Jaselkalosc

Agnieszka Kruźlak

Jasełka

Oto narodził się wam Zbawiciel...



Postaci biorące udział w spektaklu



18-23 osoby
(W zależności od wielkości grupy,
można zaangażować większą liczbę
dzieci na przykład do roli aniołów):

Maryja

Józef

Osiołek (dwoje dzieci)

Właściciel gospody

Kobieta 1

Kobieta 2

Mężczyzna

Aniołowie: 5 do 10 osób

Pasterze:

Michał (Pasterz 1)

Kuba (Pasterz 2)

Kazimierz (Pasterz 3)

Maciek (Pasterz 4)

Mikołaj (Pasterz 5)

mile widziany instrumentalista (skrzypek, pianista)

obsługa techniczna”:
akustyk (osoba włączająca sprzęt muzyczny)
oświetleniowiec
3 osoby do zmiany dekoracji

Elementy scenografii

papier pakowy (popularnie zwany szarym) imitujący skalną grotę

lampka solna, gałązki – ognisko

choinki, rośliny zielone

wycięta z kartonu lub folii aluminiowej Gwiazda Betlejemska i inne pomniejsze gwiazdy

skóry baranie, wełniane koce, dywaniki

górna część skrzyń z sali gimnastycznej imitująca zwierzęta z szopki (po dodaniu im głów,
łap i ogonów)

prześcieradła, kartonowa maska na kiju dla osiołka i wołu

Rekwizyty

Maryja i Józef:
Tradycyjne stroje z epoki: długa suknia (chłopcom polecam ministrancką komżę i koc na plecy), nakrycia głowy w postaci chusty podtrzymane „wianuszkiem”
(spleciona apaszka), sandały. Józef trzyma kij w ręce oraz dzwoneczek w kieszeni.
Maryja ma „brzuszek” (9. miesiąc ciąży).

kobieta 1 i 2, Mężczyzna:
Ubrani podobnie jak Maryja i Józef (nie muszą mieć płaszczy, to okrycie wierzchnie!).

Właściciel gospody:
Ubrany podobnie jak inne postaci, z lampką naftową w dłoni.

Aniołowie:


Tradycyjna biała szata, aureola i skrzydła. Powinni mieć prawdziwe instrumenty
muzyczne lub wycięte imitacje liry, harfy albo cytry.

Pasterze:

Mężczyźni w sile wieku (mogą mieć doklejone brody), jedynie mieszkający z rodzicami Mikołaj jest znacznie młodszy. Ubrani są w tradycyjne stroje jak Józef (długa suknia i płaszcz, nakrycie głowy). Powinni mieć sakiewkę na jedzenie i woreczek z piaskiem
imitujący skórzany worek, będący w ówczesnych czasach pojemnikiem na wodę,
oraz kije w ręku.

Osiołek:
Dwoje dzieci staje od siebie w odległości około pół metra, jedno wyprostowane, drugie (to z tyłu) zgięte pod kątem 90 stopni. Nakryte zostają prześcieradłem. W ten sposób tworzy się siodło. Dziecko z przodu trzyma przed sobą maskę osiołka (pysk z uszami) umocowaną na kiju.

Wskazówki reżyserskie

Dobrze byłoby, gdyby spektakl odbywał się w sali posiadającej dwa niezależne wejścia (jedno
naprzeciw sceny, drugie – boczne). Jeśli wejście jest jedno, należy tak ustawić widzów, żeby dać
Maryi i Józefowi możliwość szukania noclegu, krążenia ulicami Betlejem – zaaranżować przejście (np. wzdłuż sali). Nad wejściem usytuowanym naprzeciw sceny, którym wejdą Józef z Maryją jadącą na osiołku, umieścić napis „Gospoda”. Przejście między rzędami widzów stanie się ulicami Betlejem, scena – najpierw grotą pasterzy, a następnie stajenką, w której urodzi się Jezus. W miarę możliwości zaciemnić okna.

Dekorację stałą stanowi imitacja skały (świetnie nadaje się do tego celu zmięty, szary, pakowy
papier), choinki i kwiaty doniczkowe. Na środku sceny pali się ognisko (lampa solna otoczona
gałązkami). Wokół niego leżą rozłożone skóry baranie (ewentualnie chodniczki lub koce), na których najpierw będą spoczywać pasterze, a potem zostaną wykorzystane do okrycia taboretów dla Świętej Rodziny. Nad skałą można umieścić gwiazdy, a wśród nich koniecznie Gwiazdę Betlejemską
(w scenie III).

Kolędy nagrane na płycie w dwóch wersjach mogą być odtwarzane jako oprawa muzyczna jasełek w oznaczonych w tekście momentach oraz w innych, zgodnie z wizją reżysera.

Scena pierwsza
„Nie było dla nich miejsca w gospodzie”



W tle kolęda „Mizerna, cicha”. Przez drzwi z napisem „Gospoda” wchodzą MARYJA i JÓZEF.
Za nimi w tle słychać głos WŁAŚCICIELA.

WŁAŚCICIEL GOSPODY

To wy mnie zrozumcie, ludzie. Nie ma nawet gdzie szpilki wcisnąć. Wszyscy ciągną na ten spis jak muchy do miodu. Podróżni śpią na stołach, na podłodze, nawet w moim łóżku umieściłem matkę
z dwojgiem dzieci. Nie mam już wolnej komórki ani spiżarki! Nic! Wszystko pozajmowane! Szukajcie noclegu gdzie indziej!

JÓZEF

Chodź, Maryjo! Poszukajmy gościny w mieście.

JÓZEF pomaga MARYI wsiąść na osiołka. Osiołka tworzy dwoje dzieci przykrytych
prześcieradłem. Jedno idzie wyprostowane, przytykając do twarzy umieszczoną na kiju maskę osła z uszami. Prześcieradło i maska przydadzą się później do przykrycia skrzyni gimnastycznej
imitującej w dalszej scenie osiołka ze stajenki. Drugie z dzieci w pozycji schylonej tworzy grzbiet zwierzęcia. Między nimi idzie Maryja.

Po obu stronach przejścia, wśród widzów, siedzą kolejni aktorzy – dwie kobiety
i mężczyzna. ­JÓZEF i MARYJA idą ulicami miasta. Stają obok siedzącej KOBIETY 1.
JÓZEF dzwoni ­dzwoneczkiem. KOBIETA 1, nie wstając, mówi zdenerwowanym głosem.

KOBIETA 1

Kto tam?

JÓZEF

Podróżni. Szukamy miejsca na nocleg. Moja żona jest brzemienna.
Zlitujcie się nad nami, zapłacimy wam.

KOBIETA 1

Brzemienna? (Wstaje energicznie, wykonując gest otwierania drzwi. Spogląda na Maryję.) Jeszcze mi tu kłopotu na noc trzeba. Pewnie niedługo urodzi.
Myślicie, że nie mam nic innego do roboty tylko wstawać całą noc do rodzącej? Idźcie mi stąd! Już! Dzieci mi pobudzicie.

JÓZEF z MARYJĄ idą do drugiego domu. Podchodzą do MĘŻCZYZNY. JÓZEF dzwoni dzwoneczkiem. Wychodzi na scenę zaspany MĘŻCZYZNA (ziewa, przeciera oczy rękami). Nie czekając, pyta.

MĘŻCZYZNA

Ile zapłacicie?

Józef wyciąga woreczek monet (1-, 2- i 5-groszówki).

MĘŻCZYZNA śmieje się

Macie mnie za żebraka? Idźcie z Bogiem, może On was przenocuje? Ha, ha!

MARYJA

Chodźmy stąd, Józefie. Wyjdźmy za miasto, może znajdzie się jakaś szopa. Ludzie są już zmęczeni tym spisem. Nie my jedni pytamy o nocleg.

JÓZEF

Spróbujmy, Maryjo, jeszcze w tym domu.

Podchodzą do trzeciego domu, stając naprzeciw KOBIETY 2.

KOBIETA 2

Nie było dla was miejsca w gospodzie? A pytaliście w tym dużym domu? Też was nie przyjęli? Ech! (Uśmiecha się smutno.) Nie mogę was przenocować. Mój mąż jest srogim człowiekiem, nie szczędzi mi
przykrości. Wczoraj przenocowałam biedaków, co też się przyszli
zapisać. Na bruk ich wyrzucił nad ranem, a mnie... (Ociera łzy i zwiesza
głowę. MARYJA gładzi ją po policzku.)

MARYJA

Nie rób sobie wyrzutów.

KOBIETA 2 rozpromienia się

Wiem! Za miastem jest grota. Tam mąż i jego wspólnicy trzymają owce na czas niepogody! Teraz jest pusta. Tam się zatrzymajcie!
Pokażę wam, jak tam trafić.

Rozgląda się lękliwie. Idzie z nimi kawałek. Drogę zastępuje im ANIOŁ.

ANIOŁ 1 recytuje

Nie bój się, Panno Maryjo,
Dzieciątko w żłobie powijesz,
siankiem Mu żłóbek wyścielesz,
nim błyśnie gwiazda w Betlejem.
Radować wszyscy się będą,
muzyką sławić, kolędą,
bić będą przed Nim pokłony,
przed Twoim Jednorodzonym.

MARYJA z JÓZEFEM wychodzą bocznymi drzwiami.





Scena druga
„Zwiastuję wam radość wielką”

W tle kolęda „Hej, pasterze”. PASTERZE (5, 6 osób) śpią na skórach wokół ogniska. Nagle jeden z nich, obudzony niezwykłą jasnością, wstaje na równe nogi. Pozostali leżą pogrążeni we śnie.

PASTERZ 1 (MICHAŁ) recytuje

Nie wiem, czym na jawie, czy mi się śniło,
że za tym pagórkiem słonko świeciło.
Zawołam na Maćka i na Kaźmierza,
by wstali czym prędzej mówić pacierza.

Światło pada na stojący z tyłu sali chór anielski. ANIOŁOWIE (przynajmniej 5 osób)
odpowiadają słowami kolędy „Anioł pasterzom mówił”, pomijając pierwszy wers.

ANIOŁOWIE chórem

Chrystus się wam narodził,
w Betlejem, nie bardzo podłym mieście,
narodził się w ubóstwie,
Pan wszego stworzenia.

PASTERZ przestraszony kładzie się z powrotem na swoje miejsce, nakrywa głowę skórą.
ANIOŁOWIE podchodzą bliżej, recytując.

Zawołaj na braci, niechaj wstawają,
Kuba i Mikołaj, niech wypędzają
barany i capy, owce, kozły, skopy zamknione.

PASTERZ zaczyna recytować słowa kolędy, odwracając się do współtowarzyszy.

PASTERZ 2 (KUBA)

Bracia, patrzcie jeno…

ANIOŁOWIE

jak niebo goreje.

PASTERZ 2 (KUBA)

Znać, że coś dziwnego
w Betlejem się dzieje.

ANIOŁOWIE

Rzućcie budy, warty, stada,
niechaj nimi Pan Bóg włada,
a wy do Betlejem, do Betlejem.

PASTERZE przeciągają się zdziwieni, chowają się za plecami swoich towarzyszy, nakrywają się skórami, zbijają się w jeden kąt.

ANIOŁ

Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie
udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie.

PASTERZ 3 (KAZIMIERZ) niemalże płacze

Mesjasz się dziś narodził! W szopie… Co za ludzie mieszkają w tym mieście… Tyle domów, gospoda, a nie znalazło się ani jedno łóżko, nawet skrawek pościeli dla Niego i Matki… Bóg zesłał nam Zbawcę, a my? Jak się Mu teraz pokażemy na oczy?

PASTERZ 4 (MACIEK) ze zwieszoną głową, ociera łzy

Moja żona Go na pewno nie przyjęła. Dzieci dużo, pracuje od świtu do zmroku, a swoją drogą – wygodna jest i nie lubi dodatkowej pracy. Stroić się, plotkować z matką i siostrami to jej ukochane zajęcia, ale pochylić karku dla obcych, to już nie. Ja taki sam jestem, też bym nie wpuścił.

PASTERZ 5 (MIKOŁAJ) ze zdenerwowania mnie połę sukmany

Jeśli do mojego ojca pukali, to mógł Ich nawet psem poszczuć. Jakby mieli czym zapłacić, to by Ich przenocował. A tak – przegonił.
Moi rodzice nie lubią biedaków. Sami ciężko pracują…

PASTERZE uśmiechają się

Mikołaj, daj spokój…

PASTERZ 5 (MIKOŁAJ) podnosi się, zaciskając pięści

Czego chcecie od mojego ojca?

PASTERZ 3 (KAZIMIERZ)

Przecież wiemy wszyscy, jak zdobył majątek.

Pozostali PASTERZE stają pomiędzy nimi.

PASTERZ 1 (MICHAŁ)

Uspokójcie się. Słyszeliście, co nam tu zwiastowano: pokój ludziom dobrej woli. Koniec kłótni!

PASTERZ 2 (KUBA)

Patrzcie, nad naszą grotą zatrzymała się chwała Boża!

PASTERZ 1 (MICHAŁ)

Gwiazda jaśniejąca nad naszą… (przerywa) Ktoś musiał wskazać im
drogę. Trudno tam trafić samemu, nie zbłądzić wśród skał!

Kolęda „Bóg się rodzi”.

PASTERZ 2 (KUBA)

Kaźmierz! To pewnie twoja żona! Nikt inny! Bała się ich przenocować po tym, jak poprzednich wygnałeś.

PASTERZ 3 (KAZIMIERZ)

Ale ja…

PASTERZ 2 (KUBA)

Daj spokój! Nie ma lepszej osoby w mieście niż twoja żona. Nikomu innemu by się nie chciało w środku nocy wskazywać drogę biedakom.

PASTERZ 4 (MACIEK) niemalże płacze

Po nocy szła, sama, bo się mnie boi…

PASTERZ 2 (KUBA)

Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił.

PASTERZE idą w kierunku gospody. Tymczasem na scenie ustawiana jest szopka betlejemska. ANIOŁOWIE śpiewają kolędę „Dzisiaj w Betlejem”.





Scena trzecia

Oto narodził się wam Zbawiciel, Mesjasz Pan”

Kolęda „W żłobie leży”.

Grota, w której przebywali pasterze, staje się stajenką betlejemską. Z dwóch skrzyń gimnastycznych można skonstruować zwierzęta w pozycji leżącej: wołu i osła (przykryć tkaniną, dołączyć łeb i nogi zrobione
z papieru). Nad skałą zawiesić Gwiazdę Betlejemską.

PASTERZE wchodzą skuleni, przestraszeni, zdenerwowani. MARYJA uśmiecha się do nich
promiennie. Składają dary. Widać zmianę na ich twarzach – uśmiechają się radośnie, ocierają łzy.
Przysiadają na skórach. Recytują.

PASTERZE

Ach, ubogi żłobie,
Cóż ja widzę w tobie?
Droższy widok niż ma niebo,
W maleńkiej osobie,
Droższy widok niż ma niebo,
W maleńkiej osobie.

Zbawicielu drogi,
Jakżeś to ubogi,
Opuściłeś śliczne niebo,
Obrałeś barłogi.
Opuściłeś śliczne niebo,
Obrałeś barłogi.

Czyżeś nie mógł Sobie,
W największej ozdobie,
Obrać pałacu drogiego,
Nie w tym leżeć żłobie?
Obrać pałacu drogiego,
Nie w tym leżeć żłobie?

PASTERZ 3 (KAZIMIERZ)

Żono moja ukochana, ja ciebie powinienem na rękach nosić.
Tyś jako jedyna wskazała im miejsce na nocleg. Nie usłyszysz już ­złego słowa ode mnie…

PASTERZ 5 (MIKOŁAJ)

Rodzicom powiem, co się tu zdarzyło… Niech okażą serce ubogim… Tośmy Bogu drzwi przed nosem zatrzasnęli, pieniądze
nas zaślepiły…



PASTERZ 4 (MACIEK)

Ej, Marta, Marta… Może ty, żono, masz za dużo pracy, bo ja ci w domu nie pomagam? Jeślibym się dziećmi zajął, miałabyś czas
i serce dla ubogich. Jak do domu wrócę, zajmę się wszystkim,
a ty odpoczniesz trochę.

Wchodzą ANIOŁOWIE (do 10 osób). Rozjaśnia się (włączamy dodatkowe światła).

ANIOŁOWIE recytują

Narodził się Jezus Chrystus, bądźmy weseli,
chwałę Mu na wysokości nucą anieli:
Gloria, gloria in excelsis Deo!
Gloria, gloria in excelsis Deo!

Na kolana wół i osioł przed Nim klękają,
Jego swoim Stworzycielem, Panem uznają.
Gloria, gloria in excelsis Deo!
Gloria, gloria in excelsis Deo!


Kolęda „Wśród nocnej ciszy“.

KONIEC


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
domino jasełkowe 1
+Scenariusz-Jaselka wieczor wigilijny 14, teatr, scenariusze
BIBLIJNE MISTERYJNE JASEŁKA, JASEŁKA RÓŻNE, JASEŁKA PRZE-RÓŻNE
jasełka8766, 008 - JASEŁKA W PRZEDSZKOLU, JASEŁKA SCENARIUSZE
SCENARIUSZ-JASEŁKA, PRZEDSZKOLE, scenariusze jasełek, jasełka(1)
Przedstawienie jasełkowe, Dla dzieci, Inscenizacje, scenki, scenariusze
Scenariusz jasełke -003, Dokumenty Textowe, Religia
Jasełka 2008(1)
jasełka - Nasza szopka, teatr, scenariusze
ZAPROSZENIE JASEŁKA
Maleńka Miłość (2), KATECHEZA, Jasełka(1)
Jasełka z Chórem Aniołów(1), scenariusze o tematyce religijnej(1)
JASEŁKA
Jaselka2003
jasełka zaproszenie
Jasełka -scenariusz, edukacja wczesnoszkolna
Bóg się rodzi w naszym sercu., ⊰☼⊱ Święta ⊰☼⊱, ۞Boze Narodzenie ۞, ۞ Boze Narodzenie ۞, Jasełka
Scenariusz Jasełek Bożonarodzeniowych, PRZEDSZKOLE, scenariusze jasełek, JASEŁKA SCENARIUSZE