Opracowała mgr Bożena Zych
Edukacja leśna w praktyce
Edukacja ekologiczna utożsamiana jest z wychowaniem dla środowiska.
Ma ona wpływ na kształtowanie postaw i świadomości społeczeństwa wobec skomplikowanego świata całej przyrody.
Edukacja leśna jest pojęciem węższym niż edukacja ekologiczna. Edukacja leśna koncentruje się na kształtowaniu postaw społeczeństwa wobec lasów i problemów leśnictwa oraz przekazywaniu wiedzy z tej dziedziny.
_ Edukacja leśna obejmuje liczne zagadnienia:
-znaczenie lasów dla środowiska życia człowieka
-racjonalne i oszczędne użytkowanie zasobów leśnych
-planowa gospodarka leśna
-funkcjonowanie ekosystemów leśnych
-zagrożenia lasów
-ochrona przyrody i jej zagrożenia
-kultura i nauka związane z lasem i leśnictwem
1.Cele i zakres edukacji leśnej
Edukacja to całokształt procesów rozwoju, wychowania i wpływu na zmianę osobowości człowieka. W jej wyniku dochodzi do kształtowania postaw i sposobu myślenia.
Proces kształtowania postaw może być realizowany w różny sposób i na wielu płaszczyznach. Celem edukacji leśnej jest stałe podnoszenie poziomu świadomości oraz zmiana nastawienia wobec leśnictwa, ochrony przyrody i środowiska. Edukacja wpływa na kształtowanie postaw aktywnego uczestnictwa w ochronie zasobów leśnych kraju oraz świadomego, racjonalnego ich wykorzystania i użytkowania.
Główne cele edukacji prowadzonej przez Lasy Państwowe to:
kształtowanie i promowanie proekologicznej, wielofunkcyjnej i trwale zrównoważonej gospodarki leśnej;
Edukację można najkrócej zdefiniować jako całokształt procesów rozwoju, kształtowanie świadomości ekologicznej społeczeństwa w stosunku do lasu
i gospodarki leśnej , wielostronna, racjonalna współpraca z organizacjami ochrony przyrody i stowarzyszeniami ekologicznymi.
Można także wyróżnić liczne cząstkowe cele edukacji leśnej,
do których należą m.in.:
-promowanie idei trwałego i zrównoważonego użytkowania lasów, doskonalenia ochrony i korzystania z różnorodnych zasobów;
-kształtowanie nawyków przestrzegania norm i zakazów w stosunku do ekosystemów leśnych;
-wpajanie zasad kulturalnego zachowania się w lesie oraz poczucia odpowiedzialności za ochronę leśnej różnorodności biologicznej;
-ukazywanie korzyści społecznych z utrzymania ogólnonarodowego charakteru własności lasów i traktowania ich jako dobra społecznego;
-wdrażanie umiejętności interdyscyplinarnego myślenia i dostrzegania zależności pomiędzy stanem lasów a jakością zdrowia i warunkami życia społeczeństwa;
-kształtowanie wartości etycznych w bezpośrednim kontakcie z przyrodą;
-promowanie kultury i historii związanej z leśnictwem.
Trudno określić hierarchię sformułowanych w ten sposób celów edukacji leśnej, choć oczywiście nie uda się zrealizować ich wszystkich w jednym miejscu. Skuteczne prowadzenie edukacji leśnej jest możliwe tylko na
podstawie rzetelnej wiedzy, dotyczącej zarówno ekologii, zagrożeń i znaczenia lasu, jak i zasad planowej gospodarki leśnej, możliwości racjonalnego korzystania z zasobów leśnych, norm zachowania w lesie oraz sposobów jego ochrony. Aby edukacja była skuteczna, wymaga od jej uczestników zaangażowania nie tylko umysłów, ale właściwie wszystkich zmysłów, a także emocji i wyobraźni. Proces edukacji powinien wyzwalać twórcze inicjatywy u słuchaczy i powodować zmiany sposobu myślenia i postępowania. Edukacja leśna musi opierać się na wiedzy przyrodniczej i ekologicznej, a jednocześnie uwzględniać aspekty społeczne i praktyczne, nawiązując niekiedy także do wartości kulturowych i religijnych. Tak rozumiana edukacja nie może ograniczać się do przekazywania wiedzy, lecz powinna prowadzić do rozwoju i wykorzystania twórczego potencjału osobowości ludzkiej.
2.Treść edukacji leśnej
Wiadomo, że edukacja leśna ma dotyczyć lasu. Jednak pojęcie lasu nie dla wszystkich oznacza to samo. Dla dzieci jest to miejsce, do którego udają się na wycieczkę, aby się wyhasać i oderwać od nauki. Dla nauczycieli przyrody to jeden z wielu realizowanych zgodnie z programem tematów lekcyjnych. Dla przedstawicieli przemysłu drzewnego to miejsce produkcji i pozyskania surowca do dalszego przerobu. Dla przyrodników i ekologów to środowisko życia wielu gatunków roślin, grzybów i zwierząt. Dla naukowców - obiekt do badania. A dla leśników? Czym jest las dla leśników? Czy sami leśnicy chcą i umieją przedstawić i objaśnić innym, co to jest las, w taki sposób, aby przekonać, że las to nie tylko zwykłe, może przypadkowe miejsce pracy leśnika?
Ponieważ trudno w jednym zdaniu odpowiedzieć na pytanie, co to jest las, poświęciłam temu problemowi następne podrozdziały. Zasygnalizowałam i opisałam w nich te zagadnienia, które wydają mi się najważniejsze. Nie znaczy to jednak, że lista tematów, które można i warto uwzględnić w edukacji leśnej, została już wyczerpana i zamknięta. Przy doborze do programu edukacyjnego konkretnych tematów spośród licznych zagadnień opisanych poniżej należy się kierować konkretnymi potrzebami i możliwościami nadleśnictwa, regionalnej dyrekcji, leśnego kompleksu promocyjnego lub ośrodka edukacji leśnej oraz zainteresowaniem i poziomem intelektualnym odbiorców.
3.Ekosystem leśny
W programach nauczania początkowego, czyli klas I-III, znajduje się temat dotyczący lasu. Teoretycznie więc każdy uczeń (nie wspominając już o nauczycielu) powinien mieć podstawową wiedzę o strukturze lasu i jego mieszkańcach. Okazuje się jednak, że wiedza ta niekiedy znacznie odbiega od rzeczywistości. Rzetelny przekaz powinien więc obejmować informacje o:
-składzie gatunkowym lasów Polski
-strukturze warstwowej lasu (ze szczególnym wyjaśnieniem, na czym polega różnica pomiędzy podrostem i podszytem
-gatunkach roślin charakterystycznych dla poszczególnych pięter oraz fenologii ich rozwoju w cyklu rocznym;
-gatunkach zwierząt kręgowych i bezkręgowców charakterystycznych dla poszczególnych pięter lasu. (np. wiewiórka, kuna, nietoperze, wilga, czyż, jastrząb, boreczniki, to gatunki związane z warstwą koron drzew, dzięcioły, przypłaszczek granatek, kornik drukarz żyją na pniach poniżej koron, a w warstwie podszytu i podrostu zięba, drozdy, gil, grubodziób.
Uczestnicy edukacji leśnej mają najmniej problemów z wymienieniem tych grup zwierząt, które poruszają się po ziemi, sieci zależności troficznych (dla dorosłych) lub „kto kogo zjada" (dla dzieci), z uwzględnieniem składu pokarmu poszczególnych grup konsumentów oraz ich wpływu na las. Najważniejszym tematem jest tu wpływ owadów roślinożernych na drzewostany i swoisty fenomen powstawania gradacji. Warto pokazać na konkretnych przykładach efekty zgryzania przez zwierzynę płową najmłodszego pokolenia lasu. Dobrze jest pokusić się o próbę wytłumaczenia dzieciom, że np. zajączki zimą nie żywią się marchewką i kapustą, bo te rośliny w ogóle nie występują w lesie.
Uczniowie dowiadują się o znaczeniu i wpływie poszczególnych organizmów na środowisko leśne (np. grzybów, bobrów, dużych ssaków drapieżnych, dzięciołów tworzących miejsca lęgowe dla innych gatunków ptaków),lesistości i rozmieszczeniu lasów w Polsce i w najbliższej okolicy oraz ich historii, największych, najciekawszych kompleksach leśnych kraju i najbliższych lasach.
Każdy uczestnik edukacji leśnej powinien po skończonych zajęciach wiedzieć:
-jakie siedliska zajmują w Polsce największe powierzchnie oraz czym różnią się bory od lasów i olsów.
-że, cykl życiowy lasu zaczyna się od kiełkowania tysięcy siewek (lub sadzenia sadzonek), a kończącym na kilkuset ponadstuletnich, olbrzymich drzewach rosnących na jednym hektarze.
W charakterystyce faz rozwojowych lasu powinny być uwzględnione informacje o wysokości, zwarciu, pokroju i liczbie drzew. Różnicę pomiędzy uprawą, nalotem, młodnikiem, drągowiną, drzewostanem dojrzewającym,
dojrzałym i starodrzewem można przedstawić na schemacie, na fotografiach, a najlepiej po prostu w lesie, na trasie wycieczki lub ścieżki edukacyjnej.
4.Gospodarka leśna
Przedstawienie gospodarki leśnej to wyjaśnienie, czym właściwie zajmują się leśnicy. W świadomości większości dzieci leśnik troszczy się w bliżej niesprecyzowany sposób o las i oczywiście dokarmia leśne zwierzęta, czyli zające, sarenki i jelenie. Młode pokolenie Polaków wykazuje słabą znajomość problematyki hodowli, użytkowania czy ochrony lasu, a pojęcie urządzania lasu jest często obce nawet osobom wykształconym.
Edukacja na temat gospodarki leśnej powinna obejmować przystępną prezentację podstawowych dziedzin leśnictwa. Przykładowo, mówiąc o hodowli lasu, można przedstawić i pokazać:
-naturalne i sztuczne odnowienie lasu
-szkółkę leśną i produkcję sadzonek; drzewostany nasienne, zbiór, wyłuszczanie i przechowywanie nasion;
-problemy, zasady i przykłady przebudowy drzewostanów;
-planowanie i regulację składu gatunkowego i form zmieszania drzewostanów;
-zabiegi i prace hodowlane, czyli pielęgnowanie upraw, czyszczenia i trzebieże.
Termin „ochrona lasu" kojarzony jest często z pilnowaniem, a nie z zabezpieczaniem przed zniszczeniem elementów ekosystemów leśnych.
Edukacja dotycząca ochrony lasu powinna obejmować:
-sposoby zapobiegania masowym pojawom szkodliwych owadów, z uwzględnieniem najważniejszych gospodarczo gatunków (brudnicy mniszki, strzygoni choinówki, barczatki sosnówki, zwójek, boreczników, kor
nika drukarza, cetyńców, przypłaszczka granatka, szeliniaka sosnowego itd.);
-zapobieganie chorobom grzybowym, z podaniem przykładów najgroźniejszych gatunków grzybów (np. huby korzeniowej, opieńki miodowej, czyreni, osutki, rdzy ,raków itd.);
-przykłady największych zniszczeń lasu przez owady i grzyby;
-przykłady szkód powodowanych przez czynniki pogodowe (śniegołomy, wiatrołomy) i skażenie środowiska oraz sposoby zapobiegania tym klęskom;
-ochronę lasu przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta łowne;
-metody utrzymywania właściwego stanu zdrowotnego i sanitarnego lasu.
Zagadnienia związane z użytkowaniem lasu to m.in. rodzaje rębni, wielkość pozyskania drewna, szlaki zrywkowe, składowanie i transport drewna, żywicowanie. Edukacja dotycząca urządzania lasu, czyli planowania działań gospodarczych, powinna obejmować" plan urządzania lasu z uwypukleniem długookresowego planowania jako podstawy gospodarki leśnej. Dzieciom i młodzieży należy wytłumaczyć, że szkodnictwo leśne to głównie kradzieże drewna, kłusownictwo i niszczenie mienia.
5.Ochrona przyrody
W programie edukacyjnym należy jasno pokazać rolę i działania leśników w ochronie przyrody. Ochrona przyrody w lasach zagospodarowanych jest integralną częścią gospodarki leśnej. Lasy są środowiskiem życia wielu gatunków flory i fauny. Ekosystemy leśne bywają często jedynymi miejscami występowania gatunków rzadkich i zagrożonych.
Przetrwanie ginących gatunków jest możliwe dzięki odpowiednio realizowanej gospodarce leśnej. Prezentacja działań z zakresu ochrony przyrody powinna dotyczyć:
-ochrony cennych ekosystemów (np. torfowisk, bagien, lasów łęgowych, borów bagiennych)
-ochrony gatunkowej roślin, grzybów i zwierząt (z podaniem przykładów gatunków leśnych, np. żubra, wilka
- ochrony strefowej stanowisk ptaków drapieżnych i kuraków leśnych);
-form ochrony przyrody w Lasach Państwowych (rezerwatów, użytków ekologicznych, parków krajobrazowych, pomników przyrody, stanowisk dokumentacyjnych)
-ochrony zasobów genowych (plantacji i drzewostanów nasiennych, Leśnego Banku Genów)
-wpływu gospodarki leśnej na funkcjonowanie chronionych ekosystemów i gatunków
-historycznej i obecnej roli leśników w ochronie przyrody (ochronie gatunkowej, tworzeniu parków narodowych i krajobrazowych, rezerwatów i użytków ekologicznych).
6.Znaczenie lasów dla środowiska i warunków życia
człowieka.
W programie edukacyjnym należy uwypuklić środowiskowe znaczenie lasów w ujęciu globalnym i lokalnym, akcentując m.in.:
-rolę lasów w globalnym bilansie wodnym;
-znaczenie lasów dla produkcji tlenu; glebochronne funkcje lasu, zwłaszcza na obszarach zagrożonych erozją;
-znaczenie lasów jako miejsc wypoczynku i rekreacji.
7.Zagrożenia lasu.
Najważniejsze problemy to:
-zamieranie lasów na skutek skażenia środowiska i działalności przemysłu
-zachowanie lub odtworzenie lasów na zdegradowanych obszarach
-lasy ochronne, których utrzymanie niejednokrotnie wymaga dużego wysiłku ze strony leśników
-destrukcyjny wpływ degradacji owadów i chorób grzybowych na ekosystemy
leśne
-pożary lasu (przyczyny, przebieg, skutki ekologiczne i ekonomiczne).
8.Drewno i inne pożytki leśne w gospodarce
człowieka.
W działaniach edukacyjnych w tej dziedzinie należy zwrócić szczególną uwagę na:
-znaczenie drewna jako ekologicznego surowca odnawialnego
-przykłady zastosowania drewna (meble, parkiety, boazeria, materiał budowlany i konstrukcyjny, szkutnictwo, sklejka lotnicza, ogrodzenia, instrumenty muzyczne, papier, materiał rzeźbiarski, surowiec do produkcji kilkuset przedmiotów codziennego użytku w gospodarstwie domowym, ekologiczny materiał opałowy, surowiec do wyrobu zabawek oraz kredek, ołówków, zapałek, skrzynek)
-wykorzystanie poszczególnych gatunków drewna ze wskazaniem na specyfikę gatunków drzew i rodzajów drewna (np. drewno rezonansowe ze świerka lub jodły, klepka dębowa, węgiel drzewny z buka, zapałki z osiki, meble i kosze wiklinowe, choinki świerkowe i jodłowe)
-pozytywny wpływ wyrobów drewnianych na zdrowie człowieka (np. korzystne promieniowanie, brak szkodliwych związków chemicznych i metali ciężkich).
Przy omawianiu znaczenia i zalet drewna można też zwrócić uwagę na zagadnienia niekorzystnego wpływu na środowisko zakładów wytwarzających substytuty wyrobów drewnianych, np. wykładziny lub płyty PCV, meble z płyt wiórowych lub tworzyw sztucznych, sztuczne choinki, zabawki, ławki itd.
W gospodarce człowieka mają znaczenie inne obok drewna surowce pozyskiwane w lesie. Należą do nich m.in. owoce, grzyby oraz dziczyzna, wykorzystywane w celach konsumpcyjnych, kora garbarska oraz rośliny stosowane w medycynie i zielarstwie (m.in. konwalia majowa, poziomka, pokrzywa, dziurawiec, pierwiosnka lekarska, widłaki, skrzyp, borówki, podbiał lekarski, jemioła, malina, kalina koralowa, bez czarny, głóg, róże, kruszyna, brzoza, lipa).
9.Zasady udostępniania lasu i zachowania
bezpieczeństwa w lesie.
Prezentowanie zasad udostępniania lasu ma znaczenie praktyczne. Ułatwia wszystkim odwiedzającym bezpieczne i zgodne z przepisami korzystanie z lasu. Kulturalne zachowanie w lesie dotyczy:
-zagospodarowania i przygotowania turystycznego lasu (szlaków pieszych i rowerowych, ścieżek dydaktycznych, placów zabaw, parkingów, toalet, miejsc na ognisko)
-kultury przebywania w lesie
-informacji o możliwości wynajęcia przewodnika do zajęć grupowych czy też możliwości zakupienia map, informatorów i materiałów edukacyjnych
-zakazów wstępu do poszczególnych fragmentów lasu z podaniem uzasadnienia wprowadzenia ograniczeń (np. zagrożenie pożarowe, ścinka drzew, uprawy leśne, strefy ochronne wokół stanowisk chronionych gatunków zwierząt, rezerwaty ścisłe).
Bardzo ważnym zadaniem praktycznym jest nauczenie dzieci i młodzieży, z czego i w jaki sposób mogą skorzystać w lesie, a czego powinni się obawiać lub unikać.
Przykładowo chodzi tu o odwodzenie osób nazbyt ciekawych świata przyrody od wsadzania kija w mrowisko, atakowania napotykanych w lesie żmij czy też niszczenia gniazd os lub szerszeni.
Kwestie bezpieczeństwa w lesie obejmują m.in.:
-rozpoznawanie grzybów jadalnych i trujących
-rozpoznawanie jadalnych owoców leśnych oraz roślin trujących i ich owoców
-omówienie zasad postępowania w wypadku zatrucia grzybami i owocami
-przedstawienie zasad postępowania w wypadku ugryzienia przez żmiję, zwierzę podejrzane o zarażenie wścieklizną itp.
10.Lasy i leśnicy w kulturze, nauce i historii.
Wdzięcznym tematem edukacyjnym jest prezentacja kultury leśnej i twórczości związanej z leśnictwem. Las zawsze pobudzał człowieka do działalności twórczej: architektonicznej, rzeźbiarskiej, malarskiej, literackiej, muzycznej. Z bogatej działalności kulturalnej człowieka inspirowanej przez las można wybrać i przedstawić wiele wątków. Omówienie znaczenia leśnictwa dla kultury jest bardzo ważnym elementem edukacji środowiskowej. Promowanie i kultywowanie tradycji i kultury leśnej może również wpłynąć na wzrost atrakcyjności turystycznej regionu. W niniejszym opracowaniu podaję tylko pewne przykłady tematów, które można wykorzystać w edukacji, a mianowicie:
Architektura - warto zwrócić uwagę na następujące zagadnienia:
-drewno jako surowiec budowlany (przykłady drewnianych kościołów, cerkiewek, dworków, chałup oraz budynków gospodarczych)
-elementy wystroju wnętrz wyrzeźbione z drewna lub wykonane z gałęzi, a także z roślin i poroży
-postaci roślin i zwierząt jako motywy dekoracyjne (przykłady ornamentów i portali oraz innych elementów ozdobnych w kształcie liści, kwiatów, owoców i łodyg, a także zwierząt - najczęściej ptaków drapieżnych, ssaków, motyli).
Rzeźba i plastyka - przykłady (wraz z nazwiskami twórców) rzeźb wyobrażających drzewa, zwierzęta oraz mitologiczne postaci leśne.
Malarstwo - obrazy o tematyce leśnej i łowieckiej (las, drzewo, jeleń na rykowisku, tokujący głuszec, wilki, polowanie) wraz z nazwiskami autorów (m.in. J. Kossak, W Gerson, A. Grottger, M. Gierymski, J. Chełmoński, A. Wierusz-Kowalski, L. Wyczół-kowski, J. Fałat).
Fotografia i film - można tu pokazać albumy i fotografie wielu artystów współczesnych, min. Włodzimierza Puchalskiego, Jana Walencika, Tomasza i Grzegorza Kłosowstóch, Włodzimierza ŁapińsMego, Artura Ta-bora, filmy przyrodnicze Włodzimierza Puchalskiego oraz Bożeny i Jana Walencików, a także filmy fabularne zawierające wątki nawiązujące do lasu - np. „Pan Tadeusz" w reżyserii Andrzeja Wajdy.
Literatura - przykłady i cytaty z poezji i prozy klasyków (np. A. Mickiewicza, J. Słowackiego, S. Żeromskiego, J. Weyssenhoffa) oraz pisarzy i poetów współczesnych (np. K. I. Gałczyńskiego, J. Tuwima, B. Leśmiana, T. Karpowicza, ks. J. Twar-dowskiego), a także twórców nieznanych, piszących często „do szuflady" i bardzo rzadko publikujących swoje utwory o lesie.
Przysłowia i zwroty w języku polskim związane z lasem i leśnictwem (np. „Im dalej w las, tym więcej drzew", „Dzielenie skóry na niedźwiedziu", „Nosił wilk razy kilka, ponieśli i wilka", „Wsadzić kij
Mitologia i tradycja, czyli:
- muzea i ośrodki kultury leśnej (OKL w ( wie, Muzeum Przyrodniczo leśne w muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie przykłady bożków leśnych w mitologii starożytnej (np. Diana - bogini łowów, Sylwan bożek leśny) oraz mitologii słowiańskiej (np. Dziewanna - opiekunka myśliwych); życzenia („Darzbór!"„Niuchu, ni pierza")
Religia - informacje o kaplicach i kościołach poświęconych św. Hubertowi - patronowi myśliwych oraz św. Franciszkowi - patronowi ekologów.
Święta i imprezy związane z leśnictwem (np. Dni Lasu, Dzień Ziemi, Sprzątanie Świata, targi leśne).
Zawody związane z leśnictwem i z lasem:
- historyczne (np. bartnik, smolarz, borowy, łowczy, drwal, flisak),
obecne (leśniczy, strażnik leśny, technolog drewna, pilarz, robotnik leśny, pracownik parku narodowego).
Edukacyjny aspekt leśnej historii Polski powinien uwzględniać:
-rolę lasów jako miejsc stacjonowania oddziałów powstańczych, a później partyzanckich;
-sylwetki żołnierzy-leśników biorących udział w walkach narodowowyzwoleńczych;
-miejsca pamięci narodowej w lasach (pomniki, mogiły, miejsca bitw, walk, egzekucji);
-prezentację dokumentów i pamiątek historycznych.
Liteatura
-Barcikowski A,.Boiński M., Nienartowicz A. „Wielofunkcyjna rola lasu.
Ochrona przyrody-gospodarka-edukacja”Uniwersytet M.Kopernika,
Toruń 1999.
-Czołnik B.”Lekcje w lesie,czyli praktyczne formy edukacji leśnej”
Poznań,1998.
-Domka L. „Kryzys środowiska a edukacja dla ekorozwoju”.
WN UAM,Poznań,1998.
-Grodzińska-Jurczak M.,Jamka R.”Edukacja ekologiczna.Zbiór materiałów
dla nauczycieli i studentów”.PG,Kraków,2000.
-Zawadzka D.”Edukacja leśna w praktyce” CILP, 2002.
-Zawadzka D.”Edukacja ekologiczna w nadleśnictwie” Świat,1999.
-Zawadzka D.”Ochrona przyrody w LasacPaństwowych”,
CILP,Warszawa,2002.
Opracowała mgr Bożena Zych
8