Plan pracy dyplomowej: „ Problemy bezpieczeństwa bankowych

kart płatniczych ”.

Wstęp.

Rozdział 1.

Istota kart płatniczych.

1. Historyczny zarys powstania kart płatniczych.

2. Rodzaje kart płatniczych.

3. Użytkownicy i emitenci kart płatniczych.

Rozdział 2.

Zabezpieczenia stosowane przy elektronicznej wymianie danych.

1. Organizacja systemu obsługi kart płatniczych.

2. Programowe systemy zabezpieczenia transakcji.

3. Przestępstwa popełniane przy użyciu kart.

Rozdział 3.

Karta płatnicza a prawo.

1. Prawne aspekty używania karty .

2. Odpowiedzialność karna.

3. Poradnik bezpiecznego użytkowania.

Podsumowanie.

Prywatyzacja sektora bankowego w ostatnich kilku latach w Polsce doprowadziła do silnej walki konkurencyjnej o klienta. Jedną z form tej walki jest stałe zwiększanie ilości i poprawa jakości usług. Oprócz szybszej obsługi, większej ilości oddziałów, atrakcyjnych form oszczędzania i kredytowania banki zaczęły oferować swoim klientom karty płatnicze, z których najpopularniejsze to karty bankomatowe i kredytowe. Wystawiona imiennie karta pozwala korzystać z pieniędzy zgromadzonych na własnym koncie bez potrzeby odwiedzania banku. Znaczenie straciły granice terytorialne państw, gdyż z karty można korzystać niemalże na całym świecie. Możliwe stało się to dzięki bardzo szybkiemu rozwojowi informatyki i telekomunikacji oraz globalizacji rynku bankowego. Niedaleką wydaje się być wizja końca pieniądza tradycyjnego (banknoty i monety).

Ogromny wzrost ilości kart płatniczych oraz kwot obracanych przy ich użyciu przynoszący ogromne zyski zarówno emitentom jak i bankom musiał zwrócić na siebie uwagę grup przestępczych. Informatyka stała się zarówno narzędziem przestępstwa z jednej strony, a z drugiej murem obronnym. Murem tym mają być zarówno zakodowane informacje zawarte na każdej karcie jak i klucze szyfrujące i deszyfrujące dane przekazywane pomiędzy miejscem realizacji transakcji a bankiem.

Niniejsza praca ma na celu przybliżenie zasad funkcjonowania systemu obsługi kart płatniczych ze zwróceniem głównej uwagi na ich zabezpieczenie i to zarówno od strony technicznej jak i prawnej.

Rozdział I

1.1. Historyczny zarys powstania kart płatniczych.

Wydawać by się mogło, że karta płatnicza jest wynalazkiem ostatnich kilku , kilkunastu lat. Tymczasem okazuje się iż pierwsze wydała aż w 1917 r. amerykańska firma Smart & Roebuck. Karta ta wykonana z metalu umożliwiała robienie zakupów na kredyt w większych sklepach i stacjach benzynowych. W 1946 r. Flatbush National Bank wdrożył system o nazwie „charqeit”. Oparty on był na specjalnym dokumencie, na którym rejestrowano zakupy dokonywane przez jego posiadacza. Przekazany do banku obciążał konto klienta.

Pierwszą plastykową kartę kredytową wydał w 1950 r. Franklin National Bank. Następną była „Travel and Entertainment Card” wydana przez Diner's Club dla często podróżujących, a akceptowana przez hotele i restauracje.

Pierwsze systemy kart płatniczych zaczęły funkcjonować pod koniec lat pięćdziesiątych i związane były z kartami T&E należącymi do American Express. Zwiększająca się popularność tej formy zapłaty doprowadziła do wydania własnej karty przez Bank of America. Nosiła ona nazwę Bank Americard (obecnie VISA International). Kolejną organizację utworzyła grupa banków kalifornijskich wypuszczając na rynek kartę „Master Charge” (obecnie Master Card International).

W Europie karty pojawiły się w połowie lat pięćdziesiątych za sprawą turystów, posiadaczy kart Diner's Club, a w latach sześćdziesiątych dzięki kartom American Express.

Coraz częściej przeróżne instytucje zaczęły emitować własne karty, a coraz większa różnorodność doprowadziła do potrzeby ujednolicenia zasad ich funkcjonowania. Rozpoczęto od wydania przepisów prawnych uznających karty bankowe za legalny środek płatniczy, a skończono na ujednoliceniu zasad posługiwania się kartami płatniczymi i budowie systemu umożliwiającego każdemu posiadaczowi na korzystanie z usług dowolnego akceptanta.

Stało się to możliwe dzięki szybkiemu rozwojowi technicznemu, możliwości wykorzystania jako nośnika informacji najpierw paska magnetycznego, w który zaopatrzona jest każda karta, a obecnie dzięki coraz częściej stosowanym mikroprocesorom. Konieczne było zbudowanie niezawodnej sieci telekomunikacyjnej i systemów komputerowych.

Wdrożenie całego systemu globalnie w skali całego świata sprawiło, że karta płatnicza nie zna granic, a prostota jej użytkowania i niskie koszty obsługi umożliwiły milionom osób korzystanie z własnych pieniędzy bez potrzeby noszenia przy sobie dużej ilości gotówki narażonej na zgubienie lub kradzież.

1.2. Rodzaje kart płatniczych.

Do najbardziej znanych kart płatniczych zaliczamy karty kredytowe. Wydając ją bank udziela jej posiadaczowi limit kredytowy, dający możliwość korzystania z pieniędzy , których klient w danej chwili nie posiada na własnym rachunku. Terminy i wielkości spłat zaciągniętego w ten sposób kredytu określane są w umowie wydania karty, najczęściej jest to 25 dni od daty otrzymania wyciągu o transakcjach za poprzedni miesiąc. Umowa ta ma najczęściej charakter zwykłej umowy kredytowej, a nieterminowe regulowanie spłat powoduje naliczanie odpowiednich odsetek. Bardzo często inne rodzaje kart mylnie określa właśnie jako karty kredytowe, gdy w rzeczywistości mają one zupełnie inne nazwy.

Kolejną kartą jest karta debetowa, która umożliwia dokonywanie płatności tylko do wysokości środków będących w danej chwili na koncie klienta. Zawarcie transakcji powoduje równoczesne obciążenie konta klienta, podobnie jak wypisanie czeku. Nie wolno w takim wypadku klientowi przekraczać stanu konta , chyba że zawarł z bankiem umowę o saldo debetowe (tzw. overdraft). Do obsługi kart tego typu niezbędna jest infrastruktura autoryzująca klienta i automatycznie obciążająca jego rachunku przez co jej zasięg mniejszy niż kart kredytowych.

Karty obciążeniowe (charge) działają jako karty z odroczoną płatnością. Umożliwiają dokonywanie płatności i pobieranie gotówki nawet w przypadku braku odpowiedniej kwoty na koncie. Regulacja płatności następuje po otrzymaniu z banku zestawienia transakcji, a opóźnienia powodują naliczanie określonych w umowie odsetek.

Konkurencja pomiędzy bankami powoduje, że różnice w kartach są coraz bardziej zacierane, poprzez dawanie jej posiadaczom stale rozszerzanych uprawnień.

Kolejną kartą jest tzw. karta gwarancyjna, która gwarantuje płatność czekiem do wysokości określonej na awersie sprawiając iż staje się on czekiem z gwarancją bezwarunkowej zapłaty. Może służyć jako karta bankomatowa.

Osoby nie mające utrwalonej pozycji i zdolności płatniczej mogą skorzystać z tzw. karty gwarantowanej, którą można otrzymać po wcześniejszym złożeniu na rachunku bankowym depozytu, którym najczęściej jest lokata terminowa.

Karty nie są wyłącznością banków. Do kart takich zaliczamy np. karty przedpłacone posiadające zakodowaną określoną wartość. Wykorzystywane one są przez różne instytucje usługowo - finansowe, a najlepszym jej przykładem są różnego rodzaju karty telefoniczne.

Na bazie karty przedpłaconej działa tzw. elektroniczna portmonetka. Korzystając z terminala dostosowanego do zapisu i odczytu równocześnie dwu kart mamy możliwość dokonania operacji pomniejszenia wartości jednej karty przy równoczesnym zwiększeniu wartości drugiej. Zaletą jest całkowity zanik potrzeby autoryzacji i sprawdzania stanu rachunku klienta co wymagało korzystania z sieci telekomunikacyjnych. Problemem jest anonimowość transakcji zapisanych w pamięci kart powodująca trudności w ustaleniu źródeł środków zwiększających wartość karty akceptanta. W chwili obecnej rozwiązanie to wykorzystywane jest w ramach jednego banku ładującego karty i rozliczającego akceptantów. Rozwiązaniem problemu ma być przejęcie przez jeden wybrany bank roli „banku depozytowego” w stosunku do kwot którymi następuje ładowanie kart. Nierozwiązane natomiast pozostają sprawy związane z podziałem korzyści wynikających z obracania zdeponowanych środków.

Większość kart oprócz swoich podstawowych możliwości może służyć jako karta bankomatowa dająca możliwość wypłaty gotówki z urządzenia zwanego bankomatem o każdej porze dnia. Po weryfikacji autentyczności karty, poprawności wprowadzonego numeru identyfikacyjnego PIN oraz sprawdzeniu wielkości żądanej kwoty w systemie informatycznym banku wydawcy karty następuje wypłata gotówki oraz rozliczenie wypłaty w systemie. Coraz częściej bankomat podłączony bezpośrednio do systemu bankowego daje możliwość usług dodatkowych: drukowania wyciągów z rachunku posiadacza karty, robienia przelewów pomiędzy rachunkami, drukowania polisy ubezpieczeniowej, rezerwacji samochodów, biletów na imprezy kulturalne. Stało się to możliwe dzięki bardzo szybko rosnącej liczbie bankomatów na całym świecie oraz włączenie ich do wspólnej międzynarodowej sieci.

1. Użytkownicy i emitenci kart płatniczych.

Emitenci kart płatniczych skupieni są w dwóch międzynarodowych systemach: bankowym i klubowym. Systemy klubowe wydają karty osobom, które zostały wcześniej sprawdzone pod względem zdolności kredytowej, pozycji społecznej oraz prestiżu, tworząc stowarzyszenia o bardzo elitarnym charakterze. W systemie bankowym zwraca się uwagę wyłącznie na zdolności płatnicze klientów. Do systemu bankowego należą takie organizacje jak: VISA International Service Association (Międzynarodowe Stowarzyszenie Usług VISA), Europay z MasterCard, Japan Credit Bureau (JCB). W systemie klubowym najbardziej znane to American Express i Diners Club.

Organizację VISA tworzy około 20 tys. banków ze 180 krajów świata. Szacuje się, że karty VISA stanowią obecnie połowę wszystkich kart znajdujących się w obiegu (ok.510 mln szt.).VISA International pełni dwie funkcje. Pierwszą jest promocja i ochrona własnego znaku firmowego, druga to funkcja międzynarodowej izby rozliczeniowej. Jednostką rozliczeniową w systemie jest USD. Wydawaniem kart zajmują się banki będące członkami Stowarzyszenia. Każdy bank otrzymuje sześciocyfrowy numer identyfikacyjny BIN (Bank Identyfication Number), który zostaje umieszczony na początku numeracji każdej za kart wydanej przez bank. Roczne obroty zbliżają się do 1000 mld dol.

Największym konkurentem organizacji VISA jest Europay International z partnerem MasterCard posiadający 60 % udział w rynku europejskim z 389 mln szt. kart EuroCard/MasterCard i obrotami rzędu 390 mld dol. Jako pierwsi zaprezentowali kartę CLIP (wielowalutową elektroniczną portmonetkę) oraz zdecydowali się na zastąpienie paska elektronicznego mikroprocesorem. Obie organizacje posiadają po około 13 mln punktów akceptujących.

JCB jest organizacją założoną przez największe banki japońskie. W 99% jej klientami są Japończycy. Karty JCB są kartami międzynarodowymi, akceptowanymi w 112 krajach świata, a swój rozwój zawdzięczają przede wszystkim skłonności Japończyków do podróżowania..

Organizacją typu klubowego jest American Express (AmEx), powstała już w 1850r. jako biuro podróży. Najbardziej prestiżowym jej rodzajem karty ( bardzo mała ilość ) jest karta „platynowa”, której kryteria przyznania są tajemnicą, a otrzymuje się ją wyłącznie na osobiste zaproszenie prezydenta AmEx. Oprócz karty platynowej wspomnieć należy o karcie „zielonej” przyznawanej osobom rozpoczynającym przynależność do klubu i „złotej” przeznaczonej dla osób zamożniejszych z kilkuletnim stażem w organizacji. Karty AmEx nie są tak powszechnie akceptowane jak bankowe, ale jej posiadacze nie płacą odsetek, gdyż dochodem są wyłącznie opłaty członkowskie i podmiotów akceptujących. Posiadacz karty ma niewymierną korzyść z przynależności do elitarnej grupy dającej mu poczucie wyższości oraz pewność obsługi na najwyższym poziomie jako „lepszego” klienta.

Drugą znaczącą organizacją klubową jest Diners' Club wydająca karty zarówno lokalne (ważne tylko na terytorium kraju , w którym zostały wydane) jak i międzynarodowe. Od 1990 roku jest własnością Citybank, a liczba jej kart szacowana jest na poziomie około 7 mln szt. Ciekawostką jest prowadzenie przez Diners' Club podsystemów kart dla firm naftowych w Stanach Zjednoczonych oraz większych firm brytyjskich (m.in.Ford).

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

---