Filozofia str.4, PEDAGOGIKA, filozofia

Zarzuty wobec Sokratesa: demoralizuje młodzież, wprowadza nowych bogów

Cynicy - wykorzystywali swój wizerunek Sokratesa dal swych celów

Antystenes - cynik, założył szkołę, która była postawą nie szkołą. Według nich cnota jest najważniejsza. Cnota to obojętność wobec dóbr. Cenili życie według natury, potępiali narzędzia społeczne. Według nich, wszyscy byli równi, kobiety i mężczyźni, kosmopolici. Uderzali w społ., kulturowe autorytety. Dziwacy, np. Diogenes chodził z lampą. Nic nie wzięli od Sokratesa.

Cyreneicy - arystyp, synowie bogatych ludzi, hedoniści, przyjemność najważniejsza, są przyjemności intensywne i mniej intensywne. Przyjemność to stan pozytywne, cel życia.

Platon (barczysty) - 427-347, żył 80 lat, żył w Atenach. 8 lat studiował przy Sokratesie; 12 lat studiował podróżując po Europie. Potem wraca do Aten i zakłada akademię. Nauczał o ideach. Wszystko co istnieje ma swój odpowiednik absolutny. To co widzimy tu na ziemi, to to istnieje w lepszym świecie absolutnym. Świat w którym żyjemy, jest odbiciem świata idealnego. Świat w którym żyjemy jest słaby. Dusza jest zamknięta w ciele, w człowieku. Dusza to jedyna prawdziwa kwestia, dusza chce się wyrwać z ciała. Dla Platona prawdziwe są: idee, materia, Bóg. Te 3 rzeczy istnieją wiecznie. Bóg z materii stworzył świat, dlatego świat, w którym żyjemy jest zły i brzydki, ale w tym świecie jest coś dobrego - idee.

Dualizm - świat realny → zły, słaby. Świat idealny → dobry.

My ludzie jesteśmy zamknięci w jaskini, rozumem możemy wyjść na zewnątrz. Rozum dochodzi do świata idealnego, ma się nim zachwycić i to co najdoskonalsze sprowadzać do świata realnego. W doskonałym świecie jest cała hierarchia idei.

Nauka o duszy. Jeśli dusza jest wieczna, sięga do świata idei, to dusza zapędza organizm, jest realna a nie materialna ( funkcja biologiczna) ( funkcja poznawcza - dusza widzi cechę gatunkową, wspólne cechy, apstrachuje, wysuwa idee. Dusza ogląda wspólne cechy. Zmysły są dla duszy narzędziem poznania → bezpośrednie - rozum wnika w idee. → przechodzi przez zmysły. Funkcja religijna - dusza ma w sobie pierwiastek nieśmiertelny, pragnie nieśmiertelności. Dusza po śmierci opuszcza ciało i jednoczy się. Dusza ma 3 części: rozumna, impulsowa i zmysłowa. Dusza jest niematerialna, oddzielona od ciała, niezłożona. Ciało dla duszy to wiezienie. Po śmierci dusza dopiero zaczyna żyć. Dusza jest nieśmiertelna.

Nauka o przyrodzie. Przyroda ma pierwiastki idealne. Światem rządzi rozum i ład. A te cechy są zrozumiałe, gdy przyjmie się, że rzeczy są celowe. Wszystko ma swój cel, widząc celowość świata. Istnieje Bóg który celow stworzył świat. Na początku świat był idealny, z każdym rokiem śwait staje się coraz gorszy. Dusze były stworzone szybciej niż ciała, przebywały w jakiejś przestrzeni. Cel filozofii, to spokrewnienie człowieka z tym co moralne i piękne. Według tego znajduje prawdę sama.

(nie wiem kto zrobił takie straszne notatki…??)