Zarządzanie reputacją w branży finansowej
Dla każdej organizacji reputacja jest jednym z najcenniejszych aktywów, gdyż jest ściśle powiązana z zaufaniem, jakim te instytucje obdarzane są przez klientów, pracowników, inwestorów i inne grupy interesariuszy. Pozytywna reputacja stanowi narzędzie rozwoju i bezpieczeństwa ekonomicznego firmy oraz barierę ochronną w momentach kryzysowych.
Na reputację każdej organizacji składa się jej wizerunek i tożsamość. Tożsamość organizacji jest czymś Wewn., natomiast wizerunek - zewnętrznym. Wizerunek natomiast jest, mówiąc najprościej, wyobrażeniem, jakie otoczenie ma o firmie. Gdy mówimy o zarządzaniu reputacją - zwłaszcza w branży finansowej, która charakteryzuje się wielką zmiennością - należy podkreślić, że najczęstszym błędem jest upowszechnianie poglądu, iż reputacja jest wyłącznie kwestią komunikacji. Nic bardziej mylnego. Reputacja, która ma trwać i przynosić korzyści w długim okresie, musi być oparta na konkretnych działaniach. Nieustanne zmiany zachodzące na rynku, szczególnie w sektorze usług finansowych, zmuszają firmy do aktywnego zarządzania swoją reputacją, co wymaga nakładów finansowych i organizacyjnych, ale
przede wszystkim konsekwencji. Dr Mark Eisenegger z Uniwersytetu w Zurychu wyróżnia3wymiary zarządzania reputacją: wymiar funkcjonalny, gdzie istotą jest realizacja długofalowych celów organizacji, wymiar społeczny, w którym należy skoncentrować się na obserwacji społecznych i etycznych trendów oraz wymiar emocjonalny, gdzie kluczem jest zdecydowane wyróżnienie się od konkurencji, oparte na stworzeniu więzi z otoczeniem.
W jaki sposób koncepcja podziału społeczno-politycznego wyjaśnia specyfikę sceny politycznej w systemie demokratycznym.Kwestia podziału społeczno-politycznego została po raz pierwszy użyta przez politologów - Lipseta i Rokkana. Uznali oni, że w społeczeństwie istnieje wiele konfliktów i kontrowersji, które polaryzują układ społeczno-polityczny w państwie demokratycznym. Polityka może być jednym z takich konfliktów. Wobec polaryzacji tworzą się szybko „obozy” wyborców (mimo tego, iż ugrupowań/kandydatów jest wielu liczy się przeważnie najsilniejsza dwójka), którzy opowiadają się za jedną bądź drugą opcją polityczną. (chodzi o to, że scena polityczna w państwach demokratycznych jest z reguły dwubiegunowa, nawet jeśli istnieje kilka ugrupowań, jak np. w Polsce, to najbardziej liczą się dwa - obecnie PiS i PO, do czego analogię można zauważyć też w społeczeństwie, które popiera albo rząd, albo opozycję).Według Lipseta i Rokkana trzy ważne wydarzenia wpłynęły na kształt podziałów społeczno-politycznych, a co za tym idzie na kształt systemów partyjnych państw Europy Zachodniej. Owe wydarzenia to: (1) reformacja; (2) demokratyczno-narodowe rewolucje z przełomu XVII i XIX wieku oraz (3) rewolucja przemysłowa.Jeśli chodzi o Polskę - idealną sytuacją do wytworzenia się podziałów są wybory prezydenckie (szczególnie II tura), gdzie mamy dwóch kandydatów i wtedy taka dychotomia jest najlepiej widoczna.Badacze doszukują się różnych uwarunkowań głosowania determinowanego podziałami i najczęściej odwołują się do czynników ekonomicznych, kulturowych, emocjonalnych, moralnych, religijnych...Do Lipseta i Rokkana nawiązała polska socjolog - Mirosława Grabowska, formułując koncepcję podziału postkomunistycznego - na postkomunistów i postsolidarność.
2. Na co pozwala zwrócić uwagę koncepcja lejka przyczynowego w wyjaśnianiu czynników, określających zachowania polityczne (m.in. zachowania wyborcze)?
Koncepcja lejka przyczynowego mówi o tym, że każda decyzja wyborców ma swoje głębiej ugruntowane „tło”, podłoże decyzji. Może być nim np. pewien historyczny wzór, sytuacja gospodarcza, sytuacja społeczna lub wydarzenie. Ponadto pojawia się pewna bezpośrednia przyczyna, np. stosunek kandydata (ku któremu dotychczas najbardziej się przychylaliśmy) do konkretnych i ważnych dla nas problemów. Przyczyna wpisuje się we wcześniej zarysowane tło. To wszystko sprawia, że wyborca podejmuje jednoznaczną decyzję, idzie i głosuje :)
przykład: ktoś zagłosował na PiS... TŁO, PODŁOŻE - katastrofa smoleńska; BEZPOŚREDNIA PRZYCZYNA - kandydat z PiS-u zaproponował konkretne kroki ku polepszenia śledztwa w tej sprawie; DECYZJA - wyborca poszedł i zagłosował na tego kandydata.
4. Co jest spirala milczenia? Pojawia się, gdy ludzie unikają głośnego wyrażania swoich poglądów i sądów, jeśli przypuszczają, że są niezgodne z poglądami i sądami większości. Zjawisko szeroko opisywane przez Elisabeth Neumann.
5. Wyjaśnij mechanizmy powstawania mainstreamu.KSZTAŁTOWANIE SIĘ MAINSTREAMU: 2 czynniki:- upowszechnienie się komercyjnej telewizji, która istnieje dzięki oglądalności, więc nią się kieruje. Proponuje spójny obraz świata- sposób oglądania telewizji - oglądamy to, co jest akurat nadawane. Ludzie często włączają dany program bez względu na to, co jest na nim nadawane2 zasady, na których opiera się mainstream: - telewidz musi otrzymać potwierdzenie, że świat jest takim, jaki on go widzi- osoby, które oglądają telewizję pochodzą z różnych warstw społecznych i otrzymują taki samo obraz świata. Prowadzi to do zanikania różnic między poszczególnymi gr społecznymi , wyłania się homogeniczny obraz świata
6. Czy istnieje specyfika mainstreamu w Polsce. Jeśli tak, to jaka?
W Polsce istnieje specyfika mainstreamu. Należy zwrócić uwagę na ogromną popularność tego zwrotu w ostatnim czasie. Używane jest przez dziennikarzy, polityków, medioznawców, profesorów, ekspertów... wszystkich. Wystarczy włączyć tv, radio, otworzyć gazetę, a w co drugim materiale czy artykule pojawia się słowo MAINSTREAM. Mainstream - czyli coś, co jest popularne, dostępne dla szerokiego grona odbiorców, mocno promowane, coś co jest „na topie”. W Polsce słyszymy często o mediach mainstreamowych, do których zaliczane są takie kanały jak np. TVN, POLSAT czy gazety typu GW. Odbiorcy mają do nich łatwą dostępność - wszyscy odbiorcy, co łączy się z tym, że mainstreamowe media zacierają różnice społeczne i tworzą homogeniczny obraz świata. Media te uchodzą za najpopularniejsze w kraju.
Mainstream postrzega się jako przeciwieństwo do alternatywy. Niekiedy zjawisko to nabiera pejoratywnego znaczenia.
Obecnie często słychać zarzuty ze strony niektórych polityków, że mainstreamowe media fałszują rzeczywistość, wspierają rząd Tuska, itp... Ostatnio mówi się też o powstaniu nowej telewizji - TV Republika (mocno prawicowej i konserwatywnej z Wildsteinem, Ziemkiewiczem, itp... na czele), która ma zdemolować mainstream. A skoro ma go „zdemolować”, to odpowiadając na zadane pytanie - niewątpliwie on w naszym kraju istnieje :)
8. Co jest framing? Omów na konkretnym przykładzie (gazeta, program informacyjny etc. jak to działa)? Framing to pewne zjawisko charakterystyczne dla środków masowego przekazu. Polega na tym, że w mediach pojawia się pewnie ważne wydarzenie (wystąpienie, artykuł, etc...), które porusza jakiś nowy temat i staje się pewnego rodzaju „wyzwalaczem” do dalszej dyskusji w tej kwestii. Jest to pewna idea, wokół której tworzy się kontekst kolejnych wiadomości.
Przykładem framingu, jaki można było obserwować w mediach w ostatnim czasie była kwestia trotylu na wraku tupolewa, gdzie wyzwalaczem był artykuł dziennikarza „Rzeczpospolitej” Cezarego Gmyza, który rozpoczął szereg dyskusji na ten temat kontynuowanych w mediach - w samej Rzepie i w innych także.
9. Co to jest agenda setting? Omów na wybranym przykładzie? Agenda setting to inaczej wpływ, jaki media wywierają na opinia publiczna. Siła środków masowego przekazu jest ogromna - mogą decydować o tym, o czym myślą odbiorcy. Media koncentrują się na pewnych wydarzeniach, co sprawia, że w oczach widzach owe zagadnienia także stają się najważniejsze.
Mówiąc prościej - uważamy, że istotne jest to, co media uważają za istotne. Mimo tego, że między zagadnieniami podawanymi przez media, a istotnymi problemami może zachodzić korelacja.
Przykład: Media nieustannie bombradują nas informacjami na temat małej Madzi i jej mamy, przez co huczy o tym cały kraj. W obrazie serwowanym przez IV władzę Katarzyna W. staje się ważniejsza niż spadek bezrobocia w kraju, spadek demograficzny i inne istotne problemy...
Chociaż czasami na agendzie pojawiają się i takie wydarzenia, które z racji swej rangi zyskują automatycznie pierwsze miejsce w hierarchii podawanych informacji, np. pozyskanie ogromnej sumy z budżetu UE...
10. Co to są linie argumentacyjne? Wybierz jedną z nich i omów jak to działa?
Linie argumentacyjne jest to sposób szeregowania argumentów. W każdym wystąpieniu argumenty nie powinny być „punktowe” (wówczas ich skuteczność słabnie), lecz powinny układać się w pewien strategiczny łańcuch - logiczny ciąg linii argumentacyjnej.
Istnieje kilka sposobów skutecznej strategii argumentacyjnej. Jednym z nich może być strategia oparta na posługiwaniu się podstawowym argumentem, który jednak musi być bardzo silny, aby jego obalenie było dla przeciwników niemożliwe. W strategii tej należy także zwrócić uwagę na wyraźne wyjaśnienie problemu, o którym mówimy, posługiwanie się faktami oraz na konsekwencje w wypowiedzi - od początku do końca jesteśmy pewni o czym mówimy.
11. Jakie znaczenie mają heurystyki w procesach komunikacyjnych. Omów na jednym lub dwóch przykładach.
HEURYSTYKA jest to uproszczony sposób postrzegania rzeczywistości. Nie interesują nas realne wydarzenia, przyczyny, zjawiska... z góry zakładamy, że coś jest „białe” lub „czarne” . Takie podejście znacznie utrudnia proces komunikacyjny.
Wyróżniamy heurystyki: reprezentatywności, zakotwiczenia, postępności, symulacji... oraz typowe heurystyki polityczne: lubienia, równoważenia, odbierania sygnałów, zasługiwania, postępności, oparta na afekcie, stereotypowa.
Przykłady:
- H. Stereotypowa - polega na ocenianiu rzeczywistości przez pryzmat stereotypów, np. nie głosujemy na kogoś, bo jest Żydem <bez obrazy-to podal Lukowski> /zdrajcą narodu; nie interesuje nas program, cel tego kandydata...
- H. Odbierania sygnałów - polega na tym, że obywatel kształtuje swoje zdanie na podstawie opinii autorytetów lub elit politycznych;
- H. Lubienia - polega na tym, że politykowi, z którym bardziej się utożsamiamy przypisujemy z góry stanowisko bliższe naszemu, zaś temu, którego nie darzymy sympatią - odwrotnie... kiedy widzimy w programie telewizyjnym polityka, którego nie lubimy, z góry zakładamy, że nie powie nic mądrego :P
- H. Postępności - polega na tym, że prawdopodobieństwo jakiegoś zjawiska postrzegamy na mocy jakiś jednostkowych wydarzeń, np. gdzieś doszło do jednorazowego aktu korupcji i nagle wszyscy są przekonani, że korupcja jest wszędzie...
13.Na czym polega kreowania zdarzeń, tworzenie pseudowydarzeń ? Omów to na przykładach.
Pseudowydarzenia są to wydarzenia wykreowane przez polityków albo (częściej) specjalistów od marketingu politycznego, które mogą być przez nich upubliczniane w dogodnym dla siebie momencie. Często służą do przykrycia istotnych problemów (np. dotyczących kwestii gospodarczych) albo poprawieniu wizerunku polityka w opinii publicznej.
14. Co to jest reputacja i zarządzanie reputacją? Co oznacza reputacja funkcjonalna, społeczne i ekspresyjna?
Reputacja funkcjonalna ma ją ktoś, kto funkcjonuje, np. PKP, system funkcjonowania dróg.Też aktorzy polityczni, którzy posługują się argumentacją funkcjonalną, mówi rzeczowo, zna się, eksperci, media fachowe.
-społeczna: świat norm moralności. Ma ją ktoś, kto zachowuje się zgodnie z moralnością.Odpowiedzialność społeczna jest też wskaźnikiem, jest odpowiedzialny i można na niego liczyć, można mu zaufać.
-ekspresyjna ( emocjonalna) pewna indywidualność, tożsamość. Atrakcyjność, niepowtarzalność, autentyczność.
15. Co jest grupa docelowa? Jakie ma znaczenie w komunikowaniu?
Jest to grupa odbiorców komunikatu czy informacji, wyróżniona na podstawie np.: wieku, płci, wykształcenia, miejsca zamieszkania, stylu życia, sympatii politycznych itp.
Z punktu widzenia komunikacji grupę docelową możemy zdefiniować jako jednorodny zbiór osób o określonych cechach demograficznopsychograficznych, dla których można zaprojektować jeden, skutecznie docierający (czyli osiągający zamierzony przez reklamodawcę efekt) komunikat.
Wybór grupy docelowej to podstawowe zadanie procesu planowania strategicznego i tworzenia komunikacji. Należy określić ją na trzech płaszczyznach: demograficznej, behawioralnej i psychograficznej.
3. Specyficzne cechy komunikacji politycznej
Komunikacja polityczna to celowe komunikowanie wiadomości dotyczących polityki. obejmuje ono wymiane zdań na 3 płaszczyznach. 1) miedzy politykami 2) miedzy politykami a wyborcami 3) komunikowanie o polityce przez media.
cechami takiej komunikacji są
-posługiwanie się metaforami
-używanie inwektyw politycznych w dyskursie (obelga słowna, polityczna)
-etykietowanie
-stosowanie humoru politycznego (dyskredytacja przeciwnika, ośmieszanie cech i wyolbrzymianie ich
-komunikacja polityczna jest powiązana z debatą publiczną musi zatem być: 1) aktualność tematu, 2)różnice poglądów, 3) strategiczny dobór osób dyskutujących
-Fundamentalna jest w tym przypadku również rola mediów.
Cechy komunikatu politycznego:
-spójność aksjologiczna
-dobór medium
-informacja i perswazja
-treść dobrana do poziomu odbiorcy
-treść dobrana do medium
Zjawisko mediatyzacji polityki jest związane z komunikowaniem się rządzących z rządzonymi, co jest naturalnym procesem w warunkach współczesnej demokracji. Media masowe są przede wszystkim obserwatorami rzeczywistości politycznej, ale jednocześnie stają się aktorami politycznymi, uczestnicząc w życiu politycznym. Mogą, bowiem odgrywać istotną rolę w procesie rekrutacji i selekcji elity politycznej kreując na przykład poważnego konkurenta w walce wyborczej.
Komunikowanie między politykami a obywatelami odbywa się z reguły nie bezpośrednio, ale za pośrednictwem mediów masowych. Cała aktywność polityków przekazywana jest przez radio, telewizję, ostatnio także internet, w programach informacyjnych, czy publicystycznych. Stąd można powiedzieć, że zjawisko mediatyzacji ...