Praktyczne zasady inwestowania
Istotne praktyczne zasady inwestowania w opcje na akcje notowane na GPW to przede wszystkim:
Zaangażowanie w spekulacyjne długie pozycje opcyjne, czyli w zakupione opcje (także opcje indeksowe, nie tylko opcje na akcje) nie więcej niż 10% kapitału. Co więcej, praktycy amerykańscy zalecają, aby w opcje opiewające na konkretny instrument bazowy (np. akcje TPSA albo akcje KGHM) nie angażować nigdy więcej niż 1% kapitału. W Polsce, wobec niewielkiej liczby instrumentów bazowych i mniejszych zasobów kapitałowych inwestorów, wielkość tę można podwyższyć do ok. 2%.
Nabycie opcji oznacza, na tle zajęcia pozycji w kontraktach terminowych, ograniczenie potencjalnych strat. Niemniej można stracić całą zainwestowaną kwotę. Co gorzej, zdarza się to często. Nie wolno lekceważyć tego faktu.
Podstawową formą zamknięcia długiej pozycji opcyjnej jest odsprzedaż zakupionych wcześniej opcji. Natomiast wystawca opcji najczęściej powinien utrzymywać pozycję do terminu wygaśnięcia opcji. Jednak w sytuacji, gdy utrzymywanie krótkiej pozycji powoduje wzrost strat, lepiej pozycję niezwłocznie zamknąć.
Konieczne jest uwzględnienie konsekwencji niskiej płynności znacznej części serii opcji na akcje. Podstawowa konsekwencja to, zazwyczaj, zawyżone ceny po których oferowana jest sprzedaż opcji oraz zaniżone ceny oferowanego kupna opcji. Problem potęgują zasady animacji opcji obowiązujące na naszym rynku. Animatorzy (ang. market-makers) są zobowiązani do podawania wiążących ofert kupna i sprzedaży tylko dla części serii opcji.
Konsekwencją niskiej płynności lub braku płynności jest kolejna zasada. Transakcje otwierające pozycje należy zawierać tylko wtedy, gdy oferowana cena kupna lub sprzedaży odpowiada teoretycznej wycenie opcji lub jest od niej korzystniejsza. Nigdy nie należy takich transakcji zawierać "za wszelką cenę". Nawet dobry pomysł inwestycyjny należy porzucić, jeżeli otwarcie pozycji miałoby nastąpić po niekorzystnych cenach.
Inwestor nie może wykorzystać zleceń łączonych (np. kilka jednocześnie realizowanych albo zleceń realizowanych tylko wtedy gdy różnica premii dwóch serii opcji będzie większa niż określona kwota itp.) nie istniejących w systemie WARSET. Brak też powszechnie dostępnej odpowiedniej oferty zleceń łączonych podmiotów maklerskich. Oznacza to, że otwarcie złożonej pozycji opcyjnej jest trudne i wymaga umiejętnego wykorzystania dostępu do bieżącego arkusza zleceń.
Inwestor powinien znać nie tylko wzory, ale i założenia modeli analitycznej wyceny opcji. Odstępstwa od tych założeń (zwłaszcza o ciągłości notowań cen zarówno opcji, jak i akcji) mogą być przyczyną, z jednej strony, ogrom nych strat wystawców opcji, ale, z drugiej strony, wysokich dochodów, głównie nabywców opcji.
Wystawienie "gołej" opcji (czyli otwarcie niezabezpieczonej krótkiej pozycji opcyjnej) należy traktować jako ostateczność. Najlepiej w pełni zrezygnować z takiej strategii. Wystawianie opcji może być wyłącznie elementem strategii złożonej (np. rozpiętościowej) lub wystawione opcje powinny zostać zabezpieczone.
Opcje mogą być wykorzystane do ograniczenia ryzyka pozycji zajętej na rynku akcji. Jednak w większości podręczników kwestia ta została opisana powierzchownie lub z punktu widzenia działającego na dużą skalę inwestora instytucjonalnego. Nie negując faktu, że opcje są lepszym od kontraktów terminowych narzędziem ograniczenia ryzyka pozycji zajętej na rynku akcji, należy pamiętać o znacznym koszcie i innych wadach tej formy zabezpieczenia.