, planet, gwiazd czy komet. Ciała niebieskie oddziałują w istotny sposób na przyrodę co przejawia się w zjawiskach prądów morskich, erupcji wulkanów, w pogodzie. Zatem zjawiska kosmiczne wpływają pośrednio na człowieka, niemniej doszukiwanie się związków między np. ruchami ciał niebieskich a przyszłością nie ma żadnego naukowego uzasadnienia.

Astrologia łączy się z praktykami wróżbiarskimi. Astrologowie uzurpowali sobie (i uzurpują nadal) wiedzę o wydarzeniach przeszłych i przyszłych. Osiągają ją poprzez studiowanie układów (konstelacji) ciał niebieskich, kryjących tajemniczy kod. Ale astrologii nie można mylić z z astronomią. Rozróżnienie jest oczywiste: astronomia jest nauką ścisłą, astrologia zaś to astronomia na poziomie sprzed średniowiecza. Często bazuje na starych teoriach (np. pięciu planet naszego układu słonecznego), niedokładnych obliczeniach (położenie pozycji znaków zodiaku uległo w ciągu kilku tysięcy lat przemieszczeniu o 1/12 koła) i złudzeniach wzrokowych (zakłada, że pewne gwiazdy znajdują się blisko siebie tworząc skupiska przypominające układem kształt zwierzęcia - stąd tzw. znaki zodiaku).

Horoskopy - są również formą przepowiadania przyszłości. Istotą horoskopów jest wiara, że nasze życie, na naszą przyszłość ma wpływ układ gwiazd. Astrologowie studiują układ gwiazd i na tej podstawie układają horoskopy. Praktycznie nie ma już teraz gazet, w których horoskopy nie byłyby zamieszczane. Horoskopy możemy też znaleźć w radio, w telewizji.

Runy -słowo runa(run) oznacza nie tylko literę runiczną,lecz przede wszystkim ”tajemnice, wiedzę magiczną”. Prawdopodobnie związane etymologicznie ze stroniemieckim:runen(szeptać), staroilandzkim:run(tajemnica). Runy czasem uznawane są jedynie za alfabet, przez innych traktowane jako narzędzie dane przez bogów pomocne do rozwoju duchowego, osiągania szczęścia, miłości, powodzenia w życiu, odsunięcia nieszczęść i złych mocy.

Obecnie runy słuza głównie do wrózenia

Runy umożliwiają stworzenie własnych rytuałów magicznych jak również talizmanów.

Czasem stosuje się połączenie run, tarota i wiedzy astrologicznej.

http://www.runy.com.pl/

Feng shui - jest chińskim odpowiednikiem geomancji, czyli sztuki wykorzystania rzekomych pozytywnych wpływów sił Ziemi i Kosmosu na człowieka i otoczenie. Geomancja zajmuje się wyszukiwaniem terenów pod zabudowę, odpowiednim urządzaniem pomieszczeń, posługując się przy tym wiedzą o rzekomym oddziaływaniu na otoczenie różnego rodzaju kształtów, form i symboli.

Samo pojęcie feng shui pochodzi z języka chińskiego i w dosłownym tłumaczeniu oznacza dwa żywioły: wiatr i wodę. Znaczenie jednak tego zwrotu jest znacznie szersze, dlatego różnie się je tłumaczy. Najbardziej zbliżone do oryginału tłumaczenie brzmiało „astrologia Ziemi”

2.NIECO Z HISTORII ASTROLOGII I WRÓZBIARSTWA.

Historyczne źródła astrologii sięgają starożytności. Prawie 6 tysięcy lat temu została sporządzona pierwsza mapa nieba, zaś pierwsze teksty astrologiczne pochodzą sprzed około 4 tysięcy lat. W skład starożytnej astrologii wchodziła zarówno obiektywna wiedza o charakterze astronomicznym wynikająca z obserwacji nieba, jak też elementy magii, przesądów czy religii wyznawanych przez konkretne plemiona i społeczności. W tamtych czasach istniały bowiem tzw. religie astralne, mające swoją symbolikę, mitologię i obrzędy. Na królewskich dworach Sumerów, Asyryjczyków, Chaldejczyków, Persów, Egipcjan, czy plemion arabskich przebywali magowie-astrologowie, którzy obserwowane na niebie znaki wiązali z losami królestw i ludzi. W państwie Inków istniało nawet kolegium astrologiczne, które przepowiadało przyszłość kraju, charakter ludzi, czy czas odpowiedni na wyprawy wojenne. Wierzono tam, że planetami rządzą potężne demony, które wpływają na wszystko, co dzieje się na ziemi. W Chinach, w XII w. przed Chrystusem, uznano astrologię za oficjalną naukę, nazywając ją "Drogą do Nieba".

Astrologia w takiej postaci, pod jaką znamy ją dziś rozwinęła się w Mezopotamii, a ściślej w Imperium Nowobabilońskim. Najstarsze źródła pisane, które przekazują nam informacje o wierzeniach astralnych w Mezopotamii, pochodzą z ok. 650 r. przed Chrystusem. Kapłani babilońscy już wówczas znali 7 planet i około 270 gwiazd. Ciała niebieskie utożsamiano z poszczególnymi bożkami. Wierzono więc, że jeśli na niebie dominuje Nerwal (wg Chaldejczyków Mars), zbliżała się wojna, Marduk (Jowisz) odpowiadał za losy władców, itd.

W oparciu o wiedzę Babilończyków, rozwinęła się astrologia grecka, która była stosowana głównie do określania losów jednostek i rozwijała się w ścisłym związku z religią, a planety otrzymały imiona bogów greckich: Hermesa, Afrodyty, Zeusa.

http://www.opoka.org.pl/varia/sekty/astrologia_1.html

Tarot

Tarot jest to system wróżbiarski posługujący się talią 78 kart podzielonych na tzw. Major Arcana (Wielkie Arkana, Wielkie Wtajemniczenie - 22 karty) oraz Minor Arcana (Małe Arkana - 56 kart). Pierwsza grupa zawiera symbolikę wiedzy tajemnej, druga - uszeregowana w 4 kolory oraz 4 rzędy kart cyfrowych i figuralnych - wyodrębniła się na przełomie XVIII-XIX w. w osobną talię, dając początek współczesnym kartom do gry. Tarot powstał w XIII-XIV w., jego pochodzenie nie jest do końca wyjaśnione, większość badaczy dopatruje się jego genezy w symbolice egipskiej i w hebrajskiej "kabale", a także w Arabii lub Indiach. Przypuszczalnie trafił on do Europy dzięki Cyganom wędrującym od X w. z Indii przez Iran, Mezopotamię i Egipt do krajów basenu Morza Śródziemnego. W XV w. tarot rozpowszechnił się we Włoszech pod nazwą tarocchi.

Używany często do celów magicznych, był surowo tępiony przez Kościół katolicki i nazywany Biblią Szatana. Na przełomie XV-XVI w. uformowała się ikonografia kart tarota drukowanych początkowo w Marsylii, potem w całej Francji, Hiszpanii i Szwajcarii pod nazwą "tarot marsylski". Na jego rozwój miała wpływ ezoteryka alchemiczna i hermetyczna oparta na systemach filozoficznych Paracelsusa i J. Boehmego, a także praktyki ezoteryczne tajnego bractwa różokrzyżowców

3.RODZAJE WRÓŻBIARSTWA

KIEDYŚ:

-Wrózbiarstwo sztuczne

polegajace na obserwowaniu zewnętrznych znaków, które jak wierzono zsyłali bogowie oraz na ich interpretacji. Poszukiwanie związków między znakami a badaną sprawą czy sytuacją nie opierało się na logicznym rozumowaniu, ale zazwyczaj na religijnych odczuciach i wyobraźni. Najczęściej znaki miały znaczenia ustalone z góry i potwierdzone wielowiekowym i wielopokoleniowym doświadczeniem.

Zwracano szczególną uwagę na nadzwyczajne zjawiska rzadko występujace w przyrodzie: pojawienie się dzikich zwięrząt, wielkich ptaków, węży, spadające gwiazdy, a przede wszystkim komety. Gdy występowały one w szczególnie ważnych momentach, były odbierane jako nie podlegające wątpliwości boskie objawienia.

-Wróżbiarstwo naturalne

stanowiło najważniejszy składnik greckiego systemu przewidywania przyszłości. Podkreślano duchowy charakter takiego wrózbiarstwa.Uprawiali je natchnieni kapłani, wieszczkowie i sybille. (tu praktykowano wróżenie ze snów).

-Wyrocznie

były nierozerwalnie związane z większą lub mniejszą świątynią, lokalnym sanktuarium, a nawet świętą grotą, żródłem czy gajem. W starożytnej Grecji było ich kilkadziesiąt.

Areomancja- obserwacja zjawisk atmosferycznych
Aksjomancja-obserwacja topora wbijanego w drzewo
aleuromancja-interpretacja figur powstałych po rozsypaniu maki
anagramancja-wrózenie z wyrazów lub zdań powstałych po przestawieniu liter
apantomancja-interpretacja zachowania zwierzat
belomancja-obserwacja strzał wypuszczonych z łuku
bibliomancja-odczytywanie słów lub zdan z otwieranych na ,chybił-trafił' ksiazek
botanomancja-interpretacja zachowania roslin
bryzomancja-interpretacja snów
causinomancja-obserwacja ognia
chiromancja-wrózenie z linii papilarnych
eneomancja-obserwacja wina
grafomancja-interpretacja recznego pisma
kapnomancja-obserwacja dymu
kartomancja-wróżenie z ułożonych kart
krystalomancja-obserwowanie kryształów i klejnotów
onomancja-wróżenie z imion
palomancja-interpretacja gestów uczynionych przez człowieka

Bezdroza zła s.76

4. DLACZEGO ASTROLOGIA,WRÓŻBIARSTWO POCIĄGA?

-Niewiara w Boga lub jej powierzchowność.

-Szeroka reklama w mediach ,czasopismach.

-Lęk o jutro.

-Chęć zyskania władzy nad rzeczywistością.

-Moda.

-Ciekawość.

-Chęć osiągniecia jakichś korzyści.

5.NAUCZANIE KOŚCIOŁA A WRÓŻBIARSTWO I ASTROLOGIA.

"Niech się u ciebie nie znajdzie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna albo córkę, kto uprawiałby wróżbiarstwo, zamawianie, zaklinanie czy też magię, lub kto odwoływałby się do czarów, kto zwracałby się z pytaniem do duchów, do jasnowidzów, ani też kto poszukiwałby rad u umarłych. Każdy bowiem, kto tak postępuje, budzi wstręt u Jahwe i dla takich właśnie wstrętnych rzeczy twój Bóg, Jahwe, wyrzuca te ludy przed tobą z dziedzictwa" (Pwt 18,10-12).

"Nie będziecie jadali niczego z krwią. Nie będziecie uprawiali wróżbiarstwa, ani czarów" (Kpł 19,26).

"Każdy mężczyzna i każda kobieta, którzy zajmują się wywoływaniem duchów albo wróżbiarstwem, muszą ponieść śmierć. Będą ukamienowani, ściągnęli na siebie ten wyrok" (Kpł 20,27).

"Narody, które ty masz wydziedziczyć, słuchają bowiem zamawiaczy i wróżbiarzy, tobie jednak twój Bóg, Jahwe, na to nie zezwala" (Pwt 18,14).

`On to przeprowadził synów swoich przez ogień w Dolinie Synów Hinnoma, uprawiał wróżbiarstwo, czary i magię, ustanowił zaklinaczy i wieszczków. Mnóstwo zła uczynił w oczach Pana, pobudzając Go do gniewu. (2 Krn 33,6 ) `

`Przeprowadzali synów swoich i córki przez ogień. Uprawiali wróżbiarstwo i czarnoksięstwo. Oddali się czynieniu tego, co jest złe w oczach Pana, drażniąc Go. (2 Krl 17,17 )'

`Gdy przeszli przez całą wyspę aż do Pafos, spotkali pewnego maga, fałszywego proroka żydowskiego, imieniem Bar-Jezus, Lecz przeciwstawił się im Elimas - mag /tak bowiem tłumaczy się jego imię/, usiłując odwieść prokonsula od wiary.( Dz 13,6.8) `

"A jeśli mówić wam będą: - Radźcie się wywołujących duchy i wróżbiarzy, co szepczą i mruczą zaklęcia; czyż naród nie winien się radzić swych bogów, pytać się zmarłych na korzyść żyjących? Wtedy odpowiedzcie: - Do Prawa i do świadectwa Bożego! Jeśli w ten sposób mówić nie będą, nie będzie dla nich jutrzenki" (Iz 8,19-20).

"Wielu z tych, którzy przyjęli wiarę, przychodziło, by wyznać i ujawnić swoje uczynki. Także wielu z tych, którzy zajmowali się wróżbiarstwem, przynosiło książki i paliło je na oczach wszystkich. Wartość tych ksiąg oceniono na pięćdziesiąt tysięcy drachm w srebrze. Tak to, dzięki pomocy Pana, rozszerzała się i umacniała jego nauka" (Dz 19,18-20).

Inne: Ga5,20; Ap9,21;Ap 22,15; Ap 21,8.Dz8,9-13; 13,5-12; 16,16-20

KKK:

2115 Bóg może objawić przyszłość swoim prorokom lub innym świętym. Jednak właściwa postawa chrześcijańska polega na ufnym powierzeniu się Opatrzności w tym, co dotyczy przyszłości, i na odrzuceniu wszelkiej niezdrowej ciekawości w tym względzie. Nieprzewidywanie może stanowić brak odpowiedzialności.

2116 Należy odrzucić wszystkie formy wróżbiarstwa: odwoływanie się do Szatana lub demonów, przywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać przyszłość. Korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni i wróżb, zjawiska jasnowidztwa, posługiwanie się medium są przejawami chęci panowania nad rzeczywistoscia.

W skrócie:

2115 Bóg objawia przyszłość prorokom. Należy odrzucić niezdrową ciekawość o przyszłości.

2116 Przepowiednie, odwoływanie się do demonów, mediumizm stoją w sprzeczności z bojaźnią Bożą.

2117 Wszystkie praktyki magii i czarów, noszenie amuletów, spirytyzm itd. są w sprzeczności z cnotą religijności.

Uciekanie się do którejkolwiek z praktyk wróżbiarstwa jest jawnym wykroczeniem przeciwko pierwszemu przykazaniu.

Dlaczego?

Praktyka wróżenia zakłada, że życie ludzkie nie podlega Bożej Opatrzności, lecz bezosobowym i tajemniczym siłom (na ogół wrogim lub co najmniej nieprzychylnym człowiekowi). Korzystanie z wróżbiarstwa prowadzi do osłabienia, a w końcu i zerwania więzi osobowej z Bogiem, opierającej się na posłuszeństwie, ufności i zawierzeniu. Osoba zniewolona pragnieniem poznawania przyszłości i oddająca się praktykom wróżbiarstwa czyni siebie niezdolną do modlitwy i do życia sakramentalnego, a tym samym stopniowo ulega wpływom sił pochodzenia demonicznego.

Wróżbiarstwo jest odrzuceniem prawdziwego i jedynego Boga, czyli łamaniem pierwszego przykazania Dekalogu. Pismo św. surowo przestrzega przed tym grzechem: Nie będziesz się zwracał do wywołujących duchy ani do wróżbitów. Nie będziesz zasięgać ich rady... Ja jestem Pan, Bóg wasz (Księga Kapłańska 19,31). Przeciwko każdemu, kto zwróci się do wywołujących duchy albo do wróżbitów, aby uprawiać nierząd z nimi, zwrócę oblicze i wyłączę go spośród jego ludu... Bo Ja jestem Pan, Bóg wasz (Księga Kapłańska 20, 6-7). Czary, w jakiejkolwiek formie by się nie przedstawiały, należą do czynów, które wyłączają z dziedzictwa Królestwa Bożego (List do Galatów 5, 20).

Wróżbiarstwo jest radykalnym oszustwem sprzeniewierzającym się podstawowej prawdzie teologicznej, że przyszłość jedynie zna Bóg. Rzekome wykradanie Bogu tej tajemnicy jest całkowitą iluzją. Nawet szatan (założywszy, że działa on przy pomocy swego narzędzia, jakim może być wróżbita - medium) nie zna przyszłości, ponieważ ona dopiero się tworzy poprzez dobrowolną współpracę człowieka z Bogiem. Szatan, doskonale wnioskując na podstawie ukrytych dla ludzi mechanizmów natury, może jedynie ułożyć możliwy scenariusz wydarzeń z przyszłości, który jednak wcale nie musi się spełnić.

Fakt, że jedynie Bóg zna przyszłość, w niczym nie ogranicza ludzkiej zdolności kształtowania własnego życia (przede wszystkim w tym, co najważniejsze, a mianowicie w kwestii własnego zbawienia). Proroctwa pochodzące od Boga (czyli komunikowana przez Boga człowiekowi wiedza odnośnie przyszłości) tym różnią się od wróżby, że nigdy nie przesądzają z góry o przyszłości, lecz uprzedzają przed tragicznymi konsekwencjami grzechów i odmowy nawrócenia. Proroctwo jest więc warunkowe (jego wypełnienie się zależy od postawy samego człowieka), natomiast przepowiednie wróżbitów dotyczą wydarzeń rzekomo nieodwołalnych i niezależnych od wolnego działania ludzkiego.

Wróżbiarstwo radykalnie przekreśla drogę chrześcijańskiego rozwoju i świętości. Propagując determinizm (przyszłość została z góry zaplanowana) i fatalizm (nie ma możliwości uwolnienia się od wyznaczonego biegu wydarzeń) unieważnia konsekwencje wyboru dobra lub zła. Objawiona nauka o rzeczach ostatecznych (niebo, piekło, czyściec) zostaje tutaj całkowicie odrzucona.

Oprócz zaburzeń duchowych (z opętaniem włącznie), uleganie przepowiedniom wróżbitów prowadzi do lęku, uczucia bezradności, osaczenia i rozpaczy, a w dalszej kolejności do ciężkich chorób psychicznych.

Objawienie Boże wypowiadające się poprzez Biblię i Magisterium Kościoła, dla dobra samego człowieka surowo zakazuje uciekania się do którejkolwiek z form wróżbiarstwa. Gdy chrześcijanin korzysta z horoskopów lub z usług wróżbitów, widzących, magów itp. - wchodzi w konflikt z pierwszym i najważniejszym przykazaniem dekalogu. Tym samym, wystawia siebie na niebezpieczeństwo działania mniej lub bardziej ukrytych sił złego ducha, którego celem jest zerwanie więzi człowieka z Bogiem i doprowadzenie do duchowej śmierci.

Codziennym lekarstwem na pokusę poznawania przyszłości jest modlitwa i życie sakramentalne prowadzące do coraz głębszego zawierzenia Bożej Opatrzności.

ks. Andrzej Trojanowski

http://www.adonai.pl/index.php?id=zagrozenia/z7.htm

Tylko Bóg może znać przyszłość - mówi św. Tomasz z Akwinu

"Cóż takiego wie wróżbiarz, że obiecuje ci długie życie? Uważa się za Boga?"

"Siedzą i liczą gwiazdy, przestrzenie, bieg, obroty, badają ruchy, opisują, wyciągają wnioski. Wydają się wielkimi uczonymi. Ta cała wielkość i uczoność, to obrona grzechu (podkr. - A. P.). Będziesz cudzołożnikiem, bo taka jest twoja Wenus; będziesz zabójcą, bo taki jest twój Mars. Zatem zabójcą jest twój Mars, a nie ty. Wenus jest cudzołożna, a nie ty. Bacz, żebyś ty nie został potępiony zamiast Marsa czy Wenus" - św.Augustyn

"Cóż pozostanie z wolności, jeśli przeznaczenie człowieka określone jest układem gwiazd? Jakie miejsce pozostanie dla sądu Bożego?" - współczesny religioznawca M. Eliade

7.SKUTKI KORZYSTANIA Z ASTROLOGII,WRÓŻB itp.

-O ile wróżby w ogóle są grzechem ciężkim i niosą zagrożenie duchowych zniewoleń, o tyle karty Tarot mają podłoże typowo demoniczne i mogą prowadzić nawet do satanizmu.

-Horoskopy mają źródło w kultach astralnych, pogańskich. Jest to nie tylko praktyka bałwochwalcza i ciężko grzeszna, ale może prowadzić do zniewolenia duchowego.

-niszczenie życia duchowego

-osłabienie wiary

-wystawianie siebie na niebezpieczeństwo działania mniej lub bardziej ukrytych sił złego ducha

- lęk, uczucia bezradności, osaczenia i rozpaczy, a czasem praktyki te prowadzą nawet do ciężkich zaburzeń psychicznych

-postulując determinizm (przyszłość została z góry zaplanowana) i fatalizm (nie ma możliwości uwolnienia się od wyznaczonego biegu wydarzeń) unieważnia konsekwencje wyboru dobra lub zła.

8.LEKARSTWO

Codziennym lekarstwem na pokusę poznawania przyszłości jest modlitwa i życie sakramentalne prowadzące do coraz głębszego zawierzenia Bożej Opatrzności.

Zobacz:

http://www.de.rzeszow.oaza.pl/news/page2.php?sub=slowo&id=5

9.LITERATURA I LINKI.

- Jacek Salij „Pytania nieobojętne”

- Tekst z "Życia Duchowego" nr 4(65) zatytułowanego "Czy wróżka prawdę ci powie?"

- „Oblicza astrologii” Jarosław Olszewski

- „ Jezus Chrystus dawcą wody żywej. Chrześcijańska refleksja na temat New Age.” Kraków 2003.

- „Bezdroża zła” Zwoliński A.,

- „To już było”, Zwoliński A.,

- "Trud wolności" ,O. Jacek Salij

- „Nadzieja poddawana próbom”, J. Salij,

- "Miłujcie się" nr 5/2003