Zdrowie publiczne sem VI „badania kliniczne”
I Badanie kliniczne - charakterystyka rynku
Rynek badań klinicznych i usług z nimi związanych to wg szacunków branżowych worek ok. 1mld PLN kapitału inwestowanego w Polsce przez firmy farmaceutyczne oraz ok. tysiąca specjalistycznych miejsc pracy
Są, w szczególności dla młodych lekarzy możliwością zdobycia doświadczenia, rozwijaniem specjalności, szansą zatrzymania odpływu za pracą wykwalifikowanej kadry
Na wartość tę składają się również zmniejszone wydatki na zakup leków w budżetach szpitalnych
Szacunki branży farmaceutycznej wskazują, że ok. 30% wydatków na szpitalne leczenie onkologiczne jest finansowane z tych programów
Stworzenie jednego nowego leku kosztuje tyle ile wybudowanie samolotu pasażerskiego
Do maja 2004 Polska cieszyła się opinia kraju o wysokiej jakości prowadzonych badań, która wynikała z wysokich kwalifikacji lekarzy oraz rozbudowanej sieci klinik i szpitali
Po wejściu do UE pogorszyły się warunki prowadzenia badań klinicznych z użyciem produktów leczniczych
Bariery:
Istotne wydłużenie czasu uzyskiwania pozwolenia na rozpoczęcie badań - wynikające z nadmiernej formalizacji organów administracyjnych odpowiedzialnych za wydawanie pozwolenia i interpretacji przepisów prawnych
Wysoki koszt prowadzenia badań klinicznych (np. VAT)
Brak harmonizacji przepisów podatkowych lub restrykcyjna interpretacja zmniejsza atrakcyjność polskiego rynku badań
Badanie kliniczne:
etap - badania z udziałem ludzi są poprzedzone szczegółowymi badaniami przedklinicznymi
- jakościowymi (tj. chemicznymi, farmaceutycznymi, bakteriologicznymi)
- farmaceutycznymi
- toxykologicznymi
etap - badania nad ludzmi
- wstępna diagnozowana ocena substancji na poziomie laboratoryjnym - wynika z troski o przyszłych pacjentów uczestniczących w badaniu klinicznym
- pozytywny wynik powyższych badań umożliwia podjęcie badań klinicznych z udziałem ludzi
- aby możliwe było dopuszczenie do obrotu substancji chemicznej jako leku, musi ona przejść z sukcesem przez trzy podstawowe fazy badań klinicznych
|
Liczba ochotników |
Czas trwania |
Cel badania |
% substancji pozytywnie zweryfikowanych |
I faza |
20-100 (zdrowi ochotnicy) |
Kilkanaście miesięcy |
Głównie bezpieczeństwo |
70% |
II faza |
Do kilkuset |
Do 2 lat |
efektywność |
33% |
III faza |
Kilkaset do kilku tysięcy |
1-4 lata |
Bezpieczeństwo, efektywność oraz określenie dawki |
25-30% |
II faza badań:
„odpowiedni pacjent świadoma zgoda randomizacja (losowanie) na grupe kontrolną i grupę badaną
Pojedyncza ślepa próba - pacjent nie wie co dostaje
Podwójna ślepa próba - pacjent i lekarz nie wiedzą
Teraz rejestracja leku
- jeżeli się okaże że jest bezpieczny i skuteczny zostaje zarejestrowany jako lek
- nie jest to jednak koniec badań klinicznych
- po wprowadzeniu leku na rynek prowadzi się dalsze badania kliniczne w obrębie wskazań, czyli badanie fazy IV
W Polsce prowadzone są głównie badania fazy III. Istnieją w Polsce też specjalistyczne ośrodki prowadzące badania fazy II a nawet I. Proces prowadzenia badań ma ścisłe określony przebieg i procedury.
2000 UE podjęła zdecydowane dążenia do ujednolicenia wymogów prawnych dotyczących wymogów prowadzenia badań klinicznych
Dyrektywa 2001/20/EC - celem zharmonizowanie procesu prowadzenia badań klinicznych we wszystkich krajach członkowskich - intencją tej dyrektywy było ujednolicenie i przyspieszenie procesu uzyskiwania pozwoleń na prowadzenie badań klinicznych.
Dyrektywa 2005/28/EC - zharmonizowanie standardów w zakresie tzw. Dobrej Praktyki Klinicznej - dyrektywa ta ingeruje w kwestię samego badania klinicznego.
2001/20/EC na rynku polskim uwzględniona zastała w nowelizacji prawa farmaceutycznego (weszła w życie w momencie wejścia Polski do UE).
Regulacje prawa w zakresie badań klinicznych mają długa historię i opierają się na Deklaracji Helsińskiej z 1964 roku i jej późniejszych wersjach. Na jej bazie wydawano w następnych latach regulacje narodowe oraz wytyczne WHO.
Zgodnie z regułami dyrektywy nowe badania kliniczne powinny uzyskać zgodę odpowiedniego organu kraju członkowskiego w przeciągu 60 dni od daty złożenia stosownego wniosku. Przekroczenie terminu przez organ administracyjny = domniemana zgada na prowadzenie badań.
Obecnie proces prowadzenia badań w Polsce reguluje odrębny rozdział Prawa Farmaceutycznego (36 artykuły, 6 rozporządzeń ministra zdrowia). Polska przyjęła termin 60dni ale np. Austria, Belgia, Dania, Niemcy, Irlandia czy UK przyjęły termin nie dłuższy niż 30 dni.
Polska na tle EU
od 1 maja 2004 - proces uzyskania zgody znacznie się wydłużył
z perspektywy zagranicznego zleceniodawcy jest on obecnie zbyt długotrwały, uciążliwy, trudny do określania jeśli chodzi o termin rozpoczęcia badań. Składa się na to opóźnienia w wydawaniu decyzji przez uprawnione organy administracyjne oraz brak perspektywy praktycznej możliwości egzekwowania przepisów o domniemanej zgodzie
potrzeba zorganizowania badania równolegle w wielu krajach w sytuacji gdy badania trwają nawet kilka lat powoduje, że Polska jako kraj oferujący niepewność zaczyna być postrzegana jako terytorium rezerwowe dla prowadzenia badań. stagnacja w rejestracji badań mimo żę kraje sąsiadujące mają trend odwrotny!
66% przypadków badań klinicznych zgoda na ich rozpoczęcie wydawana była między 60 a 100 dniem.
Ale w Polsce prowadzi się najwięcej badań w tej części Europy
„URZĄD REJESTRACJI PRODUKTÓW LECZNICZYCH, WYROBÓW MEDYCZNYCH I PRODUKTÓW BAKTERIOBÓJCZYCH”
Postawy społeczne wobec badań:
Kontakt co 4. polak
Wiedza o badaniach rośnie z wykształceniem i maleje z wiekiem
Polacy zdecydowanie nie ufają lekom sprawdzonych na ludziach 66%
Co 4 polak odczuwa potrzebę badań klinicznych
Przyzwolenie na badania kliniczne rośnie z wykształceniem
Niechęć w uczestnictwie maleje wraz z możliwością wyleczenia
Zdaniem Polaków osoby biorące udział w badaniu odnoszą korzyści finansowe
Zagrożenie badaniami klinicznymi korupcja lekarzy
(?) pacjentów jest spadek dbałości o nich ze strony lekarzy
Mężczyźni wyraźniej częściej niż kobiety wskazują na korzyści finansowe dla Polski z testów leków
81% uważa że rośnie wiedze lekarzy
Najważniejsza korzyść postęp w medycynie
PROMOCJA ZDROWIA
I koncepcja |
|
Promocja zdrowia: |
Profilaktyka chorób |
II koncepcja |
|
Profilaktyka pierwotna Działania nieswoiste promocja zdrowia +edukacja zdrowotna |
Działania swoiste: |
Promocja zdrowia to pojęcie szersze niż edukacja zdrowotna.
Promocja zdrowia zawiera (Green&Kreuter 1991) łączy:
- działania edukacyjne
- wsparcie społeczne, polityczne, ekonomiczne, taktyczne, medialne, prawne, organizacyjne
- ale chodzi o działanie połączone, które sprzyja wyborom zdrowotnym
Wg WHO (1986)
- jest to proces który umożliwia każdemu człowiekowi, zwiększenie kontroli nad własnym zdrowiem, jego poprawę i utrzymanie oraz czynnikami wpływającymi na zdrowie
Zachowania zdrowotne wg Aarona Antoniowskiego:
Podwyższające zasoby zdrowotne
Obniżające zasoby zdrowotne
Zachowujące status quo
EBM - ewaluacja badań medycznych - to sposób praktykowania medycyny pozwalający na łączenie aktualnych i wiarygodnych doniesień naukowych z doświadczeniem klinicznym i preferencjami pacjenta
POWAP - praktyka naukowa oparta na wiarygodnych i aktualnych publikacjach
MODNa - medycyna oparta na dowodach naukowych
Koncepcja MOD:
sztuka formułowania pytań klinicznych
szczegółowe i staranne wyszukiwanie i selekcjonowanie artykułów na temat dowodów odnoszących się do danego problemu
ocena wyników badań naukowych
synteza zebranych informacji i opracowanie końcowych wniosków
ad. 1.
Pacjent (stan kliniczny)
Interwencja (lek, badanie diagnostyczne, potencjalnie szkodliwe substancje w środowisku, czas w przypadku prognozowania)
Sposób w jaki oceniamy skutki interwencji
Ad. 2 - kiedy szukać (kryteria poszukiwania nowej informacji):
Waga problemu klinicznego
Stopień niewiedzy
Znaczenie jakie ma dla celów pacjenta lub klienta uzyskanie danej informacji
Ad. 3 - czy wierzyć?:
Leczenie
- czy mamy do czynienia z badaniem randomizowanym z grupa kontrolną?
- czy dotyczy pacjentów którzy rozpoczęli badanie, zastali opisani po jego zakończeniu i przypisani w analizie do swojej oryginalnej grupy?
Ustalenie rozpoznania
- jakie badanie użyto do ustalenia ostatecznego rozpoznania i czy u wszystkich pacjentów to badanie wykonano?
- Czy pacjenci poddani badaniu mogli reprezentować pacjentów, u których to badanie będzie wykorzystane w normalnej praktyce lekarskiej?
Szkodliwość
- czy grupa kontrolna (bez czynników ryzyka) była pod względem czynników determinujących stan zdrowia była identyczna z grupa w której występował potencjalny czynnik szkodliwości?
- czy występowanie czynników ryzyka i jego uściślenie oraz mierzenie skutków ryzyka było określone i poszukiwane w ten sam sposób we wszystkich porównywanych grupach pacjentów?
Rokowanie
- czy badanie rozpoczęto ze ściśle zdefiniowana grupa pacjentów w tym samym stadium procesu chorobowego?
- czy wszyscy pacjenci, którzy rozpoczęli badanie, zostali opisani po jego zakończeniu?