Oddział chirurgiczny odróżnia od innych oddziałów:

-sala opatrunkowa

-sala pooperacyjna

-gipsownia

Sala pooperacyjna:

-trafiają chorzy bezpośrednio po zabiegu operacyjnym

-łóżka mają ruchome wszystkie części, przy każdym łóżku jest dostęp do tlenu, próżni

-pacjenci w fazie zagrożenia życia

-ssak - umożliwia odsysanie np. płynu z przewodu pokarmowego

-wózek reanimacyjny (defibrylator, rurki intubacyjne...)

-dodatkowe oświetlenie

-jest to sala intensywnego nadzoru, pacjent podpięty jest do kardiomonitoru

-nie wchodzi nawet rodzina

Sala opatrunkowa dzieli się na:

-część czysta: przebywają pacjenci, u których proces gojenia się ran przebiega bez komplikacji

-część brudna: przebywają pacjenci np. z ropiejącymi ranami

Sala opatrunkowa:

-obok łóżka znajdują się kosze na zużyte opatrunki

-lampa bakteriobójcza

Zakażenia w chirurgii

-grzyby, bakterie, wirusy

Bakterie:

-bakterie tlenowe - groźne dla org.

-gram+, gram-

-antybiotyki - przeciwdziałają bakteriom

Częstym źródłem zakażenia bakteriami jest własna flora bakteryjna org., mogą prowadzić do śmierci. Bakterie produkują toksyny: egzo- i endotoksyny. Toksyny działają na cały org.

Zapobieganie powstawaniu zakażeń:

-środki czystości

-lampy bakteriobójcze

-gimnastyka, ćw. oddechowe

-aseptyki, antyseptyki

-stosowanie antybiotyków

-płyny dezynfekcyjne

Zakażenia ropne tk miękkich

Czyrak - zakażenie ropne skóry, które powstaje w następstwie wniknięcia drobnoustroju do mieszka włosowego. W środkowej części powstaje ognisko martwicze - czop.

Objawy: bolesność, zaczerwienienie.

Leczenie: nacina się czop martwiczy (stwarza się ujście dla zakażenia bakteryjnego)

Czyrak mnogi - kilka czyraków obok siebie (najczęściej na karku)

Leczenie: nacięcie czyraków i usunięcie martwiczego czopa.

Zanokcica - zakażenie ropne wału paznokciowego. Zakażenie rozprzestrzenia się w struktury położone głębiej (tk podskórna, pochewka ścięgnista) i dochodzi do zastrzału. Zakażenie powoduje grupa paciorkowców, gronkowców. Ma tendencje do rozprzestrzeniania się.

Objawy: obrzęk, kolor sino czerwony, pulsujący ból.

Leczenie: nacięcie (ułatwia odsączanie ropy), stosowanie antybiotyków.

Ropień - jest to ograniczone, otorbione ognisko zapalne ze zniszczeniem tk. Dotyczy zazwyczaj tk miękkich (mięśni, płuca, nerki, wątroba).

Objawy: uwypuklenie, chełbotanie, ból, zaczerwienienie, gorączka, podwyższona leukocytoza.

Leczenie: chirurgiczne nacięcia, założenie sączka, antybiotyki.

Ropowica - szerzenie się ropnego stanu zapalnego w tk bez wyraźnego zlokalizowania w jednym miejscu. Rozprzestrzenia się drogą naczyń krwionośnych i limfatycznych. Wywołana najczęściej przez gronkowce, paciorkowce. Rozprzestrzenianie się ropnego stanu zapalnego może prowadzić do sepsy (rozprzestrzenianie się do wszystkich narządów).

Leczenie: szereg nacięć, sączkowanie, antybiotyki.

Zakażenie wywołane drobnoustrojami beztl.

Dochodzi do zakażenia poprzez zanieczyszczenie ran, złamania otwarte.

Objawy: obrzęk, rozprzestrzeniające się trzeszczenie tk miękkich, wydzielina surowiczo-ropna.

Zakażenie beztlenowcami jest bardzo niebezp ponieważ produkują one toksyny.

Zgorzel gazowa - rozwija się od 2 do 3 dni po urazie. Pojawia się silny ból, obrzęk, trzeszczenie, surowiczo-ropna wydzielina, rozprzestrzenianie się stanu zapalnego na okoliczne tkanki, objawy ogólne (gorączka, osłabienie).

Leczenie: nacięcie miejsc z surowiczo-ropną wydzieliną, antybiotyki, komora hiperbaryczna (duże stężenie tlenu).

Tężec - do zakażenia dochodzi w wyniku zanieczyszczenia razy ziemią i odchodami zwierzęcymi. Toksyny tężca działają na ukł nerwowy. Okres wylęgania: kilka dni do kilku miesięcy (60% zakażonych tężcem umiera).

Leczenie: nacięcie, zdrenowanie, podanie anatoksyny (szczepionka), podanie surowicy przeciwtężcowej.

Objawy: bolesność, obrzęk, przeczulica, prężenie, skurcze, może dojść do śmierci.

Posocznica - szerzy się w ustroju drogą naczyń krwionośnych i limfatycznych. Jest to uogólniona postać zakażenia spowodowana działaniem drobnoustrojów i ich toksyn na wiele ważnych narządów.

Objawy: gorączka, dreszcze, zaburzenia pracy serca - objawy wstrząsu septycznego. Sepsa stanowi stan zagrożenia życia.

Leczenie: antybiotyki.

Wstrząs hipowolemiczny - jest to taki rodzaj wstrząsu, w którym jest różnica między dostarczeniem tlenu do tkanek a zapotrzebowaniem tk na tlen. Jest to inaczej niedostateczny dopływ tlenu do tkanek spowodowany utratą krwi lub osocza.

Przyczyny wstrząsu:

-krwotoki: zew, wew

-oparzenie (utrata osocza)

Objawy:

-przyspieszenie tętna (tachykardia)

-bladość skóry

-zimny, lepki pot

-spadek cisn tętniczego

-objawy związane z niedotlenieniem mózgu: agresywność, senność, śpiączka,...

-przyspieszony oddech

-wzmożone pragnienie

-zmniejszone wydalanie moczu

Nasilenie objawów zależy od tego ile krwi zostało utracone.

Klasyfikacja wstrząsów hipowolemicznych

I klasa

-utrata do 15% krwi (750ml) - objawy w normie

II klasa

-utrata od 15 -30% krwi (1,5l)

-przyspieszone tętno - do 120/min, przyspieszony oddech, bladość skóry, objawy ze str ukł nerwowego, cisn tętnicze - w granicach prawidłowych, wydalanie moczu - nieznacznie zmniejszone.

III klasa

-utrata 30-40% krwi (do 2l)

-obniżone cisn, bardzo szybkie tętno, szybki oddech, blada skóra,

IV klasa

-utrata ponad 40% krwi (ponad 2l)

-cisn bardzo niskie, tętno nitkowate - bardzo szybkie, słabo wyczuwalne; blada, lepka skóra; bardzo szybki oddech; utrata przytomności; utrata przytomności; nerki przestają pracować.

Centralizacja krążenia - mechanizm obronny w org.

Postępowanie w przypadku wstrząsu hipowolemicznego:

-przy krwotoku zew zakładamy opatrunek uciskowy; pacjentowi podaje się tlen

-w warunkach przedszpitalnych podaje się płyny (przetaczanie roztworu soli fizjologicznej) - kierujemy się wielkością cisn tętniczego ( powinno być w granicy 90)

-podanie krwi

-interwencja chirurgiczna - zamknięcie rany

Oparzenia - jest to uraz spowodowany zadziałaniem wysokiej temp, środków chemicznych, energii na tkanki ustroju.

Oparzenie - dynamiczny, ciągły uraz spowodowany przegrzaniem, zadziałaniem śr chem lub energią.

Oparzenia:

-cieplne (para wodna, ogień)

-chemiczne (kwas)

-elektryczne

-popromienne (pr. jonizujące)

Rokowanie i leczenie oparzeń uwarunkowane jest przede wszystkim trzema czynnikami:

-rozległością oparzenia

-głębokością oparzenia

-wiekiem oparzonego

Na wynik leczenia wpływa także:

-lokalizacja oparzenia,

-rodzaj czynnika oparzającego

-współistnienie wraz z oparzeniem innych urazów

-szybkość udzielanej pomocy

Ocena obszaru oparzonego ciała:

-reguła „dziewiątek” (u dorosłego)

-reguła dłoni

Oparzeniami ciężkimi, przy których zachodzi konieczność specjalistycznego leczenia szpitalnego są:

-op okolic wstrząsorodnych (ręce, stopy, twarz, uszy, krocze)

-op dróg oddechowych

-op prądem elektrycznym

-op połaczone z innymi dużymi obrażeniami

3 st oparzenia:

I st - rumień, ból, obejmuje tylko naskórek

II st - rumień skóry, ból, obumarcie powierzchownej warstwy skóry, uszkodzenie ścianek naczyń krwionośnych, wydzielający się płyn tkankowy tworzy pęcherze pod naskórkiem

III st - zniszczeniu ulegają głębokie tkanki skóry wraz ze strukturami dodatkowymi, często uszkodzone są mięśnie znajdujące się pod skórą

---