Scenariusz apelu z okazji Dnia Niepodległości

Propozycje scenografii: dekoracja z biało-czerwonej flagi, a na niej godło i hasło „Kocham Cię Polsko”
(utwór F. Chopina „Preludium e - moll op. 28 nr 4”, która będzie towarzyszyć podczas całej inscenizacji).

Prowadzący:

Szkoła, baczność!

Prowadzący:

Poczet flagowy wprowadzić!

Prowadzący:

Spotykamy się dziś na uroczystej akademii z okazji 92 rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę po 123 latach niewoli, uroczystości poświęconej ojczyźnie i wolności.11 listopada to symbol miłości ojczyzny, walki o wolność, symbol wiary i zwycięstwa. Na domach i ulicach powiewają biało-czerwone flagi. Tego dnia wspominamy odważnych bohaterów, którym nasza Ojczyzna zawdzięcza niepodległość.

Prowadzący:

Za chwilę odśpiewamy hymn państwowy. Przypominam, że należy stać na baczność, zachować powagę i spokój. Oddając szacunek symbolom narodowym, oddajemy go wszystkim Polakom, którzy odeszli i tym, którzy żyją obecnie.

Prowadzący:

Do hymnu!

Odśpiewanie hymnu.

Prowadzący:

Spocznij!

Prowadzący:

11 listopada został w 1937 roku oficjalnie ogłoszony świętem narodowym Polaków. Jednak dzień ten był już od 1919 roku obchodzony jako Święto Niepodległości. Od tego czasu jest jednym z najważniejszych świąt obchodzonych przez Polaków w kraju i za granicą.

Uczeń - "Jedenasty Listopada" Ludwika Wiszniewskiego

Dzisiaj wielka jest rocznica -
Jedenasty Listopada!
Tym, co zmarli za Ojczyznę,
hołd wdzięczności Polska składa.

Im to, bowiem zawdzięczamy
wolność - polską mowę w szkole,
to, że tylko z ksiąg historii
poznajemy dziś niewolę.

Uroczyście biją dzwony,
w mieście flagi rozwinięto...
i me serce się raduje,
że obchodzę Polski święto.

Prowadzący:

Dziś wspominamy, ale przede wszystkim wiemy, co znaczy słowo Ojczyzna.

Tak się składa, że Święto Niepodle­głości obchodzimy w listopadzie. Li­stopad to czas szczególnej refleksji nad przemijaniem. Niedawno sprzątali­śmy groby naszych zmarłych, zanosili­śmy kwiaty, paliliśmy znicze. Chcieli­śmy w ten sposób pokazać, że pamięta­my...

Zapaliliśmy także znicze na gro­bach nieznanych żołnierzy, którzy w różnym czasie oddali życie za ojczy­znę...

Nigdy nie wrócili do swoich ma­tek, żon, dzieci...

Uczeń I (T. Rózewicz: Oblicze ojczyzny)
Ojczyzna to kraj dzieciństwa
miejsce urodzenia
to jest ta mała najbliższa
ojczyzna
miasto miasteczko wieś

Uczeń II
ulica dom podwórko
pierwsza miłość
las na horyzoncie
groby

Uczeń III
w dzieciństwie poznaje się
kwiaty zioła zboża
zwierzęta
pola łąki

Uczeń IV

słowa owocne
ojczyzna się śmieje
na początku ojczyzna
jest blisko
na wyciągnięcie ręki
dopiero później rośnie
krwawi
boli

Prowadzący:

Zapraszamy na lekcję historii, którą dla Was przygotowaliśmy.

Prowadzący:

11 listopada 1918 roku to znacząca data w historii Polski - dzień odzyskania niepodległości.
Na przestrzeni kilku pokoleń Polska nie istniała, ponieważ sąsiedzi poprzysięgli uroczyście, że nazwę „Polska” wymażą z historycznych dokumentów. Polacy pokonani i gnębieni przez zaborców tęsknili za wolnością, za ojczyzną. Modlili się.

Prowadzący:

Nasza narodowa tragedia rozpoczęła się w 1772 roku. Rosja, Prusy i Austria dokonały pierwszego rozbioru Polski. Haniebny układ trzech mocarstw pozbawił Polaków ojczyzny. Płakali za nią wszyscy.
Każdy człowiek chce przynależeć do jakiegoś narodu, mieć swój kraj i język, jednak w przypadku Polaków trzeba było na to długo czekać. Zaborcy zniszczyli nasz naród, chcieli, by Polacy przestali istnieć. Zakazali posługiwania się językiem polskim w urzędach i w innych miejscach publicznych, a przede wszystkim zabronili nauki naszego języka w szkołach. Przez lata niewoli zaborcy próbowali narzucić Polakom swoją kulturę, język, obyczaje i religię. Mimo tych restrykcji duch patriotyczny w naszych pradziadach nie umarł. Społeczeństwo polskie przeciwstawiało się skutecznie wynaradawianiu, zakazowi używania języka polskiego.

Prowadzący:

Polacy nigdy nie przestali wierzyć, że kiedyś staną się wolni. Ta nadzieja żyła w czasach prześladowań, przymusowych emigracji, wtedy, gdy upadały powstania: kościuszkowskie, listopadowe czy styczniowe.

Zrozumieli też, że są za słabi na walkę zbrojną i trzeba walczyć inaczej - poprzez pielęgnowanie polskiej kultury i języka. Najcenniejsze wartości zostały uratowane.

Prześladowani, ska­zani na tułaczkę nie stracili ducha, wierzyli, że Polska odzyska niepodległość. Wiedzieli, że ojczyzna w sercach się za­czyna, że naród przetrwa, jeżeli ro­dzina dzieci swoje nauczy jak być Polakami. Domy i rodziny były szczególnymi stróżami polskości. Dbano, by dzieci mówiły po polsku, by znały polskie obyczaje i obrzędy. Wychowywano je w duchu patriotyzmu i szacunku dla bohaterów narodowych.

Uczeń (dwaj uczniowie) (Władysław Bełza: „Katechizm pol­skiego dziecka")

- Kto ty jesteś? - Polak mały.
- Jaki znak twój? - Orzeł Biały.
- Gdzie ty mieszkasz? - Między swemi.
- W jakim kraju? - W polskiej ziemi.
- Czym ta ziemia? - Mą Ojczyzną.
- Czym zdobyta? - Krwią i blizną. i.
- Czy ją kochasz? - Kocham szczerze.
- A w co wierzysz? - W Polskę wierzę.
- Coś ty dla niej? - Wdzięczne dziecię.
- Coś jej winien? - Oddać życie.

Prowadzący:
W niewoli, prześlado­waniu i cierpieniu na­ród polski wydał wiel­kich poetów i pisarzy, malarzy i muzy­ków, naukowców i polityków. Ich patriotyzm miał odbicie w dziełach, które przetrwały w sercach narodu:

Uczeń (Z. Krasiński:, Hymn Szkoły Rycerskiej")
Święta miłości kochanej Ojczyzny
Czują cię tylko umysły poczciwe,
Dla Ciebie zjadłe smakują trucizny,
Dla Ciebie więzy, pęta nie zelżywe.
(...) Byle cię można wspomóc, byle wspierać
Nie żal jest żyć w nędzy, nie żal umierać.

Prowadzący:

Polacy nie pogodzili się z utratą wolności. 29 listopada 1830 roku wybucha Powstanie Listopadowe. Niestety, wróg był silniejszy. Po upadku powstania wielu jego uczestników wywieziono na Sybir. Inni masowo opuszczali kraj, udając się na emigrację. Największym skupiskiem emigrantów stała się Francja, gdzie znaleźli schronienie Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Fryderyk Chopin.

Podkład muzyczny - Chopin - polonez As dur
Uczeń "Litwo"

Litwo! Ojczyzno moja!
Powrócić nie mogę

Bo w daleką od Ciebie
Odjechałem drogę.
Gdzie Twoich puszcz zielonych świeżość zapomniana?
Tutaj Lasek Buloński i brudna Sekwana
I swary emigrantów, wieczne narzekanie
Na fakt, że nie udało się tamto powstanie.
Aby Twój wizerunek, Ojczyzno, zachować,
We wspomnieniach powracam wciąż do Soplicowa.
I tak mnie Twa uroda nieustannie wzrusza,
Że właśnie napisałem "Pana Tadeusza"...

Prowadzący:

Polacy w dalszym ciągu pozostali nieugięci i marzyli o wolności. Dlatego w 1863 roku zorganizowali kolejne powstanie, które do historii przeszło jako powstanie styczniowe.
Powstanie styczniowe było największym i najdłużej trwało. Mimo, iż zakończyło się klęską, to naród polski nie załamał się, a pragnienie wolności jeszcze się bardziej się spotęgowało.

Prowadzący:

1 sierpnia 1914 roku rozpoczęła się I wojna światowa. Po raz pierwszy państwa, które dokonały rozbioru Polski, a więc Austria, Niemcy i Rosja stanęły po dwóch stronach barykady.
Polacy w kraju i za granicą organizowali polskie oddziały wojskowe u boku walczących ze sobą mocarstw. Walczyli w znoju. Zwykła szara piechota, a jednak nadzwyczajna.
Na czele tworzonych polskich oddziałów wojskowych stanął Józef Piłsudski.
Nadzieje, jakie Polacy wiązali z Józefem Piłsudskim uzasadniały potrzebę udziału w wojnie prowadzonej przez obce armie i pozwalały przetrwać chwile, te najgorsze, gdy polscy żołnierze stawali do bratobójczej walki w „dwóch wrogich sobie szańcach”.

Uczeń "Warczą karabiny”

Warczą karabiny i dzwonią pałasze,
To Piłsudski ruszył w pole, a z nim wojsko nasze

Wodzu, wodzu miły, przywódź świętej sprawie
I każ trąbić trębaczowi, gdy staniem w Warszawie

Wisłą pieśń poleci - falami jasnemi,
Że nie będzie już Moskali na piastowskiej ziemi

Prowadzący:
Nastał radosny dzień - 11 listopada 1918 roku zakończyła się I wojna światowa. To był przełomowy moment w dziejach Europy, a przede wszystkim w dziejach Polski. Po 123 latach niewoli narodowej i powstańczych zrywów wolnościowych odzyskała niepodległość. Znowu jej kontury pojawiły się na mapach Europy. Nadeszła upragniona wolność. Spełnił; się sen pokoleń: odrodziło się państwo polskie. Polska odzyskała niepodległość, ale wielu z wojny nie wróciło…

Uczeń "Ojczyzna znowu wolna" Ryszarda Przymusa

Ojczyzna wolna, znowu wolna!
Tak bije serce, huczą skronie!
A Biały Orzeł w słońcu kwiatów
Przyleciał, by go ująć w dłonie.
Zawsze był z nami - ptak wspaniały
Choć czasem ktoś odszedł daleko...
Bronił tej ziemi, bo ją kochał
Sercem pokoleń już od wieków.

Dziś w całej Polsce brzmi Mazurek...
Dzisiaj radości kanonada!
Witamy wszyscy Niepodległość
I Jedenasty Listopada...

Prowadzący:
Polacy to patrioci, zawsze gotowi walczyć, a nawet umrzeć za ojczyznę. I my dziś wyrażamy swą wdzięczność i uznanie wszystkim tym, którzy walczyli i ginęli za naszą wolną Polskę. Dzięki nim nasze pokolenie ma szczęście, żyć w wolnym, niepodległym kraju oraz chodzić do szkoły i uczyć się języka polskiego. Oddajmy hołd naszej ojczyźnie.

Uczeń „Polska idzie” - Remigiusz Kwiatkowski (fragment)

Wpatrz się i wsłuchaj!

Oto Polska idzie,

żywcem w męczeńskiej pogrzebana trumnie,

i zmartwychwstaje królewsko i dumnie

po bólach zbrodni i gwałtów ohydzie,

by jako ongi, z wielkopańskim gestem

zająć swe miejsce i zawołać:

-         Jestem!…

Uczeń

Jestem Polakiem - to znaczy, że należę do narodu polskiego zarówno dziś jak i w wiekach ubiegłych i w przyszłości. Jestem Polakiem i wszystko, co polskie jest moje i niczego się wyrzec nie mogę.
Jestem Polakiem, - więc mam obowiązki polskie. Są one tym większe i tym silniej się do nich poczuwam im lepszym jestem człowiekiem

Prowadzący:

Pamiętajmy, że patriotą nie jest się tylko podczas wielkich zagrożeń, ale jest się nim także, na co dzień wtedy, gdy szanuje się symbole narodowe, kiedy pamięta się o ważnych wydarzeniach, rocznicach - jak chociażby o tej 92 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Patriotyzm to miłość, a miłość to wierność w służbie.

11 listopada jako narodowe Święto Niepodległości skłania nas do refleksji nad patriotyzmem. Obchody Święta Niepodległości łączą Polaków mieszkających w kraju i na uchodźctwie. Ducha patriotyzmu Polaków podtrzymują solidne korzenie.

Prowadzący:

Szkoła, baczność!

Prowadzący:

Poczet flagowy wyprowadzić!

Prowadzący:

Spocznij.

Prowadzący:

Dziękujemy za uwagę i prosimy o rozejście się do klas.

5

---