Podstawy zarządzania
Struktury organizacyjne
Struktura organizacyjna to ogól stosunków między częściami zorganizowanej całości oraz między nimi i całością - Zieleniewski.
Schemat organizacyjny to struktura organizacyjna firmy w postaci graficznej. Przedstawia zależności i stosunki służbowe między poszczególnymi ludźmi, komórkami oraz stanowiskami.
Struktury klasyczne
Struktura liniowa
Struktura funkcjonalna (Taylora)
Struktura sztabowo-liniowa (funkcyjno-liniowa)
Struktura liniowa
Cechy
Wszystkie stanowiska lub komórki są liniowe.
Zasada jednoosobowego kierownictwa
Struktura liniowa jest skuteczna w małych firmach (15-20 osób)
Zalety
Prostota
Brak możliwości tworzenia się sporów kompetencyjnych - brak nakładania się kompetencji
Łatwość utrzymania dyscypliny
Łatwość ustalenia osoby odpowiedzialnej za błędy
Wady
Brak możliwości rozwoju w skutek braku specjalistów
Brak specjalizacji
Sztywność struktury
Brak specjalistów - kadra kierownicza musi znać się na wszystkim
Trudność zastępowania kierowników - dłuższa nieobecność kierownika jest zagrożeniem dla firmy
Struktura funkcjonalna (Taylora)
Taylor zaproponował tą strukturę, ponieważ rozumiał wady struktury liniowej, polegające na braku możliwości rozwoju. Struktura ta była nieefektywna i nigdy nie weszła do powszechnego użycia.
Kierownikowi podlegali bezpośrednio mistrzowie, którzy byli specjalistami w różnych dziadzinach i którzy byli sobie równi.
W tej strukturze robotnik mógł dostać zlecenia od 8 mistrzów naraz i to on musiał decydować o kolejności realizacji zadań. Tym samym robotnik stał się najważniejszą osobą decyzyjną w firmie - to prowadziło to nieefektywności.
Jedyną zaletą tej struktury było to, że pojawili się w niej specjaliści.
Struktura sztabowo-liniowa (funkcyjno-liniowa)
Do struktury liniowej dodana zostaje minimum jedna komórka specjalistyczna. Komórka sztabowa = komórka specjalistyczna = komórka doradcza = komórka funkcjonalna.
Między mistrzami i komórkami sztabowymi występuje więź funkcjonalna. Komórki sztabowe mają prawo kontrolować i udzielać wskazówek wszystkim mistrzom i samemu kierownikowi, ale tylko w ramach swoich specjalizacji, nie mają też władzy decyzyjnej - ma ją tylko kierownik.
Zalety
Prostota
Zasada jedności kierowania
Specjalizacja osób pracujących w komórkach sztabowych
Komórki sztabowe wspomagają kierownika w podejmowaniu decyzji - przygotowują materiały, informacje, analizy
Struktura pozioma
Wraz z rozwojem stanowisk w poziomie, dochodzimy do granic wydolności, czyli do granic efektywnej rozpiętości kierowania. Dalszy rozwój powoduje, że firma staje się nieefektywna. Powstają problemy z kierowaniem i planowaniem.
Struktura pionowa
Struktura ta jest zbudowana z pionów. Do pionu należą komórki funkcjonalne (sztabowe) oraz liniowe. Na czele pionu stoi zastępca dyrektora naczelnego.
Podział struktur z uwagi na układ komórek organizacyjnych względem siebie
Struktury smukłe
Struktury płaskie
Struktury smukłe
Duże rozczłonkowanie organizacyjne - dużo komórek organizacyjnych
Mała rozpiętość kierowania
Dużo szczebli zarządzania
Długa droga kontaktu i przebiegu informacji
Wolniejszy przepływ informacji i większe szuby komunikacyjne
Wysokie koszty utrzymania kadry kierowniczej (koszty funkcjonowania i utrzymania stanowisk)
Niewydolność kosztowo - informacyjna
Struktury płaskie - bardziej konkurencyjne
Mała ilość szczebli kierowniczych
Duża rozpiętość kierowania
Małe rozczłonkowanie organizacji
Krótka droga kontaktu i przebiegu informacji
Szybki przepływ informacji i małe szumy komunikacyjne
Niesie koszty utrzymania kadry kierowniczej (koszty funkcjonowania i utrzymania stanowisk)
Czynniki wpływające na rozpiętość kierowania
Kompetencja kierowników
Profesjonalizm pracowników
Strukturę organizacyjną można spłaszczyć, co prowadzi do polepszenia warunków rozpiętości kierowania i zwiększenia efektywności.
Strukturę organizacyjną można wysmuklić (spiętrzanie kierowania) jeśli firma się rozwija, przybywa pracowników, komórek organizacyjnych i rozpiętość kierowania staje się zbyt duża. Nie jest to dobre, ale póki co nie ma lepszego rozwiązania. Struktury można wysmuklać do 7 szczebli organizacyjnych. Większa ilość szczebli prowadzi do nadmiernego wysmuklenia i braku efektywności.
Kiedy firma się wciąż rozwija i nie możemy już bardziej wysmuklać struktury, trzeba firmę zdecentralizować !!!
Struktury zdecentralizowane
Struktura dywizjonalna
Struktura holdingowa
Struktura dywizjonalna (wielosektorowa, wielozakładowa)
Wyodrębnia się centrala firmy
Centrala przejmuje istotne funkcje związane z zarządzaniem całą organizacją
Planowanie strategiczne
Projektowanie organizacji
Polityka i gospodarka kadrą kierowniczą
Polityka inwestycyjna
Polityka finansowa
Kontrola i ocena działania całości organizacji
Tworzą się poszczególne zakłady (sektory) produkujące inne produkty lub usługi
Zakłady (sektory) to samodzielna firma, która jednak nie posiada pełnej autonomii
Zakłady samodzielnie sprawują część funkcji
Planowanie operatywne
Sprawozdawczość
Zaopatrzenie
Badania i rozwój
Produkcja
Zbyt
Centrala akumuluje zyski i płaci podatki za całe przedsiębiorstwo
Centrala nie narzuca sposobu działania i realizacji strategii przez zakłady (sektory) lecz ocenia wyniki
Kryteria wyodrębniania zakładów (sektorów)
Rodzaj produktu lub usługi
Terytorium działania
Rynek zbytu
Rodzaj, charakter klienta
Charakter technologii
Struktura dywizjonalna to struktura sztabowo - liniowa w układzie pionowym, która została zdecentralizowana.
Struktura holdingowa
Holding wymyślono jako ucieczkę od podatków - kiedyś w Ameryce podatek od firm był progresywny. Holding był także ucieczką przed oskarżeniami o praktyki monopolistyczne.
Zmiana polityki inwestycyjnej - firma nie inwestuje we własne zakłady lub środki, lecz zaczyna wykupywać obce firmy, które charakterem działania mogą ją wzmocnić
Wykształca się podział na firmę „matkę” i firmy „córki”
Każda firma ma osobną osobowość prawną i osobno płaci podatki
Tworzą się wzajemne powiązania kapitałowe i finansowe
Firmy się nawzajem wzmacniają budując efekt synergiczny
Przy przechodzeniu do struktury zdecentralizowanej (dywizjonalnej lub holdingowej) musimy się liczyć z tym, że na początku musimy ponieść duże koszty, ponieważ wiele stanowisk pracy jest dublowana.
Struktury elastyczne
Struktura zadaniowa
Struktura macierzowa
Struktura organiczna
Struktura hybrydowa
Struktura tenserowa
Struktura zadaniowa
Nie jest to osobna struktura. Tworzy się na już istniejącej strukturze firmy. Kiedy w przedsiębiorstwie pojawia się problem lub zadanie, którego firma nie jest w stanie wykonać w ramach istniejącej struktury, dyrektor powołuje kierownika koordynatora. Kierownik koordynator dobiera sobie specjalistów spośród różnych komórek firmy lub zatrudnia specjalistów z innych instytucji. W ten sposób tworzy się zespół zadaniowy, który funkcjonuje doraźnie. Po wykonaniu zadania zespół się rozwiązuje.
Zalety
Struktura bardzo popularna
Łatwo ją powołać
Elastyczność pracy i czasu pracy - ustala to zespół według swoich potrzeb
Zespół ma silną motywację pozapłacową - wyróżnienie i satysfakcja
Małe koszty - ponosi się tylko na funkcjonowanie tej struktury, wtedy, kiedy jest potrzebna
Wady
Niezadowoleni są kierownicy, kierujący komórkami, z których zabierani są specjaliści do zespołu zadaniowego.
Struktura macierzowa
Jest zbudowana z kolumn, czyli pionów funkcyjnych (zaopatrzenie, produkcja, sprzedaż) oraz wierszy, czyli zadań (projekty, programy, produkty).
Wzajemne przenikanie się funkcji i zadań
Dwa ośrodki władzy - kierownik funkcji i kierownik zadania
Krzyżowanie się kompetencji 2 kierowników w pewnych fragmentach struktury
Możliwość występowania konfliktów
Stosuje się ją w małych i dużych firmach
Struktura ta jest strukturą doraźną - po zrealizowaniu zadania znikają powiązania poziome i stanowiska kierowników zadań
Struktura organiczna
Jest najbardziej elastyczna spośród wszystkich struktur elastycznych. Stosuje się ją głównie w firmach doradczo - szkoleniowych. W sferze zarządzania struktura cechuje się stałością - występuje tam stały układ stanowisk organizacyjnych, ograniczony do minimum. W sferze ruchu (produkcji) struktura jest całkowicie płynna i elastyczna, zbudowana w oparciu o strukturę zadaniową.
Z grupy specjalistów kierownik naczelny wybiera koordynatora do kierowania konkretnym zadaniem. Koordynator wybiera sobie współpracowników.
Struktura tenserowa
Posiada więcej niż dwa wymiary - co najmniej 3. Do struktury macierzowej wprowadzany 3-ci wymiar (miejsce, czas funkcjonowania zespołu).
Struktura hybrydowa
Mieszanka różnych rozwiązań strukturalnych.
Wytyczne i tendencje w zarządzaniu
Spłaszczanie struktur organizacyjnych
skracanie zależności służbowych poprzez redukcję pośrednich szczebli w hierarchii organizacyjnej
przybliżenie wykonawców do kierownictwa
skrócenie drogi przebiegu informacji
zmniejszenie prawdopodobieństwa zniekształcenia informacji
obniżkę kosztów zarządzania
Delegowanie na niższe szczeble hierarchiczne zadań i odpowiedzialności - partycypacja pracowników w decyzjach
Nie może to być partycypacja pozorna - musi być przeczywista
Pracownicy czują się dowartościowani
Realizują potrzebę uznania, jeśli przyzna im się samodzielne decyzje
Większa racjonalność decyzyjna dzięki przekazaniu uprawnień do miejsca gdzie odbywa się „akcja”
Odformalizowanie i odbiurokratyzowanie struktur
Elastyczność struktur
Uwrażliwienie struktur na sygnały z otoczenia
Szansa na zwiększenie innowacyjności wśród pracowników
robotnik
robotnik
Mistrz ds. zbytu
Mistrz
Mistrz
Mistrz
robotnik
robotnik
robotnik
robotnik
Mistrz ds. produkcji
Mistrz ds. zaopatrzenia
robotnicy
Kierownik
Mistrz
Mistrz
Mistrz
Mistrzowie
produkcji
Mistrzowie
administracyjni
Kierownik
Mistrz
Mistrz
Mistrz
Mistrz
Mistrz
Mistrz
Przygotowanie technologiczne
Organizacja pracy
rachunkowość
robotnik
Planowanie
robotnik
robotnik
Kierownik
robotnik
robotnik
robotnik
robotnik
robotnik