Słowiński Park Narodowy
Jeden z 23 parków narodowych w Polsce. Utworzony w 1967 roku. Ma powierzchnię 33 ha, dla porównania w roku 1976 liczył 18 ha.
Jest położony w środkowej części polskiego wybrzeża, w województwie pomorskim. Obejmuje Mierzeję Łebską, Nizinę Gardeńsko-Łebską, morenę czołową z najwyższą kulminacją 115 m n.p.m. na wzgórzu Rowokół oraz szereg jezior: Łebsko, Gardno, Jezioro Dołgie Wielkie i Dołgie Małe.
W 1977 roku został włączony przez UNESCO (w ramach programu „Człowiek i biosfera”) do sieci Światowych Rezerwatów Biosfery, a w 1995 r. wpisany na listę terenów chronionych konwencją ramsarską o obszarach wodno-błotnych.
Charakterystycznymi elementami Parku są przymorskie jeziora, bagna, łąki, torfowiska, nadmorskie bory i lasy, a przede wszystkim wydmowy pas mierzei z ruchomymi wydmami. Symbolem Parku jest mewa srebrzysta.
Flora
Na terenie Parku występują zbiorowiska: wydmowe, torfowiskowe, łąkowe i leśne z czego 10% to bory.
Ogółem w Parku występuje około 920 gatunków roślin naczyniowych, 165 gatunków mszaków, 500 gatunków glonów, 424 gatunków grzybów.
Fauna
Najważniejszymi zwierzętami Parku są ptaki. Sklasyfikowano tu około 260 gatunków ptaków, występują bataliony, mewy srebrzyste, kuliki wielkie, krwawodziób i żurawie. Natomiast w lasach można spotkać orła przedniego, rybołowa i sowy.
W Parku żyją również owady na czele z rzadkimi motylami, chrząszczami i skoczogonkami. Odnotowano 490 gatunków owadów. Z ważek występuje 5 gatunków o ochronie ścisłej, z trzmieli i motyli po 3 gatunki.
Z płazów występuje 10 gatunków, w tym ropuchy, żaby i traszki. Stwierdzono 5 gatunków gadów, są to jaszczurka zwinka, jaszczurka żyworodna, padalec zwyczajny, zaskroniec zwyczajny oraz żmija zygzakowata
Ze ssaków wymienić można gatunki, jak morświn i foka szara, bóbr europejski, wydra, 10 gatunków nietoperzy, lis rudy, borsuk, zając szarak, sarna i jeleń europejski.
Zbiorniki wodne są miejscem życia wielu gatunków ryb. Ogółem w Parkowych wodach morskich i słodkich stwierdzono około 60 gatunków ryb m. in. łosoś, troć i węgorz.
Wydmy
Piasek wyrzucany przez fale na brzeg osadza się na plaży. Dalsze przemieszczanie się materiału na Mierzeję Łebską odbywa się dzięki działalności wiatru i ma przebieg skokowy. Na przemian zachodzi wywiewanie (deflacja), transport, osadzanie (akumulacja), wywiewanie. Działalność wiatru przy współudziale roślinności powodowała od około 3000 lat na morskich piaskach barierowych powstawanie licznych generacji wydm barchanopodobnych, przekształcanych następnie w wydmy łukowe oraz liczne ostańce i formy deflacyjne. Wydmy poruszają się z prędkością 2-10m/rok.
Wody
Wody śródlądowe zajmują obszar 10 266,4ha, co stanowi 31,3% powierzchni całkowitej Parku. Główne akweny SPN to jeziora Łebsko i Gardno. Zasolenie jezior może wtedy wynosić do 3 promili. Przyczyną ciągłego zmniejszania się powierzchni zbiorników SPN jest nanoszenie przez rzeki dużej ilości osadów i niewielka ich głębokość.
Cele i zadania SPN:
1.ochrona przyrody która ma na celu przede wszystkim:
utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów,
zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego,
zapewnienie ciągłości istnienia gatunków roślin lub zwierząt wraz z siedliskami
utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu zasobów przyrody (siedlisk przyrodniczych)
kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody.
2. udostępnianie SPN do prowadzenia wielokierunkowych badań naukowych
3. udostępnianie Parku dla dydaktyki i turystyki
4. zabezpieczenie prawnych, organizacyjnych, materialnych, personalnych i technicznych podstaw jego funkcjonowania.
Bibliografia:
http://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82owi%C5%84ski_Park_Narodowy