5. Bodziec progowy, podprogowy, nadprogowy,
Pod wzglądem siły bodźce dzielimy na:
Podprogowe
Progowe
Nadprogowe
Bodźce podprogowe zbyt słabe do wywołania pobudzenia komórki, nie wywołują depolaryzacji krytycznej, powodują jedynie miejscową, nie rozprzestrzeniającą się odpowiedź błony komórkowej. Jeśli działają one w wielu miejscach błony komórkowej obok siebie równocześnie mogą się sumować i wywoływać depolaryzację krytyczną (sumowanie przestrzenne). Jeśli zaś działają. w jednym miejscu błony kolejno po sobie w odpowiednio' krótkich odstępach czasu dochodzi do sumowania bodźców. W czasie, którego następstwem jest depolaryzacja.
Bodźce progowe to najsłabsze bodźce, które doprowadzają depolaryzację do wartości krytycznej, której następstwem jest potencjał czynnościowy mający zdolność rozprzestrzeniania się
Bodźce nadprogowe to wszystkie bodźce o sile większej niż progowa
Podstawową właściwością komórek pobudliwych jest prawo "wszystko albo nic", które mówi, ze bodziec progowy wywołuje w komórce pobudzenie maksymalne. Na bodźce podprogowe komórki reagują tylko depolaryzacją miejscową (nie pojawia się, potencjał czynnościowy), a na różne bodźce nadprogowe odpowiadają potencjałem czynnościowym o Jednakowej amplitudzie takiej samej jak bodziec progowy.
Wersja light
bodziec podprogowy - nie mający wystarczającej siły, aby doprowadzić do depolaryzacji błony,
bodziec nadprogowy - bodziec o sile, która zawsze wywołuje depolaryzację,
bodziec progowy - posiadający siłę minimalną, potrzebną do spowodowania depolaryzacji
6. Refrakcja względna i bezwzględna
Refrakcja - właściwość komórek pobudliwych (a także błon komórkowych wypustek tych komórek), polegająca na okresowej niewrażliwości na stymulujące je bodźce po przejściu potencjału czynnościowego.
refrakcja bezwzględna, czyli stan w którym komórka nie jest w stanie odpowiedzieć na żaden bodziec (tak jest zaraz po przejściu potencjału), z czasem przechodzi w
refrakcję względną, kiedy to bodziec o większym niż fizjologicznie nasileniu może wywołać odpowiedź komórki.