WZ 73/05 - postanowienie z dnia 17 listopada 2005 r.
Jeżeli środek odwoławczy wniesiony został przez „osobę nieuprawnioną”, a jest on w ogóle „niedopuszczalny z mocy ustawy”, to odmowa jego przyjęcia (art. 429 § 1 k.p.k.) następuje zawsze z tego drugiego powodu.
Postanowienie z dnia 17 listopada 2010 r., II KZ 45/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 8/10)
Przepisy obligują prezesa sądu, do którego wniesiono kasację, do odmowy jej przyjęcia (art. 530 § 2 k.p.k.), jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa m.in. w art. 429 § 1 k.p.k. (np. wniesienie środka odwoławczego przez osobę nieuprawnioną), a także przewidują zaskarżalność tego rodzaju decyzji procesowej do Sądu Najwyższego (art. 530 § 3 k.p.k.).
Postanowienie z dnia 15 grudnia 2010 r., IV KZ 74/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 11/10)
Przyznanie obrońcy wynagrodzenia, jak i jego rozmiar, nie dotykają w ogóle interesów procesowych strony. To zaś oznacza, że nie jest spełniony wskazany wcześniej warunek interesu w zaskarżeniu, od którego uzależniona jest możliwość skutecznego wniesienia środka odwoławczego przez stronę. Skarżący nie był zatem osobą uprawnioną do wystąpienia z zażaleniem na wskazane postanowienie, a to nakazywało odmówić przyjęcia jego środka odwoławczego (art. 429 § 1 k.p.k.).
Prawo domagania się obrońcy z urzędu przez niezamożnego oznacza jedynie żądanie ustanowienia go stronie, ale dla rozważenia wniesienia kasacji, a więc zbadania, czy są powody do sporządzenia takiego środka zaskarżenia i sporządzenia go, ale tylko wtedy, gdy ów adwokat dostrzega owe powody w realiach danej sprawy.
Uznanie przez obrońcę ustanowionego z urzędu, że brak jest podstaw do kasacji, nie rodzi też dla strony niezadowolonej z takiej opinii prawa do żądania ustanowienia jej innego, kolejnego obrońcy z urzędu, żeby wniósł żądaną przez nią kasację. Powyższe nie narusza konstytucyjnych ani konwencyjnych, ani też kodeksowych, praw strony do wnoszenia środków zaskarżenia, gdyż może ona zawsze poprzez obrońcę z wyboru wywieść kasację.
Zarządzenie z dnia 6 grudnia 2010 r., WZ 55/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 1/11)
Na orzeczenie wydane przez sąd w przedmiocie odrzucenia skargi, o której mowa w ustawie z dnia 17 czerwca 2004 r., środek odwoławczy nie przysługuje.
Wniesienie (…) środka odwoławczego od orzeczenia wydanego w postępowaniu mającym ze swej istoty charakter jednoinstancyjny, w sposób oczywisty nie może wywoływać skutków prawnych i inicjować postępowania procesowego o charakterze dwuinstancyjnym zmierzającego do badania dopuszczalności wniesienia takiego środka.
1
ART. 429 K.P.K.