7.

Organy doradcze

7.1. Komitet Ekonomiczno-Społeczny

7.1.1. Wprowadzenie

Komitet Ekonomiczno-Społeczny (ang. European Economic and Social Com­mittee - KES) istnieje od 1958 r. Zgodnie z art. 300 ust. l Traktatu o funkcjono­waniu Unii Europejskiej wspomaga on Parlament Europejski, Radę i Komisję, pełniąc funkcje doradcze. Działa na podstawie przepisów traktowych (art. 300-304 TFUE) oraz własnego regulaminu wewnętrznego¹. Siedziba Komi­tetu Ekonomiczno-Społecznego znajduje się w Brukseli.

7.1.2. Skład i status członków

Stosownie do art. 300 ust. 2 TFUE w skład Komitetu Ekonomiczno­-Społecznego wchodzą przedstawiciele organizacji pracodawców, pra­cowników oraz inni przedstawiciele podmiotów reprezentujących społeczeństwo obywatelskie, w szczególności z dziedzin: społeczno­-ekonomicznej, obywatelskiej, zawodowej i kultury.

Liczba członków Komitetu Ekonomiczno-Społecznego nie przekracza 350. Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, przyjmuje decyzję okre­ślającą skład Komitetu. Obecnie w skład Komitetu wchodzi 344 członków, a do czasu wejścia w życie decyzji, którą ma przyjąć Rada², rozkład miejsc dla poszczególnych państw wygląda następująco:

Austria 12

Belgia 12

Bułgaria 12

Cypr 6

Dania 9

Estonia 7

Finlandia 9

Francja 24

Grecja 12

Hiszpania 21

Irlandia 9

Litwa 9

Luksemburg 6

Łotwa 7

Malta 5

Niderlandy 12

Niemcy 24

Polska 21

Portugalia 12

Republika Czeska 12

Rumunia 15

Słowacja 9

Słowenia 7

Szwecja 12

Węgry 12

Włochy 24

Zjednoczone Królestwo 24

Członkowie Komitetu są mianowani na okres pięciu lat. Rada UE przyjmuje listę członków sporządzoną zgodnie z propozycjami każdego z państw człon­kowskich. Rada konsultuje się z Komisją. Może ona także zasięgnąć opinii organizacji europejskich reprezentujących różne sektory gospodarcze i spo­łeczne zainteresowane działalnością Unii.

Funkcji członków Komitetu nie można łączyć z funkcjami członków rządu, parlamentu, instytucji Unii, Komitetu Regionów, Rady Dyrek­torów Europejskiego Banku Inwestycyjnego, urzędnika lub innego pra­cownika Unii w czynnym zatrudnieniu.

Mandat członków Komitetu wygasa pod koniec okresu pięcioletniego wskazanego przez Radę w momencie odnowienia składu. Mandat poszcze­gólnych członków Komitetu wygasa ponadto w wyniku rezygnacji, zwolnie­nia z funkcji, śmierci, siły wyższej lub naruszenia zasady niełączenia funkcji. Zwolnienie z funkcji może nastąpić, jeżeli członek Komitetu był nieobecny na więcej niż trzech kolejnych sesjach plenarnych bez zastępstwa i bez żadnego istotnego powodu. W takim przypadku przewodniczący może zwrócić się do Rady z prośbą o zwolnienie tego członka z pełnienia funkcji.

Członków Komitetu nie wiąże żadna instrukcja. W wykonywaniu funkcji są oni w pełni niezależni, działają w ogólnym interesie Unii. Stosuje się do nich odpowiednie postanowienia Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej.

Zasady i tryb wyłaniania polskich kandydatów do Komitetu Ekonomiczno­-Społecznego są następujące³:

• Minister Pracy i Polityki Społecznej umieszcza na stronie internetowej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej informację o przystąpieniu do procedury wyłaniania kandydatów na członków Komitetu oraz o zasa­dach tej procedury;

• organizacje reprezentujące interesy pracodawców zgłaszają swoich kan­dydatów stronie pracodawców Trójstronnej Komisji do Spraw Społecz­no-Gospodarczych;

• organizacje reprezentujące interesy pracowników zgłaszają swoich kan­dydatów stronie pracowników Trójstronnej Komisji do Spraw Społecz­no-Gospodarczych;

• organizacje reprezentujące różne interesy zgłaszają swoich kandydatów stronie organizacji pozarządowych w Radzie Działalności Pożytku Pu­blicznego.

• Podział miejsc do poszczególnych grup Komitetu oraz wybór kandyda­tów dokonywane są w sposób następujący:

12. strona pracodawców w Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno­-Gospodarczych rekomenduje w drodze uzgodnienia 7 kandydatów spośród kandydatur zgłoszonych przez organizacje reprezentujące interesy pracodawców,

2. strona pracowników w Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno­-Gospodarczych rekomenduje w drodze uzgodnienia 7 kandydatów spośród kandydatów zgłoszonych przez organizacje reprezentujące interesy pracowników;

3. strona organizacji pozarządowych w Radzie Działalności Pożytku Publicznego rekomenduje w drodze uzgodnienia 7 kandydatów spośród kandydatów zgłoszonych przez organizacje reprezentujące różne interesy.

• Strona pracodawców w Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Go­spodarczych, strona pracowników w Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych oraz strona organizacji pozarządowych w Radzie Działalności Pożytku Publicznego rekomendują Ministrowi Pracy i Polityki Społecznej listy kandydatów do poszczególnych grup Komitetu.

• W razie nierekomendowania list kandydatów, strona pracodawców w Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych, strona pracowników w Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodar­czych lub strona organizacji pozarządowych w Radzie Działalności Po­żytku Publicznego przekazują Ministrowi Pracy i Polityki Społecznej kandydatury zgłoszone przez organizacje społeczeństwa obywatelskie­go. Minister Pracy i Polityki Społecznej dokonuje wyboru kandydatów do poszczególnych grup Komitetu spośród kandydatur zgłoszonych przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego, biorąc pod uwagę do­tychczasowy udział zgłoszonych kandydatów w pracach Komitetu oraz kompetencje Komitetu.

• Minister Pracy i Polityki Społecznej sporządza listę kandydatów na członków Komitetu z uwzględnieniem organizacji społeczeństwa oby­watelskiego, które ich wskazały, oraz dostarcza Radzie Ministrów listę kandydatów na członków Komitetu;

• Rada Ministrów przedkłada listę kandydatów na członków Komitetu do zaopiniowania przez Komisję do spraw Unii Europejskiej Sejmu Rze­czypospolitej Polskiej.

• Po wyrażeniu opinii przez Komisję do spraw Unii Europejskiej Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej albo po upływie terminu 21 dni na jej wyra­żenie Prezes Rady Ministrów przekazuje listę kandydatów na członków Komitetu Radzie Unii Europejskiej.

7.1.3. Struktura wewnętrzna i organizacja pracy

W skład KES wchodzą następujące organy: Zgromadzenie, Prezydium, Przewodniczący i sekcje specjalistyczne. Ponadto Komitet dzieli się na trzy Grupy.

Zgromadzenie grupuje wszystkich członków KES, jest organem delibera­cyjnym i uchwałodawczym. Zgromadzenie wybiera spośród swoich członków, Przewodniczącego i dwóch wiceprzewodniczących na okres dwóch lat. Prze­wodniczący jest kolejno wybierany spośród członków jednej z trzech Grup, natomiast wiceprzewodniczący są wybierani spośród członków pozostałych dwóch Grup, do których nie należy Przewodniczący. Przewodniczący i wi­ceprzewodniczący nie mogą być ponownie wybrani na kadencję następującą zaraz po wygaśnięciu ich dwuletniego mandatu.

Przewodniczący kieruje pracami KES. Włącza on w swoje działania wi­ceprzewodniczących, może im powierzyć określone zadania lub uprawnienia znajdujące się w jego kompetencji. Przewodniczący jest uprawniony do reprezen­towania KES na zewnątrz. Składa KES sprawozdanie z podjętych działań i środ­ków zastosowanych w jego imieniu w okresie między sesjami plenarnymi.

W skład Prezydium KES wchodzą: Przewodniczący, dwóch wiceprzewod­niczących, członkowie wybrani bezpośrednio przez Zgromadzenie, po jednym z każdego państwa członkowskiego, trzech przewodniczących Grup oraz prze­wodniczący sekcji specjalistycznych.

KES składa się z sekcji wyspecjalizowanych w zakresie głównych dzie­dzin objętych TWE. Funkcjonowanie sekcji wyspecjalizowanych odbywa się w ramach ogólnych kompetencji Komitetu. Sekcje specjalistyczne nie mogą być konsultowane niezależnie od Komitetu. Zgodnie z regulaminem KES obejmuje sześć sekcji. Niemniej jednak Zgromadzenie plenarne może na wnio­sek Prezydium powołać inne sekcje wyspecjalizowane w dziedzinach objętych traktatami.

Obecnie w ramach KES działają następujące sekcje:

• Sekcja do spraw Rolnictwa, Rozwoju Wsi i Ochrony Środowiska,

• Sekcja do spraw Unii Gospodarczo-Walutowej, Spójności Gospodarczej i Społecznej,

• Sekcja do spraw Zatrudnienia, Spraw Społecznych, Obywatelstwa,

• Sekcja do spraw Stosunków Zewnętrznych,

• Sekcja do spraw Jednolitego Rynku, Produkcji i Konsumpcji,

• Sekcja do spraw Transportu, Energii, Infrastruktury, Społeczeństwa Informacyjnego.

Dodatkowo utworzono:

• Komisję Konsultacyjną do spraw Przemian w Przemyśle,

• Centrum Monitorowania Jednolitego Rynku,

• Centrum Monitorowania Zrównoważonego Rozwoju,

• Centrum Monitorowania Rynku Pracy,

• Centrum ds. Strategii Lizbońskiej.

Z wyjątkiem Przewodniczącego każdy członek KES musi być również członkiem przynajmniej jednej sekcji specjalistycznej. Co do zasady żaden członek nie może jednak należeć do więcej niż dwóch sekcji. Członkowie sekcji specjalistycznych są mianowani przez Komitet na okres dwuletni, który może być odnawialny. Przewodniczący sekcji specjalistycznych i pozostali członko­wie ich prezydiów wybierani są przez Komitet.

Zadaniem sekcji specjalistycznych jest sporządzanie opinii lub raportów informacyjnych na temat skierowanych do nich zapytań.

W celu opracowania kwestii, które są im przedłożone, sekcje specjalistyczne mogą utworzyć spośród swoich członków grupę analityczną lub redakcyjną albo wyznaczyć samodzielnego sprawozdawcę. Zadaniem sprawozdawcy jest śledzenie działań podjętych w odniesieniu do opinii po ich przyjęciu na sesji plenarnej oraz informowanie o tych faktach w odpowiednim czasie sekcji specjalistycznej.

W strukturze KES funkcjonują też trzy Grupy członków reprezentujących odpowiednio pracodawców, pracowników i inne podmioty społeczno-ekono­miczne zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego.

W skład Grupy Pracodawców wchodzą członkowie z prywatnych i publicz­nych sektorów przemysłowych, reprezentujący małe i średnie przedsiębior­stwa, izby handlowe, a także przedstawiciele handlu hurtowego i detalicznego, bankowości i ubezpieczeń, transportu i rolnictwa.

Grupa Pracowników reprezentuje zatrudnionych wszystkich kategorii, od pracowników fizycznych po kadrę kierowniczą. Członkowie tej Grupy rekru­tują się z krajowych organizacji związków zawodowych.

Trzecia grupa reprezentuje różnorodne grupy interesów: organizacje po­zarządowe, organizacje rolnicze, małe przedsiębiorstwa, rzemiosło i ludzi wolnych zawodów, spółdzielnie i zrzeszenia o charakterze niezarobkowym, organizacje konsumenckie i działające na rzecz ochrony środowiska, społecz­ności naukowe i akademickie i stowarzyszenia reprezentujące rodzinę, kobiety, niepełnosprawnych itp.

Członkowie KES mogą dobrowolnie wstąpić do jednej z Grup, przy czym muszą potwierdzić, że spełniają niezbędne kryteria kwalifikujące. Jeden czło­nek może jednocześnie należeć tylko do jednej Grupy. Grupy wybieraj ą swoich przewodniczących i wiceprzewodniczących. Uczestniczą w przygotowaniach, organizacji i koordynacji prac KES i jego organów i przygotowują propozycje kandydatur na sprawozdawców oraz składu grup analitycznych i redakcyjnych powoływanych przez sekcje specjalistyczne.

KES jest obsługiwany przez Sekretariat kierowany przez sekretarza ge­neralnego, który podlega Przewodniczącemu reprezentującemu Prezydium. Sekretarza generalnego mianuje Prezydium. Zapewnia on realizację decyzji podjętych przez Zgromadzenie, Prezydium i przewodniczącego. Prezydium na wniosek sekretarza generalnego przygotowuje strukturę organizacyjną Sekre­tariatu Generalnego, zapewniającą efektywne funkcjonowanie Komitetu i jego organów oraz pomoc członkom KES w wykonywaniu ich funkcji, w szczegól­ności w organizowaniu posiedzeń i przygotowywaniu opinii.

Posiedzenia KES są zwoływane przez przewodniczącego i służą wyda­niu opinii na prośbę Rady, Komisji lub Parlamentu Europejskiego. Mogą też być zwoływane przez Przewodniczącego na wniosek Prezydium i za zgodą większości członków w celu wydania z własnej inicjatywy opinii dotyczących wszystkich zadań powierzonych UE.

Do przygotowania opinii lub raportu informacyjnego Prezydium wy­znacza sekcję specjalistyczną właściwą do prowadzenia określonych prac. Jeżeli sprawa do rozpatrzenia jednoznacznie należy do kompetencji danej sekcji specjalistycznej, to taką sekcję wyznacza Przewodniczący. Opinie sek­cji specjalistycznej są przekazywane Komitetowi przez Prezydium. Opinie i raporty są przyjmowane przez Zgromadzenie na sesji plenarnej. Obrady KES są prawomocne, jeżeli ponad połowa jego członków jest obecna lub reprezentowana (każdy członek KES, który nie może uczestniczyć w sesji, może przekazać na piśmie swoje prawo do głosowania innemu członkowi Komitetu). Jeżeli kworum nie zostało osiągnięte, to Przewodniczący zamyka posiedzenie.

Decyzje KES i jego organów są podejmowane większością głosów, przy czym o konieczności zmiany regulaminu Komitet stanowi absolutną większością głosów swoich członków,

7.1.4. Funkcje

Komitet Ekonomiczno-Społeczny jest organem pomocniczym o charakte­rze doradczym. Konsultacja Komitetu może mieć charakter obligatoryjny lub fakultatywny, jednak opinie KES nie mają charakteru wiążącego.

KES jest obligatoryjnie konsultowany przez Parlament Europejski, Radę UE lub Komisję w przypadkach przewidzianych w Traktatach. Niedopełnie­nie obowiązku zasięgnięcia opinii Komitetu może skutkować stwierdzeniem przez Trybunał Sprawiedliwości UE nieważności aktu przyjętego z narusze­niem tego wymogu proceduralnego (jednak sam Komitet nie ma możliwości zaskarżenia aktu). Parlament, Rada UE lub Komisja wyznaczają Komitetowi, jeśli uznaj ą to za niezbędne, termin dostarczenia opinii, który nie może być krótszy niż miesiąc od daty skierowania do Przewodniczącego zawiadomienia w danej sprawie. Po upływie wyznaczonego terminu brak opinii nie stanowi przeszkody w podjęciu dalszych działań.

KES może też być konsultowany przez Parlament, Radę i Komisję na za­sadach fakultatywnych, gdy uznają to one za stosowne. Może też wydawać opinie z własnej inicjatywy.

Poza opiniami w sprawach, w których jest konsultowany, KES może, na wniosek Prezydium, podjąć decyzję o przygotowaniu raportu informacyjnego w celu analizy wszelkich kwestii dotyczących polityk Unii Europejskiej

7.2. Komitet Regionów

7.2.1. Wprowadzenie

Komitet Regionów (KR) został ustanowiony stosunkowo późno - na mocy Traktatu z Maastricht z 1993 r. Ma on również charakter doradczy. Zgodnie z art. 300 ust. l TFUE wspomaga on Parlament Europejski, Radę i Komisję. Działa na podstawie przepisów TFUE (art. 300 i 305-307) oraz własnego regula­minu wewnętrznego⁴. Siedziba Komitetu Regionów znajduje się w Brukseli.

7.2.2. Skład i status członków

Komitet Regionów składa się z przedstawicieli wspólnot regionalnych i lokalnych, posiadających mandat wyborczy społeczności regionalnej lub lo­kalnej bądź odpowiedzialnych politycznie przed wybranym zgromadzeniem. Po­dobnie jak w przypadku Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, TFUE stanowi (art. 305), że liczba członków Komitetu Regionów nie może przekroczyć 350. Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, przyjmuje decyzję okre­ślającą skład Komitetu. Obecnie w jego skład wchodzi 344 członków. Każdy z nich ma jednego zastępcę. Do czasu wejścia w życie decyzji, którą ma przyjąć Rada, na poszczególne państwa przypada następująca liczba miejsc w KR:

Austria	12	Malta	5
Belgia	12	Niderlandy	12
Bułgaria	12	Niemcy	24
Cypr	6	Polska	21
Dania	9	Portugalia	12
Estonia	7	Republika Czeska	12
Finlandia	9	Rumunia	15
Francja	24	Słowacja	9
Grecja	12	Słowenia	7
Hiszpania	21	Szwecja	12
Irlandia	9	Węgry	12
Litwa	9	Włochy	24
Luksemburg	6	Zjednoczone
Łotwa	7	Królestwo	24

Członkowie Komitetu oraz w równej liczbie zastępcy członków są miano­wani na okres pięciu lat. Ich mandat jest odnawialny. Rada UE przyjmuje listę członków oraz zastępców członków, sporządzoną zgodnie z propozycjami każdego z państw członkowskich. Członkowie KR nie mogą być równocześnie członkami Parlamentu Europejskiego.

Kadencja członka KR lub zastępcy kończy się w wyniku rezygnacji, śmierci oraz wskutek wygaśnięcia mandatu, który stanowił podstawę ich wyboru do Komitetu. Są oni wówczas zastępowani na czas pozostający do zakończenia ka­dencji zgodnie z tą samą procedurą. Członków KR nie wiąże żadna instrukcja. W wykonywaniu funkcji są w pełni niezależni, działają w ogólnym interesie Unii. Członkowie i ich zastępcy korzystają z przywilejów i immunitetów okre­ślonych w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów.

Zasady i tryb wyznaczania kandydatów na przedstawicieli Polski w Ko­mitecie Regionów określa ustawa z dnia 6 maja 2005 r. o Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz o przedstawicielach Rzeczypospolitej Polskiej w Komitecie Regionów Unii Europejskiej⁵. Zgodnie z ustawą Rada Ministrów przedkłada Radzie UE wniosek zawierający listę 21 kandydatów na członków i 21 kandydatów na zastępców członków Komitetu.

Kandydatów na członków i kandydatów na zastępców członków wyzna­cza się spośród osób będących radnymi gminy, powiatu lub wojewódz­twa, wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta), członkami zarządu powiatu lub członkami zarządu województwa.

Rada Ministrów umieszcza na liście kandydatów na członków i kandydatów na zastępców członków, wyznaczonych przez określone organizacje, reprezen­towane w Komisji Wspólnej.

Prawo do wyznaczenia określonej liczby kandydatów mają: ogólnopol­ska organizacja reprezentująca jednostki samorządu województw, ogólno­polska organizacja reprezentująca jednostki samorządu powiatowego oraz ogólnopolskie organizacje reprezentujące następujące kategorie jednostek sa­morządu gminnego: gminy liczące powyżej 300 tysięcy mieszkańców, gminy mające status miasta, gminy, których siedziby władz znajdują się w miastach położonych na terytorium tych gmin, a także gminy nieposiadające statusu miasta i niemające siedzib swoich władz w miastach położonych na terytorium tych gmin. Strona samorządowa Komisji Wspólnej zapewnia reprezentowanie przez kandydatów na członków i kandydatów na zastępców członków w KR wszystkich województw.

7.2.3. Struktura wewnętrzna i organizacja pracy

Organami Komitetu Regionów są Zgromadzenie Plenarne, Przewod­niczący, Prezydium i komisje.

Do zadań Zgromadzenia Plenarnego należy m.in. zatwierdzanie opinii, sprawozdań i rezolucji, wybór Przewodniczącego, pierwszego wiceprzewodni­czącego i innych członków Prezydium, tworzenie komisji oraz zatwierdzanie i zmiana regulaminu KR.

Komitet Regionów wybiera spośród swoich członków Przewodniczącego i Prezydium na okres dwóch lat. Prezydium składa się z Przewodniczącego, Pierwszego Wiceprzewodniczącego, wiceprzewodniczących (po jednym z każ­dego państwa członkowskiego), 27 innych członków oraz z przewodniczących grup politycznych.

Oprócz funkcji Przewodniczącego, Pierwszego Wiceprzewodniczącego i przewodniczących grup politycznych stanowiska w Prezydium podzielone są między delegacje krajowe. I tak trzy stanowiska otrzymały: Niemcy, Hisz­pania, Francja, Włochy, Polska, Zjednoczone Królestwo; dwa stanowiska:

Belgia, Bułgaria, Republika Czeska, Dania, Grecja, Irlandia, Litwa, Węgry, Niderlandy, Austria, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Finlandia, Szwecja; jedno stanowisko: Estonia, Cypr, Łotwa, Luksemburg, Malta, Słowenia.

Zadania Prezydium to m.in. ustanowienie projektu programu politycznego na początku każdej kadencji i nadzorowanie jego wykonania oraz przygotowa­nie, organizacja i koordynacja prac Zgromadzenia Plenarnego i komisji.

Przewodniczący kieruje pracami KR i go reprezentuje. W przypadku nie­obecności Przewodniczący jest zastępowany przez Pierwszego Wiceprzewod­niczącego, a jeśli także to nie jest możliwe, to Przewodniczącego zastępuje jeden z pozostałych wiceprzewodniczących.

Na początku każdej pięcioletniej kadencji Zgromadzenie Plenarne ustanawia komisje odpowiedzialne za przygotowanie jego prac. Komisje mają za zadanie przede wszystkim opracowywanie projektów opinii, sprawozdań i rezolucji, które są następnie poddawane do zatwierdzenia podczas Zgromadzenia Plenarnego. Obecnie w ramach Komitetu Regionów działają następujące komisje:

• Komisja do spraw Konstytucyjnych, Sprawowania Rządów w Europie i Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości,

• Komisja do spraw Polityki Spójności Terytorialnej,

• Komisja do spraw Kultury, Edukacji i Badań,

• Komisja do spraw Polityki Gospodarczej i Społecznej,

• Komisja do spraw Stosunków Zewnętrznych i Zdecentralizowanej Współpracy,

• Komisja do spraw Rozwoju Zrównoważonego,

• Komisja do spraw Administracyjnych i Finansowych oraz

• Tymczasowa Komisja ad hoc do spraw Przeglądu Budżetu UE.

Skład komisji musi odzwierciedlać reprezentację państw członkowskich w KR. Członkowie Komitetu muszą należeć przynajmniej do jednej, a mak­symalnie do dwóch komisji. Podczas pierwszego posiedzenia każda komisja wybiera spośród swoich członków przewodniczącego, pierwszego wiceprzewod­niczącego oraz, jeżeli jest to niezbędne, maksymalnie dwóch wiceprzewodni­czących (prezydium).

Członkowie i zastępcy z jednego państwa członkowskiego stanowią de­legację narodową. Każda delegacja narodowa ustanawia swoją organizację wewnętrzną i wybiera przewodniczącego.

Członkowie i zastępcy mogą również tworzyć grupy polityczne odzwiercie­dlające podobieństwo ich poglądów politycznych. Warunki przyjęcia są okre­ślone przez właściwy regulamin każdej grupy politycznej. Do utworzenia gru­py politycznej wymaga się minimalnie 18 członków Komitetu lub zastępców, reprezentujących łącznie co najmniej jedną piątą państw członkowskich, przy czym co najmniej połowę składu grupy muszą stanowić członkowie. Członek lub zastępca może należeć tylko do jednej grupy politycznej. Obecnie w KR istnieją następujące grupy polityczne:

• Europejska Partia Ludowa;

• Partia Europejskich Socjalistów,

• Przymierze Liberałów i Demokratów na rzecz Europy,

• Przymierze Europejskie.

Komitet Regionów jest obsługiwany przez Sekretariat Generalny, którym zarządza sekretarz generalny. Sekretariat generalny sporządza protokoły z de­bat organów KR. Sekretarz generalny jest odpowiedzialny za wprowadzanie w życie decyzji podjętych przez Prezydium lub Przewodniczącego. Sekretarza generalnego zatrudnia na okres pięciu lat Prezydium na podstawie decyzji większości dwóch trzecich jego członków.

Komitet Regionów jest zwoływany przez Przewodniczącego na żądanie Parlamentu Europejskiego, Rady UE lub Komisji. Może się również zbierać z inicjatywy własnej.

Projekty uchwał przygotowane przez właściwe komisje są zatwierdzane przez Zgromadzenie Plenarne, które podejmuje decyzje większością oddanych głosów.

Przewodniczący Komitetu zwołuje Zgromadzenie Plenarne przynajmniej raz na trzy miesiące. Posiedzenie plenarne może być rozłożone na jeden lub kilka dni obrad. Kworum na Zgromadzeniu Plenarnym wymaga obecności więcej niż połowy jego członków, jest ono jednak sprawdzane dopiero pod­czas posiedzenia i na wniosek przynajmniej IS członków. Jak długo nie został złożony wniosek o sprawdzenie kworum, tak długo wszystkie głosowania są ważne bez względu na liczbę głosujących.

7.2.4. Funkcje

Komitet Regionów, podobnie jak KES, jest organem doradczym. Zasięgnię­cie opinii Komitetu może mieć charakter obligatoryjny lub fakultatywny, jednak opinie KR nie mają charakteru wiążącego.

Komitet Regionów jest konsultowany przez Parlament Europejski, Ra­dę UE lub Komisję w przypadkach przewidzianych w Traktatach oraz we wszelkich innych przypadkach, w szczególności gdy mają one związek ze współpracą transgraniczną, o ile jedna z przywoływanych instytucji uzna to za stosowne. Ponadto, w przypadku gdy konsultowany jest KES na mocy art. 304 TFUE, Komitet Regionów jest informowany przez Parlament Euro­pejski, Radę lub Komisję o żądaniu wydania opinii. Komitet Regionów może, jeśli uzna, że wchodzą w grę specyficzne interesy regionalne, wydać opinię w tym przedmiocie.

Niedopełnienie obowiązku zasięgnięcia opinii Komitetu może skutkować stwierdzeniem przez Trybunał nieważności aktu przyjętego z naruszeniem tego wymogu proceduralnego. Komitet Regionów jest uprawniony do wno­szenia skarg do Trybunału zmierzających do zapewnienia ochrony prerogatyw Komitetu. Protokół nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i propor­cjonalności przyznaje Komitetowi Regionów w szczególności prawo do wno­szenia takich skarg w stosunku do aktów ustawodawczych UE naruszających zasadę pomocniczości, o ile przyjęcie danego aktu "wymaga jego konsultacji" (art. 8 akapit drugi Protokołu).

Parlament Europejski, Rada UE lub Komisja wyznaczają Komitetowi, jeśli uznają to za niezbędne, termin dostarczenia opinii, który nie może być krótszy niż miesiąc od daty skierowania do Przewodniczącego zawiadomienia w tej sprawie. Po upływie wyznaczonego terminu brak opinii nie stanowi przeszko­dy w podjęciu dalszych działań.

_______________________________

I Wersja skodyfikowana: Dz. Urz. UE 2007 L 93/1.

2 Art. 7 Protokołu 36 w sprawie przepisów przejściowych dołączonego do Trak­tatu z Lizbony.

3 Informacja ze strony Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, 26 kwietnia 2006 r.: http://www.mpips.gov.pl/bip/index.php?idkat=366 26

4 Dz. Urz. UE 2010 L 6/14.

5 Dz. U. z 2005 r. Nr 90, poz. 759.