indyjska filozofia klasyczna, rozwinęła się ok. X w. p.n.e., ściśle związana z religią. Miała charakter wybitnie spekulatywny, jej istotą było dociekanie praprzyczyny jedności i ogólnej zasady tego, co istnieje. Idee zawarte w Wedzie zostały rozwinięte w upaniszadach i stały się podstawą systemów ortodoksyjnych, opracowanych przez różne szkoły filozoficzne, powstające od ok. VIII-VII w. p.n.e. Według tradycji do systemów tych należy 6 szkół bramińskich, które opierają się na autorytecie Wedy. Są to: sankhja, joga, njaja, waśeszika, mimansa i wedanta. Wszystkie uchodzą za systemy zbawienia i nadal stanowią punkty wyjścia myślenia filozoficznego w Indiach.