.„Moje miejsce”

Dzieci siedzą w kole po turecku. W kole robimy przerwę i uzyskujemy wolne miejsce.

Na puste miejsce osoby siedzące z 2 stron mogą kogoś zaprosić, kogo chcą mieć przy

sobie, kogo lubią. Warunek to: powiedzenie„Moje miejsce” i klepnięcie ręką w puste

miejsce. Jeśli 2 osoby jednocześnie klepną i powiedzą w równym czasie, muszą ustalić

między sobą, kogo zaproszą. Osoba zapraszana zwalnia miejsce i zabawa toczy się dalej.

20.„To lubię”

Na przygotowanych kartkach wypisujemy pionowo litery swojego imienia i szukamy do

nich odpowiedniego wyrazu np. nazwy, wydarzenia, rzeczy, które lubię.

Na przykład:

G- gości

O- ogród botaniczny

S- siedzenie przed komputerem

I- irysy

A- arbuzy

Wszyscy ci, którzy ………

Dzieci siedzą w kręgu na krzesłach. Jeden uczestnik zabawy jest bez krzesła i staje w środku kręgu. On podaje hasła np.: wszyscy ci, którzy lubią zupę pomidorową. Wstają wtedy te oso-by, które lubią zupę pomidorową i muszą zmienić swoje dotychczasowe miejsce. Osoba wydająca polecenia korzysta z okazji i w trakcie chwilowego zamieszania zajmuje wolne miejsce.

Inne polecenia:

- wszyscy ci, którzy mają na sobie coś czerwonego,

- wszyscy ci, którzy lubią cukierki,

- wszyscy ci, którzy mają siostrę,

- wszyscy ci, którzy mają długie włosy,

- wszyscy ci, którzy mają rower itp.

Gra w imiona

Dzieci siadają w kręgu. Pierwsza osoba mówi nazywam się… . Następna mówi: nazywam się …., a to jest …… i wskazuje swojego poprzednika. Przedstawiają się wszyscy siedzący w kręgu. Przy drugim okrążeniu do imienia można dodać coś charakterystycznego o danej oso-bie, np.: jestem wesoła Ania, a to jest smutny Miłosz.

Polną scieżką przez ogródek idzie sobie Krasnoludek

Dokąd idziesz mój malutki?

Idę do swej Krasnoludki

siabadaba da dibidibi di....

i kciuki do przodu!

---